Błogosławiony kardynał Stefan Wyszyński

Przygotowując się do beatyfikacji kardynała Stefana Wyszyńskiego, chcemy w czasie nabożeństw majowych odświeżyć w sobie pamięć o nim i jego duchowości maryjnej.

Soli Deo – to zawołanie biskupie Prymasa. Samemu Bogu – chciał służyć, dla samego Boga żyć, od samego Boga czerpać siłę, nadzieję, miłosierdzie, miłość. Później do tego zawołania dodał Per Mariam – przez Maryję, co wskazuje na ogromny kult maryjny w jego życiu.

Wiara jest zatem kluczem do zrozumienia wielkości Prymasa Tysiąclecia. Chcemy się tej wierze przyjrzeć w czasie spotkań na nabożeństwach majowych

Stoczek Klasztorny – drugie z kolei miejsce uwięzienia Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Spędził tu blisko rok w towarzystwie przydzielonego mu księdza kapelana i siostry zakonnej. Właśnie tu, w zimnych murach starego klasztoru, 8 grudnia 1953 roku, złożył akt oddania się w niewolę Maryi.

Poruszająca opowieść przeplatana osobistymi zapiskami Prymasa i raportami ks. Skorodeckiego, towarzysza niedoli, i zarazem, jak wskazują poszlaki,  TW o pseudonimie „Krystyna”.

Historia długich miesięcy odosobnienia człowieka, który z wielką godnością i pokorą przyjmował każde upokorzenie, dając nieustanne świadectwo wiary i prawdy.

Arcybiskup Marek Jędraszewski w swojej najnowszej książce Sprawa Chrystusowa trwa. Droga Krzyżowa z kardynałem Stefanem Wyszyńskim zaprasza do rozważań Męki Chrystus wsłuchując się w głos Prymasa Tysiąclecia.

„Dziś «erygowałem» sobie Drogę Krzyżową, pisząc na ścianie, ołówkiem, nazwy stacji Męki Pańskiej i oznaczając je krzyżykiem. Resztę – Ecclesia supplet [«uzupełnia Kościół»]”.

Kard. Stefan Wyszyński, 4 października 1953 r.

Droga Krzyżowa Chrystusa pozwala nam zrozumieć te wszystkie bardzo trudne, a niekiedy wprost bolesne chwile, utrwalone w Zapiskach więziennych, które stały się udziałem Księdza Kardynała między 25 września 1953 roku, kiedy został on aresztowany przez funkcjonariuszy UB, a 28 października 1956 roku, kiedy skończył się dla niego czas uwięzienia.

CHCIAŁ BYĆ KRÓLEM? A skąd! Chciał być księdzem. Ale najpierw bawił się w księdza. Raz nawet wyspowiadał kolegów w prawdziwym konfesjonale. Innym znowu razem urządził procesję z baldachimem i sypaniem kwiatków.

PRZESIADYWAŁ W KORONIE, owszem, ale… rosnącego na podwórku kasztanowca. A kiedy już wyrósł z tych zabaw, zapisał się do seminarium i został najpierw księdzem, potem biskupem, jeszcze potem arcybiskupem i kardynałem.

BYŁ PRYMASEM POLSKI. A ludzie tak go kochali, że gdyby tylko mogli, obwołaliby go królem Polski. NAZYWAŁ SIĘ STEFAN WYSZYŃSKI. I ta książka jest właśnie o nim.