Klasyka duchowości

Św.Augustyn zawarł w Wyznaniach tajemnicę swojego życia: historię nawrócenia, świadectwo dramatycznej walki duchowej, poruszający obraz zmagań człowieka usiłującego uwolnić się od grzechu i skierować ku Bogu.

Dzieło to jest zarazem wyjątkowym wyznaniem wiary i pochwałą Boga, który łaskawie pochyla się nad grzesznym człowiekiem.

Św. Augustyn, świadomy, że jego życie stanowi żywy dowód Bożego działania, głosi hymn uwielbienia dla miłosierdzia Boga.

Przesłanie płynące z Wyznań nie przestaje być aktualne dla dzisiejszego człowieka.

Znakomity XVI-wieczny traktat o modlitwie i medytacji autorstwa św. Piotra z Alkantary, hiszpańskiego franciszkanina, kapłana, ascety i mistyka. Klasyczne dzieło katolickiej literatury ascetycznej, będące jednym z owoców złotego wieku mistyki hiszpańskiej.

Przeczytałem wiele dzieł zajmujących się tym tematem i zebrałem z nich to, co najlepsze i najpożyteczniejsze. Niech Bóg obraca to na korzyść tych, co Go szukają, bo inni nic tu dla siebie nie znajdą. Wszystko zaś niech będzie na cześć i chwałę Jezusa Pana Naszego, od którego pochodzi wszystko dobro. Św. Piotr z Alkantary

Cenny wybór myśli i pouczeń duchowych na każdy dzień roku - autorstwa gorliwego biskupa i wybitnego Polaka, który przewodził Kościołowi w Przemyślu w przełomowych latach 1900-1924, gdy Polska wśród historycznych burz odzyskiwała niepodległość, a świat wstrząsany był dramatem wojen i rewolucji oraz inwazją bezbożnych ideologii.

Św. Jan Paweł II najpierw beatyfikował, a następnie kanonizował tego wiarygodnego świadka Chrystusa.

Lektura tekstów św. Bpa Pelczara może być dla nas dzisiaj cennym przewodnikiem oraz drogowskazem na zawiłych drogach współczesności. Bo to skarbiec mądrych rad i wskazówek na temat grzechu, nawrócenia, pokuty oraz innych ważnych aspektów życia chrześcijańskiego.

Apoftegmaty Ojców pustyni są zbiorem anegdot i sentencji przypisywanych pustelnikom i mnichom zaludniającym pustynie egipskie w IV wieku. Należą do wielkiej klasyki literatury chrześcijańskiej. Przez kolejne wieki karmiły one życie duchowe całych pokoleń. 

Teraz po raz pierwszy te pełne mądrości opowiadania zostały opatrzone ilustracjami, dzięki czemu stały się przystępne dla każdego.

Humor rysunków nawiązuje do żywego dowcipu obecnego w słowach Ojców, którzy często w ten sposób wskazywali na bolączki ludzkiej duszy, prowadząc swych i uczniów i naśladowców ścieżkami ku Bogu i prawdziwemu życiu.

Powodem napisania o Jedności Kościoła katolickiego było odszczepieństwo, które w Kościele wywołał Nowacjan. Św. Cyprian postanowił położyć koniec zabiegom zwolenników tej sekty, utwierdzając wiernych w wierze i w przywiązaniu do prawego Kościoła.

Książka ta to duchowe dziełko jednego  najstarszych Ojców Kościoła, św. Cypriana z Kartaginy, który żył i pisał w III wieku wśród ognia prześladowań a swą naukę opieczętował męczeństwem.

Jego pisma oświecały umysły, lecz jeszcze bardziej zagrzewały serca i podnosiły je od rzeczy znikomych do Boga.

Jego dzieła są dziś bardzo cenne, bo i dziś miliony chrześcijan potrzebują pociechy oraz by słowem natchnionym wzmacniano ich wśród coraz cięższej walki z kłamstwem, obłudą i nędzą; aby serca podnoszono od łudzących przyjemności i rozkoszy tego świata do rzeczy niebieskich. 

Czy możemy się czegoś nauczyć od żyjących kilkanaście wieków temu egipskich pustelników?

Tak! Autor, komentując teksty Ojców Pustyni pokazuje, jak radzić sobie ze zniechęceniem na modlitwie, powracającymi pokusami, negatywnymi emocjami...

Okazuje się bowiem, że starożytni mnisi zmagali się z tymi samymi problemami duchowymi, co my i to w jeszcze większym stopniu. Udało im się jednak wypracować skuteczne sposoby na ich pokonanie. Skuteczne, bo oparte na praktyce życia, a nie na teoretycznych rozważaniach.

Filotea św. Franciszek Salezy 

Dzieło należące do kanonu duchowości chrześcijańskiej - doskonały podręcznik życia wewnętrznego. Zawiera program życia chrześcijańskiego: Jak się modlić, by nie dopuścić do oschłości w dialogu z Bogiem? Jak się spowiadać? Jak często przystępować do Komunii Świętej? Jak podejmować post i umartwienie? Jak unikać pokus i jak z nimi walczyć, gdy nas dręczą? Udziela rad, jak postępować w życiu towarzyskim i rodzinnym, jak korzystać z odpoczynku i z rozrywek, jak dobrze spełniać obowiązki małżeńskie. Służy pomocą w rachunku sumienia. Mimo upływu czterech stuleci ten niepowtarzalny przewodnik życia duchowego urzeka aktualnością. Tytułowe imię "Filotea" - "miłująca Boga" - jest imieniem każdego, kto chce dążyć do doskonałości i świętości.

Trzecia część Drogi do świętości przypomina o potrzebie i sposobach modlitwy, trwaniu w Bożej obecności, o konieczności częstej spowiedzi, właściwym uczestnictwie we Mszy świętej i o tym, czym jest Komunia święta.

Zawiera także rozmyślania rekolekcyjne i rozważania o Męce Pańskiej znakomicie nadające się do indywidualnego przeprowadzenia.

Wszystkie te zapiski, pełne prostoty i praktycznych wskazówek sprawiają, że tekst pochodzący z XVIII w. jest niezwykle pociągający i wciąż aktualny.

Droga do świętości to jedno z najważniejszych dziel mistrza duchowego, doktora Kościoła i założyciela redemptorystów.

To pierwszy tom zatytułowany "W stronę doskonałości" gdzie św. Alfons Liguori wskazuje  drogę do osiągnięcia doskonałości w Bogu, do czego powołany jest każdy wierzący w Chrystusa.

Omawia kluczowe tematy związane z dążeniem do świętości oraz przeciwności, jakie napotykamy na tej drodze.

Klasyczne dzieło chrześcijańskiego ducha walki o zbawienie pod wodzą Chrystusa, którego wybieramy na naszego „Najwyższego Hetmana” pozostawił nam Wawrzyniec (Lorenzo) Scupoli.

Obok O naśladowaniu Chrystusa i Ćwiczeń duchowych, jedno z najważniejszych dzieł ascetyczno-mistycznych, jakie wydało chrześcijaństwo. Dzieło tego XVI-wiecznego teatyńskiego mnicha jest w Polsce niemal zupełnie nieznane, choć z pewnością znalazłoby się na liście bestsellerów wszechczasów. Jeszcze za życia autora ukazało się ponad 60 wydań, a do naszych czasów blisko 600. Niemal od razu przetłumaczono ją na najważniejsze języki świata. Wszędzie zdobywała serca czytelników jako „praktyczny przewodnik życia duchowego”. Św. Franciszek Salezy mawiał, że nosi ją zawsze w kieszeni, codziennie czyta po kilka stron, a raz w miesiącu - całość.

Druga część Drogi do świętości poświęcona została dążeniu do doskonałości przez praktykowanie cnót i rad ewangelicznych.

Św. Alfons Liguori udziela cennych wskazówek na takie tematy jak pokora ducha, pokora serca, posłuszeństwo, ewangeliczne ubóstwo, skarb dziewictwa, umartwienie zmysłów, wstrzemięźliwość w mowie, cierpliwość i wiele innych.

Zbiór kazań o Matce Bożej autorstwa Jej gorliwego czciciela - św. Bernarda z Clairvaux - średniowiecznego mistyka, ascety i odnowiciela życia monastycznego.

Wybitne dzieło mistrza duchowego zostało poprzedzone encykliką Ojca Świętego Piusa XII „Doctor Mellifluus” o św. Bernardzie z Clairvaux opublikowaną w 800. rocznicę Jego śmierci.

Listy św. Franciszka Salezego są wielkim skarbem duchowym, cennym źródłem wiary, odwagi, nadziei. Trafnie komentują Wprowadzenie do życia pobożnego i Traktat o miłości Bożej, a czytelnik odnajduje w nich swojski urok tak dobrze znany z Rozmów duchowych. Dobrze je mieć stale pod ręką jako światło i umocnienie swojej codziennej drogi.

Z obszernej (liczącej dziewięćset stron) edycji wybrane zostały tylko najbardziej osobiste listy Franciszka Salezego, pisane do adresatów, z którymi łączyła go przyjaźń głęboko „wrośnięta w serce” (jak to ładnie ujął w liście do Antoniego Favre) i których „przypadki” dały mu sposobność do wyłożenia zasad swojego kierownictwa duchowego. W tym zbiorze jest to, co dla św. Franciszka Salezego było najistotniejsze i najgłębsze.