Kierownictwo duchowe

Rozeznawanie duchowe to podstawowe zadanie chrześcijanina.

Poucza o tym zarówno Pismo Święte, różne dokumenty Kościoła, jak też wielu świętych i błogosławionych. Papież Franciszek w adhortacji Gaudete et exultate podkreśla, że „dzisiaj szczególnie potrzebna stała się postawa rozeznawania”.

Podjęta podczas sesji analiza reguł rozeznawania duchów św. Ignacego Loyoli jest odpowiedzią na wezwanie papieża Franciszka, aby dzisiejsi chrześcijanie byli „ludźmi o zmyśle nadprzyrodzoności, to znaczy obdarzonymi wyczuciem tego, co boskie, i tego, co diaboliczne w odniesieniu do wydarzeń życia ludzkiego i historii”.

Sesja jest skierowana do wszystkich, którzy pragną uczyć się sztuki rozpoznawania działania różnych duchów

"Wiedza przemienia się w mądrość, gdy ją włączamy w naszą modlitwę. Sama wiedza nie jest mądrości, jeszcze nie jest miłością... Najszybciej gubimy to, co jest najbliżej nas..." Mk 6,31-32. Nagranie konferencji wygłoszonych przez ks. Krzysztofa Grzywocza i o. Jacka Prusaka SJ przeznaczone jest dla wszystkich osób pragnących pogłębić swoje życie modlitwy. Jest zachętą do modlitwy osobistej.

Sesja zarejestrowana w Centrum Duchowości w Częstochowie.

Pośród trosk, jakie niesie życie, i wyzwań, jakie stawia przed nami wiara, wielu szuka dziś indywidualnego kierownictwa duchowego i wsparcia w postępie na drodze do Boga. Książka Janet K. Ruffing RSM to doskonała pomoc zarówno dla kierowników duchowych, jak i osób korzystających z kierownictwa, które wyszły poza początkowy etap tej drogi.

Sztuka kierownictwa duchowego ma formę poradnika i jest skierowana nie tylko do środowiska kościelnego, ale także do psychologów, psychiatrów, terapeutów oraz innych osób zajmujących się konsultacją i doradztwem. Książka może pomagać im w odróżnieniu problemów natury psychologicznej i psychiatrycznej od problemów natury moralnej i duchowej.

Spowiadanie jest jedną z najważniejszych i jednocześnie najpiękniejszych posług kapłana. Spowiedź przywraca ludziom chęć do życia, daje wewnętrzny pokój i radość, jedna ich z Bogiem, bliźnimi i z sobą, przywraca poczucie godności i szacunku do siebie. Za piękno tej posługi płaci się jednak trudem, wewnętrznym zmaganiem, a nieraz także i cierpieniem. Nieprzypadkowo bł. Jan Paweł II nazywa sakrament pokuty również najtrudniejszą kapłańską posługą. Wymaga ona wielkiej ludzkiej mądrości, psychologicznego talentu, odporności psychicznej, umiejętności prowadzenia dialogu, a nade wszystko wielkiej wiary, która sprawia, że spowiednik nie eksponuje siebie, własnych rozwiązań i nie zasłania sobą działania Bożego miłosierdzia, które pozostaje istotą tego sakramentu.