Benedykt XVI

Ostatnie przesłanie o drogach kapłaństwa i przyszłości Kościoła

Ratzingerowe medytacje odnoszące się do fragmentów Pisma Świętego pokazują to, co najistotniejsze w myśli bawarskiego Teologa: pozwolić Bogu przemówić tak, aby Jego słowo przemieniało życie. Z jego refleksji można też wyczytać, w jaki sposób rozumiał on powołanie do bycia księdzem, a potem także biskupem i w końcu papieżem.

Lektura niniejszych kazań pozwala zarówno wgłębiać się w meandry Bożego przesłania do nas, jak i uczyć się, w jaki sposób czytać i głosić Słowo. Taka lekcja przyda się dzisiaj w Kościele każdemu, nie tylko księżom, ale również wszystkim wierzącym, którzy swoje bycie chrześcijanami traktują na serio, przyjmując na siebie radosny obowiązek i zaszczyt słuchania Boga i mówienia o Nim.
Ks. prof. Robert J. Woźniak

Każdy z nas jest wezwany do tego, by zrozumieć, że gdy prosimy Pana o coś w modlitwie, nie powinniśmy oczekiwać, że spełni się natychmiast nasza wola, lecz powinniśmy raczej zdać się na wolę Ojca i odczytywać każde wydarzenie w perspektywie Jego chwały, Jego zamysłu miłości, który w naszych oczach często jest tajemniczy.

Zbliżyć się do Boga dzięki głębokiej i zażyłej modlitwie

Ufny i stały dialog z Ojcem przenikał całe życie Jezusa, promieniując na Jego relacje, gesty i słowa. W swoich katechezach papież Benedykt XVI przywołuje liczne sceny z Ewangelii – między innymi chrztu czy Ostatniej Wieczerzy – aby na konkretnych przykładach pokazać, jak Pan modlił się i jaki wzór modlitwy pozostawił.

Papieskie rozważania o najważniejszej prawdzie chrześcijańskiej wiary

Bóg Chrystusa jest chyba najlepszą autobiografią Ratzingera, jaką mógł on napisać. Z pozoru nie ma w niej nic o nim samym. Jednak każda stronica opowiada dzieje jego osobistej wiary, która ukształtowała życie i myśl przyszłego papieża - ks. Robert J. Woźniak

Joseph Ratzinger rozumie Trójcę przede wszystkim jako wspólnotę jednoczącej miłości. Wyraża przekonanie, że kontemplując relację miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego, można na nowo pojąć, co znaczy być chrześcijaninem, a przez to zrozumieć siebie samych i odnowić ludzkość.

Przyszły papież wiele ze swoich trynitarnych refleksji wygłaszał w czasie rekolekcji i kazań, dlatego charakteryzują się one przystępnym i obrazowym językiem. Poprzez te teksty odsłania się jako teolog przepełniony troską o losy wiary w Trójjedynego Boga, ale także jako człowiek wrażliwy, pragnący, by ludzie doświadczyli spotkania z Trójcą, która jest miłością.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.

Głębokie refleksje o Matce Zbawiciela napisane przez papieża Benedykta XVI.

Niemal od początku istnienia chrześcijaństwa wyjątkową rolę w Kościele odgrywa kult Maryi. Joseph Ratzinger przygląda się temu zagadnieniu w sposób przenikliwy i rozważa je w świetle tekstów biblijnych i pism Ojców.

Wpatruje się w rozmaite oblicza Matki Boga i z dużą wrażliwością je opisuje. Przypomina, że dla człowieka obarczonego doświadczeniem kryzysu cywilizacyjnego Maryja może stać się przede wszystkim realnym znakiem odświeżającej radości spowodowanej bliskością Boga – Słowa, które stało się ciałem.

Najważniejszą rzeczą jest postawienie w centrum własnego życia Jezusa Chrystusa, tak by naszą tożsamość określało zasadniczo spotkanie, więź z Chrystusem i z Jego słowem.

Jak znaleźć miejsce we wspólnocie Kościoła?

W obliczu rozmaitych problemów, z którymi zmaga się Kościół, coraz częściej można usłyszeć pytania zadawane przez wielu chrześcijan: jaki jest sens trwania w takiej wspólnocie? Jak świeccy mogą wpłynąć na to, aby rzeczywistość Kościoła była bardziej Chrystusowa? I jak powinna na ich postulaty odpowiedzieć hierarchia?

Papież Benedykt XVI w swoim cyklu katechez wraca do korzeni chrześcijaństwa. Przypatrując się Pawłowi, Szczepanowi, Barnabie, Pryscylli i Akwili oraz innym postaciom, wskazuje, jakie zadania może pełnić we wspólnocie każdy wierzący. Szuka odpowiedzi na najbardziej palące pytania: o niezasłużone cierpienie, wartość rodziny i małżeństwa oraz rolę kobiet w Kościele.

Ta książka to nie tylko pasjonująca biografia. To także wyczerpujący przewodnik po myśli i duchowości Josepha Ratzingera. Odsłania źródła jego często niezrozumianych decyzji – najpierw tych, które podejmował jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary, kontynuującej tradycję Świętej Inkwizycji, i w końcu jako papież.

Pokazuje Ratzingera w najbardziej kluczowych momentach, takich jak konflikty z uczestnikami soboru, stłumienie rewolty teologów przeciwko Janowi Pawłowi II, próby uporania się z pedofilią i skandalami finansowymi, wyciągnięcie ręki do lefebrystów czy pierwsza od sześciuset lat abdykacja z tronu Piotrowego.

Przez zmartwychwstanie Jezusa samo światło zostaje stworzone na nowo. On pociąga nas wszystkich za sobą do nowego życia zmartwychwstania i zwycięża wszelkie ciemności. On jest nowym dniem Boga dla nas wszystkich. Poruszające medytacje Benedykta XVI.

W czasach duchowego zamętu Benedykt XVI wyjaśnia głęboki sens najważniejszego momentu w historii. Jego rozważania poświęcone są centralnemu wydarzeniu, które przeobraziło radykalnie cały wszechświat – zmartwychwstaniu Jezusa. Głoszona przez niego prawda ma swoje źródło w osobistym doświadczeniu spotkania ze Zmartwychwstałym w Słowie i Sakramencie, a także w wierze poszukującej zrozumienia. Ojciec Święty pokazuje, że blask poranka wielkanocnego jest jedynym prawdziwym źródłem światła w życiu każdego chrześcijanina.

Poruszające rozważania Benedykta XVI. W swoich przemówieniach i homiliach papież wielokrotnie rozważał tajemnicę Wcielenia. Próbując przybliżyć do niej wiernych, w prostych i zarazem przejmujących słowach odsłaniał głębię i majestat wydarzenia wymykającego się ludzkiej wyobraźni. Jak bowiem pojąć fakt, że Bóg stanął przed człowiekiem jako bezbronne Dziecko? Jak zrozumieć, że Prawda i Dobro, poszukiwane przez pokolenia, objawiły się w słabym Niemowlęciu?

Medytacje Benedykta XVI przygotowują nas do przejścia od zachwytu nad cudem Wcielenia do prawdziwej kontemplacji, której owocami są głęboka nadzieja i radość.

Joseph Ratzinger po objęciu Stolicy Piotrowej nie stracił niczego z przenikliwości, którą wyróżniał się jako młody teolog, biskup, kardynał i Prefekt Kongregacji Nauki Wiary. Świadectwem tego są wykłady, które Benedykt XVI wygłosił podczas swojego pontyfikatu. Zachwycają jasnością i precyzją przekazu - widać w nich myśliciela, którego wielkość polega na prostym ujmowaniu rzeczy najtrudniejszych.

Prawda znaczy coś więcej niż wiedza: poznanie prawdy prowadzi nas do odkrycia dobra. Prawda przemawia do całego człowieka i zachęca nas, byśmy na nią odpowiedzieli całym naszym istnieniem.

Nie publikowane jeszcze dotąd piękne katechezy o modlitwie Benedykta XVI, wygłoszone w latach 2011–2012 podczas środowych generalnych audiencji w Watykanie.

Benedykt XVI, jako Pasterz Kościoła Powszechnego, dysponując doskonałą znajomością Pisma Świętego i Tradycji, w swoich katechezach wydobywa ze skarbca wiary rzeczy nowe i stare. Mówi o tym w słowach mądrych, a zarazem prostych, trafiających do ludzkich serc.

Rozważania Benedykta XVI uświadamiają prawdę o przeznaczeniu człowieka i wskazują, że w każdym ludzkim wnętrzu mieszka Duch, który wspiera nasze nieporadne modlitwy i nieustannie woła: „Przyjdź, Panie Jezu!”.

Pragnienie osiągnięcia pełni jest na trwałe wpisane w ludzkie serce. Jedyną właściwą odpowiedzią na tę dojmującą tęsknotę jest Bóg. Papież Benedykt XVI przypomina, że chrześcijanie oczekują powtórnego przyjścia Pana, jednocześnie już żyjąc tym, czego się spodziewają. Ufność Bożemu Słowu pozwala uczestniczyć w rzeczywistości nadchodzącego Królestwa. Nie trzeba go zdobywać, wystarczy je przyjąć. Bóg sam objawia się człowiekowi, ukazując oblicze pełne łaski i miłosierdzia.

Papieskie rozmyślania o oczekiwaniu i obecności