Komentarze do Pisma św.

Daj się przeniknąć oddechowi Boga. Pismo Święte uczy o modlitwie całego człowieka. Nie tylko twoja dusza spotyka się z Bogiem – spotykasz się z Nim ciałem, intelektem i emocjami. Wszystkim, co ciebie stanowi.

Cały ty, bez masek, otwierasz się na działanie Boga, wyczekującego niecierpliwie twojej odpowiedzi. Z tego spotkania rodzi się wielkie poznanie i wsłuchanie w Tego, który swoim Słowem stwarza i zbawia wszystko wokół ciebie.

Maria Miduch zaprasza do odkrycia tej samej modlitwy, która łączyła Dawida, Jonasza, Jeremiasza i apostołów.

Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest Słowo Chrystusa.

Żywiołem, który rozpala wiarę, jest ogień słowa Bożego rozniecający ludzkie serca. Człowiek nim owładnięty płonie i zapala innych. Ogień ten trzeba jednak stale w sobie podsycać, dlatego ks. Piotr Karpiński zabiera czytelnika w podróż przez opowieść o wierze zawartą w Liście do Rzymian św. Pawła.

Autor daje pierwszeństwo Słowu – tak, by mówiło ono z siebie i według swojej logiki prowadziło czytelników do Boga. By otwierało ich na nowe życie w Duchu Świętym, którego obecność przejawia się w człowieku dynamizmem, otwartością, pokojem, radością, a przede wszystkim miłością.

Przez wiarę wchodzimy w niezwykły, przepiękny i nie do opisania Boży świat, w Boską moc, w Boże zaangażowanie wobec nas. Dla kogoś, kto odkrył wiarę, której uczy św. Paweł, nic nie ma niemożliwego…

Wielki Post to czas wsłuchania się w słowa Pana. Czas dostrojenia się do Jego głosu. Czas otwarcia oczu i odczytania konkretnych znaków czasu. 

Kiedy czytamy Ewangelię, mamy okazję obserwować Jezusa w najróżniejszych sytuacjach. Jaki był Rabbi z Nazaretu, jakim Go widzieli apostołowie?

Na pewno był osobą aktywną, przekonaną o własnej mocy i – gdy trzeba – pokazującą swoją niezależność. Poznajemy Go jako Pana szabatu, dawcę żywej wody, jako kogoś, kto zreinterpretował Prawo i nauczył prawdziwie się modlić. Widzimy w Nim też troskliwego nauczyciela, który wybrał uczniów, przyciągnął ich do siebie i zadbał o ich formację.

Zapraszam cię do wspólnej duchowej wędrówki z Jezusem. Znajdź swój własny kawałek ziemi obiecanej, otwórz Ewangelie, uruchom wyobraźnię, pozwól dojść do głosu uczuciom. Poczuj obecność Boga, wsłuchuj się w ciszę, która jest w tobie, w delikatne natchnienia Ducha Świętego i w słowa Jezusa. Pozwól, by cię zafascynował, pogłębiał twoją wiarę i pobudzał do większej miłości i przyjaźni z sobą.

Bóg może każdą historię uczynić świętą

Pogmatwane życiorysy, skrzętnie skrywane rodzinne tajemnice, przemilczane historie. Ilu z nas to zna? Jednocześnie pragniemy osiągnąć sukces, dążymy do doskonałości i zwykle tego samego oczekujemy od naszych bliskich.

Coraz częściej odcinamy się od tego, co dla nas niewygodne i źle wpływa na nasz wizerunek, bo wydaje nam się, że trudna przeszłość rodziny to zbędny balast. Kiedy jednak przyjrzymy się rodowodowi świętego Józefa, zauważymy, że mało w nim kryształowych postaci. Odkryjemy rodzinne skandale i liczne powody do wstydu. 

Pismo Święte przypomina nam o znaczeniu naszych korzeni nie po to, by nas zawstydzać, ale żeby pokazać, że w tych zawiłych życiorysach przemawia do nas Bóg. Musimy jedynie wsłuchać się w Jego słowa. Józef potrafił. Doskonale wiedział, że błędy przodków nie determinują jego życia, a ich historie są mu dane, by mógł wyciągnąć z nich lekcję dla siebie i dostąpić zaszczytu bycia ojcem dla Bożego Syna.

Zamieszczone w zbiorze homilie na okres paschalny nie zostały pomyślane przez ich autora, św. Grzegorza z Nyssy (ok. 335 – ok. 395), jako spójny cykl. Są one zróżnicowane zarówno pod względem treści, stylu, poruszanych zagadnień, jak i objętości.

Nie łączy ich też wspólny temat, myśl przewodnia czy wykorzystanie podobnych tekstów biblijnych. Jednak analogiczny zestaw pięciu homilii Grzegorza z Nyssy został już opublikowany w przekładzie na kilka języków nowożytnych. Teksty te są świadectwem poszukiwań, wiary i dylematów, które wyrastały z doświadczenia świąt okresu paschalnego we wspólnotach, dla których głosił biskup Nyssy. Trzy z nich zostały wygłoszone z okazji święta Paschy, zaś dwie pozostałe z okazji Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego.

Przekład homilii poprzedza rozszerzony naukowy wstęp tłumacza Radosława Więcławka OP dotyczący specyfiki dzieła, jego datacji oraz treści i tematów przewodnich.

"Karmię was tym, czym sam żyję" to parafraza zdania św. Augustyna doskonale oddająca charakter komentarzy niedzielnych czytań biblijnych. Dokonują ich Ojcowie Kościoła w swoich pismach. Kazania i homilie, jakie pozostawili po sobie, to dowód żywej lektury Pisma Świętego, ich codziennego pokarmu duchowego.

Obszerna książka ukazująca się teraz w nowym, udoskonalonym i powiększonym wydaniu to zachęta do wspólnej modlitwy z Ojcami Kościoła.

Ta książka powstała z myślą o wszystkich, którzy z lękiem czytają Apokalipsę, po to by dostrzegli, że jest ona opowieścią o wielkim miłosierdziu. Kluczem do drzwi, za którymi czeka niepojęty, kochający Bóg.

Apokalipsa to historia o życiu – nie o śmierci. O życiu! I to nie byle jakim, bo o życiu wiecznym.

Uchyl drzwi, za którymi czeka Bóg

Książka abp Grzegorza Rysia "Stworzeni na nowo" porusza tematy naszych pragnień, zmiany życia, walki z bezsilnością. Stawia pytania o siłę naszej wiary, jej zaangażowanie. Dotyka bliskich nam i zanurzonych w codzienności doświadczeń oraz przeżyć związanych z Bogiem i wiarą.

Daje wskazówki, jak dobrze przeżyć post, który pozwala człowiekowi wyzwolić się z pokusy pochłaniania wszystkiego.

Bóg może swoim słowem i swoim działaniem zacząć cię kompletnie od nowa, stworzyć cię kompletnie od nowa. Nie troszeczkę poprawić, tylko na nowo stworzyć.
abp Grzegorz Ryś

Bóg każdego z nas chce uczynić kimś innym, przemienić w nowego człowieka. Powołuje nas do tego, abyśmy stali się jak Jego Syn.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.

Teksty abp. Fultona J. Sheena, choć powstawały kilkadziesiąt lat temu, nie tracą na aktualności. Pozwalają nam nie tylko lepiej rozumieć duchową rzeczywistość, ale także doskonalić się duchowo.

W tym zbiorze krótkich rozważań "Źródła naszej nadziei. Nieprzemijające słowa pociechy i ufności" amerykański kaznodzieja proponuje nam drogę wewnętrznej przemiany.

Jej początkiem zawsze jest czas zamętu i niepewności. Każdy z nas musi przejść przez mroczny okres Wielkiego Piątku, by doświadczyć radości zmartwychwstania.

"Karmię was tym, czym sam żyję" to parafraza zdania św. Augustyna doskonale oddająca charakter komentarzy niedzielnych czytań biblijnych. Dokonują ich Ojcowie Kościoła w swoich pismach. Kazania i homilie, jakie pozostawili po sobie, to dowód żywej lektury Pisma Świętego, ich codziennego pokarmu duchowego.

W tym tomie Ojcowie Komentują czytania i Ewangelie na niedziele w roku liturgicznym C.

Obszerna książka ukazująca się teraz w nowym, udoskonalonym i powiększonym wydaniu to zachęta do wspólnej modlitwy z Ojcami Kościoła.

"Karmię was tym, czym sam żyję" to parafraza zdania św. Augustyna doskonale oddająca charakter komentarzy niedzielnych czytań biblijnych. Dokonują ich Ojcowie Kościoła w swoich pismach. Kazania i homilie, jakie pozostawili po sobie, to dowód żywej lektury Pisma Świętego, ich codziennego pokarmu duchowego.

Obszerna książka ukazująca się teraz w nowym, udoskonalonym i powiększonym wydaniu to zachęta do wspólnej modlitwy z Ojcami Kościoła.

Dawid – geniusz, grzesznik, „człowiek według Bożego serca”. Kim był jeden z najważniejszych bohaterów biblijnych? Wojownikiem? Poetą? Przywódcą? Zdrajcą? A może łączył w sobie wszystkie te role? Bez wątpienia postać Dawida jest ważna dla współczesnych chrześcijan. Zmagamy się dziś bowiem z podobnymi pokusami i wyzwaniami co ten wielki król Izraela.

Z jednej strony doświadczamy Bożego wybrania oraz niczym niezasłużonej łaski, a z drugiej cierpimy z powodu własnej grzeszności.

Powołaniem każdego wierzącego jest wierność Chrystusowi i dawanie świadectwa wiary w codziennym życiu. Czy jednak nie czujemy czasami, że wymagająca miłość Jezusa nas przygniata? Czy nie mamy wrażenia, że nie jesteśmy dostatecznie silni i utalentowani, by stać się Jego świadkami?

Ojcowie Antonello Cadeddu i Henrique Porcu, których rekolekcje i modlitwy o uzdrowienie przyciągają tysiące wiernych, jako przykład dają nam św. Pawła Apostoła – wroga Kościoła, który spotkał Boga i oddał życie Jezusowi. Po swoim nawróceniu poświecił się całkowicie głoszeniu Ewangelii. Dzięki tej książce dowiadujemy się, w jaki sposób Słowo Chrystusowe skłania nas do: otwarcia się na moc z wysoka, odwagi do przyjęcia wiary w Boga oraz życia niezwykłymi charyzmatami, którymi Duch Święty chce obdarzyć każdego z nas.

Jeżeli chcesz przeżyć 365 wyjątkowych dni, w których spotkasz się z Bogiem, lepiej poznasz siebie, odkryjesz swój cel i zawojujesz świat − Złap się za Słowo. Komentarze do Biblii na każdy dzień roku.

Józef, Jan Chrzciciel, Tomasz, Setnik, paralityk, głuchoniemy, Bartymeusz, bogaty młodzieniec, Szczepan, Barnaba… To między innymi tym postaciom Nowego Testamentu poświęcone są medytacje biblijne zawarte w książce. Różne są ich dzieje, łączy spotkanie z Jezusem, który uzdrowił ich rany, nadał sens życiu i pokazał, jak autentycznie kochać.

I choć bohaterowi ci żyli dwa tysiące lat temu, w ich doświadczeniach mogą odnaleźć się także mężczyźni współcześni.

O. Jakub Kołacz SJ ukazuje duchową drogę, jaką musieli przejść ci, którzy byli najbardziej uprzywilejowani pośród wszystkich ludzi na ziemi  - uczniowie Chrystusa. Mieli wielkie serca, lecz nie brakowało im lęków. Porzucili wszystko by iść za Jezusem, ale nie była im obca ludzka interesowność. Do końca liczyli zyski i straty, wielu rzeczy nie rozumieli, ale bali się uchodzić za prostaczków, więc nie zadawali pytań.

Każda z powyższych cech teoretycznie dyskwalifikowała apostołów, którzy mieli wziąć w swoje ręce odpowiedzialność za dalsze losy Ewangelii. Jezus jednak dostrzegł w nich olbrzymi potencjał.