Jak modlić się w "gwarze miasta" - o. Pierre-Marie Delfieux

"Łapanie wiatru w żagiel życia..." to książka dla tych, którzy na co dzień próbują godzić wiarę i życie duchowe z wieloma innymi sprawami życia świeckiego i religijnego, a przy tym napotykają na różne trudności: tak praktyczne, jak i teoretyczne. 

Żadna z modlitw, powiada Jacques Philippe, nie jest daremna, każda zostaje wysłuchana. Wcześniej czy później. Jednak, nad czym często po ludzku ubolewamy, zwykle nie wtedy, kiedy chcemy, i nie tak, jak sobie wyobrażamy. Lecz Bóg w swej mądrości, daje nam to, co dla nas najlepsze. Na szczęście. Sam fakt modlitwy zbliża nas do Boga, "pozwala nam - jak zauważa Autor - przebyć pewną wewnętrzną drogę i wyprasza łaskę, która kiedyś się objawi, wzbudzając nasz zachwyt".

"Niezrównana Eucharystia..." - tak brat Pierre-Marie Delfieux zwykł nazywać ten najwazniejszy sakrament, "Sakrament sakramentów...". Eucharystia - źródło, centrum i szczyt życia chrześcijańskiego. Tajemnica życia, przymierza, komunii, przebóstwienia... Sakrament, o którym powiedziano i napisano już tak wiele, a który głębią swego misterium nieskończenie przerasta wszystko, co kiedykolwiek z tajemnicy tej wyrazić zdołano.

Książka stanowi niezwykłe świadectwo miłości dwojga ludzi, ukazuje możliwość kontemplacji w świecie, modlitwy w codziennym życiu.

"Wielką potrzebą naszego wieku jest życie kontemplacją na drogach". To zdanie Jakuba i Raissy Maritain dobrze streszcza przesłanie, które nam zostawili, a które było celem całego ich życia; Prawdy (naturalnej i nadprzyrodzonej), dązenie do sprawiedliwości, kontemplowanie Boga miłości. Te wartości mogą być przeżywane na drogach codziennego życia również przez człowieka współczesnego, zanurzonego w sprawach tego świata. (z przedmowy Brata Morisa)

Jesteśmy stworzeni, aby kochać i być kochanymi, lecz musimy uważać, aby wciąż kochać Jezusa. Może się bowiem zdarzyć, że Jezus stopniowo zniknie z centrum naszej uwagi. Krok po kroku w naszej codzienności Jego miejsce mogą zająć problemy niesione przez życie i w ten sposób naszym sercem mogą zawładnąć miłości zastępcze. Jeśli się tak stanie, nie będziemy szczęśliwi, gdyż nic nie będzie mogło wypełnić naszego serca tak, jak wypełniał je Jezus.

Słowa te pierwotnie zostały skierowane przez Morisa do osób z jego własnej wspólnoty, jednakże uniwersalność i prostota jego wypowiedzi sprawia, że każdy człowiek, bez względu na powołanie czy zawód, jaki wykonuje, może poczuć się zaproszony do szczególnej, głębokiej więzi z osobą Jezusa Chrystusa.