Komentarze do Pisma św.

Rozważania o. Tomasza Dąbka prezentują biblijny przekaz o pustyni, jako miejscu w którym Bóg dokonuje wielkich rzeczy, ale które samo w sobie jest surowe, wymaga wysiłku, przezwyciężania przeciwności, by dojrzewać do pełnej jedności z Bogiem.

List ten jest pierwszą encykliką papieską. Święty Piotr zwraca się do wiernych z Azji Mniejszej, gdzie prawdopodobnie nigdy sam Ewangelii nie głosił. Zwraca się do wybranych pielgrzymów rozproszenia. Już w samym adresie apostoł wyraża myśl, która będzie osnową całego listu, a mianowicie myśl o nadziei.

Zwraca się do chrześcijan, jako do podróżujących ku prawdziwej Ojczyźnie. Chrześcijanie zostali wybrani te świata i wywołani ze świata przez Boga Ojca, aby szli ku Niemu. Inicjatywa całkowita jest więc ze strony Boga, ale życie człowieka, którego Bóg wybrał i zawołał, by szedł do Niego nie może się już układać według zwykłych kryteriów ziemskiej mądrości.

Gdy Bóg wkroczył w życie swego stworzenia, musiał w tym życiu nastąpić głęboki przewrót i przewartościowanie.

Jedną z najważniejszych praktyk w życiu każdego mnicha jest lectio divina – modlitewne spotkanie ze Słowem Bożym. Niniejszy komentarz można traktować jako zapis doświadczenia ojca Piotra na tym szczególnym polu życia modlitwy. Niech ci, którzy będą czytać ten tom, zapałają równie wielką miłością do Pisma Świętego, jak Autor naszego komentarza…

Autor książki Boże Miłosierdzie o. Włodzimierz Zatorski w swoich rozważaniach opiera się wyłącznie na tekstach Pisma Świętego bez odwoływania się do wizji św. Faustyny czy tekstów Jana Pawła II. 

Ten tomik to po prostu ciąg dalszy rozważania monastycznych aspektów kolejnych wersetów najdłuższego psalmu w psałterzu.

Pierwsze czterdzieści tych wersetów objął tomik Petronela.

Psalm 119 jest hymnem miłości do woli Bożej, objawionej i zbawiającej. I to właśnie dzielimy z Psalmistą; a jeżeli przy okazji trochę się pośmiejemy z własnych dziwactw, to nie zaszkodzi na pewno ani nam, ani Kościołowi. Raczej oczyści atmosferę.

20 medytacji o tym, kim tak naprawdę są kobiety

Przez wieki świat, kształtowany głównie przez mężczyzn, miał niezbyt dobre mniemanie o kobietach. Ze względu na ich odmienną wrażliwość i różnice psychiczno-fizyczne, uważał je za istoty podległe i słabe.
Tymczasem Jezus widzi w nich znacznie więcej...

Jeżeli zakonnica czuje się nieszczęśliwa, może powinna by sprawdzić, jak zachowuje prawo Pańskie. Oczywiście w tym momencie siostra Petronela odpowiada natychmiast, że nieszczęśliwa jest nie dlatego, że sama nie zachowuje prawa, ale dlatego, że go nie zachowuje jej otoczenie. Nie jest winowajczynią, tylko ofiarą cudzych win i wykroczeń przeciw prawu Bożemu. Ale psalmista nie mówi: Szczęśliwy, który żyje pośród ludzi zachowujących prawo Pańskie, tylko: Szczęśliwy, który sam postępuje zgodnie z prawem Pańskim.

Czy psalmista z nas drwi? Albo może nie zna życia i nie wie, co nam potrafią nabruździć bliźni? Wie aż za dobrze! Wie i to, co inni nam potrafią zrobić, i co my innym. I wie, że zważone na sprawiedliwej szali, bez egoizmu, nerwów i jednostronności, bardzo często jedno drugie wyrównuje; a jeżeli zostawia kogoś bardziej winnym, to może czasem właśnie nas, a nie nasze otoczenie.

Ale psalmista wie także, co jest istotą szczęścia; nie wyrównanie naszych rachunków z bliźnimi, ale wierność Bogu. Nic nie daje takiego szczęścia jak czyste wobec Boga sumienie. Dlatego powiedziano: Szczęśliwi, których droga nieskalana.

Dawid – geniusz, grzesznik, „człowiek według Bożego serca”. Kim był jeden z najważniejszych bohaterów biblijnych? Wojownikiem? Poetą? Przywódcą? Zdrajcą? A może łączył w sobie wszystkie te role? Bez wątpienia postać Dawida jest ważna dla współczesnych chrześcijan. Zmagamy się dziś bowiem z podobnymi pokusami i wyzwaniami co ten wielki król Izraela.

Z jednej strony doświadczamy Bożego wybrania oraz niczym niezasłużonej łaski, a z drugiej cierpimy z powodu własnej grzeszności.

Niniejszy tom pism ojca Piotra Rostworowskiego zawiera konferencje, homilie, komentarze do wybranych ksiąg Pisma Świętego, a także myśli wygłoszone podczas spotkań i rekolekcji w klasztorze warszawskim Sióstr Benedyktynek – Sakramentek w latach 50’ i 60’ XX wieku.

Opracowanie zostało przygotowane w oparciu o dostępne w bibliotece klasztornej maszynopisy i notatki sporządzone przez Siostry

"Tajemnice Wielkanocy" to pasjonująca książka autorstwa ks. prof. Mariusza Rosika, eksperta w dziedzinie Biblii. Autor zaprasza czytelnika w swoistą detektywistyczną podróż prowadzącą do odkrycia elementów nagromadzonych przez wieki interpretacji i historii, które urosły do rangi tajemnic wokół zmartwychwstałego Jezusa.

Patrząc na wydarzenia pasyjno-paschalne przez pryzmat tekstów ewangelicznych wnosi nowe spojrzenie na Wielkanoc.

Książka abp Grzegorza Rysia "Stworzeni na nowo" porusza tematy naszych pragnień, zmiany życia, walki z bezsilnością. Stawia pytania o siłę naszej wiary, jej zaangażowanie. Dotyka bliskich nam i zanurzonych w codzienności doświadczeń oraz przeżyć związanych z Bogiem i wiarą.

Daje wskazówki, jak dobrze przeżyć post, który pozwala człowiekowi wyzwolić się z pokusy pochłaniania wszystkiego.

Bóg może swoim słowem i swoim działaniem zacząć cię kompletnie od nowa, stworzyć cię kompletnie od nowa. Nie troszeczkę poprawić, tylko na nowo stworzyć.
abp Grzegorz Ryś

Bóg każdego z nas chce uczynić kimś innym, przemienić w nowego człowieka. Powołuje nas do tego, abyśmy stali się jak Jego Syn.

Aby zyskać wszystko, trzeba wszystko oddać. Taka jest prawda o życiu. To nam pokazał Pan Jezus swoim życiem i śmiercią. Życie, jakie nam objawił, jest zupełnie nowe, inne niż życie dotychczasowe. Stąd wielka trudność rozpoznania Jezusa zmartwychwstałego i zrozumienia tego, co się wydarzyło.

Mogą to zrozumieć jedynie ci, którzy Go umiłowali i Jemu zawierzyli. Jezus nie objawia się ani swoim wrogom, ani ludziom obojętnym, ale jedynie przyjaciołom, „wybranym świadkom”, którzy potem poniosą tę prawdę innym i przez wiarę przekażą im doświadczenie nowości życia w Duchu.

Od głoszenia tego zmartwychwstania zaczyna się także orędzie chrześcijańskiej wiary.

Ojciec Włodzimierz zauważa, iż tak jak z modlitwą, tak i z postem – kwestia skuteczności jest próbą prawdziwego otwarcia serca. Otwarcia zmysłów na głos Boga, a nie na głosy naszych potrzeb, gdyż przeważnie to „nasze oczekiwania stanowią największą przeszkodę na drodze modlitwy i spotkania z Bogiem”.

Tymczasem ON „przychodzi tak, jak sam chce i zawsze zaskakuje, zawsze jest inaczej, niż sobie to wyobrażamy”.

Cóż prostszego od wyboru: oczywiście życie! Kto by wybierał śmierć?! Ale właśnie takiego wyboru kiedyś człowiek dokonał i do dzisiaj żyjemy w cieniu tego wyboru. Jest to paradoks, który jednak polega na zasadniczym nieporozumieniu odnoszącym się życia. Każdy z nas chce przecież żyć. Co jednak przez życie rozumie? Czym jest życie?

Kolejny tom pism ojca Piotra Rostworowskiego zawiera wydawany po raz pierwszy komentarz do Ewangelii wg św. Jana. Jedną z najważniejszych praktyk w życiu każdego mnicha jest lectio divina – modlitewne spotkanie ze Słowem Bożym.

Niniejszy komentarz można traktować jako zapis doświadczenia ojca Piotra na tym szczególnym polu życia modlitwy. Niech ci, którzy będą czytać ten tom, zapałają równie wielką miłością do Pisma Świętego, jak Autor naszego komentarza…

Józef, Jan Chrzciciel, Tomasz, Setnik, paralityk, głuchoniemy, Bartymeusz, bogaty młodzieniec, Szczepan, Barnaba… To między innymi tym postaciom Nowego Testamentu poświęcone są medytacje biblijne zawarte w książce. Różne są ich dzieje, łączy spotkanie z Jezusem, który uzdrowił ich rany, nadał sens życiu i pokazał, jak autentycznie kochać.

I choć bohaterowi ci żyli dwa tysiące lat temu, w ich doświadczeniach mogą odnaleźć się także mężczyźni współcześni.

W tych rekolekcjach, których słuchał papież Franciszek pod koniec lutego 2015, Bruno Secondin, rekolekcjonista Domu Papieskiego zachęca czytelników do poznania jednej z najciekawszych postaci biblijnych - proroka Eliasza. Autor wprowadza nas w historię tego fascynującego człowieka, stosując metodę lectio divina.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.

O. Jakub Kołacz SJ ukazuje duchową drogę, jaką musieli przejść ci, którzy byli najbardziej uprzywilejowani pośród wszystkich ludzi na ziemi  - uczniowie Chrystusa. Mieli wielkie serca, lecz nie brakowało im lęków. Porzucili wszystko by iść za Jezusem, ale nie była im obca ludzka interesowność. Do końca liczyli zyski i straty, wielu rzeczy nie rozumieli, ale bali się uchodzić za prostaczków, więc nie zadawali pytań.

Każda z powyższych cech teoretycznie dyskwalifikowała apostołów, którzy mieli wziąć w swoje ręce odpowiedzialność za dalsze losy Ewangelii. Jezus jednak dostrzegł w nich olbrzymi potencjał. 

Bóg może każdą historię uczynić świętą

Pogmatwane życiorysy, skrzętnie skrywane rodzinne tajemnice, przemilczane historie. Ilu z nas to zna? Jednocześnie pragniemy osiągnąć sukces, dążymy do doskonałości i zwykle tego samego oczekujemy od naszych bliskich.

Coraz częściej odcinamy się od tego, co dla nas niewygodne i źle wpływa na nasz wizerunek, bo wydaje nam się, że trudna przeszłość rodziny to zbędny balast. Kiedy jednak przyjrzymy się rodowodowi świętego Józefa, zauważymy, że mało w nim kryształowych postaci. Odkryjemy rodzinne skandale i liczne powody do wstydu. 

Pismo Święte przypomina nam o znaczeniu naszych korzeni nie po to, by nas zawstydzać, ale żeby pokazać, że w tych zawiłych życiorysach przemawia do nas Bóg. Musimy jedynie wsłuchać się w Jego słowa. Józef potrafił. Doskonale wiedział, że błędy przodków nie determinują jego życia, a ich historie są mu dane, by mógł wyciągnąć z nich lekcję dla siebie i dostąpić zaszczytu bycia ojcem dla Bożego Syna.