Książki - KSIĘGARNIA

Listy św. Karola de Foucauld do kuzynki, Marii de Bondy, lepiej niż najlepsza biografia dają nam możliwość śledzenia jego kroków dzień po dniu od chwili wstąpienia do trapistów aż po Tamanrasset.

Pierwszy jego list został wysłany już dwadzieścia cztery godziny po wyjeździe z Paryża, ostatni zaś w dniu śmierci, 1 grudnia 1916 roku.

Adresatka tych listów, starsza o osiem lat pani de Bondy, bardzo szybko wzbudziła w sercu Karola podziw, co wyrażało się w jego coraz większym do niej przywiązaniu. O roli, jaką ta świecka kobieta odegrała w życiu brata Karola od Jezusa, wymownie świadczy fakt, że właśnie dzięki Marii poznał on księdza Huvelina.

Niniejszy długo oczekiwany zbiór listów, opatrzony wprowadzeniem Georges’a Gorrée, stanowi jedno z głównych źródeł, z których czerpali biografowie brata Karola od Jezusa.

„Z nielicznymi wyjątkami – napisał Roger Quesnel – listy te można uznać za duchowe wyznania, gdyż brat Karol opisywał w nich stany swej duszy, reakcje na poruszenia łaski, pragnienie wierności ideałowi Nazaretu oraz fundamenty, na których opierał życie wewnętrzne”.

Mały, podręczny pomocnik dla każdego katolika w temacie ogólnie pojętych prawd liturgii oraz savoir vivre’u w kościele.

Opisuje podstawowe zasady zachowania, gestykulacji, świadomego uczestnictwa we Mszy Świętej i nabożeństwach.

Książka  w klarowny sposób wyjaśnia trudne pojęcia oraz symbolikę Eucharystii, daje wskazówki każdemu człowiekowi, bez względu na wiek, co do tego, jak prawidłowo zachowywać  się w kościele, naucza dobrych manier, a także wyjaśnia, jak nawiązać bliższą relację z Panem Bogiem – przez godne uczestnictwo w liturgii i sakramentach.

Publikacja podzielona została na 95 krótkich rozdziałów, tłumaczących trudne zagadnienia, znaczenie sakramentów oraz dających konkretne propozycje zachowania się w kościele. Wartością dodaną jest piękne, wprowadzające w tematykę publikacji opowiadanie o chłopcu, który chce opuścić kościelną wspólnotę. Zanim jednak to uczyni, ma on do wykonania zadanie… Opowiadanie kończy się sentencją: „Kto opuszcza Kościół z powodu zakłamanych chrześcijan, ten nigdy nie wszedł do niego naprawdę z powodu Jezusa”.

Prosto, językiem dedykowanym najmłodszym uczestnikom liturgii, autor omawia i wyjaśnia symbolikę wielu przedmiotów charakterystycznych dla kościoła jako budynku, znaczeń związanych z wiarą i religią, opisuje również symboliczne znaczenie poszczególnych elementów liturgii, tym samym czyniąc Mszę Świętą bardziej zrozumiałą i bliższą dziecięcych serc.

Całość okraszono ciekawostkami i osobistymi opowieściami autora.

Publikacja została podzielona na 26 krótkich rozdziałów.

Wartością dodaną tej publikacji są fragmenty pięknych wierszy, cytaty  oraz dodatek specjalny, czyli oparta na faktach historia Kota Mrota.

Publikacja stanowi idealną pomoc duszpasterską dla księży w parafiach, jest również świetnym materiałem dydaktycznym wspierającym pracę katechetów.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

Święty Paweł. Tajemnica Damaszku to książka zawierająca dwie serie konferencji przeznaczonych na ośmiodniowe rekolekcje lectio divina.

Pierwsza część doprowadza nas ze św. Pawłem na próg Europy (Dz 9-16), w drugiej towarzyszymy apostołowi aż do jego męczeńskiej śmierci w Rzymie (Dz 16-28).

We wprowadzeniach do modlitwy cenne okazują się odniesienia do listów, które Paweł kierował do wspólnot zakładanych przez siebie i w których – szerzej niż w Dziejach Apostolskich – obecna jest wczesna teologia wcielenia, krzyża i zmartwychwstania.

Ogromnie cenne, głębokie treści odnajdziemy też w katechezach wygłaszanych przez Ojca Świętego Benedykta XVI w trakcie Roku Świętego Pawła.

Msza Święta bez tajemnic. O czytaniach, liturgii, szatach, wyposażeniu kościoła... słowem o wszystkim!

Łamigłówki, krzyżówki i wiele, wiele innych zadań dotyczących Mszy Świętej. Nauka przez zabawę dla każdego dziecka i niejednego rodzica.

 „Przyszłość Kościoła również dzisiaj zależy od tych, którzy mają głębokie korzenie i żyją pełnią własnej wiary (…). Z dzisiejszego kryzysu i tym razem powstanie Kościół (…) rozkwitnie na nowo i będzie ojczyzną, która daje ludziom życie i nadzieję sięgającą poza granicę śmierci” – powiedział Benedykt XVI. 

Nie trzeba więc trwonić cennej energii na przejmowanie się „trudnymi czasami dla wierzących”, ale wykorzystać je na rozeznawanie osobistej kondycji duchowej i dbać, by z dnia na dzień coraz bardziej stawać się Chrystusowym.

Rozważania o. Amedea Cenciniego mogą być dla nas rodzajem katharsis – oczyszczeniem umysłu i serca, by uwolnić w sobie ducha nadziei i stawać się codziennie tym, kim jesteśmy od dnia chrztu – chrześcijanami in via.

Kardynał Luis Antonio Tagle z niezwykłą prostotą i pokorą czyta nam stronice Biblii, nie pomijając tych trudnych, które rodzą wiele pytań.

Czyni to nie jak dostojnik kościelny z wysokości mównicy, ale jak ojciec i brat, jakby siedział między nami.

Każde cierpienie opowiedziane w Biblii daje wyraz temu, że Bóg o nim wie, że słyszy nasze łkanie, nasz krzyk bólu. On nie tylko wie o naszym cierpieniu, ale w nie wszedł. Jego Słowo nie jest zimną literą, lecz miłującą Osobą z przebitym sercem, jest streszczeniem wszystkich słów Biblii.

Jest Słowem Osobowym, które przeniknęło każde ludzkie cierpienie, by przemienić przekleństwo w błogosławieństwo. Autor z prawdziwą empatią pochyla się nad ludzkim cierpieniem, przywołuje fakty z życia własnego i ludzi, którym służy.

Z Biblii wypływa też nadzieja na wieczne oglądanie Boga. Właśnie słowami nadziei i zachwytu kończy rozważania kard. Tagle. Nawet wtedy, gdy dotykają nas Hiobowe nieszczęścia, na końcu każdej ludzkiej historii roztacza się horyzont, z którego wyłania się witający nas Bóg, Miłośnik życia.

Dlaczego po ślubie kobiety zmieniają nazwisko, a nie imię, które otrzymały na chrzcie? Czy podczas bierzmowania przypalają młodzież ogniem?

Co spowiedź ma wspólnego z praniem? Po czym widać, że ktoś przyjął sakrament chorych? Czy kapłan to zwyczajny człowiek, czy może jednak trochę inny?

Na te i wiele innych pytań – z iście anielską cierpliwością – odpowie wam Anioł Stróż, który o sakramentach wie dosłownie wszystko. Dzięki niemu Ida, Tosia, Joszko i Maksio, przyjaciele na bój-zabój, przekonają się, gdzie „porywają i przenoszą” nas SAKRAMENTY i dlaczego znaków, które na nas zostawiają, absolutnie nie da się zmyć.
 

Książka Twoje Słowo daje mi życie zawiera zapis konferencji wygłoszonych podczas jubileuszowej sesji z okazji 25-lecia Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, która odbyła się w dniach 9-13 listopada 2022 roku.

Autorami konferencji są osoby należące do znakomitego, szerokiego grona formatorów, mistrzów duchowych, teologów, biblistów, pedagogów i psychologów, które przez minione ćwierćwiecze kształtowały umysły i serca uczestników spotkań w CFD – Domu Słowa.

Poszczególne rozdziały publikacji odsłaniają w pewnej mierze główne rozdziały życia i formacji CFD w ciągu minionego 25-lecia.

Wieńczy je rozmowa z o. -Innocenzo Gargano pod znamiennym tytułem Moja historia miłości do Słowa.

Czy ktoś słyszał o misjach katechizmowych? W niektórych parafiach są głoszone kazania katechizmowe. Ale misje…?

Ksiądz Artur Seweryn zachęca, aby takie misje urządzić samemu sobie i potraktować tę książkę jako pomoc. Nie są to wykłady na temat katechizmu! Tak jak w czasie każdych misji, konferencje są głęboko związane z życiem, zawierają sporo przykładów i porównań. 

Wszystko po to, aby pokazać, jak bardzo konkretne zastosowanie mają prawdy zawarte w Katechizmie Kościoła katolickiego.

Książka może być także pomocą dla kapłanów głoszących misje, również dla katechetów przygotowujących lekcje religii.

„W wielu katolickich domach znajduje się ostatnie wydanie Katechizmu Kościoła katolickiego w niebieskiej okładce. Grube tomisko zajmuje sporo miejsca na półce. Czy z tej półki jest chociaż od czasu do czasu zdejmowane? Otwierane? Czytane? Rozważane? Wiemy, w co wierzymy? Przyznam, drogi czytelniku, że zawsze sięgam po ten opasły tom z dużym zainteresowaniem. Znajduję w nim odpowiedzi na wiele zadawanych przez wiernych pytań, które nurtują także mnie samego. Odnajduję tam piękne teksty -ojców Kościoła i pisarzy kościelnych wplecione w jasne i zrozumiałe wyjaśnienia poszczególnych prawd wiary i zasad moralności. Słowa Składu Apostolskiego wypowiadane codziennie w pacierzu zyskują dzięki tej lekturze nowy sens, a «wiara poszukująca zrozumienia» staje się bardziej przystępna i pełna”.

Wierzę, bo chcę! Przygotowanie do bierzmowania to :

•  kompendium wiedzy katechizmowej

•  przydatne modlitwy, pieśni oraz obrzędy sakramentu

• osobisty przewodnik prowadzący młodych do decyzji związania się z Bogiem i Kościołem

•  merytoryczna pomoc przy prowadzeniu spotkania

•  niestandardowy sposób mówienia o Duchu Świętym, Kościele, sakramentach, Biblii i modlitwie

Najnowszy numer Zeszytów Formacji Duchowej jest wyjątkowo bardzo na czasie.

Poświęcony został dwom wartościom, bliskości i autonomii, bez których trudno wyobrazić sobie życie szczęśliwe i spełnione. Pójdziemy ścieżką rozważań proponowanych przez s. Beatę Zarzycką ZSAPU, ich dopełnieniem zaś będzie rozważanie ks. Krzysztofa Wonsa SDS.

Autorka jest doświadczonym psychologiem, skupia nas głównie na ludzkim wymiarze doświadczenia bliskości i autonomii, wprowadza subtelnie i głęboko w świat ludzkich potrzeb, pragnień i przeżyć, jednak nie pomija wymiaru duchowego, jest on cały czas obecny w jej rozważaniach, a jego rozwinięcie pozostawia współautorowi.

„Nigdy mu (jej) tego nie wybaczę!” - z pewnością każdemu zdarzyło się kiedyś tak pomyśleć. Niemniej wszyscy jesteśmy wezwani do przebaczenia. Nawet największych krzywd. To trudny proces. Trudny ale konieczny. Brak przebaczenia niszczy bowiem nie tylko tego, kto zawinił, ale i nas samych.

Gdzie szukać pomocy w tym trudnym zadaniu? Przede wszystkim w Biblii, ale także w doświadczeniach innych osób, a nawet w kulturze popularnej. Taką właśnie troistą drogę (i taką kolejność) proponuje autor niniejszej książki. Zaprasza do wspólnej lektury tych fragmentów Biblii, które traktują o wybaczeniu i do niego zachęcają. Podsuwa modlitwy, które pomagają uporać się z doznaną krzywdą i wybaczyć – winowajcy i sobie. Przytacza świadectwa osób, które mierzyły się z przebaczeniem tego, co wydawało się niewybaczalne.

Konferencje abpa Grzegorza Rysia są cenną i potrzebną dzisiaj prowokacją – wezwaniem do zmierzenia się z prawdą o kondycji naszego serca odpowiedzialnego za innych w tym, co najważniejsze: czy moje serce jest przejęte wiarą moich domowników.

Owszem, najtrudniej mówić o Jezusie, o Ewangelii do tych, z którymi dzielimy codzienność pod jednym dachem, którzy widzą z bliska nasze życie.

Dodatkowo trudno ewangelizować nie tyle tych, co jeszcze nie słyszeli o Jezusie, ile tych, co są przekonani, że już wszystko o Nim wiedzą i że także o Kościele wiedzą dużo.

Ten Zeszyt jest o tym, o czym świat nie chce rozmawiać, na co się radykalnie nie godzi, co wyśmiewa i odrzuca. Jest o słabości, której cały świat się boi, kontestuje ją i z nią walczy.

Świat postanowił usuwać jednostki słabsze, bo się lęka, że nie udźwignie słabości. Nie wierzy w Boską moc łaski. Tymczasem Bóg się nie boi naszej słabości, ale czyni ją miejscem spotkania z nami i błogosławieństwa, miejscem szczególnie płodnym.

Autor rozważań – ojciec Amedeo Cencini – zachwyca się tym Bożym działaniem: „Bóg jakby czuje się przyciągany przez ludzką słabość i interweniuje z mocą swojej łaski”. Czyni to z wysokości... krzyża, sam stając się słabym, najsłabszym ze wszystkich, aby nikt nie poczuł się pominięty czy odrzucony w swojej słabości.

„W krzyżu Jezusa – kontynuuje Autor – niebo jest razem z ziemią. Bóg jest razem z człowiekiem. Świętość Boga stoi wobec grzeszności człowieka. A szczególnie dla nas w krzyżu zawiera się maksimum słabości i maksimum mocy”.

Publikacja zawiera zbiór myśli, refleksji i komentarzy zmarłego papieża Benedykta XVI.  Wybrane fragmenty tekstów pochodzącą z homilii wygłoszonych w czasach, kiedy był jeszcze kardynałem Josephem Ratzingerem, z homilii głoszonych przez niego po objęciu tronu papieskiego, z przemówień papieskich wygłoszonych w Warszawie i na Jasnej Górze w Częstochowie oraz z dwóch encyklik: Deus caritas est oraz Spe salvi.

Całość wzbogacona jest o wprowadzenie – krótką biografię Benedykta XVI oraz ciekawostki na jego temat.

„Czytamy, żeby wiedzieć, że nie jesteśmy sami” – wobec zasłyszanej u Clive’a Staplesa Lewisa myśli ks. GRZYWOCZ pewnie delikatnie by się uśmiechnął i odróżnił kategorię osamotnienia od samotności.

Zbiór dziesięciu rozmów – spotkań, do uczestnictwa w których, Drogi Czytelniku, bardzo Cię zapraszamy – to forma świadectwa, że pomimo odejścia ks. Krzysztof nadal jest z nami, a my nie pozostajemy sami: czytamy jego teksty i słuchamy niezapomnianych konferencji.

Udziela się nam jego melancholia, ale i śmiejemy się do łez, dzieląc nietuzinkowe poczucie humoru.

Zgłębiamy jego życiorys, pytając: „Skąd on to miał?”, dokonujemy kwerendy poetów, malarzy, myślicieli określających jego INSPIRACJE, poznajemy teologię, którą nam zostawił – dzięki której on sam nieustannie nas INSPIRUJE, a czego dowodem jest stale rosnące zainteresowanie jego spuścizną.

Rozważania ks. Jerzego Szymika to spotkanie z miłością do jedynej Prawdy, z teologiczną kulturą myślenia o wierze, o Kościele, o sumieniu, o najświętszych wartościach – podstawowych i konstytutywnych, które dla naszego chrześcijaństwa są „środowiskiem życia – wodą, w której chrześcijańska wiara płynie do celu, powietrzem, którym oddycha”.

Autor pięknie wieńczy swoje rozważania spojrzeniem na Maryję. Urodzony i wychowany pod opieką Matki Bożej Uśmiechniętej w Pszowie dzieli się kwintesencją maryjności: „Maryja chroni pełnię wiary, całość Biblii, istotę Kościoła, prawdziwe dobro człowieka jako mężczyzny i kobiety”.

Depresja jest dużym zagrożeniem, ale jednocześnie szansą. Wiele się można od niej nauczyć, ale tylko w klimacie szacunku, współczucia, modlitwy i zrozumienia.

Osoby depresyjne to często ludzie o niezwykłej wrażliwości, delikatni jak cienkie kartki tajemniczej księgi, z której tak wiele można wyczytać.

Czy wolno mówić o sensie depresji? Czy wolno pytać, co ona chce nam dzisiaj powiedzieć?

Wierzymy, że Bóg jest w każdej chwili obecny, że nie ma takiego momentu w naszym życiu, który by On opuścił. A jeśli Bóg jest obecny, to znaczy, że ta chwila ma sens.

Pandemia koronawirusa wywołała pandemię izolacji- pandemie najbardziej niebezpieczną dla ludzkiego życia. Zagrożone zostały same relacje, bez których trudno wyobrazić sobie jakąkolwiek ludzką egzystencję.

Życie bez relacji staje się bezpłodne, nierzeczywiste, staje się wirtualne. 

Wiele postaci ze Starego i Nowego Testamentu znamy z niedzielnych homilii, katechez czy lektury brewiarza. Jest jednak dużo takich, które choć barwne, niezwykłe, autentyczne (z krwi i kości), pozostają w ukryciu. Ananiasz, cztery „prababki Jezusa”, Zacheusz, dobry łotr, Lidia z Tiatyry lub Barnaba są praktycznie obcy wielu chrześcijanom.

Ich role są może drugoplanowe, ale nie mniej wspaniałe. Poza tym Bóg kocha ich szczególnie. Tylko On potrafi dostrzec siedzącego na drzewie Zacheusza, którym wszyscy gardzą, bo jest zdrajcą i nieczystym, tylko On „wprasza się” do niego na obiad, ku zgorszeniu otoczenia. Jedynie On może spełnić prośbę Syrofenicjanki, od której odwracali się porządni i pobożni.

Ich historie wiele mówią o Bogu, którego czcimy, choć nadal słabo znamy. Dzięki nim odkrywamy Go na nowo.

Wyboru postaci dokonał abp Grzegorz Ryś. Małgorzata Bilska zadbała o to, by historie miały odniesienie do współczesności. Biblia jest wiecznie aktualna. Aby to poczuć, trzeba wyjść na spotkanie biblijnych epizodystów. Są tak tacy jak my, możemy się z nimi utożsamiać.