Maryjne

W różańcu świętym, rozważając poszczególne tajemnice z życia Jezusa i Maryi, uczymy się wierzyć tak, jak Maryja, czasami wbrew nadziei.

Możemy być wtedy pewni, że się nie zawstydzimy, a Ona zawsze doprowadzi nas do celu: do swojego Syna Jezusa Chrystusa. On pokonał grzech, zwyciężył śmierć, chwalebnie zmartwychwstał i żyje wiecznie.

Chce nam w ten sposób powiedzieć, że każdy krzyż, cierpienie, ból, a nawet śmierć kończy się radosnym „Alleluja”, a każda ciemność niknie w blasku zmartwychwstania. Co więcej, czasami pozwala nam doznać radości zmartwychwstania już tutaj na ziemi, uwalniając nas od naszych słabości.

Różaniec ze św. Edytą Stein

A jak łaska może dokonywać swego dzieła w duszach tylko wtedy, gdy dobrowolnie się na nią otwierają. Tak też Maryja nie może w pełni realizować swego macierzyństwa, jeśli ludzie się Jej nie powierzają.

Maryja jest w pełni Matką Rodzicielką całego rodzaju ludzkiego. Rodzi i pragnie rodzić wszystkich do życia w łasce. Dobrą pomocą, by wzrastać w życiu Bożym, jest z pewnością rozważanie tajemnic świętego życia Maryi, które było całkowicie podporządkowane Jej umiłowanemu Synowi Jezusowi, a z kolei Ich życie było ciągłym szukaniem i pełnieniem woli Boga. Rozważając poszczególne tajemnice różańcowe, prośmy Ją dla nas i dla naszych bliskich o łaskę uległości wobec woli Bożej. 

Rozważania różańcowe oparte na tekstach związanych ze świętymi rodzicami Małej Teresy (św. Teresy od Dzieciątka Jezus z Lisieux) - św. Zelią i Ludwikiem Martin.

Odmawianie różańca jest jak uczęszczanie do szkoły Maryi. Wiedziała o tym Juana Fernández Solar, znana jako św. Teresa od Jezusa z Los Andes (1900–1920).

Jej słowa o Matce Bożej streszczają całe życie duchowe Juanity, głębię i autentyczność jej relacji z Jezusem, którego często adorowała w Najświętszym Sakramencie i w swojej duszy.

Uczyła się kochać Go, naśladując Maryję. Ta święta Chilijka odznaczała się wielkim nabożeństwem do Matki Bożej, a także prostotą, miłością bliźniego i radością życia. Dziecięca miłość do Maryi i głębokie przeżywanie obecności Chrystusa w Eucharystii to dwa rysy religijności Teresy z Los Andes.

Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwaniu głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.

Szkaplerz karmelitański posiada wyjątkową siłę w mocnej symbolice i prostej teologii. Dzisiaj szczególnie potrzebujemy okrycia wobec przemyślnych, okrutnych mechanizmów ekonomiczno-społecznych i duchowych odzierania człowieka z dóbr, wolnego imienia, z miłości, z wolności, a nawet z prawa do życia.

Nie obronimy się sami, potrzebna jest nam asystencja nieba.

Piękno życia Matki Bożej było ukryte w prostocie przeżywania codzienności.

Nasze życie wypełniają godziny nużącej pracy, rutynowych obowiązków, bolesnych zmagań czy niewyrażalnej radości. Możemy uczynić je "czasem Maryi", jeśli tylko zaprosimy Ją do uczestniczenia w monotonii upływających dni.

Pomocą w przeżywaniu codzienności mogą być Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Święty Rafał Kalinowski przeżywał z Maryją wszelkie radości i smutki, całe swoje życie.

Choć to życie nie było usłane różami i nie brakowało w nim bolesnych chwil, to zawsze wierzył w Bożą Opatrzność, która nieprzerwanie czuwała nad nim i bezpiecznie przeprowadzała go przez ciemne doliny życia.

Tej wiary pełnej ufności i zawierzenia uczyła go właśnie Maryja, która była dla niego Siostrą i Matką.

Traktat z zakresu teologii życia duchowego i mariologii jest syntezą duchowości maryjnej Karmelu. Stanowi on szczyt mistyki karmelitańskiej.

Dotyczy zjednoczenia duszy z Bogiem przez Maryję, z Maryją i w Maryi na drodze wiary, nadziei i przemieniającej miłości oraz przez konsekrację Niepokalanemu Sercu Maryi.

Pustelnica z Mechelen to wybitny świadek owoców maryjnej szkoły zjednoczenia z Bogiem przez Maryję, w Niej i z Nią.

Zaświadcza, że Matka Boża nie zatrzymuje na sobie uwagi, nie przeszkadza w czystej kontemplacji Boga. Prowadzi Ona dusze bezgranicznie Jej oddane pewniejszą i skuteczniejszą drogą do celu.

Maryja, jako jedyne ze stworzeń, przeżywa najściślejsze zjednoczenie z każdą z Boskich osób.

Czy dzieciom mogą się przydarzać wielkie i tajemnicze rzeczy? O, tak! Może właśnie najbardziej dzieciom, których serca i wyobraźnia nie są jeszcze przytłoczone nadmiarem wrażeń, doznań i doświadczeń.

Pozwólmy dzieciom przybliżać się do Boga, tak jak prosił nas o to sam Chrystus, i uczmy się od nich dziecięcego spojrzenia na świat, bo ono otwiera bramy nieba.

Książka stanowi próbę innego spojrzenia na Maryję, spojrzenia jak na naszą Siostrę. Tekst skłania do refleksji, uczy zasadności tej drogi i pomaga pozyskać siostrzaną optykę względem Matki i Królowej.

Autor pokazuje, jak w rodzinności, zwyczajności, duchowym pokrewieństwie i wspólnej odpowiedzialności za Wielką Rodzinę – Kościół, odnaleźć siostrzaną formułę dla duchowych relacji z Maryją. 

Prośmy w tej nowennie, byśmy mogli się cieszyć darami Ducha Świętego i ich owocami w swoim życiu.

Ze św. Janem od Krzyża przyzywajmy Ducha Świętego, który jest "żywym płomieniem miłości", aż doświadczymy Jego mocy i będziemy mogli powiedzieć: "jak czule rani siła żaru twego".

Przyjść do Maryi tak, jak przyszłoby się do domu lubianej przez nas sąsiadki, usiąść w Jej kuchni oraz poprosić, żeby opowiedziała nam o Miłości i drodze do niej – to najprostsza rzecz na świecie!

Catherine de Hueck Doherty u schyłku swojego życia miała palące pragnienie napisania książki o Matce Bożej; książki jej zdaniem niezwykle potrzebnej, aby wprowadzić Maryję w centrum naszego życia. Bogurodzica. Ta która porodziła Boga to kompilacja tekstów Catherine oraz zapisów wygłoszonych przez nią prelekcji, pochodzących z różnych okresów jej życia, zarówno tych pięknych, jak i trudnych.

W ostatnim czasie coraz więcej osób pyta o szkaplerz, poszukując odpowiedzi na rozliczne pytania związane z nabożeństwem. Ilość listów, próśb i zapytań kierowanych pod naszym adresem stawia nas przed koniecznością refleksji nad znakami czasów, które Bóg odsłania człowiekowi.

Chcemy przybliżyć walory nabożeństwa szkaplerznego, udzielić odpowiedzi na najistotniejsze pytania i ukazać ogrom duchowych owoców związanych z praktyką powierzania się Maryi i naśladowania Jej

Nieustanne noszenie szkaplerza, czy to sukiennego czy też w formie medalika, nie jest wyrazem maryjnej mody. Posiadanie przy sobie znaku Maryi wyraża na pierwszym miejscu przynależność do Niej w rodzinie Karmelu i życie na co dzień wartościami bliskimi Jej Niepokalanemu Sercu: ...

Autor w swoim komentarzu pochyla się nad różańcem, nad jego tajemnicą. Czasem może nam się wydawać, że ta modlitwa jest tak prosta, że już nic więcej nie potrafimy z niej zrozumieć czy nauczyć się - po prostu ją odmawiamy.

"Zdrowaś Maryjo" - te słowa, które powtarzamy po wielokroć odmawiając różaniec stają się często monotonne, bezwiedne, rutynowe. Niekiedy wypowiadamy je raz za razem nie rozumiejąc do końca ich sensu. Sami potocznie mówimy, że odmawiamy kolejne "zdrowaśki".

Za radą św. Teresy od Jezusa dobrze jest sobie uzmysłowić co one oznaczają i jak dotrzeć z powierzchni tych słów aż do ich głębi.

"Wziąć Maryję do siebie" można na dwa sposoby. Według pierwszego - łatwego sposobu - można np. nałożyć na szyję szkaplerz.

Drugi, znacznie trudniejszy, polega na upodobnieniu się do naszej Mamy, Maryi, poprzez naśladowanie Jej postaw w naszej codzienności.

To jest właściwy sposób wypełniania testamentu Zbawiciela. Taki jest też cel nabożeństwa szkaplerznego, o czym traktuje niniejsza książka.