Biblioteka Dnia Pańskiego

Różaniec jest najczęściej odmawianą modlitwą w intencji zmarłych cierpiących w czyśćcu. Z prawdziwie dziecięcą ufnością powierzamy naszych bliskich zmarłych wstawiennictwu Matki Najświętszej, pamiętając, że właśnie Bogu spodobało się, żeby Jego Syn przez Maryję przyszedł do człowieka.

Książeczka odsłania przed czytelnikiem bogactwo i piękno sakramentu pojednania, jak też radosny trud jednania się z Bogiem, z ludźmi i z własnym życiem. Przeznaczona jest dla wszystkich, którzy pragną żyć w przyjaźni z Bogiem: nastolatków i dorosłych, początkujących i zaangażowanych w życie duchowe. Szczególnie zaś należałoby ją polecić osobom, które boją się spowiedzi. Zawarte w książeczce refleksje i pytania, pisane zwięzłym, precyzyjnym językiem, stanowią mały przewodnik w odkrywaniu spowiedzi jako radosnego spotkania z miłosiernym Ojcem.

Często początek życia modlitwy podobny jest do pierwszych doświadczeń w ludzkiej miłości. Pierwsze zachwyty i fascynacje duchowe, pierwsze oczarowanie modlitwą i życiem duchowym przemijają, a w ich miejsce przychodzi znużenie, zniechęcenie i wewnętrzny opór. Ten kryzysowy stan możemy jednak pokonać, podejmując gruntowną refleksję nad naszym zaangażowaniem w modlitwę. Modlitwa bowiem, choć jest najwznioślejszą czynnością człowieka, pozostaje zawsze zanurzona w ludzkiej słabości. Ta słabość nie pozwala nam zapomnieć, że modlitwa to nie tylko nasza ludzka czynność, ale także dzieło Boga w nas. I właśnie wtedy, kiedy nie umiemy się modlić, Duch przychodzi z pomocą naszej słabości.

Msza święta, w której uczestniczymy być może nawet regularnie i z całą dobrą wolą, często nie ma większego wpływu na nasze życie. Dlaczego? Być może nie umiemy łączyć codzienności z Eucharystią. Tymczasem powinna ona sprawiać, że nasze życie staje się na wzór życia Jezusa. Rozważania znanego i doświadczonego kierownika duchowego, jezuity Józefa Augustyna pomagają odkryć Eucharystię jako sakrament miłości. Jeżeli przeżywany go szczerze i z zaangażowaniem, może stać się dla nas źródłem miłości: przyjacielskiej, narzeczeńskiej, małżeńskiej, rodzicielskiej, kapłańskiej, wspólnotowej i każdej innej. Jak w Eucharystii Bóg posługuje się tym, co ludzkie, to znaczy chlebem i winem, aby objawić nam swoją nieskończoną miłość, tak człowiek poprzez uczestnictwo w Eucharystii, odkrywa to, co Boskie oraz poznaje Bożą miłość i w niej się zakorzenia.