Sztuka życia

Osobisty dziennik duchowy  ks. Giuseppe Tomasellego - wielkiego salezjańskiego kapłana, mistyka, cudotwórcy i egzorcysty, zmarłego w 1989 roku opinii świętości.

To świadectwo gorliwego kapłana i świadka Chrystusa składającego siebie w ofierze na wzór Mistrza, podejmującego się ofiar i cierpień za słabszych współbraci w kapłaństwie oraz biorącego na siebie walkę z demonicznymi pokusami, która dla innych była zbyt ciężka, a z której on mógł wyjść zwycięsko.

Liczne osoby poświadczyły, że za sprawą o. Tomasellego otrzymały szczególne łaski lub doznały nadzwyczajnych uzdrowień. Świadectwa są bardzo liczne.

Oto kapłan na nasze, tak trudne dla Kościoła i kapłaństwa czasy!

Zrozum siebie, by odkryć Boga, który w tobie mieszka.

• Czy od religii można się uzależnić?
• Czym różni się depresja od nocy duchowej?
• Czy w naszym postępowaniu częściej kierujemy się sumieniem, czy raczej niezdrowym poczuciem winy?
• Czy diabeł zsyła choroby?

Jacek Prusak, jezuita, psycholog i psychoterapeuta przygląda się tym obszarom w naszym wnętrzu, gdzie sfery psychiczna i duchowa się ze sobą przenikają. Pokazuje motywacje naszej – nie zawsze zdrowej – religijności, zastanawia się nad emocjami, które towarzyszą nam w wierze bądź zwątpieniu, odkrywa przyczyny religijnych kryzysów, również wśród osób duchownych. Wreszcie uświadamia, jak wiele naszych wyobrażeń o Bogu, tak naprawdę nie mówi o Nim nic, za to wiele o nas samych.

Większa część tekstów zawartych w książce pochodzi z lat pięćdziesiątych XX w. i są to znowelizowane historie ludzi, których Wanda Półtawska spotkała na drodze swojego życia.

Wśród jej zapisków, które publikowane są tu po raz pierwszy, czytelnik znajdzie również formę dramatu, jak Damy i huzary czy Jednoaktówka bez tytułu, oraz poezję, bo taki charakter ma wiersz Przywitanie, przy którym Karol Wojtyła zrobił znaczący dopisek: „To trzeba zachować”.

Uchylona „szuflada” ujawnia, z jaką przenikliwością Wanda Półtawska nieustannie próbuje odpowiedzieć na pytanie: Kim właściwie jest człowiek?

Pomysł niniejszej książki zrodził się z potrzeby serca.

W listopadzie 2019 roku ks. Piotr Pawlukiewicz nagrał dla kanału internetowego SalveNET jedne ze swoich ostatnich rekolekcji. Wspólnie zatytułowaliśmy je „Adwentowe tęsknoty”. Nie spodziewaliśmy się, że w życiu ks. Piotra tak szybko się one wypełnią.

Ta książka jest krótkim przewodnikiem po Adwencie, propozycją rozważań, które pozwolą zrozumieć ten czas w dwojakim wymiarze: doczesnym i wiecznym.

Cztery rozdziały, podobnie jak cztery tygodnie liturgicznego Adwentu, zawierają rozmyślania wygłoszone przez dwóch przyjaciół: ks. Bogusława Kowalskiego i ks. Piotra Pawlukiewicza – ich dialog po dwóch stronach życia.

Chrzest Święty jest fundamentem naszego życia chrześcijańskiego, fundamentem wszystkich naszych modlitw – naszej relacji z Bogiem, z drugim człowiekiem i samym sobą. Jeśli nie znam mocy działania Chrztu Świętego we mnie, nie jestem w stanie budować swojego domu relacji z Bogiem, z drugim człowiekiem i z samym sobą. To jest niezwykle ważne.

Dlatego sprawdzimy, czy nasze fundamenty są mocne – czy zbudowaliśmy nasz fundament życia chrześcijańskiego.

Chrzest jest wstąpieniem Boga w nasze wnętrze. Jest zniszczeniem grzechu pierworodnego. Przez Chrzest Bóg nas wybrał, abyśmy stali się Jego mieszkaniem.

Pamiętasz datę swojego Chrztu Świętego?

Ksiądz Dolindo Ruotolo rozważa tekst Modlitwy Pańskiej, dając nam nie tylko wskazówki, jak ja odmawiać, ale odrywając bogactwo poszczególnych próśb w niej zawartych. To jest jednak dopiero wstęp do głębszych refleksji na temat sensu modlitwy, jej charakteru, jej istoty.

Stawia w centrum tych rozważań naszą relację z Bogiem, zachęca do przeanalizowania obrazu Boga, jaki w sobie nosimy, dzieli się własnym doświadczeniem modlitwy. We właściwy sobie sposób wyjaśnia niedostępną rzeczywistość duchową za pomocą prostych odniesień do codzienności i zostawia szereg praktycznych wskazówek, jak pogłębić swoją modlitwę, jak sprawić, by słowa „Ojcze nasz” stały się wezwaniem naszego życia.

Określenie „Ojciec” ujawnia nam nieskończoną dobroć Pana i niszczy diabelską sugestię, byśmy uważali Boga za Kogoś straszliwego, surowego, bezlitosnego, oddalonego od nas i prawie odseparowanego od naszego życia. Należy z bólem wyznać, że rodzaj ludzki jeszcze się nie uwolnił od tej kłamliwej sugestii, która zatruwa całą naszą egzystencję…

Czy lęk może być dobry? Co zrobić, żeby był naszym sprzymierzeńcem, nie wrogiem? Czy Bóg chce, żebyśmy się Go bali? Co to konkretnie znaczy, że miłość usuwa lęk?

Wszyscy czasem czujemy lęk. Boimy się o swoje zdrowie, pracę, rodzinę. Stresuje nas opinia innych. Coraz trudniej zrozumieć otaczający nas świat, a przyszłość rysuje się jako niepewna.

Dobra wiadomość jest taka: lęku nie trzeba się bać! Jest on naturalną ludzką reakcją i może nam służyć – ostrzegając przed zagrożeniem, a także wskazując na nasze pragnienia. Chodzi jednak o to, żeby nad nami nie panował. Co zrobić, żeby nasze relacje – z Bogiem, z drugim człowiekiem, ze światem, z samymi sobą – były od niego wolne?

Ks. Strzelczyk w niezwykłych duchowych ćwiczeniach zaprasza nas do konfrontacji z własnymi lękami. Poznanie ich źródeł, a następnie spojrzenie na nie w świetle Ewangelii pozwala wejść na drogę do wewnętrznej wolności i spokoju.

Benedyktyński klasztor w Fontgombault. Zobacz, jaki jest na co dzień – zdaje się mówić Nicolas Diat.

„Och, nie wydarzy się nic spektakularnego – pisze. – Ale rozgorzeją nasze serca. Odczujemy delikatny powiew tajemniczej łaski. Popatrzymy na światło przenikające kościół opactwa, drzewa w sadach tańczące na wietrze, mnichów idących w oddali, ku wzgórzom. Gregoriańskie nuty wzbiją się na mistyczne wyżyny. Będziemy znów dziećmi zachwyconymi wspaniałymi procesjami. I będziemy milczeć. I ujrzymy piękny, wspaniały, łagodny uśmiech mnichów”.

Tymi słowami Nicolas Diat otwiera Wielkie szczęście. Ta bardzo obrazowa opowieść, chwilami intymna. Jest zaproszeniem do radości doskonałej, do odkrywania życia, jakiego nie znamy.

Posłuszeństwo chrześcijańskie jest drogą do wewnętrznej wolności. Jest ono przechodzeniem od mojego projektu życia do oddawania się w dyspozycję Boga.

Oddając się w Jego ręce, stajemy się prawdziwie wolni. Posłuszeństwo zakłada głębokie pragnienie słuchania Boga i gotowość poznawania Go.

Miłosierdzie Boże – źródło światła w ciemności

Moc miłosierdzia uzdalnia nas do wyjścia z zamkniętego koła, w którym krążymy wokół siebie samych, otwiera nam oczy na innych i na liczne zadania, które stoją przed nami w świecie. Uzdalnia nas do przekroczenia siebie i wyjścia poza krępujące nas ograniczenia. Dzięki temu doświadczamy prawdziwej odnowy naszego życia.

Jak możemy pojąć miłosierdzie? Czy może się ono przyczynić do rozwoju naszej osobowości? Czy współczesny człowiek potrafi być miłosierny i co to w praktyce oznacza? Czy Bóg sprawiedliwy i Bóg miłosierny to dwie różne osoby?

Głęboka wiara i wielkie pytania ks. Józefa Tischnera

Jak wierzyć w świecie, który żongluje iluzjami? Czy kierować się sumieniem, jeśli inni idą na kompromis? Dlaczego Bóg tak często milczy wobec naszego cierpienia? Ile w Jego oczach warte są nasze starania i nasza praca? 

Powrót do refleksji księdza Józefa Tischnera budzi do myślenia, wzięcia odpowiedzialności za czyny i przyjęcia postawy zaufania. Filozof z Łopusznej przypomina o zapomnianych prawdach i odkurza niemodne słowa. Wciąż fascynuje. 

Wiara to droga do prawdziwej wolności.

Proponuję w tej książce zamyślenie się nad tajemnicą życia czystego jako rzeczywistością piękną, będącą twarzą prawdziwej miłości.

Choć czystość bywa w przeżywaniu niezwykle trudna, a zachowanie jej staje się dla wielu aktem heroizmu, to równocześnie jest pociągająca i daje odczucie dobrze, głęboko i prawdziwie przeżytego życia. Od wieków zarówno mężczyźni, jak i kobiety zobowiązują się do życia w czystości. Dlaczego?

Autor podejmuje w swej książce bogatą refleksję nad różnymi aspektami życia w czystości, nie unika tematów kontrowersyjnych, trudnych czy wręcz bolesnych, ale koniecznych, by dobrze zrozumieć, czym jest czystość i jak powinno się ją przeżywać. Koncentruje się m.in. na temacie walki duchowej i jej obszarach, na pragnieniach i potrzebach, takich jak np. potrzeba bliskości, na namiętnościach i ich uzdrawianiu, ale przede wszystkim na dojrzewaniu do miłości, która daje autentyczną wolność.

Jedynie przez całkowite ubóstwo mogę przygotować się na wejście w obszar życia Bożego.

Człowiek ubogi jest otwarty jedynie na to, co zbliża go do Boga; poddany słowu Bożemu; oczekujący, nasłuchujący, pragnący pełnienia woli Pana. Nie ma on żądań wobec Boga.

Jest gotowy, aby zostać przez Niego pociągnięty w stronę Bożych pragnień.

hciałbym uniknąć moralizowania, ale zachęcam do refleksji, byśmy przyglądając się tematom, poruszanym w poszczególnych rozdziałach, skonfrontowali je ze swoją postawą moralną w dzisiejszej sytuacji. Nie powinniśmy tracić z oczu ostatecznego celu naszego istnienia.

Istniejemy dla wiecznego szczęścia z Bogiem w niebie. Niech aktualne troski i postawy wielu ludzi nie przesłonią nam tego celu. Nie bądźmy małoduszni wobec panoszącego się zła.

Bóg daje każdemu z nas wystarczające łaski, byśmy wygrali każdą walkę z szatanem. Nawracajmy się więc wciąż do Niego: „Ufajcie, Jam zwyciężył świat!” - Leon Knabit OSB

Franciszkanin o. Richard Rohr twierdzi, że dla duchowego rozwoju trzeba porzucić stare przyzwyczajenia, wyjść poza utarte schematy funkcjonowania i rozpocząć podróż. Na każdej drodze warto jednak posługiwać się mapą lub przewodnikiem.
Książka Spadać w górę może być swoistym GPS-em w podróży życia, która według autora składa się z dwóch części. Pierwsza połowa związana jest z sukcesem, budowaniem własnej tożsamości i poczuciem bezpieczeństwa. W drugą człowiek jest wprowadzany wraz z doświadczeniem chaosu, bezradności i upokorzenia.

Po 10 latach bycia odpowiedzialnym i formatorem wielu osób, które Bóg postawił na mojej drodze, zbieram w jednej książce najważniejsze słowa kierowane do przełożonych wspólnot Przyjaciół Oblubieńca.

Zadaniem tych wystąpień było nakreślić sylwetkę ucznia Jezusa, który staje się formatorem kolejnych uczniów. Chciałem pokazać, co się dzieje z odpowiedzialnymi za ewangelizację i formację chrześcijańską na różnych etapach ich życia, oraz wytłumaczyć często trudne i niezrozumiałe po ludzku doświadczenia, w które jesteśmy wprowadzani z racji swojej funkcji.

Mam świadomość, że nie jest to całościowe podejście do zagadnienia formacji odpowiedzialnych, więc przepraszam, że nie znajdziesz tu odpowiedzi na niektóre pytania mogące się w Tobie rodzić. Ufam, że pewne doświadczenia opisane przez innych mogą stać się światłem na naszych drogach, więc oddaję ten tekst w Twoje ręce, by rozświetlał Twoje szlaki.

Potrzeba nam tylko jednego. Miłości! 

Ksiądz Piotr Pawlukiewicz jak nikt przed nim potrafił mówić o miłości. Jego słowa zmuszały do zastanowienia się nad naszymi relacjami, umacniały je i cementowały. Nierzadko dawały też motywację, by na nowo o nie zawalczyć lub pracować nad ich uzdrowieniem.

Teraz w osobistych i jak zwykle nieco humorystycznych słowach, po raz pierwszy publikowanych, tłumaczy to chyba najbardziej skomplikowane, ale i najważniejsze w życiu uczucie.

Abp Sheen o prawdach wiary mówił prosto i obrazowo, łącząc je z zagadnieniami z zakresu psychologii i psychiatrii, filozofii i nauk społecznych. Śledził bieżące wydarzenia (Wielki Kryzys, II wojna światowa, zimna wojna, żelazna kurtyna) i niezwykle umiejętnie komentował rzeczywistość w świetle Ewangelii. 

Dążył do rozbudzenia w każdej duszy miłości do Pana, uświadamiając zagubionemu człowiekowi, że ta miłość czeka – wystarczy się otworzyć i ją przyjąć. Wówczas gotowi będziemy stawić czoła największym zagrożeniom, bez trwogi, bo przecież: „Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13).  

Ta książka jest syntezą teologii i praktycznej sztuki życia. Punktem wyjścia jest człowiek stworzony na obraz Boga; Boga, który nie jest samotnym władcą, ale pełną miłości wspólnotą.

Ludzka miłość jest prawdziwa w takim stopniu, w jakim odzwierciedla miłość Trójjedynego Boga.