Sakrament Pokuty i Pojednania

Co tak naprawdę jest grzechem? Czy wystarczy przestrzeganie Dekalogu, żeby być dobrym chrześcijaninem? Czy jeśli nikogo nie zabiłeś, nie okradłeś, nie zdradziłeś żony, nie skrzywdziłaś dziecka, to czy naprawdę potrzebujesz pojednania z Bogiem i Kościołem? Jak dobrze się przygotować do tego spotkania po latach? Jak przezwyciężyć poczucie lęku, wstydu, zakłopotania? Być może czytając następne zdania znajdziesz chociaż część odpowiedzi na te pytania. O resztę Bóg sam się zatroszczy. Przecież czeka na ciebie z niecierpliwością tak długo, że dawno już wszystko przygotował na wasze spotkanie. Odwagi! Za kratkami konfesjonału odnajdziesz pokój serca.

Rachunek sumienia to szukanie prawdy o sobie po to, by stawać się najpiękniejszą, Bożą wersją samego siebie i by iść drogą błogosławieństwa.

Jednym z największych cierpień, których doświadcza wielu współczesnych ludzi jest doświadczenie podziału. W sercu człowieka żyje głęboka potrzeba więzi, wspólnoty, pokoju. Jakie jest źródło tego cierpienia? Jakie drogi prowadzą do pojednania? Kościół pielęgnuje jeden z wielu darów życia – sakrament pokuty. Warto odkryć na nowo bezcenny dar pojednania z Bogiem, z samym sobą i bliźnim.

konferencje prowadzą: Jacek Łabęcki SDS, Leszek Skaliński SDS, Piotr Stawarz SDS, Piotr Ślęczka SDS

Ten wspaniały, uzdrawiający sakrament nosi różne nazwy – sakramentu pokuty, pojednania, spowiedzi. W szczególny sposób wyraża on nasze pragnienie przemiany serca, skierowania życia we właściwą stronę i przeżywania go w zdrowy sposób, w relacjach miłości z naszą rodziną, wspólnotą i Kościołem.

To nieodłączny element procesu wewnętrznego uzdrowienia oraz naprawy wszelkich więzi zniszczonych i nadwyrężonych przez nasze bezmyślne słowa i uczynki. 

"Sakramentalne spotkanie z Jezusem w piękny i prosty sposób przekazuje pocieszającą wiadomość, którą tak bardzo pragną usłyszeć wszystkie poranione dusze: <<Wszystko zostało ci przebaczone. Masz czyste konto. Możesz zacząć od nowa. Nie wracaj do przeszłości!>>". - fragment książki

Do rąk Czytelnika oddajemy unikalny wybór przestróg i porad św. Jana Marii Vianneya dotyczących kluczowych spraw życia chrześcijańskiego: tajemnicy grzechu, Sakramentu Pokuty i ostatecznych losów człowieka.

Święty Proboszcz z Ars z prorocką przenikliwością i ewangelicznym radykalizmem uświadamia, jak dramatyczny jest los ludzi żyjących w stanie grzechu ciężkiego, uczy, jak spełnić warunki dobrej spowiedzi, radzi, jak podczas wyznawania grzechów wystrzegać się samozakłamania oraz działania złego ducha.

Słowa świętego Patrona wszystkich kapłanów to bezcenne drogowskazy dla grzeszników - inspirowane tym, co jest najbardziej doniosłe w posłudze każdego kapłana: pasją zbawienia dusz.
„Byłem szczególnie wstrząśnięty jego heroiczną posługą konfesjonału. Ten pokorny kapłan, który spowiadał po kilkanaście godzin na dobę, odżywiając się niezwykle skromnie, przeznaczając na spoczynek kilka zaledwie godzin, potrafił w tym trudnym okresie dokonać duchowej rewolucji we Francji i nie tylko we Francji. Tysiące ludzi przechodziło przez Ars i klękało przy jego konfesjonale. Na tle dziewiętnastowiecznego zeświecczenia i antyklerykalizmu, jego świadectwo było wydarzeniem dosłownie rewolucyjnym.”

Jan Paweł II, Dar i tajemnica

Jeśli chcemy wejść w doświadczenie naszej grzeszności i w doświadczenie Bożego przebaczenia, musimy się otworzyć na łaskę, na słowo Boga. Jest ono jak światło, które nie tylko pokazuje drogę i rozświetla to, co zakryte przed naszymi oczami, ale daje także „ciepło” miłującej obecności Boga.

To książka o Słowie Bożym, które nie przeraża, lecz pociąga; nie rani, lecz uzdrawia; nie potępia, lecz zbawia. Przypomina, że stale doświadczamy miłosierdzia Boga i potrafimy otworzyć się na Jego przebaczenie.

Mateusz w tym roku przystępuje do I Komunii Świętej, ale zanim nadejdzie ten dzień, czeka go inne wielkie przeżycie - po raz pierwszy uklęknie przy kratkach konfesjonału, by przeżyć swoją pierwszą spowiedź. Życzliwa i mądra pomoc jego dziadka okaże się bardzo potrzebna...

Historia Mateusza może być pomocą w przygotowaniu dzieci do dobrego przeżycia spowiedzi świętej. Dodatkową atrakcją książki jest kilka rysunkowych zabaw, zamieszczonych na ostatnich stronach publikacji.

Mówisz, że jeszcze nigdy nie spotkałeś Jezusa? Idź do spowiedzi! To szansa na osobiste spotkanie z Nim. Tu znajdziesz zwięzłą pomoc w przygotowaniu się do tego spotkania, może pierwszego od lat. Na końcu znajduje się kilka przykładowych rachunków sumienia dla ludzi różnych zawodów.

To książka dla tych, dla których spowiedź jest niełatwym obowiązkiem, którzy zwlekają z pójściem do konfesjonału, bojąc się księdza, własnych grzechów, a także swojej niewiedzy o regułach spowiedzi.

Odpowiada na pytania, które zadajemy sobie najczęściej: Jak się spowiadać? Jak wybrać dobrego spowiednika? Czy warto się zdecydować na prowadzenie kierownika duchowego? Czy wystarczy jedna spowiedź w roku? I wiele innych.

Książka powstała na bazie doświadczenia zdobytego po obu stronach kratek oraz głęboka wdzięczność Panu Jezusowi za ustanowienie sakramentu nawrócenia.

„Sumienie mają przede wszystkim ci, którzy chcą je mieć” (ks. Józef Tischner).

Autor snuje refleksję, opierając się na swoim  doświadczeniu duszpasterskim oraz na znanych autorytetach moralnych, takich jak św. Alfons Liguorii, bł. Jan Paweł II, Yves Congar, kard. Newman. Omawia rodzaje sumienia i najważniejsze zagrożenia dla niego we współczesnym świecie, wskazuje, jak je kształtować i dbać o jego wrażliwość, by nie było zakłamane i by umieć dostrzec wielkość daru, jakim jest dla każdego człowieka.

„Trzeba powrócić do konfesjonału jako miejsca sprawowania sakramentu pojednania, ale także jako miejsca, w którym należy «przebywać» częściej, aby wierny mógł znaleźć miłosierdzie, radę i umocnienie, mógł poczuć się kochany i zrozumiany przez Boga oraz doświadczać obecności miłosierdzia Bożego obok rzeczywistej Obecności w Eucharystii”. (...)

Jak żyć, by nie utracić ukrytego w nas skarbu obecności Boga? Jak trwać w zjednoczeniu z Chrystusem, by życie Boże dane nam na chrzcie świętym nie pozostało martwym nasieniem i wydało wspaniałe owoce zbawienia? Co zrobić, gdy nieprzyjaciel wykorzystuje nasze wrodzone słabości, by zasiać w sercu chwast grzechu i oderwać nas od Boga, pogrążając w zwątpieniu i smutku? Jaką perspektywę roztacza przede mną Bóg, który stworzył mnie z miłości i zaprasza do odwzajemnienia miłości, by w niej odnaleźć ostateczne spełnienie życia? Co mam uczynić, by głęboko i szczerze, a nie tylko powierzchownie, pojednać się z Bogiem i codziennie nawracać serce na Jego miłość? Na te i inne pytania odpowiada o. Stanisław Jarosz OSPPE, autor duchowego przewodnika pod znamiennym tytułem „Nie bój się, jest Miłość".

Spowiedź pomaga mi i prowadzi mnie bliżej Boga. Grzech natomiast oddala mnie od Niego, od bliźniego, prowadzi do izolacji i samotności.

Grzech obciąża moje życie, sprawia, że czuję się wewnętrznie chory, pozbawia mnie pokoju, wzmaga strach i lęk, sprzyja smutkowi i zniechęceniu. Bóg schodzi coraz bardziej na dalszy plan, zaczyna brakować mi chęci do modlitwy i radości z przystępowania (przyjmowania) do sakramentów, szczególnie do Mszy św. i do spowiedzi, a nawet życie zaczyna tracić sens. My nie urodziliśmy się świętymi, ale mamy umierać jako święci.

Święci to nie ludzie, którzy nigdy nie zgrzeszyli, ale ludzie, którzy często przystępowali do sakramentu pokuty i pojednania.

W dobrej spowiedzi pomoże ta książeczka.

Aby iść po śladach Chrystusa, potrzebna jest nam potęga miłości silniejszej niż wszystko, pokonującej śmierć, towarzyszącej w każdej samotności i bólu.