Klasyka duchowości

Trzyletni program comiesięcznego odnowienia aktu zawierzenia się Chrystusowi przez ręce Maryi.

Ta książka adresowana jest do osób, które już odbyły trwające trzydzieści trzy dni rekolekcje i dokonały aktu zawierzenia, a teraz pragną zgłębiać zaproponowaną przez św. Ludwika duchowość i żyć nią jeszcze bardziej poprzez regularne comiesięczne odnawianie raz złożonej deklaracji.

Takim osobom proponujemy trzyletni program comiesięcznego odnowienia aktu zawierzenia.

Treść poszczególnych lat odpowiada trzem zagadnieniom rozwijanym w „Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi”:
- rok pierwszy – tajemnica Jezusa Chrystusa, który jest celem i kresem naszego pielgrzymowania;
- rok drugi – Najświętsza Maryja Panna, droga prowadzącą do Chrystusa;
- rok trzeci – tożsamość prawdziwych czcicieli Najświętszej Dziewicy Maryi.

Święty Augustyn według niektórych badaczy miał wygłosić od trzech do czterech tysięcy kazań, z których do naszych czasów zachowało się niespełna czterysta.

Kazania w tłumaczeniu ks. Antoniego Żurka – zebrane w tym tomie – to 59 kazań i katechez, dla których punktem wyjścia lub osnową jest tekst Ewangelii według św. Mateusza.

Mają one różny charakter i zostały wygłoszone w różnych okolicznościach, w wielu miejscach oraz na przestrzeni wielu lat. Niektóre z tych okoliczności udało się uściślić, w przypadku innych można tylko podać przybliżone dane. Z dużą dozą pewności można jedynie przyjąć, że wszystkie powstały w okresie biskupiej posługi Augustyna z Hippony.

Powodem napisania o Jedności Kościoła katolickiego było odszczepieństwo, które w Kościele wywołał Nowacjan. Św. Cyprian postanowił położyć koniec zabiegom zwolenników tej sekty, utwierdzając wiernych w wierze i w przywiązaniu do prawego Kościoła.

Książka ta to duchowe dziełko jednego  najstarszych Ojców Kościoła, św. Cypriana z Kartaginy, który żył i pisał w III wieku wśród ognia prześladowań a swą naukę opieczętował męczeństwem.

Jego pisma oświecały umysły, lecz jeszcze bardziej zagrzewały serca i podnosiły je od rzeczy znikomych do Boga.

Jego dzieła są dziś bardzo cenne, bo i dziś miliony chrześcijan potrzebują pociechy oraz by słowem natchnionym wzmacniano ich wśród coraz cięższej walki z kłamstwem, obłudą i nędzą; aby serca podnoszono od łudzących przyjemności i rozkoszy tego świata do rzeczy niebieskich. 

Zamieszczone w zbiorze homilie na okres paschalny nie zostały pomyślane przez ich autora, św. Grzegorza z Nyssy (ok. 335 – ok. 395), jako spójny cykl. Są one zróżnicowane zarówno pod względem treści, stylu, poruszanych zagadnień, jak i objętości.

Nie łączy ich też wspólny temat, myśl przewodnia czy wykorzystanie podobnych tekstów biblijnych. Jednak analogiczny zestaw pięciu homilii Grzegorza z Nyssy został już opublikowany w przekładzie na kilka języków nowożytnych. Teksty te są świadectwem poszukiwań, wiary i dylematów, które wyrastały z doświadczenia świąt okresu paschalnego we wspólnotach, dla których głosił biskup Nyssy. Trzy z nich zostały wygłoszone z okazji święta Paschy, zaś dwie pozostałe z okazji Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego.

Przekład homilii poprzedza rozszerzony naukowy wstęp tłumacza Radosława Więcławka OP dotyczący specyfiki dzieła, jego datacji oraz treści i tematów przewodnich.

Klasyka duchowości, najpopularniejszy - po Biblii - tekst chrześcijański, niezastąpiona pomoc w drodze do świętości, ulubiona lektura wielu spośród tych, którzy osiągnęli szczyty duchowego rozwoju i przyjaźni z Bogiem, m.in. św. Ignacego Loyoli, św. Teresy z Lisieux, św. Josemaríi Escrivy.

Tłumaczona z łaciny na dziesiątki języków, również kilkukrotnie na polski. Teraz dostępna w świeżym, nieafektowanym, przystępnym, a zarazem oryginalnym i subtelnym przekładzie autorstwa ks. Jana Ożoga SI, znanego czytelnikom m.in. z tłumaczenia "Ćwiczeń duchownych" św. Ignacego.

Klasyczny, praktykowany od wieków program prawdziwej duchowej przemiany.

Idea oddania się Panu Jezusowi przez Maryję inspirowała wielu świętych i przyjaciół Boga, m.in. św. Jana Pawła II, kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Maksymiliana Kolbego. Jeśli chcesz do nich dołączyć i doświadczyć niezwykłej opieki Matki Przenajświętszej, skorzystaj z duchowego skarbu, przekazanego nam przez św. Ludwika.

On jest Głową Ciała – Kościoła (Kol 1,18). Kościół od początku swojego istnienia zmagał się z wyzwaniami, które nie straciły nic ze swej aktualności: obroną doktryny, relacją między władzą i odpowiedzialnością, etyką seksualną, obecnością modlitwy w życiu.

Święty Atanazy, biskup starożytnej Aleksandrii nazwany później Wielkim, przez całe życie walczył  o to, by jego Kościół zachował wierność Chrystusowi. Zebrane tu listy są tego najlepszym świadectwem.

„Co nam dziś mówi św. Franciszek? Droga Franciszka ku Chrystusowi wychodzi od spojrzenia na Krzyż. A druga rzecz, o której świadczy Franciszek jest taka: kto idzie za Chrystusem, otrzymuje prawdziwy pokój, ten pokój, który tylko On, a nie świat mogą nam dać”.
Ojciec Święty Franciszek w Asyżu, 4 października 2013 r.

Jeśli więc mamy się uczyć tej postawy Franciszkowego zaangażowania i oddania Panu Jezusowi, to trudno o lekturę bardziej podstawową, bardziej przybliżającą postać Świętego i pierwszych Jego towarzyszy, niż napisana w średniowieczu przez anonimowego autora historia Biedaczyny z Asyżu, nosząca tytuł: „Kwiatki św. Franciszka”. Oto ona.

Homilie Orygenesa do Pięcioksięgu należą do najważniejszych dzieł egzegetycznych starożytności. Powstały między rokiem 245 a 250 w Cezarei Palestyńskiej, gdzie Orygenes głosił je wiernym, a uczniowie stenografowali. Zachowały się jednak tylko w łacińskim przekładzie Rufina z Akwilei.
Orygenes koncentruje się w nich na wybranych zagadnieniach i postaciach, stosując do ich objaśnienia metodę alegorezy, która mu daje nieograniczone możliwości interpretacji tekstu. Zakłada bowiem, że sens Pisma Świętego jest nieskończony i zawsze pod jego jedną warstwą kryje się inna, głębsza.

Cezary uznawał nauczanie za jedno z najważniejszych zadań duszpasterskich i znany jest głównie jako kaznodzieja. Jego biografowie podają, że nauczał wiernych w każdą niedzielę i we wszystkie święta, a także często w ciągu tygodnia. Do dzisiaj zachowało się 238 kazań, które sklasyfikowano na: kazania upominające (1-80), nazywane Kazaniami do ludu, o Piśmie Świętym (81-186), na poszczególne święta (187-213), o świętych (214-232) i do mnichów (233-238).

Klasyka duchowości, najpopularniejszy - po Biblii - tekst chrześcijański, niezastąpiona pomoc w drodze do świętości, ulubiona lektura wielu spośród tych, którzy osiągnęli szczyty duchowego rozwoju i przyjaźni z Bogiem, m.in. św. Ignacego Loyoli, św. Teresy z Lisieux, św. Josemaríi Escrivy. Tłumaczona z łaciny na dziesiątki języków, również kilkukrotnie na polski. Teraz dostępna w świeżym, nieafektowanym, przystępnym, a zarazem oryginalnym i subtelnym przekładzie autorstwa ks. Jana Ożoga SI, znanego czytelnikom m.in. z tłumaczenia "Ćwiczeń duchownych" św. Ignacego.

Eucharystia to codzienny pokarm chrześcijanina. Ale też niezgłębiona, dla wielu niedostępna tajemnica. Co zrobić, by otworzyć się na tę tajemnicę? Jak przyjąć jej moc? Odpowiedź wydobywa z kart Ewangelii św. Augustyn.

Jeden z największych Ojców Kościoła, biskup i pasterz, co tydzień po liturgii spotykał się ze swoimi wiernymi, objaśniając im znaczenie wysłuchanych fragmentów Biblii. I ty usiądź u stóp wielkiego świętego i wraz z nim odkrywaj tajemnicę Boga, który karmi człowieka swoim słowem i chlebem.