Pamiątka Pana w liturgii pierwotnego Kościoła - Odo Casel OSB

W Uczcie Baranka autor odkrywa przed czytelnikiem pewien sekret Kościoła, o którym współczesny świat zapomniał, mianowicie, że dla pierwszych chrześcijan kluczem do zrozumienia Eucharystii była księga Apokalipsy.

Zawarte w niej przedziwne obrazy, mistyczne wizje nieba i proroctwa wieszczące koniec świata w doskonały sposób odzwierciedlają Ofiarę eucharystyczną i jej celebrację.
Książka, napisana przystępnym, bardzo obrazowym i pięknym językiem, pomoże czytelnikowi spojrzeć na misterium Mszy Świętej nowymi oczami, modlić się sercem i uczestniczyć w liturgii z większym zaangażowaniem, zrozumieniem, entuzjazmem oraz wiarą.

„Eucharystia nie ma granic” - wołał na krakowskich Błoniach Jan Paweł II podczas swej drugiej pielgrzymki do Polski. „Ogarnia człowieka we wszystkich wymiarach jego bytowania i powołania (...) Eucharystia, taka mała - postać chleba, płatek chleba, który obejmujemy naszymi ustami, naszym organizmem, naszym sercem”. 

Nie, dzisiejszy człowiek nie powinien mieć zbyt wiele trudności w odnalezieniu na kartach tej książeczki siebie samego, swojej własnej wiary i pobożności eucharystycznej. Kiedy będzie czytał Eckharta, Taulera, Suzona czy Katarzynę może z radością stwierdzić, że Eucharystia łączy nie tylko wszystkich kontynentów. To pomost, który spina swymi klamrami odległe epoki. 

Dlaczego mamy zajmować się historią liturgii?

Liturgia Kościoła katolickiego to budowla, w której nadal żyjemy i w istocie jest to ten sam budynek, w którym chrześcijanie żyli wiele wieków przed nami.

Przez dwa tysiąclecia jego struktura stawała się coraz bardziej skomplikowana, wciąż przebudowywana i kształtowana, tak że plan budynku zaciemniał się do tego stopnia, że przestaliśmy się w nim czuć jak w domu, bo przestaliśmy go rozumieć.

Musimy więc zapoznać się z planami, bo one powiedzą nam, jaki był prawdziwy zamysł dawnych architektów, a jeśli zrozumiemy ich intencje, nauczymy się bardziej cenić budowlę.

A jeśli będzie konieczne dokonanie zmian struktur czy zaadaptowanie ich do potrzeb współczesnych ludzi, zrobimy to w taki sposób, żeby tam gdzie to możliwe nie utracić niczego z drogocennego dziedzictwa.

"Trudno wyobrazić sobie celebrację Eucharystii bez mszału, księgi zawierającej teksty modlitw mszalnych oraz porządek celebracji Mszy świętej. Księga ta jest wyrazem reguły modlitwy rytu rzymskiego, odzwierciedlającej wiarę Kościoła. Kościół wierzy bowiem tak, jak się modli, co oddaje często przywoływane łacińskie adagium: lex orandi, lex credendi (reguła modlitwy jest regułą wiary).

Papież Jan Paweł II nazwał Najświętszą Eucharystię „największym skarbem Kościoła”, a mimo to nawet wielu żarliwych katolików w sposób ograniczony pojmuje ten pełen mocy sakrament. Ta książka to wszystko zmieni!

Dzięki niej zyskasz całkowicie nową świadomość, że Eucharystia nie ogranicza się tylko do przyjmowania Komunii; o­na może przemieniać twoje codzienne życie.

Ta wnikliwa i niezwykle wciągająca książka – głęboko oparta na Piśmie Świętym, pismach wielu świętych i nauczaniu dwóch ostatnich papieży – wprowadzi Cię w niektóre „ukryte” prawdy Eucharystii; prawdy, które zawsze przyjmowali teologowie, święci i mistycy, a które rzadko były przekazywane zwyczajnym ludziom w sensowny sposób.

Jak uczestniczyć we Mszy Świętej. Konferencje rekolekcyjne karmelity bosego o. Adama Hrabia to prawdziwe kompendium wiedzy na temat Eucharystii, tej wielkiej tajemnicy wiary, przed którą przede wszystkim z pokorą i wiarą uklęknąć i w milczeniu ją adorować.

Wspólnie z autorem będziemy odkrywać to orędzie znaków tak, by one do nas mówiły. Jeśli lepiej zrozumiemy znaczenie zewnętrznych znaków, głębiej też zrozumiemy tajemnicę, którą one oznaczają. Im głębiej będziemy przezywali Eucharystię, tym więcej z tego źródła będziemy czerpali ożywczych łask. Tym lepszymi staniemy się świadkami dla innych, prowadząc ich do Jezusa obecnego w Eucharystii.

Misterium świąt chrześcijańskich jest już drugą książką Odona Casela (1886–1948), wybitnego mystagoga ubiegłego stule­cia, którą publikujemy w ramach serii „Modlitwa Kościoła”.

Pozycja ta utrzymana jest w stylu żywej przemowy do odbiorców, jako zapis konferencji duchowych wygłaszanych przez Autora przy okazji poszczególnych świąt roku liturgicznego. Sam Autor – co stwierdza w przedmowie – tę właśnie formę przekazu uznawał za nader korzystną w refleksji nad liturgią, ponieważ – jako swego rodzaju wtajemniczenie – bliższa jest naturze samej liturgii.

Mimo wielu lat, jakie upłynęły od wydania oryginału, myśli zawarte w konferencjach Casela nie tracą na aktualności.

W refleksji Casela forma i treść stanowią całość. Mowa jest w niej wszakże nie w pierwszym rzędzie o formie, lecz o tym, co się w liturgii dzieje, i co dzieje się w uczestniczącym w niej człowieku.