Jak zacząć modlić się w ciszy? - ks. Andrzej Muszala

Ta książka zawiera nowe, odkrywcze spojrzenie na modlitwę, ukazuje jej prostotę i piękno. Słowa w niej zawarte najpierw wypływają z wewnętrznego doświadczenia później z rozległej wiedzy o zasadach i prawach modlitwy. Jest to niezbędna pozycja dla wszystkich pragnących odnowić lub rozpocząć życie modlitewne.

Jedność z Bogiem nie jest czymś, co osiągamy za pomocą jakiejś techniki, ale podstawową prawdą o naszym życiu, będącą źródłem naszych poszukiwań Boga.
Tymi słowami Ojciec Laird zachęca nas do poznawania Boga na drodze kontemplacji, to znaczy w milczeniu miłości, w ciszy serca. Autor wskazuje proste elementy służące milczeniu, takie jak postawa, czy właściwy oddech, aczkolwiek stroni od traktowania modlitwy jako techniki. Jego zdaniem, nie chodzi o to, abyśmy coś osiągnęli, wystarczy po prostu pozwolić, aby pewne rzeczy się wydarzyły.

Napisano już wiele książek o chrześcijańskiej praktyce kontemplacji, ta jednak – podobnie jak jej poprzedniczka "W krainę ciszy. Przewodnik po chrześcijańskiej praktyce kontemplacji" – ma w sobie coś szczególnego. Prostota "Głębi serca" uwypukla jedynie siłę jej przesłania i łączy teorię z praktyką w sposób, który pokazuje, że jej autor to autentyczny nauczyciel modlitwy i „doktor duszy”

Wzrok serca zawsze wpatruje się w Boga, bo to właśnie czyni głębia serca.

Znakomity XVI-wieczny traktat o modlitwie i medytacji autorstwa św. Piotra z Alkantary, hiszpańskiego franciszkanina, kapłana, ascety i mistyka. Klasyczne dzieło katolickiej literatury ascetycznej, będące jednym z owoców złotego wieku mistyki hiszpańskiej.

Przeczytałem wiele dzieł zajmujących się tym tematem i zebrałem z nich to, co najlepsze i najpożyteczniejsze. Niech Bóg obraca to na korzyść tych, co Go szukają, bo inni nic tu dla siebie nie znajdą. Wszystko zaś niech będzie na cześć i chwałę Jezusa Pana Naszego, od którego pochodzi wszystko dobro. Św. Piotr z Alkantary

Działanie i kontemplacja jednoczą się i stapiają ze sobą. Aby pozostać z Bogiem, dusza musi być posłuszna Duchowi Świętemu, który ją prowadzi tu lub tam, aby mogła wykonać swoje zadanie. Gdziekolwiek zostanie w ten sposób zaprowadzona, wszędzie spotka Boga, którego nosi w sobie, i zażywa Jego obecności w łagodnym świetle swego wewnętrznego doświadczenia.

Nigdy nie jest bardziej aktywna i silna niż wtedy, gdy Bóg trzyma ją w odosobnieniu kontemplacji; nigdy nie jest mocniej zjednoczona z Bogiem i pogrążona w kontemplacji niż wtedy, gdy oddaje się pracom zgodnie z wolą Bożą, opanowana przez Ducha Świętego.

Modlitwa ciszy była częstą praktyką w czasach Mojżesza i Abrahama, Jana Chrzciciela i Jezusa oraz w czasach świętych pustelników i mistyków. W dzisiejszych czasach stała się luksusem, ponieważ hałas opanował cały świat.

Współczesny człowiek polubił ustawiczny szum, a co gorsza – uzależnił się od niego. Bez hałasu nie potrafi egzystować i bez niego odczuwa wewnętrzną pustkę. Tymczasem już prorok Izajasz przestrzegał że „w ciszy i ufności leży nasza siła” (Iz 30, 15) co oznacza, że w życiu codziennym jest ona niezbędna, aby usłyszeć głos Boga i otworzyć się na Jego Słowo.

Św. Alfons Liguori, założyciel Zgromadzenia Redemptorystów, poświęconego opiece duchowej nad ubogimi i opuszczonymi, był przekonany o niezwykłym znaczeniu modlitwy jako koniecznego środka zbawczego. Rozumiał ją bardzo nowocześnie, jako pełną zaufania i miłości rozmowę z Bogiem w każdych okolicznościach życiowych, dlatego jego przemyślenia i rady w tej kwestii nie tracą na aktualności.

Napisał o niej wiele książek i bardzo pragnął, aby dotarły one do wszystkich ludzi. Temu celowi ma też służyć niniejszy zbiór jego wskazówek na ten temat, opracowany tematycznie i wzbogacony słynną metodą modlitwy myślnej oraz codziennymi modlitwami.