Książki - KSIĘGARNIA

To nie jest nauka o ośmiu grzechach głównych – to jest nauka o ośmiu rodzajach złych myśli. Grzech w pewnym sensie jest owocem, który wyrasta z myśli, a myśl z kolei jest jak korzeń - na to zwraca opracowanie Pomiędzy grzechem a myślą. O ośmiu duchach zła Ewagriusza z Pontu.

Droga Filokalii to 50-dniowe ćwiczenie. Dlaczego taka nazwa?

Otóż jesteśmy przyzwyczajeni, że w okresach Adwentu czy Wielkiego Postu podejmujemy rekolekcje, różnego rodzaju ćwiczenia i praktyki pobożne. W Wielkim Poście odprawiamy bardzo popularne nabożeństwo Drogi krzyżowej. Współcześnie w okresie wielkanocnym zaczęto praktykować Drogę światła.

W nawiązaniu do tych nazw powstała Droga Filokalii.

Czym ona jest? To droga do życia prawdziwie chrześcijańskiego! Polega ona na przybliżaniu duchowości i teologii Filokalii. Szlak ma to do siebie, że może być długi i nie wiadomo, ile potrwa jego przejście.

Niniejsza propozycja jest tylko pewnym wprowadzeniem w duchowość wspomnianego zbioru tekstów. Nie wyczerpie ich treści, bo nie to jest jej celem.

Lubisz to, co piękne? Pociąga Cię to, co doskonałe? Interesuje Cię świat niebanalnych relacji? Nie zwlekaj! Daj się poprowadzić właściwemu przewodnikowi.

Z Ojcem Pio uda Ci się zrealizować te pragnienia. On wielu ludziom wskazał najlepszą drogę i pomógł w osiągnięciu świętości.

W książce znajdziesz rozwiązania problemów najczęściej występujących w życiu duchowym. Dowiesz się, jakie są ich przyczyny i jak się z nimi uporać.

Przeczytaj o niepowtarzalnym i skutecznym kierownictwie jednego z największych mistrzów duchowych i pozwól, by to, co piękne i doskonałe, uczyniło Twoje wnętrze harmonijnym. Zadbaj o swoją duszę.

Publikacja Nad księgami opata Jana o naśladowaniu Chrystusa zawiera tekst O naśladowaniu Chrystusa oraz komentarz s. Małgorzaty Borkowskiej OSB.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj, i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Najstarsze z nich to Księga starców i narosła wokół niej literatura egipskiej pustyni. Dalej, Wyznania św. Augustyna; zaliczam je do literatury monastycznej, gdyż autor był wedle ówczesnych pojęć mnichem, chociaż w mieście; założył nawet wspólnotę, napisał dla niej regułę, i jak większość Ojców Kościoła został biskupem z mnicha właśnie.

Następna jest Reguła św. Benedykta; jej nauka, ale przede wszystkim jej praktyka w niezliczonych wspólnotach, kształtowała życie chrześcijańskie (jak pisze Rowan Williams) przez sam fakt, że ukształtowała mnóstwo osobowości, które z kolei kształtowały społeczeństwo. Czwarta jest księga O naśladowaniu Chrystusa.

Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis (1380-1471), któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Zapraszamy Cię do wyjątkowej podróży intelektualnej i duchowej, podczas której zapoznasz się nie tylko z kompetentną wiedzą z zakresu psychologii komunikacji, ale także z propozycjami zastosowania jej w życiu.

Nowością tej książki jest odniesienie klasycznych teorii komunikacji do słowa Bożego: zwrócenie uwagi na związek przekazywanej prawdy z jakością życia i dobrostanem.

Zamieszczone treści staraliśmy się przedstawić w formie krótkiej i przystępnej dla współczesnego odbiorcy. Omawiając ważne elementy teorii komunikacji, szukaliśmy sposobu przełożenia ich na codzienność, w której duchowość odgrywa ważną rolę.

Punktem wyjścia do rozważań w każdym rozdziale jest konkretna sytuacja życiowa. Po wziętym z życia przykładzie następuje esencjonalnie omówiony wybrany aspekt komunikacji, zilustrowany fragmentem zaczerpniętym z Pisma Świętego. Każdy rozdział kończy się pytaniami egzystencjalnymi lub propozycją ćwiczeń umożliwiających wejście w głąb własnego doświadczenia.

Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników tom 100. serii Źródła Monastyczne: Reguły (De institutis coenobiorum) świętego Jana Kasjana.

Dzieło, które czytelnik bierze do ręki, ma swoje wyjątkowe miejsce w literaturze ascetycznej. Ten obszerny traktat powstały w południowej Galii w latach 420–424 kształtował zachodnią myśl monastyczną przez długie lata, między innymi wywarł wpływ na dwa najważniejsze teksty łacińskiej normatywy  klasztornej: Regułę Mistrza oraz Regułę św. Benedykta.

Książka Porady Ojca Pio. Jak pielęgnować radość?

Ojciec Pio niezmiennie głosił, że Bóg chrześcijan jest Bogiem radości. Stąd też zalecał służenie Mu w pogodzie serca, ponieważ tylko wtedy można w pełni zakosztować Bożej miłości. Tylko wtedy można przezwyciężyć trudności. Tylko wtedy można śmiać się z samych siebie.

Jak pocieszyć swoje serce i oddalić od siebie smutek? W pielęgnowaniu pogody ducha z pewnością pomogą zebrane w tym poradniku zalecenia i wskazówki Ojca Pio, a także humorystyczne anegdoty z jego życia.

W 2023 roku Kościół obchodzić będzie pięćdziesiątą rocznicę objawień Matki Bożej w Akicie, które wydarzyły się w 1973 roku i po dzień dzisiejszy są ważnym przesłaniem skierowanym do całego świata.

Wiarygodność tych objawień potwierdził w 1984 roku biskup Jan Shojiro Ito, ordynariusz diecezji Niigata. Prawdziwość przekazanego przesłania potwierdziła także sama Matka Boża, dwukrotnie spełniając wcześniej zapowiedziane uzdrowienie z głuchoty siostry Agnieszki Sasagawy, głównej bohaterki wszystkich nadprzyrodzonych wydarzeń, które miały miejsce w klasztorze Sióstr Służebnic Eucharystii w Akicie w latach 1973–1982.

Matka Boża w Akicie potwierdziła prawdę o rzeczywistej obecności Jezusa w Eucharystii, a także objawiła się jako nauczycielka modlitwy.

Podobnie jak w Fatimie, Kibeho czy Gietrzwałdzie, wzywała do codziennego odmawiania Różańca, który ukazała jako ratunek dla świata. Maryja zachęcała usilnie do modlitwy różańcowej w intencji papieża, biskupów i kapłanów, ponieważ – jak zapewniała – szatan obiera za cel swego działania przede wszystkim dusze poświęcone Bogu.

Poświęcenie komuś swojego czasu, to bodajże najlepszy sposób na pokazanie, że się tę osobę naprawdę kocha. Powyższe zdanie napisane przez ks. Maura Leonardiego można uznać za motto całej jego książki, z zastrzeżeniem, że w tym przypadku nie chodzi o pielęgnowanie relacji z ludźmi, ale... z Bogiem.

„Silna jest w nas pokusa oszukiwania czasu na modlitwę – pisze dalej autor.

– Paciorek po drodze, różaniec w samochodzie, brewiarz w konfesjonale... Jeśli mi się to zdarza, muszę sam siebie zapytać: czy naprawdę wierzę w Boga? Ile czasu Mu poświęcam? Odpowiedź będzie miarą mojej miłości i mojej wiary”. 

Książka Pół godziny dla Boga stanowi pomoc dla tych, którzy w codziennym zabieganiu mają trudności w praktykowaniu takiej modlitewnej miłości.

W pierwszej części autor udziela cennych rad, jak mogłaby wyglądać nasza modlitwa myślna. Posiłkuje się przy tym obficie pismami założyciela Opus Dei, św. Josemarii Escrivy de Balaguera, który doskonale znał dylematy współczesnego człowieka i był dla wielu ludzi skutecznym przewodnikiem na drogach wiary i modlitwy.

Druga część książki to seria medytacji biblijnych, które stanowią cenną inspirację do zadumy nad sobą i kształtem własnego życia i miłości.

„Księga Starców” (Gerontikon) to najstarszy zbiór nauk wczesnych monastycznych „ojców”, pierwsza zachowana próba spisania mądrości pustyni.

W czasie jej spisywania mądrość ta mogła sobie liczyć około stu lat, więc było to dwa lub trzy pokolenia doświadczeń. I już wtedy była na tym poziomie znajomości praw rządzących życiem duchowym i ludzką psychiką, na którym trwa nadal. Jakiś pustelnik, może mnich wędrowny, postanowił sobie, że zamiast chodzenia jak dotąd do ojców po słowo, lepiej będzie mieć ich nauki dostępne i powielone na piśmie, więc on je spisze.

Czytelnik dostaje do ręki zapis konferencji wygłaszanych w klasztorze w Żarnowcu w latach 2018–2021 przez s. Małgorzatę Borkowską i następnie spisanych. Stąd nieco gawędziarski charakter tej książki. Jest ona mimo to częścią większego cyklu komentującego najważniejsze dzieła literatury monastycznej, które miały szczególny wpływ tak na rozwój życia zakonnego w chrześcijaństwie, jak i na kulturę chrześcijańską w ogóle. Są to, w chronologicznym porządku powstawania: Księga Starców, Reguła św. Benedykta i księga O naśladowaniu Chrystusa. Jeśli dodamy Wyznania św. Augustyna, otrzymamy właściwie komplet najsłynniejszych w Kościele zapisów odwiecznej tęsknoty ludzkiej do Boga.

Każdego dnia słyszysz o Jezusie, widzisz Jego obrazy i zdjęcia. A co gdybyś spotkał Go twarzą w twarz? Zobaczył na własne oczy? 

Osiemnastolatek tkwiący w nałogach i bezsensie życia, walczący z Kościołem, pewnego dnia przeżywa śmierć kliniczną, podczas której...

A może ja umarłem i zaraz ujrzę anioły i św. Piotra? – roześmiał się drwiąco w duchu Kuba.

– OK. Muszę się ogarnąć. Zaraz znajdę drogę powrotną. Rozejrzę się po okolicy, nie mogę być przecież daleko od Krakowa – pomyślał z nutą entuzjazmu.

Idąc wolnym krokiem w upalnym słońcu poboczem bitej drogi, spostrzegł około sto metrów przed sobą dość wysoki mur, na którym zauważył graffiti, cieszące się popularnością już w starożytności.

Komunia Święta to żywe spotkanie z Jezusem, które przemienia. Pełne miłości słowa zawarte w tej książce uwrażliwią na wielkość daru, jakim jest Komunia Święta – Bóg przychodzący do człowieka pod postacią Chleba i Wina. Staną się też pomocą w modlitwie. Jezus wciąż, niezmiennie pragnie rozlewać swoją miłość w ludzkich sercach, przywracając im pokój, dając potrzebne siły w trudzie wędrówki przez ziemię.

„Pan Bóg w Eucharystii składa nam pocałunki miłości. Zatem przyjmujmy z wielką wiarą i miłością Komunię Świętą. W tych tak smutnych czasach śmierci wiary, triumfującej bezbożności, najbezpieczniejszym środkiem uchronienia się przed chorobą zakaźną, która nas otacza, jest wzmacnianie się pokarmem eucharystycznym” (św. Ojciec Pio).

Jako żona, mama i kobieta pracująca nie mam wiele czasu na kontemplację Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

Rozważania s. Bożeny Marii uświadomiły mi, że Pan czeka na choć jedną sekundę mojej prostej modlitwy, aktu zawierzenia Mu siebie całej, w moich radościach, kłopotach, wątpliwościach. On ma zawsze otwarte ręce – gotowe, by mnie przygarnąć, przytulić, podnieść. Eucharystia to tajemnica Boga obecnego wśród nas. Boga, który chce być blisko mnie każdego dnia. Magdalena

Urszula Giuliani, późniejsza Święta Weronika, długo prosiła swojego spowiednika o możliwość jak najwcześniejszego przystąpienia do pierwszej Komunii Świętej. Ten nie chciał się jednak na to zgodzić ze względu na jej zbyt młody wiek. Wyczekiwana chwila nastąpiła dopiero 2 lutego 1670 roku, gdy Urszula miała niewiele ponad 9 lat. Wspomnienie tego dnia pozostało w jej pamięci do końca życia; pamiętała swoje przeżycia, treść modlitw oraz płomień, który swoim ciepłem napełnił jej ciało.  

Podczas pięćdziesięciu lat życia zakonnego przyjmowanie Komunii Świętej było dla Weroniki niezwykłym przeżyciem, związanym często z doświadczeniami mistycznymi. Choć w jej wizjach Pan Jezus często objawiał się jej w postaci Umęczonego i Ukrzyżowanego, Eucharystia zawsze wiązała się dla niej z Dzieciątkiem Jezus.

Przyjmowanie Eucharystii było dla mistyczki ukojeniem, odpoczynkiem, doświadczeniem ulgi w ciągłych cierpieniach i zmaganiach. 

To książka, która pokazuje jak troszczyć się o życie i zdrowie zgodnie z Bożym zamysłem, sugestiami świętych oraz naturą, która nas otacza. Autorka podaje wiele przydatnych wiadomości i proponuje konkretne wskazówki, jak dbać o siebie, aby zdrowo żyć, dobrze się odżywiać i w ten sposób unikać chorób.

Znajdź swoją drogę do zdrowia! Poznaj naturalne sposoby na poprawę samopoczucia i odzyskanie energii życia.

Książka zawiera sprawdzone przepisy na smaczne i zdrowe posiłki oraz receptury ziołowe.

Zbiór listów św. Hieronima zawiera 154 pisma, które powstały w latach 374-419, to znaczy od czasu jego przybycia do Antiochii Syryjskiej (po opuszczeniu mniszej wspólnoty w Akwilei, a przed udaniem się na pustynię Chalkis) aż do końca życia.

Są one niewątpliwie tak ważne, iż należy je umieścić zaraz po jego największym dziele - po tłumaczeniu Pisma Świętego na język łaciński - po Wulgacie. Powodem takiego znaczenia są przede wszystkim zagadnienia, które listy poruszają, oraz wykwintny, pełen krasomówczego piękna styl pisarski autora.

Listy zajmują cenne miejsce w twórczości piśmienniczej św. Hiero­nima. On sam miał tego świadomość, skoro umieścił je w wykazie swej twórczości pisarskiej. Zbiór Hieronimowych listów zawiera 154 pisma, które powstały w latach 374-419, to znaczy od czasu jego przybycia do Antiochii Syryjskiej (po opuszczeniu mniszej wspólnoty w Akwilei, a przed udaniem się na pustynię Chalkis) aż do końca życia.

Goście odwiedzający Ojca Pio, wśród których były osoby wszelkich zawodów, m.in. politycy, artyści, lekarze, słynne osobistości, otrzymywali od niego różaniec. Przy tej okazji prosił ich, aby go zawsze ze sobą nosili i codziennie odmawiali przynajmniej jedną część, czyli pięć dziesiątków, które zapewnią im łaski i opiekę Matki Bożej. Różańce otrzymane od Ojca Pio obdarowani uważali zawsze za najcenniejszy podarunek.

W dzisiejszym świecie Ojciec Pio jest bardzo potrzebny, aby ludzie uwierzyli, że są zdolni do świętości i miłości.

Ludzie od Ojca Pio oczekują cudów, czynów nadzwyczajnych, ale nie zauważają, że największym cudem jest istnienie świata i każdego człowieka. Ojciec Pio uczy nas uwagi, troski, miłosierdzia, ale i wytrwałej modlitwy, a także znoszenia codziennych trudów i cierpienia. 

Nie wolno nam się spóźnić z czasem oczyszczenia, bo to, podobnie jak późne obcinanie gałęzi, rani drzewa, zostawia je krwawiącymi. Życie konsekrowane dzisiaj najbardziej potrzebuje nadziei oraz pracy na poziomie korzeni.

Abp José Rodríguez Carballo OFM

Na kryzys patrzę jak na szansę, nawet jeśli polega on na wyczerpaniu się dotychczas realizowanego scenariusza, nawet jeżeli związany jest z niepokojem, utratą poczucia sensu i zagubieniem. Kryzys można przeżyć jako łaskę, kiedy staje się on punktem zwrotnym w rozumieniu własnej tożsamości. Pozwala wtedy zbudować nowe relacje z samym sobą, innymi, Bogiem i całą rzeczywistością.

Czas kryzysu i podejmowane próby odnowy mogą stanowić ważny element Bożej pedagogii. Patrząc na historię zbawienia i życie świętych, można powiedzieć, że samo dążenie ku Bogu przyjmowało często formę kryzysu, a jego przezwyciężenie prowadziło do wielkich dzieł i odkrywania nowych horyzontów - Autor

„Z całego serca i z całej duszy” to książka o modlitwie. Jej tytuł odpowiada w zupełności duchowemu ukierunkowaniu Świętego Franciszka na Boże życie.

Ta nowa pozycja na polskim rynku wydawniczym jest kolejnym drogowskazem na drodze doskonalenia modlitwy kontemplacyjnej.

Autor, brat Prospero Rivi, włoski kapucyn, znawca franciszkanizmu, wieloletni wychowawca i nauczyciel młodych braci w zakonie, dzieli się nie tylko wiedzą o modlitwie, opartą na wartościowej lekturze mistrzów.

Czy to możliwe, że szatan chce zniszczyć Kościół?

Prawda o Niepokalanym Poczęciu dojrzewa w Kościele, ożywiając go i umacniając przed atakami demonów. Wystarczy uważnie obserwować codzienność medialną, polityczną, gospodarczą i finansową. Człowiek chciałby zastąpić Boga. Biblijny wąż-kusiciel coraz wyraźniej pokazuje swój plan polegający na tym, aby nie tylko zniszczyć sacrum i wprowadzić profanum, ale całkowicie wypełnić świat sobą.

Warto w tej sytuacji zwrócić szczególną uwagę na wypowiedziane przez Maryję fiat: „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”, ponieważ słowa te skrywają w sobie moc.

Ojciec Pio nie zawsze osobiście znał ludzi, którym przychodził z pomocą i dobrą radą. Nie miało to jednak żadnego wpływu na jakość udzielanych przez niego wskazówek duchowych. Zgłębiał ludzkie dusze dzięki szczególnej łasce otrzymanej od Boga.

Kto uwierzył jego zapewnieniom, zyskiwał spokój wewnętrzny i wzrastał duchowo.

Również dzisiaj śmiało możemy korzystać ze wskazówek Ojca Pio.

Jeśli weźmiemy je do serca, z pewnością przywrócą nam wiarę w siebie i nadzieję.