Pomoce w rozważaniu Pisma Świętego

W książce zamieszczono praktyczne podpowiedzi opracowane na podstawie historii i doświadczeń biblijnych bohaterów, ukazujące, jak wyjść z wielu form niewoli i niemocy, by móc cieszyć się pełnią życia.

Słowo Boże ma ogromną moc - zachęca, aby nie tkwić w miejscu, ale szukać wyjścia, zacząć od nowa, ponieważ nasze życie polega na ciągłym ruchu.

Ta książka pokazuje, że zawsze można znaleźć wyjście - nawet z sytuacji trudnej, bolesnej czy niepewnej. Trzeba się tylko ruszyć i zrobić krok naprzód!

Na końcu każdego z 14 tematów znajdują się pytania i ćwiczenia indywidualne lub grupowe oraz propozycje modlitw.

Czy wiesz, że słowo Boże możesz rozważać także w twórczy, kreatywny sposób? Zastanawiasz się jak? To proste! Zapisuj swoje myśli, hasła, skojarzenia dotyczące wybranego fragmentu z Pisma Świętego, ozdabiaj tekst poprzez rysunki, naklejki, kolorowe artykuły piśmiennicze i twórz pomysłowe, osobiste notatki!

Jagoda Kwiecień, blogerka, Bookstagrammerka, propagatorka metody Bible Journaling w Polsce, przygotowała dla ciebie książkę, która pomoże ci... poczuć miętę do Słowa i odkryć w tobie wiele talentów!

Książka „Boski Bullet Book. Poczuj miętę do Słowa” zawiera dwanaście felietonów z przesłaniem, ponad dwieście cytatów z Pisma Świętego, a także wiele poleceń inspirujących książek. Słowo bullet pochodzi z języka angielskiego i oznacza ‘punktor, kropkę’, której często używa się podczas tworzenia list, notatek.

tu sygnał aby:

• zapisywać ...

Zbiór tekstów ojca Włodzimierza Zatorskiego skupionych wokół tematu lectio divina, praktyce czytania Pisma Świętego, która zajmuje szczególne miejsce w tradycji monastycznej i życiu każdego benedyktyna.

Patrząc na ilość tekstów i nagrań ojca Zatorskiego, które dotyczyły tej praktyki, można śmiało powiedzieć, że obok Reguły św. Benedykta, był to temat w czołówce zainteresowań Autora.

Teksty, które znajdziesz na kolejnych stronach, to owoc głębokiej refleksji biblijnej o. Włodzimierza Zatorskiego OSB. Podzieliliśmy je na dwie części. Pierwsza to wprowadzenie teoretyczne, a druga — przykłady odczytania wybranych fragmentów z Pisma Świętego. 

To książka dla tych, którzy pragną przeżyć wyjątkowe rekolekcje. Zaproszenie na drogę, którą Jezus prowadził Faustynę: od słuchania i trudności w posłuszeństwie Słowu (lectio) do konfrontowania się ze Słowem (meditatio), przez modlitwę wydobywającą się z wnętrza (oratio) aż po dar nowego spojrzenia na wszystko oczami Boga miłosierdzia (contemplatio).

To publikacja, która pomaga odkrywać miłość Boga i uczy kochać tak, jak kocha Bóg.

Autor, ks. Krzysztof Wons – znany rekolekcjonista, kierownik duchowy, autor wielu książek zachęcających do lectio divina, pogłębienia wiary i rozwoju życia duchowego – zaprasza nas do pójścia pewnym szlakiem, na którym sam poznawał różne oblicza miłosiernego Boga.

366 krótkich rozważań napisanych prostym i zrozumiałym językiem, zakończonych modlitwą. Praktyczna objętość i kompaktowa forma książki pozwala mieć ją pod ręką każdego dnia roku.

Życie codziennie nas zaskakuje. Świat jakby przyspieszył – dni mijają szybko, a my, zwykle zagonieni, zajęci mnóstwem rzeczy: od obowiązków, przez zainteresowania, po realizację siebie, mamy coraz mniej czasu na modlitwę i poznawanie Pisma Świętego. Niekiedy nie wiemy nawet, co tracimy.

Jednominutowe spotkania ze słowem Bożym są dobrym rozwiązaniem dla młodych, którzy czują pragnienie kontaktu z Panem i potrzebę Jego obecności, by ustawicznie wzrastać duchowo. Skondensowane, konkretne przesłania ukazują sedno biblijnego przekazu.

Dają nadzieję i otuchę, gdyż przypominają, że Bóg jest zawsze blisko – w każdym mgnieniu naszego istnienia.

366 krótkich rozważań napisanych prostym i zrozumiałym językiem, zakończonych modlitwą. Praktyczna objętość i kompaktowa forma książki pozwala mieć ją pod ręką każdego dnia roku.

Życie codziennie nas zaskakuje. Świat jakby przyspieszył – dni mijają szybko, a my, zwykle zagonieni, zajęci mnóstwem rzeczy: od obowiązków, przez zainteresowania, po realizację siebie, mamy coraz mniej czasu na modlitwę i poznawanie Pisma Świętego. Niekiedy nie wiemy nawet, co tracimy.

Jednominutowe spotkania ze słowem Bożym są dobrym rozwiązaniem dla młodych, którzy czują pragnienie kontaktu z Panem i potrzebę Jego obecności, by ustawicznie wzrastać duchowo. Skondensowane, konkretne przesłania ukazują sedno biblijnego przekazu.

Dają nadzieję i otuchę, gdyż przypominają, że Bóg jest zawsze blisko – w każdym mgnieniu naszego istnienia.

Siostra Małgorzata Borkowska nie traci czasu na frazesy. Wodolejstwo nie wchodzi w grę. Zamiłowanie do słowa to dla niej coś więcej niż hobby filologa; to jedna z form adoracji Niewidzialnego. Czym są Podpowiedzi? Sentencjami? Życiowymi radami? Wszystkim po trochu. To może współczesnymi apoftegmatami?

Kiedyś robił to abba Antoni, abba Pojmen, abba Jakiśtam, a dziś kilkaset lat po nich wypowiada je amma Małgorzata.

Autorka raczej nigdy by siebie tak nie nazwała, ale my owszem. Sędziwa mniszka z Żarnowca daje nam krótkie światła dla życia. Myśli, które wprowadzają w głąb siebie po to, by wyprowadzić ku Osobowemu Partnerowi Do Dialogu. 

Biblijne medytacje siostry Małgorzaty Borkowskiej - benedyktynki.

Szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci… – mówiła do Chrystusa Syrofenicjanka (Mk 7,28). Co ja się kiedyś naprosiłam czcigodnej redakcji Biblii Tynieckiej! Co się natłumaczyłam, że po polsku szczenięta pod stołem mogą jeść z podłogi, ale nie z okruszyn; i mogą jeść okruszyny chleba (upuszczone przez dzieci), ale nie okruszyny dzieci… Nic nie pomogło, składnia grecka czy może wpojona w młodości łacińska okazała się silniejsza od rodzimej, i po dziś dzień w Ewangelii Marka szczenięta jadają okruszyny dzieci. Przynajmniej w okolicach Tyru i Sydonu; na szczęście, nie u nas.

A ten tomik to właśnie takie okruchy, sypiące się ze stołu bez ładu i składu ani (na ogół) wzajemnego powiązania.

Niniejsza książka jest studium z zakresu teologii biblijnej. Zostały tu systematycznie poklasyfikowane i skomentowane teksty przede wszystkim z Nowego Testamentu.

Celem tej syntezy jest pozwolić czytelnikowi usłyszeć zawarty w nich apel o prawowierność, apel skierowany do wyznawców Chrystusa, do członków Jego Kościoła, na czele z tymi, którzy są odpowiedzialni za przekaz wiary.

Książka ta jest przeznaczona przede wszystkim dla wierzących. Niemniej może ona przydać się także niewierzącym o tyle, że pozwoli im zrozumieć, na czym się opiera nieustępliwość Magisterium Kościoła, to jego non possumus, w wielu żywotnych sprawach, które sami inaczej oceniają.

Żył prawdami, które głosił. Był pokorny i cierpliwy, szczery i autentyczny w tym, co i jak głosił. Docierał do serc i umysłów. To abp. Fultonowi J. Sheenowi Ameryka zawdzięcza nawrócenie i docenienie daru Kościoła. 

Łzy Jezusa – to pierwszy w historii kompletny zbiór pism i refleksji abp. Sheena na temat ostatnich siedmiu zdań Chrystusa z krzyża.

Według autora – zawiera się w nich pełny katechizm życia duchowego. Książka podzielona jest na 7 rozdziałów, w których – na bazie słów z krzyża – refleksji i rozważaniu poddano siedem odrębnych tematów. Książka to inspirujące wezwanie do świętości, a zarazem źródło duchowej siły. Dzięki niej dowiesz się m.in. dlaczego w czasie męki Jezus nigdy nie mówił o swojej niewinności czy dlaczego – wzorem Jezusa – ci najbardziej niewinni wśród ludzi doświadczają cierpienia.

„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25).

Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu.

Lectio divina – Boże czytanie – jest praktyką stałego czytania Pisma Świętego, niezmiernie ważną dla właściwego wzrostu wiary i poznania Boga. Nie chodzi jednak o jakiekolwiek czytanie Pisma Świętego, lecz o kontakt z żywym Bogiem przez spotkanie z Jego Słowem. 

Rozmowa XVI Kasjana z abba Józefem O przyjaźni, którą w nowym przekładzie publikujemy w niniejszym tomie (jako zwiastun edycji drugiej części Rozmów), jest bez wątpienia traktatem wyjątkowym w całej literaturze wczesnochrześcijańskiej.

Przyjaźń to temat niezwykle istotny dla właściwego rozwoju każdego człowieka, na wszelkich płaszczyznach, w tym również duchowej. Stąd temat ten podejmowany był już szeroko w dziełach autorów starożytnych. Jego wagę dostrzegali również Ojcowie Kościoła, jak Klemens Aleksandryjski, Jan Chryzostom, Ambroży, Hieronim, Augustyn.

Jest jednak rzeczą interesującą, że aż do czasów Jana Kasjana, żaden z autorów chrześcijańskich nie poświęcił przyjaźni osobnej rozprawy.

Prezentowana w niniejszej książeczce Rozmowa XIV. O wiedzy duchowej dotyczy pewnego szczególnego sposobu modlitwy i lektury Pisma Świętego.

Tekst rozmowy dotyczy zdobywania wiedzy duchowej, czyli tej najtrudniej dostępnej, poprzez wytrwałą medytację Pisma Świętego.

Niemożliwe jest owocne dążenie do wiedzy duchowej, czyli właściwego zrozumienia Pisma Świętego, jeśli nie prowadzi się jednocześnie takiego życia, które zmierza do wykorzenienia wad i wzrostu cnót.

Pismo Święte jest orędziem Boga do człowieka, do każdego człowieka, jest wezwaniem zwróconym do osoby, aby osobiście poznała Boga, aby spotkała się z Chrystusem i żyła dla Niego, a nie już tylko dla siebie. Skoro więc Pismo Święte powierza nam Słowo Boże, powinniśmy je przyjmować w świetle Ducha Świętego, czytać je i podchodzić do niego z wiarą, że jest to Słowo, które pochodzi od Boga i do Boga prowadzi.

Zawsze jest dobry czas, byś podjął zobowiązanie przeczytania Pisma Świętego w całości. Plan, który przedstawiony jest w niniejszej książeczce, z pewnością będzie niezastąpionym przewodnikiem, jeśli się na to zdecydujesz. Ma bowiem wiele zalet: obejmuje całą Biblię, cechują go przejrzysty i czytelny układ oraz możliwość zaznaczania postępów czytania i rozpoczęcia lektury w dowolnym dniu w roku.

Układ fragmentów na poszczególne dni nie idzie równolegle do tekstu Biblii, ale jest tak przygotowany, abyś mógł się inspirować Pismem Świętym. Finalnie ze wszystkich proponowanych fragmentów na każdy dzień jak z puzzli ułoży się cała Biblia.

Wygłosić rekolekcje dla własnej wspólnoty raczej nie jest łatwo.

Sędziwa mniszka, Małgorzata Borkowska OSB, została poproszona o parę słów do swoich, w domu, gdzie mieszka, żyje. A wiadomo: najtrudniej mówić do swoich. Pochwał przyjemniej się słucha, ale przecież miłość nakazuje dać drugiemu całą prawdę. Wówczas nie można ominąć faktu, że to i owo każdemu za uszy się dostało.

Na szczęście, „głosząca” za własne uszy także zagląda, przez co jest współtowarzyszką losu, a nie mądralą. Potrafi właściwie nakreślić proporcje ludzkich cnót i wad, dobra i zła, zasług i grzechów. I dopiero po prześwietleniu całości Bożym zamysłem, wskazuje na „horyzont” najpiękniejszy z możliwych: odwieczną miłość Osób Trójcy Świętej rozlana na świat, a w tym świecie człowiek z tej miłości stworzony i do niej powołany.

Jakże złożony jest skład chemiczny naszego świata! Niby pierwiastków chemicznych jest mniej niż sto (może teraz już i nieco więcej, nie wiem), ale kombinacji tych pierwiastków, i to w różnych formach i proporcjach, po prostu nie ma końca. Coraz to odkrywamy jakąś nową, bądź już istniejącą, bądź możliwą do sporządzenia. Bóg jakby bawił się z nami w grę „Ciepło-zimno".

Sto lat temu ludzie wierzyli, że już znaleźli prawie wszystko, co On ukrył, a tę niewielką resztę, jaka jeszcze pozostała, odnajdą wkrótce. Obecnie raczej gotowi są mniemać, że każde nowe znalezisko naprowadza na ślad wielu innych, pole poszukiwań rośnie w postępie geometrycznym i zabawa ma wszelkie szanse okazać się najlepszym na ziemi modelem nieskończoności.

Od wieków w każdym chórze zakonnym są potrzebne pewne funkcje liturgiczne, bądź na dłuższy czas nadawane, bądź zmieniane co tydzień według kolejności. Te funkcje nazywają się w każdej zakonnej tradycji nieco inaczej. U polskich benedyktynek zakonnica rozpoczynająca śpiewane partie modlitwy i zobowiązana do ich wyćwiczenia z chórem, nazywa się kantorką, i to jest funkcja trwała, ze względu na konieczne do tego zdolności muzyczne.

Natomiast zakonnica prowadząca w danym tygodniu liturgię nazywa się hebdomadarka (w kościelnej łacinie hebdomada to tydzień). Przez długie lata siostra, która ukończyła właśnie swoją „hebdomadę”, zostawała na następny tydzień homiliantką: jej funkcja polegała wtedy na tym, żeby w niedzielę i w ewentualnie przypadające w tym tygodniu święta odczytać komentarz do Ewangelii dnia. Nie musiała go daleko szukać: w łacińskim brewiarzu był podany.

Trzeci tom z serii „ W Drodze do Emaus” – przeznaczony na Triduum Paschalne i okres Wielkanocy – jest skierowany do tych wszystkich, którzy świadomie chcą się przygotować, a potem przeżyć ten okres liturgiczny.