Komentarze do Pisma św.

Daj się przeniknąć oddechowi Boga. Pismo Święte uczy o modlitwie całego człowieka. Nie tylko twoja dusza spotyka się z Bogiem – spotykasz się z Nim ciałem, intelektem i emocjami. Wszystkim, co ciebie stanowi.

Cały ty, bez masek, otwierasz się na działanie Boga, wyczekującego niecierpliwie twojej odpowiedzi. Z tego spotkania rodzi się wielkie poznanie i wsłuchanie w Tego, który swoim Słowem stwarza i zbawia wszystko wokół ciebie.

Maria Miduch zaprasza do odkrycia tej samej modlitwy, która łączyła Dawida, Jonasza, Jeremiasza i apostołów.

Odkryj najstarszy zachowany komentarz do "Pieśni nad pieśniami" w fascynującej książce "Komentarz do Pieśni nad Pieśniami (Tractatus de Epithalamio)" autorstwa św. Grzegorza z Elwiry.

To arcydzieło z IV wieku, nie tylko stanowi cenne źródło egzegezy biblijnej, ale także kulturowego kontekstu tamtego okresu.

De Epithalamio Grzegorza z Elwiry to unikalne dzieło, uznane za najstarszy łaciński komentarz do "Pieśni nad pieśniami", które przetrwało do naszych czasów. Ta fascynująca książka to nie tylko tłumaczenie tego unikatowego tekstu na język polski, ale także wprowadzenie do lektury oraz komentarze, które rzucają światło na filologiczne aspekty i konteksty historyczno-kulturowe.

Autor dokładnie analizuje postać Grzegorza z Elwiry, betyckiego biskupa, przedstawiając zarówno świadectwa pisane potwierdzające jego historyczność, jak i omawiając wątpliwości dotyczące daty jego narodzin i śmierci, a także rzekomej przynależności do sekty lucyferian. Książka rzuca także światło na kwestie związane z De Epithalamio, takie jak istnienie dwóch redakcji tekstu czy pochodzenie cytatów biblijnych użytych w komentarzu.

Niezwykle istotną część stanowi sam tekst przekładu De Epithalamio, który, ze względu na charakterystyczny dla glosy język, stanowił wyzwanie dla tłumacza. To nie tylko tłumaczenie, ale także komentarz, w którym znajdziemy rozważania translatorskie, teologiczne, historyczno-kulturowe i biologiczne, pozwalające lepiej zrozumieć przekładany tekst.

Jeśli interesujesz się egzegezą biblijną, historią wczesnego chrześcijaństwa i fascynującymi kontekstami kulturowymi, ta książka jest dla Ciebie.

W czasie pobytu na pustyni walki duchowe, toczone przez Ewagriusza, nie tylko nie ustały, ale wręcz przeciwnie, nasiliły się. Pisze Palladiusz:

Pewnego razu demony tak bardzo doświadczały go pokusą nieczystości, że – jak nam [później] powiedział – przyszła mu do serca myśl: „Bóg mnie opuścił”; i całą noc spędził na modlitwie stojąc w cysternie z wodą, nagi, w środku zimy, aż jego ciało stało się twarde jak kamień. Innym razem gnębił go duch bluźnierstwa i spędził czterdzieści dni bez wchodzenia pod dach celi, aż całe ciało pokryło się robactwem niczym nierozumne zwierzę.

Ewagriusz doszedł do wniosku, że w przypadku mnichów główna walka toczy się w myślach człowieka, w sferze mniej lub bardziej niezaspokojonych pragnień czy ambicji. Problem nie leży w samych grzechach, ale w pierwszym rzędzie w walce o wyeliminowanie demonicznych podszeptów, myśli (gr. logismoí), które prowadzą do niegodziwych czynów.

Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest Słowo Chrystusa.

Żywiołem, który rozpala wiarę, jest ogień słowa Bożego rozniecający ludzkie serca. Człowiek nim owładnięty płonie i zapala innych. Ogień ten trzeba jednak stale w sobie podsycać, dlatego ks. Piotr Karpiński zabiera czytelnika w podróż przez opowieść o wierze zawartą w Liście do Rzymian św. Pawła.

Autor daje pierwszeństwo Słowu – tak, by mówiło ono z siebie i według swojej logiki prowadziło czytelników do Boga. By otwierało ich na nowe życie w Duchu Świętym, którego obecność przejawia się w człowieku dynamizmem, otwartością, pokojem, radością, a przede wszystkim miłością.

Przez wiarę wchodzimy w niezwykły, przepiękny i nie do opisania Boży świat, w Boską moc, w Boże zaangażowanie wobec nas. Dla kogoś, kto odkrył wiarę, której uczy św. Paweł, nic nie ma niemożliwego…

Kiedy czytamy Ewangelię, mamy okazję obserwować Jezusa w najróżniejszych sytuacjach. Jaki był Rabbi z Nazaretu, jakim Go widzieli apostołowie?

Na pewno był osobą aktywną, przekonaną o własnej mocy i – gdy trzeba – pokazującą swoją niezależność. Poznajemy Go jako Pana szabatu, dawcę żywej wody, jako kogoś, kto zreinterpretował Prawo i nauczył prawdziwie się modlić. Widzimy w Nim też troskliwego nauczyciela, który wybrał uczniów, przyciągnął ich do siebie i zadbał o ich formację.

Zapraszam cię do wspólnej duchowej wędrówki z Jezusem. Znajdź swój własny kawałek ziemi obiecanej, otwórz Ewangelie, uruchom wyobraźnię, pozwól dojść do głosu uczuciom. Poczuj obecność Boga, wsłuchuj się w ciszę, która jest w tobie, w delikatne natchnienia Ducha Świętego i w słowa Jezusa. Pozwól, by cię zafascynował, pogłębiał twoją wiarę i pobudzał do większej miłości i przyjaźni z sobą.

Bóg może każdą historię uczynić świętą

Pogmatwane życiorysy, skrzętnie skrywane rodzinne tajemnice, przemilczane historie. Ilu z nas to zna? Jednocześnie pragniemy osiągnąć sukces, dążymy do doskonałości i zwykle tego samego oczekujemy od naszych bliskich.

Coraz częściej odcinamy się od tego, co dla nas niewygodne i źle wpływa na nasz wizerunek, bo wydaje nam się, że trudna przeszłość rodziny to zbędny balast. Kiedy jednak przyjrzymy się rodowodowi świętego Józefa, zauważymy, że mało w nim kryształowych postaci. Odkryjemy rodzinne skandale i liczne powody do wstydu. 

Pismo Święte przypomina nam o znaczeniu naszych korzeni nie po to, by nas zawstydzać, ale żeby pokazać, że w tych zawiłych życiorysach przemawia do nas Bóg. Musimy jedynie wsłuchać się w Jego słowa. Józef potrafił. Doskonale wiedział, że błędy przodków nie determinują jego życia, a ich historie są mu dane, by mógł wyciągnąć z nich lekcję dla siebie i dostąpić zaszczytu bycia ojcem dla Bożego Syna.

Zamieszczone w zbiorze homilie na okres paschalny nie zostały pomyślane przez ich autora, św. Grzegorza z Nyssy (ok. 335 – ok. 395), jako spójny cykl. Są one zróżnicowane zarówno pod względem treści, stylu, poruszanych zagadnień, jak i objętości.

Nie łączy ich też wspólny temat, myśl przewodnia czy wykorzystanie podobnych tekstów biblijnych. Jednak analogiczny zestaw pięciu homilii Grzegorza z Nyssy został już opublikowany w przekładzie na kilka języków nowożytnych. Teksty te są świadectwem poszukiwań, wiary i dylematów, które wyrastały z doświadczenia świąt okresu paschalnego we wspólnotach, dla których głosił biskup Nyssy. Trzy z nich zostały wygłoszone z okazji święta Paschy, zaś dwie pozostałe z okazji Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego.

Przekład homilii poprzedza rozszerzony naukowy wstęp tłumacza Radosława Więcławka OP dotyczący specyfiki dzieła, jego datacji oraz treści i tematów przewodnich.

"Karmię was tym, czym sam żyję" to parafraza zdania św. Augustyna doskonale oddająca charakter komentarzy niedzielnych czytań biblijnych. Dokonują ich Ojcowie Kościoła w swoich pismach. Kazania i homilie, jakie pozostawili po sobie, to dowód żywej lektury Pisma Świętego, ich codziennego pokarmu duchowego.

Obszerna książka ukazująca się teraz w nowym, udoskonalonym i powiększonym wydaniu to zachęta do wspólnej modlitwy z Ojcami Kościoła.

Ta książka powstała z myślą o wszystkich, którzy z lękiem czytają Apokalipsę, po to by dostrzegli, że jest ona opowieścią o wielkim miłosierdziu. Kluczem do drzwi, za którymi czeka niepojęty, kochający Bóg.

Apokalipsa to historia o życiu – nie o śmierci. O życiu! I to nie byle jakim, bo o życiu wiecznym.

Uchyl drzwi, za którymi czeka Bóg

Książka abp Grzegorza Rysia "Stworzeni na nowo" porusza tematy naszych pragnień, zmiany życia, walki z bezsilnością. Stawia pytania o siłę naszej wiary, jej zaangażowanie. Dotyka bliskich nam i zanurzonych w codzienności doświadczeń oraz przeżyć związanych z Bogiem i wiarą.

Daje wskazówki, jak dobrze przeżyć post, który pozwala człowiekowi wyzwolić się z pokusy pochłaniania wszystkiego.

Bóg może swoim słowem i swoim działaniem zacząć cię kompletnie od nowa, stworzyć cię kompletnie od nowa. Nie troszeczkę poprawić, tylko na nowo stworzyć.
abp Grzegorz Ryś

Bóg każdego z nas chce uczynić kimś innym, przemienić w nowego człowieka. Powołuje nas do tego, abyśmy stali się jak Jego Syn.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.

"Karmię was tym, czym sam żyję" to parafraza zdania św. Augustyna doskonale oddająca charakter komentarzy niedzielnych czytań biblijnych. Dokonują ich Ojcowie Kościoła w swoich pismach. Kazania i homilie, jakie pozostawili po sobie, to dowód żywej lektury Pisma Świętego, ich codziennego pokarmu duchowego.

W tym tomie Ojcowie Komentują czytania i Ewangelie na niedziele w roku liturgicznym C.

Obszerna książka ukazująca się teraz w nowym, udoskonalonym i powiększonym wydaniu to zachęta do wspólnej modlitwy z Ojcami Kościoła.

Ostatni tom Przy stole słowa obejmuje niedziele okresu zwykłego od 18 do 34, czyli ostatniej niedzieli roku liturgicznego przeżywanej jako Uroczystość Chrystusa Króla.

W tym tomie podajemy jednocześnie omówienia tekstów czytań uroczystości obowiązujących. Przeważnie głoszone słowo ma wówczas formę kazania o treści obchodzonej tajemnicy lub o życiu Świętych. Podane omówienia czytań mszalnych pomagają przygotować homilię. Można w niej ukazać, jak w Świętych realizuje się słowo Boże, jak jest ono żywe. Czytania biblijne przeważnie uwydatniają to, co da się wziąć od każdego ze Świętych i zastosować w naszym życiu.

Po przedstawieniu w dwóch pierwszych tomach serii PRZY STOLE SŁOWA niedziel i uroczystości okresów liturgicznych Adwentu, Bożego Narodzenia, Wielkiego Postu i Wielkanocy przechodzimy do niedziel okresu zwykłego. Ze względów praktycz­nych dzielimy go na dwa tomy. Niniejszy tom, trzeci, za­wiera niedziele zwykłe od drugiej do siedemnastej włącznie.

Dołączamy do niego uroczystości Najświętszej Trójcy, Ciała i Krwi Pańskiej oraz Serca Pana Jezusa, które przypadają właśnie w tym okresie zwykłym.

Adresatami serii tomów, wychodzących pod wspólnym tytułem PRZY STOLE SŁOWA, są przede wszystkim kaznodzieje jako odpowiedzialni za „Stół Słowa”, zastawiany co niedzielę dla wiernych w pierwszej części liturgii eucharystycznej, a następnie katecheci przygotowujący młodzież do pełnego korzystania z liturgii nadchodzącego obchodu.

Ale skorzystają z tych kart również ci wszyscy, którzy nie mają wprawdzie takich obowiązków, ale pragną głębiej wejść w przeżywanie osobiste liturgii mszalnej, by lepiej myśleć, czuć i żyć z Kościołem.

Adresatami serii tomów, wychodzących pod wspólnym tytułem PRZY STOLE SŁOWA, są przede wszystkim kaznodzieje jako odpowiedzialni za „Stół Słowa”, zastawiany co niedzielę dla wiernych w pierwszej części liturgii eucharystycznej, a następnie katecheci przygotowujący młodzież do pełnego korzystania z liturgii nadchodzącego obchodu.

Ale skorzystają z tych kart również ci wszyscy, którzy nie mają wprawdzie takich obowiązków, ale pragną głębiej wejść w przeżywanie osobiste liturgii mszalnej, by lepiej myśleć, czuć i żyć z Kościołem.

Tom 2 - na okres Wielkiego Postu i Wielkanocny.

Nowe życie chrześcijanina stanowi trzecią część tryptyku. Po opisaniu tajemnicy grzechu w życiu człowieka (Pismo Święte o grze­chu) i jego przezwyciężeniu przez Chrystusa (Zwy­cię­stwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią) o. Tomasz Dąbek OSB przedstawia refleksję na temat nowego życia chrześcijanina, jego dynamizmów i wartości, tak jak to można wyczytać w pismach Nowego Testamentu. Rozpoczyna się ono od chrztu i daru Ducha Świętego. To On obdarza nas darami, dzięki którym chrześcijanin może już tu na ziemi żyć nowym życiem, życiem według Ducha.

Przewodnikami na drogach tego życia są dla nas Ewangelie i listy Apostołów.

Myśl starożytnych Hebrajczyków, jako na wskroś praktyczna, tzn. zainteresowana przede wszystkim celowym działaniem w życiu, była daleka od wszelkiej metafizyki, choć ze strony uczonych nie brakło prób doszukiwania się przynajmniej jej podtekstów w pismach proroków.

Trzeba więc szukać w Piśmie Świętym biblijnej koncepcji czasu na innej drodze niż dociekania teoretyczne typowe dla myśli greckiej. Tą właściwą drogą jest wzięcie pod uwagę pewnej szczególnej cechy naszego zbioru ksiąg składających się na Biblię. Choć zawiera ona nie tylko księgi historyczne, całkiem słusznie nosi niekiedy synonimiczną nazwę historii świętej, która ma jeden temat zasadniczy, a jest nim zbawienie.

Stąd dzieje zbawienia z punktu widzenia czasu nie są równoznaczne z wciągnięciem poszczególnych zbawczych czynów Boga do gotowej już przestrzeni czasu, lecz raczej szereg czynów Bożej łaski tworzy (...) następstwo czasów jako produkt uboczny.

Książka ta – mimo że jest ponownym opracowaniem akademic­kich wykładów na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie – nie roztrząsa jeszcze jednego „akademickiego zagadnienia”. Raczej chce służyć pomocą dostarczoną przez teologię biblijną szeroko pojętemu duszpasterstwu i pogłębionej lekturze całego Pisma Świętego.

Dzisiejsza lectio continua Pisma Świętego obu Testamentów w cyklu liturgicznych czytań mszalnych stawia przed kapłanem, głoszącym homilię czy choćby krótkie wprowadzenie do orędzia Słowa Bożego, nowe zadanie. Wymaga mianowicie tego, by wska­zał wzajemne powiązanie myśli objawionej w Starym i Nowym Przymierzu, by pokazał ich głęboką harmonię.

Na ogół pustynia kojarzy się nam z piaszczystą powierzchnią, płaską lub pagórkowatą, czasem górzystą. W Polsce takie krajobrazy występują na wydmach nadmorskich w pobliżu Łeby, dawniej piaszczystą równiną była również Pustynia Błędowska leżąca między miejscowościami położonymi niedaleko Dąbrowy Górniczej a Kluczami, obecnie w dużej części zarośnięta. Podczas okupacji niemieckiej był to poligon niemieckich oddziałów, które miały walczyć w Afryce.

Dla autorów biblijnych pustynia to przede wszystkim spalone słońcem tereny, które my określilibyśmy raczej jako step, teren niezamieszkały albo stanowiący obszar przemieszczania się koczowników z ich stadami.