Książka zawiera dwie serie kazań pasyjnych - po sześć kazań na każde gorzkie żale oraz dwa kazania na Wielki Piątek (łącznie czternaście kazań) - oraz trzynaście rozważań drogi krzyżowej (w tym pięć rozważań ogólnych, jedno dla dzieci, dwa dla młodzieży, ze św. Janem Pawłem II, z bł. Romanem Sitką, z bł. Karoliną i innymi świętymi). 

Publikacja może stanowić pomoc i inspirację dla duszpasterzy, jak również być przewodnikiem duchowym dla osób świeckich, które chcą wejść głębiej w relację z Jezusem Chrystusem. Może być ona dobrym podarunkiem dla każdej osoby, która kocha Jezusa lub powinna pokochać Go bardziej. 

Życie duchowe, ukazywane nam przez Józefa, nie jest drogą, która wyjaśnia, ale drogą, która akceptuje.

Jedynie na podstawie tego przyjęcia, tego pojednania, możemy również wyczuć wspanialszą historię, jej głębsze znaczenie.

W roku 2020 mija równe sto lat od chwili, gdy nasza Ojczyzna poświęcona została Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Aktu tego Episkopat Polski dokonał w obliczu nadciągającej nawałnicy bolszewickiej.

Nawiązania do tego wiekopomnego wydarzenia nie mogło więc zabraknąć w tegorocznych czytankach na nabożeństwa czerwcowe – zwłaszcza teraz, w tych niełatwych czasach, gdy tak bardzo potrzeba ufności i zawierzenia Bożemu Sercu, płonącemu z miłości ku nam.

Motywem przewodnim rozważań przygotowanych przez ks. Józefa Gawła, sercanina, są sylwetki ...

Trwaj przed Panem, który wisi na Krzyżu z przebitym Sercem. Wylał swą serdeczną krew, aby zdobyć serce twoje.

Jeśli chcesz iść z Nim w świętej czystości, ogołoć swoje serce z wszelkiego pożądania ziemskiego. Niech Chrystus Ukrzyżowany stanie się jedynym przedmiotem twoich pragnień, tęsknot i myśli (św.Edyta Stein)

Mariam Baouardy, znana jako Mała Arabka, wiedziała, że uniżenie, pokora i małość są niezbędne, by stawić czoła największym przeciwnościom.

Wtedy pozwalamy Bogu działać w nas i przez nas, zwyciężając Jego mocą. Siostra Maria w wielu listach, zwłaszcza do osób świeckich, pisze o sobie po prostu: „Ukrzyżowana”.

Siły do mężnego znoszenia cierpienia czerpała jak widać od Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego.

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi.

Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga.

„Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia..."

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni.

Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. 

To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.

Zelia i Ludwik Martin byli przekonani, że tutaj na ziemi niesienie krzyża jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji.

Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde cierpienie staje się krzyżem. Stanie się nim dopiero wtedy, gdy ze swoim bólem pójdziemy pod krzyż Zbawiciela, by tam z wiarą szukać światła, siły i ochłody.

W przeciwnym razie cierpienie może być pozbawioną nadziei udręką.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej.

Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Święta Teresa od Jezusa radziła, abyśmy nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali w Niego, aż zapragniemy Go naśladować.

Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna, niedoskonała natura ludzka.

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać.

Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej.

Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

W książce ojca Jerzego Zielińskiego, karmelity bosego czytelnik odnajdzie zwierzenia Chrystusa na temat duchowych i fizycznych cierpień, przez jakie musiał przejść, by zbawić człowieka. Mówił o nich m.in. świętej Faustynie Kowalskiej i siostrze Leonii Marii Nastał.

Zwierzenia Zbawiciela pomagają bardziej ukochać Jego osobę, otwierają serca na bardziej świadome przeżywanie codziennych krzyży, ponieważ droga do nieba jest wąska i wyboista.

"Pora Miłosierdzia" to przewodnik paschalny oparty zarówno na duchowości Wschodu jak i Zachodu, który może pomóc Czytelnikowi odnowić w sobie pragnienie Boga, noszone gdzieś głęboko w sercu...

Autor kazań pasyjnych w ich centrum stawia twarz Jezusa Chrystusa Cierpiącego, będącego wzorem do naśladowania dla wszystkich pokoleń Jego uczniów. Odwołując się do Ewangelii, jako podstawowego źródła swojego przepowiadania, uwzględnia aktualne problemy i potrzeby wiernych.

O pasji opowiada jak o wydarzeniu, które wciąż się odbywa, a którego uczestnikiem i świadkiem może być każdy z nas.

Mimo naszych grzechów Bóg chce zapełnić naszą pustkę i ubóstwo duchowe swoim miłosierdziem. Brzydzi się naszym samouwielbieniem, oczekuje od nas raczej dziecięcego zawierzenia. Jego miłosierdzie, jak strumień, który występuje z brzegów, chce po brzegi wypełniać naszą nędzę. Bogu podoba się okazywać swoją moc w słabości najmniejszych. Niniejsza książka pomaga nam czerpać naukę ze zdarzenia na Golgocie. Bóg jest obok nas i chce nasze słabości zamienić w świętość. Nam zostawia wybór, czy zgodzimy się przyjąć miłosierdzie.

Na publikację składają się dwa zbiory kazań pasyjnych: "Abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał" oraz "Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy".

Tematy kazań skupiają się m.in na rozbudzeniu pragnienia pogłębienia wiary poprzez rozważania nad wydarzeniami pasyjnymi, potrzebie komunii z Chrystusem, budowaniu jedności z Nim i Kościołem.

Wskazują na wartość życia Eucharystią w rodzinach oraz przedstawiają sposoby umacniające wierność.