Książki - KSIĘGARNIA

Módlcie się na różańcu każdego dnia, aby otrzymać pokój dla świata i zakończenie wojny.

Wezwanie to po raz pierwszy zostało przekazane 13 maja 1917 roku, kiedy troje biednych dzieci z Aljustrel, Łucja, Franciszek i Hiacynta, pasło swoje stado na łące zwanej Cova da Iria. Było powtarzane pastuszkom wielokrotnie i we wszystkich objawieniach w taki sposób, że nie ulega wątpliwości, że codzienna modlitwa różańcowa jest naszą drogą i środkiem wiodącym do zbawienia i uzyskania przez wstawiennictwo Maryi wszelkich łask, których nam potrzeba.

Książka Józef słuchający jest próbą prostego przedstawienia tego, co Duch Święty powiedział w Ewangelii o św. Józefie. Wprawdzie materiału jest niewiele, jednak w tych kilku rzeczach i krótkich stwierdzeniach zawarte zostało ogromne bogactwo. Ukryte są w nich niezliczone Józefowe ślady i zapowiedzi.

O św. Józefie możemy powiedzieć, że Opiekun Syna Bożego jest kopalnią o niewyczerpanych bogactwach, z której zawsze możemy wydobywać nowe skarby dzięki wierze i miłości, pobożności, studium, doświadczeniu mistycznemu.

Duch Święty stopniowo je odkrywał i wydobywał na światło dzienne na przestrzeni wielowiekowej historii Kościoła. Czynił to za pośrednictwem osób, które szczególnym oddaniem i miłością darzyły tego świętego Patriarchę. I to one, dzięki swojej miłości, oddaniu, studium i życiu wewnętrznemu, coraz bardziej doświadczały zapowiedzianej mocy wstawiennictwa św. Józefa.

Ciemności spowijają niejedną drogę, po której kroczymy w życiu. Mrokiem szczególnie dotkliwym jest noc depresji. Świat zamienia się w niej w pełną smutku wegetację. Ale można to przezwyciężyć.

Święty Jan od Krzyża w Drodze na Górę Karmel proponuje, aby każdą naszą ciemność, w tym także depresyjną, włączyć w proces odnowienia naszego ducha. Wystarczy mroki smutku, mroki najciemniejszej nocy, rozpalić płomieniem miłości.

Wśród licznych opracowań naukowych i popularyzujących postać, osobę i myśl filozoficzno-religijną Edyty Stein, dziś już wyniesionej na ołtarze do godności świętych, prezentowana pozycja autorstwa Joanny Mosley Edyta Stein – kobieta modlitwy zajmuje szczególnie znaczące miejsce.

Książka stanowi niezwykle cenną pozycję w zakresie teologii życia duchowego. Autorka w sposób bardzo źródłowy i analityczny pism św. Teresy Benedykty od Krzyża oraz w oparciu o świadectwa osób, które bezpośrednio spotykały się z tą niezwykłą Karmelitanką, konwertytką i Męczennicą z Auschwitz pokazuje czytelnikowi bohaterkę swojej książki jako wzór życia chrześcijańskiego – osobę, która znalazła w sobie siłę, odwagę i spełnienie poprzez codzienną rozmowę z Bogiem w modlitwie i dzięki temu mogła „iść do świata, aby wnieść tam Boskie życie”.

Nowe tłumaczenie Dziejów duszy św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Doktora Kościoła (pełna wersja książki).

Czyta: Halina Łabonarska

Czas nagrania: 13 h 20 min.

Nośnik: 1 płyta Format: MP3 Rok wydania: 2011
Fragmenty muzyczne: Zbigniew Małkowicz

Edyta Stein podążała drogą prawdy, bo prawda ma swoją drogę: to oznacza, że to, co prawdziwe, daje się poznawać stopniowo, ponieważ, przynajmniej dla umysłu ludzkiego, to, co prawdziwe, zawsze jest złożone, rozbite na fragmenty. Trzeba przyznać – prawda jest różnorodna, będąc jednocześnie fundamentalnie jedna. W jej odsłanianiu się jest zarówno obecność i nieobecność, dar i brak. Inaczej mówiąc, prawda odsłania się w pokornym poszukiwaniu, w pragnieniu, które nie może być dogmatyczne – to znaczy zaspokojone, a więc zgaszone.

Widzimy więc, że pozorne zerwanie ze światem zewnętrznym i z innymi ludźmi nie jest ani ucieczką, ani odrzuceniem. Jest nabraniem dystansu, a dokładniej nabraniem perspektywy: na samotności z Ojcem Jezus modli się za swoich braci. Patrzy z punktu widzenia, który jest podstawą wszelkich punktów widzenia, czyli oczami Ojca, Stworzyciela braci i rzeczy.

Bycie osobą jest warunkiem miłości, ale najpierw stanowi jej owoc. Nie staję się osobą jedynie sam przez się. Bóg i ci, którzy mi w życiu towarzyszą (moi rodzice, mąż czy żona, dzieci, bliscy, sąsiedzi, koledzy z pracy, ogółem „inni ludzie”), też się do tego przyczyniają. Bóg oczekuje, że będziemy osobowi, powierzył nam zadanie wzajemnego „kształtowania” jedni drugich. Mamy się nawzajem „personalizować”, czynić osobami. Rozumiemy, że aby kochać, trzeba być osobą.

Święta Teresa od Jezusa określa modlitwę jako relację miłości. Wyjaśnia, że modlitwa wymaga  kochania innych ludzi, oderwania, braku zaborczości  oraz  postawy pokory i zapomnienia o sobie. Powinniśmy mieć przy tym  wytrwałość i ogromną ufność, że „jeśli tylko będziemy potykać się walecznie, nie uciekając z placu boju, zwycięstwo niechybnie będzie nasze”. Modlitwa jest wzrastaniem w osobistej relacji z Bogiem.

Ojciec Daniel Maria od Najświętszego Serca Pana Jezusa, karmelita bosy (Oswald Rufeisen, 1922-1998) - był nietuzinkową osobą, bardzo znaną w Europie, Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej i, oczywiście przede wszystkim, w całym Izraelu. Także dla szerokich kręgów polskiego duchowieństwa był postacią niebanalną.

Ojciec Jan Kanty (Stasiński) OCD rozmawiał o nim z ich wspólnym znajomym, pisarzem polskim żydowskiego pochodzenia Romanem Brandstaetterem, który podziwiał i cenił tego zakonnika. Nie wszyscy rozumieli jego poglądy i nie zawsze zgadzali się z nim we wszystkim. Czasem jego zapatrywania wywoływały kontrowersje. A on szukał okazji, by ocalić życie ludzkie, by czynić dobro każdemu człowiekowi. I jest w tym przykładem dla każdego z nas.

Nie poddawał się zniechęceniu, lecz mobilizował wszystkie siły, by pomagać innym. Pod koniec życia przyznał, że w młodości popełnił kilka błędów. Jego wielkość tkwi w tym, że potrafił nazwać je po imieniu.

Ze Słowa wstępnego abpa Marka Jędraszewskiego, metropolity łódzkiego:

"Należy wyrazić uznanie Autorce, że odważnie dzieli się łaską dostrzeżenia miłującej obecności Boga na drodze życia w Duchu Świętym. Gratuluję wydania książki przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego w Roku Wiary, który jest zaproszeniem do autentycznego i nowego nawrócenia do Pana, jedynego Zbawiciela świata” (Benedykt XVI, Porta fidei, n. 6). Życzę Czytelnikom, aby moc Ducha Świętego na nowo pogłębiła ich entuzjazm wiary, która na zawsze nada sens życiu, zakorzeniając je w Jezusie Chrystusie."

„Czego oczekuję?” – to pytanie, które trzeba sobie zadać, rozpoczynając modlitwę. Z Kim się spotykam i po co? Jakie jest to moje „chcę” przed Nim i wobec Niego? Właśnie to „chcę” na modlitwie formuje potem nasze życie, nasze codzienne wybory, odniesienia do siebie i do innych. Przede wszystkim nadaje kierunek naszym dążeniom.

Relacja  powstaje  między  osobami i rodzi się z pragnienia bycia dla innego. To  bycie  może mieć różne wymiary zaangażowania; czasem staje się bardziej dawaniem, a czasem bardziej przyjmowaniem  i n n e g o .   Aby  relacja  była  prawdziwa i owocna dla dwóch stron, te wymiary muszą się wzajemnie przenikać. Trzeba pozwolić się kształtować, ale jednocześnie trzeba też podjąć odpowiedzialność za  k o g o ś   drugiego, za to, co w  n i m   po nas
zostaje.

Chcę widzieć Boga - tak wołała św. Teresa z Ávila zraniona miłością, rozpalona tęsknotą za Bogiem. Żyjąc, cierpiąc, radując się, śpiewając i pisząc swe dzieła chciała, aby każdy człowiek, jak ona, należał do Boga i widział Go przez wiarę już tu na ziemi, a w Niebie twarzą w twarz; aby spotkał Tego, którego tęsknota za nami przyoblekła się w Ciało i objawiła się w Obliczu Jezusa.

Dar mojej Matki przeznaczony jest zarówno dla duszpasterzy, katechetów, jak i wiernych, którzy chcą przeżyć przygotowanie do przyjęcia Szkaplerza św. jako swoiste rekolekcje ewangelizacyjne, spojrzeć na swoje życie w świetle rzeczy ostatecznych i odnaleźć w znaku Szkaplerza drogę świętości, drogę do nieba!

Dar mojej Matki przeznaczony jest dla wszystkich, którzy pragną uczcić Maryję i którzy pragną stać się apostołami Szkaplerza św. w Rodzinie i Bractwie Szkaplerznym.

Książeczka jest skierowana do serc szukających Maryi Matki Jezusa w tajemnicy Szkaplerza św. Wystarczy kilka refleksji jej uczestników, by przeczuć dobro, które możemy spotkać w czasie lektury Daru mojej Matki.

Kiedy Teresa zwracała się do świętych, zauważała, że nie wysłuchiwali jej tak szybko, jak Matka Boża. Umacniało ją to w wierze w skuteczne pośrednictwo Maryi. Dlatego nawet w ciemnościach wiary i we wszystkich cierpieniach duchowych uciekała się do Niej, by orędowała za nią u Boga: "Posyłam Ją zwłaszcza, by Mu powiedziała, by nie lękał się mnie doświadczać".
W swej delikatnej miłości Teresa chciała bowiem niejako ukryć przed Bogiem cierpien...

Pisma młodej karmelitanki bosej są bramą i drogą dla przybliżenia się do niej. Wszyscy, którzy przekroczyli tę bramę i przeszli tę drogę, odczuli dziwną fascynację, zostali przez nią zdobyci.

Jest to fenomen, który zdarza się w spotkaniach tylko z nielicznymi autorami, mężczyznami i kobietami, w całej historii. Dla zeświecczonego społeczeństwa, które żyje odwrócone plecami od Boga, ta chilijska karmelitanka, która z żywą radością ukazuje się jako wzór wiecznej młodzieńczości Ewangelii...

Życie błogosławionej Teresy woła stale z klasztoru: Bóg sam wystarcza!

Jej niemieckie nazwisko Stein oznacza „kamień”. Edyta jest diamentem o rozmaitych szlifach, wytrzymała, pełna, szlachetna, twarda względem siebie, czysta, przejrzysta.

Edyta nie przestanie oczyszczać swego bytu, swej refleksji. Po tym, jak zmierzyła wiele ścieżek myśli, pewnego wieczoru – tak jak to wydarzyło się w drodze do Emaus – zaczepi ją żydowski brat, Jezus, który przekona ją: Ja jestem Prawdą.

Im dłużej żyjemy, tym bardziej zbliżamy się do śmierci. Bez jakiejkolwiek formy nadziei ta świadomość byłaby trudna do zniesienia. Wilfrid Stinissen w swojej książce "Ja nie umieram, wstępuję w życie" pragnie pokazać, że nasze istnienie stanie się o wiele bogatsze, kiedy pośrodku naszego życia tutaj na ziemi nauczymy się żyć w przyjaźni ze śmiercią.

Nadzieja, której szukamy jest czymś więcej niż powszechnym optymizmem – tak często zamykającym oczy na rzeczywistość. Stinissen pokazuje, że w tradycji chrześcijańskiej znajdujemy doświadczenia prawdziwej nadziei, która ogarnia również rozczarowanie i ból.

Ewangelia poświęca Józefowi zaledwie kilka zdań. Józef pojawia się bez wyjaśnienia, nie znamy miejsca jego urodzenia, nie wiemy nic na temat jego młodości ani na temat okoliczności śmierci. Ewangeliści nie zanotowali żadnego słowa, które wypowiedział. Błędem byłoby jednak ocenianie wielkości i roli, jaką Józef odegrał w planie Bożym po tym, ile miejsca poświęcono mu w Nowym Testamencie.

Ewangelia jest oszczędna w słowach: także o Najświętszej Maryi Pannie wiemy niewiele. Autorzy podają nam tylko fakty istotne i ściśle związane z tajemnicą Wcielenia, zapraszają do pochylenia się nad słowami Pisma, by wydobywać ukryte w nich bogactwa. 

Teksty Ewangelii mówiące o Józefie są wyjątkowo bogate w ukryte skarby. Szczegóły w nich zawarte, chociaż z pozoru tak skromne, przy głębszym rozmyślaniu nabierają niezwykłego blasku. Wystarczą, by bez uciekania się do fikcji naszkicować przekonujący i przyciągający uwagę portret Józefa.

Nowe tłumaczenie Księgi fundacji św. Teresy od Jezusa, Doktora Kościoła (pełna wersja książki).
Fragmenty muzyczne: Zbigniew Małkowicz, czyta Halina Łabonarska

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.