Błogosławiony kardynał Stefan Wyszyński

To jedyna książka - relacja naocznego świadka- ukazujące pełne dramatyzmu ostatnie dni Prymasa, a niezwykła praca jest wyrazem hołdu dla świętości Wielkiego Prymasa Tysiąclecia.

Wydanie z okazji beatyfikacji kardynała Wyszyńskiego.

Książka ks. prałata Bronisława Piaseckiego – sekretarza Prymasa Wyszyńskiego -poświęcona jest ostatniemu okresowi życia i pracy Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Relacje autora rozpoczynają się od 1 marca 1981 – jest to czas rozwinięcia już pierwszych oznak ciężkiej choroby.

Zbiór tekstów o życiu Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego. rozpoczynają świadectwa krewnych Kardynała, którzy wspominają jego lata dziecięce i dom rodzinny.

Dalsze stronice wypełniają wypowiedzi kolegów z lat szkolnych i seminarium duchownego oraz osób, które spotkały się z ks. Wyszyńskim w czasie okupacji i w okresie jego biskupstwa w Lublinie.

Na końcu przeczytamy wspomnienia o ostatnich 32 latach życia i posługi na Stolicy Prymasowskiej w Warszawie oraz w Gnieźnie.

Wszystkie teksty są autoryzowane i stanowią autentyczne świadectwo o życiu Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego.

Marek Zając wspólnie z jednym z najbliższych współpracowników Prymasa Wyszyńskiego, ks. Bronisławem Piaseckim, wydobywa na światło dzienne mało znane oblicze kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Poznajemy osobisty charakter kapłaństwa Prymasa Wyszyńskiego, jego szczególną zaangażowanie w sprawy społeczne i odważne głoszenie wartości chrześcijańskich.

Autorzy bardzo trafnie ukazali, że mężczyzna prawdziwego szacunku do kobiet może nauczyć się jedynie dzięki bliskiej więzi z Maryją, której kardynał Wyszyński pozostał wierny przez całe życie. Jego zasadniczą misją, jak ukazuje ks. Piasecki, było wypełnienie apostolatu Chrystusowego i duszpasterska służba swoim wiernym.

Książka Wyszyński. Narodziny nowego człowieka opowiada o tym, że najważniejsza jest nadzieja, a żadna ciemność nie może zniechęcić nas do porzucenia marzeń o bliskości Boga.

„Przymusowe odosobnienie czy też więzienie (i to drugie określenie jest najbardziej właściwe) były dla Prymasa czasem nowego narodzenia. To, czego właśnie najbardziej nie chciał przeciwnik, czyli ówczesna władza komunistyczna, dokonało się, i to dzięki niej.

Człowiek, którego komuniści postanowili wyeliminować z gry, raptem odrodził się na nowo, stał się jakby nowym człowiekiem, dysponującym nową siłą, nowymi pomysłami i nowym, obcym dla nich, entuzjazmem do ich realizacji. Chciałem to pokazać. Pragnieniem moim było opisać to w miarę dokładnie i nie tylko, aby oddać prawdę o Prymasie, ale również, aby zachęcić innych, będących w podobnych trudnościach.