Sakrament pojednania i kierownictwo duchowe - ks. Krzysztof Grzywocz (płyta CD Mp3)

Ta książka to rozmowa o najbardziej intymnym z sakramentów. Spowiedź dotyka przepaści duszy, jak żaden inny sakrament znajdując się na styku boskich i ludzkich tajemnic. Dominikanie Paweł Kozacki i Wojciech Prus mówią o trudach i pięknie spowiedzi, przypominającej rodzenie się nowego życia.
 

To ważny i jasny tekst na temat sakramentu pokuty. Napisany w praktycznym celu, skierowany jest zarówno do penitenta, jak i spowiednika.

Wierni znajdą w nim wszystko, co potrzebne, dla lepszego zrozumienia sakramentu i odbycia dobrej spowiedzi, kapłani zaś obszerne vademecum wiedzy, doświadczenia i roztropności duszpasterskiej, aby właściwie sprawować swoją pokutną posługę. Roztropność jest niewątpliwie najbardziej wyróżniającą się cechą tej książki.

Autor przedstawia naukę zbudowaną w oparciu o dwa tysiąclecia Tradycji oraz proponowaną dzisiaj przez Magisterium Kościoła.

Jednym z największych cierpień, których doświadcza wielu współczesnych ludzi jest doświadczenie podziału. W sercu człowieka żyje głęboka potrzeba więzi, wspólnoty, pokoju. Jakie jest źródło tego cierpienia? Jakie drogi prowadzą do pojednania? Kościół pielęgnuje jeden z wielu darów życia – sakrament pokuty. Warto odkryć na nowo bezcenny dar pojednania z Bogiem, z samym sobą i bliźnim.

konferencje prowadzą: Jacek Łabęcki SDS, Leszek Skaliński SDS, Piotr Stawarz SDS, Piotr Ślęczka SDS

Kierownictwo duchowe jest praktyką powszechnie uznawaną od wczesnej tradycji Kościoła i pielęgnowaną bynajmniej nie wyłącznie w klasztornych murach. Rodziło się z wewnętrznej potrzeby wiernych, którzy decydując się na pogłębioną formację chrześcijańską, szukali osoby doświadczonej w poszukiwaniu Boga.

Ksiądz biskup Antoni Długosz napisał list do młodych, którzy będą przeżywać w niedługim czasie szczególny dzień sakramentu bierzmowania. Z właściwą sobie mądrością i zapałem duszpasterskim, wyjaśnia w nim pokrótce najważniejsze kwestie po to, aby młodzież mogła prawdziwie ucieszyć się darem tego sakramentu. Ta niewielka książeczka to wspaniały, wartościowy prezent dla każdego kandydata do bierzmowania.

Sakramenty od wieków nie tylko same z siebie działają, lecz z powagą sprawowane przemawiają bez zbędnych didaskaliów. Sakramentalia przemieniają ludzkie serca i umysły. Niniejsza książka ukazuje wiele przysłoniętych prawd o obrzędach w starej i nowej formie rytu rzymskiego.

Czym jest dobre kierownictwo duchowe? Nie wypływa ono z wiedzy, erudycji ani przebojowej osobowości. Franz Jalics, czerpiąc ze swojego bogatego doświadczenia, pokazuje, że jego źródłem są dwie fundamentalne zasady.

Pierwszą jest sztuka uważnego słuchania i prowadzenia rozmowy tak, by druga osoba mogła wyrazić to, kim naprawdę jest.

Drugą jest odkrycie w sobie ciszy, w której słychać Boga. Bez niej słuchanie innego człowieka jest niemożliwe.

Tyle już napisano o cudownym exodusie narodu wybranego i jego charyzmatycznym przewodniku Mojżeszu, o jego drodze z ludem przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Czy warto powtarzać się i rozważać temat na nowo? Przecież już wiemy: Mojżesz to dobry przywódca, idealny sędzia i administrator prawny, cudotwórca działający w imieniu i z polecenia Boga, jeden z najczęściej przywoływanych bohaterów biblijnych. Nowy Testament wymienia jego imię osiemdziesiąt razy!

Uczucia są bogactwem naszej osobowości, życiową energią dla naszego rozwoju psychicznego i duchowego. Jednak nie zawsze i nie wszystkie uczucia w sobie kochamy. Są takie, których czasem nie chcielibyśmy się pozbyć. Jak kierownictwo duchowe może pomagać w twórczym przeżywaniu niekochanych uczuć?

1 płyta CD (format MP3) , całkowity czas nagrania 4 godz. 49 min.

Sesję prowadzi ks. ks.Krzysztof Grzywocz - teolog duchowości, kierownik duchowy, rekolekcjonista

Z okazji 15. rocznicy posługi Centrum Formacji Duchowej w Krakowie zorganizowało pięcio­dniową sesję, poświęconą praktyce lectio divina, w której od początku istnienia upatruje drogę duchowej wiosny Kościoła. Wykładowcami byli: kard. G. Ravasi, I. Gargano OSBCam, A.Cencini FdCC, ks. W.Chrostowski, ks. K. Grzywocz oraz CFD

Potrzeba słuchania i bycia wysłuchanym wpisana jest w samą istotę osobowej relacji. Tam, gdzie nie ma słuchania, tam słabną i wygasają osobiste, przyjacielskie więzi.

Słuchanie jest pierwszym słowem miłości, szacunku i wiary w człowieka. Potrafią słuchać jedynie ci, którzy wierzą w Boga i wierzą w człowieka – w jego głęboką wartość i godność.

Chrześcijańska duchowość ma wiele wątków, które ukazuje jej niepowtarzalne bogactwo. Ich wspólnego mianownika można dopatrywać się w mowie pożegnalnej Jezusa zawartej w Ewangelii wg św. Jana. Tutaj odnajdujemy słowa: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”, a także: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego”

Kiedy świat mówi do nas, że „jesteśmy coś warci”, dotyka w nas jednej z najgłębszych potrzeb, ale kiedy stawia warunek „jeśli”, głęboko rani w nas tę potrzebę. Nieraz nie jesteśmy tego świadomi. Dlatego pozwalamy się ranić. Gonimy za tym, by świat nas dowartościował. Sądzimy, że musimy się rozprawić z mnóstwem podyktowanych nam „jeśli”: aby się liczyć, aby być cenionym, aby nie wypaść z gry. Tak bardzo ulegamy mnożącym się „jeśli”, że przestajemy żyć własnym życiem. Żyjemy na życzenie innych, w „gorsecie” ludzkich oczekiwań. Zgadzamy się być „tablicą” do zapisywania oczekiwań pod naszym adresem czy opinii o nas. I tak powoli ulegamy przekonaniu, że na wartość trzeba sobie zapracować, zasłużyć, a nawet ją kupić. Zapominamy o jednej z fundamentalnych i niezaprzeczalnych prawd o naszym życiu: że wartość po prostu się ma.

Komplet płyt MP3 zawiera nagrania siedmiu sesji weekendowych wygłoszonych przez ks. Krzysztofa Grzywocza w CFD w Krakowie, w ramach Szkoły Kierownictwa Duchowego, w latach 2000-2014.
 
Ks. Krzysztof głosząc konferencje, spotykał się z bliska z słuchającymi. Tak jakby rozmawiał z każdym z osobna – nawet gdy w auli było dwieście osób. Jakby siedział z uczestnikami sesji przy jednym stole, wsłuchiwał się w ich historie, starał się ich rozumieć, współodczuwał, współ­przeżywał.

Postać duchowego ojca zarysowała się w pełni w pierwotnym środowisku monastycznym, w którym ważne miejsce zajmowali m.in. żyjący w V–VI w. święci mnisi: Barsanufiusz i Jan z Gazy.

Swoją działalnością wpisali się oni w życie monastyczne na terenie Palestyny, które od IV w. przeżywało tam rozkwit. Ich zadanie jako przewodników miało się opierać na głębokiej relacji z Bogiem i prowadzić podopiecznych do większej dyspozycyjności i otwartości na działanie Ducha Świętego.

Przez kilkanaście lat Barsanufiusz i Jan towarzyszyli duchowo swoim podopiecznym,pisząc do nich listy. Zapewne kierowali się przy tym pragnieniem życia w większym wyciszeniu, które nie będzie zakłócane rozmowami z innymi ludźmi. Choć wielu autorów nie zachęca do podejmowania kierownictwa duchowego w formie korespondencji, to są i tacy, którzy twierdzą, że towarzyszący za pomocą tekstów mogą swoje rady bardziej przemyśleć i przemodlić.