Komentarze do Pisma św.

"Położyć głowę na piersi Jezusa", by słuchać Jego słów, naśladując postawę św. Jana podczas Ostatniej Wieczerzy. To zaproszenie, które kardynał Martini kieruje do tych, którzy chcą się wczytać w te rozważania. Zaproponowana droga prowadzi przez całą czwartą Ewangelię, wyjaśniając, na czym polega "ważny przypadek wiary".

Życie chrześcijanina nie rozgrywa się w kontekście jednej doktryny, ale jednej Osoby - Jezusa Chrystusa.

Kto będzie potrafił zaufać Jezusowi, wchodząc w harmonię z Jego przesłaniem uniwersalnej miłości, odnajdzie wiele powodów, by odrodzić swoje życie, by na nowo mieć nadzieję i doceniać każdą cząstkę dobra obecnego w świecie.

Narcyzm epidemią młodych ludzi! – grzmią na alarm psycholodzy. Selfies – znakiem czasu! – dorzucają inni badacze. Idealne ciało złotym cielcem dzisiejszej kultury!... Czy rzeczywiście narcyzm jest „znakiem czasu”, który charakteryzuje współczesność? Czy poprawnie interpretujemy ten znak czasu jako zasadniczą trudność z miłością własną, a tym samym z miłością bliźniego i samego Boga?

Czy tym samym nasze odniesienie całej tej rzeczywistości do przykazania miłości jest właściwym odniesieniem? Obecna publikacja jest próbą odpowiedzi na te pytania i ufamy, że okaże się pożyteczne i owocna.

W dobie tak zwanego kultu ciała konieczne jest odnalezienie na nowo jego rzeczywistej wartości. W jaki sposób? Przez ukazanie jego ścisłego związku z tym, co duchowe w człowieku. To, co cielesne, najlepiej wyraża się przez to, co duchowe.

Interesujący i piękny temat: kryzys jako godzina Boga. Już sam tytuł pomaga nam poprawnie interpretować to pojęcie. Gdy mówimy o kryzysie, myślimy często o trudnych sytuacjach. Oczywiście, kryzysy to także te szczególne sytuacje. Najpierw jednak warto uwzględnić etymologiczne znaczenie tego słowa.

Kryzys oznacza zasadniczo zdolność człowieka do decyzji, dokonywanie przez niego wyboru. Człowiek żyje, dokonując wyborów – to jest jego stała postawa. Nie czeka, aż zdarzą się szczególne sytuacje, ale uczy się, jak najlepiej przeżywać każdy moment swojego życia, stale zadając sobie pytanie: jaka jest w tej chwili najlepsza rzecz, jaką mógłbym zrobić?

Rozważanie Błogosławieństw oznacza gotowość rozpoczęcia drogi radykalnego nawrócenia, otwarcia się na nowy sposób myślenia. Wejście na Górę Błogosławieństw będzie dla każdego z nas zanurzeniem w tajemnicę miłości Jezusa po to, by odkryć, że to On sam jest naszym błogosławieństwem i źródłem miłości.

Interesujący i piękny temat: kryzys jako godzina Boga. Już sam tytuł pomaga nam poprawnie interpretować to pojęcie. Gdy mówimy o kryzysie, myślimy często o trudnych sytuacjach. Oczywiście, kryzysy to także te szczególne sytuacje. Najpierw jednak warto uwzględnić etymologiczne znaczenie tego słowa.

Kryzys oznacza zasadniczo zdolność człowieka do decyzji, dokonywanie przez niego wyboru. Człowiek żyje, dokonując wyborów – to jest jego stała postawa. Nie czeka, aż zdarzą się szczególne sytuacje, ale uczy się, jak najlepiej przeżywać każdy moment swojego życia, stale zadając sobie pytanie: jaka jest w tej chwili najlepsza rzecz, jaką mógłbym zrobić?

Księga Rut należy do tych ksiąg Starego Testamentu, po które stosunkowo chętnie i często sięgamy. Postać Rut nie tylko pojawia się w rodowodzie Jezusa, ale przede wszystkim inspiruje do tego, by w jej świetle odczytywać własną sytuację.

Przyjaźń z Noemi stała się dla Rut drogą do wiary w Boga Izraela – odkrycia w Nim wiernego Opiekuna i Stróża. W Nowym Testamencie nie odnajdziemy tak szczegółowego opisu relacji między kobietami, a nawet szerzej - w ogóle opisu ludzkiej przyjaźni i jej kolejnych etapów. Tymczasem przyjaźń jest drogą, na której spotyka nas Pan, chcąc uczynić nasze życie nie tylko „jakimś”, ale w pełni szczęśliwym.

74. numer „Zeszytów Formacji Duchowej” zachęca, aby powracać do przesłania Bożego Miłosierdzia, które kryją w sobie stronice Ewangelii. Włoski kameduła o. Innocenzo Gargano zaproponował lectio divina do sześciu wybranych perykop ewangelicznych, które papież Franciszek cytował w bulii Misericordiae vultus.

Sześć „ikon” Oblicza Bożego Miłosierdzia może prowadzić do modlitwy słowem Bożym, nasycać oczy serca i karmić duszę kontemplacją Boga, który nie nuży się w swoim miłowaniu człowieka.

Fascynujące spotkanie z Józefem – zwykłym człowiekiem – w klimacie lectio divina. Krzysztof Wons SDS przybliża nam kolejną postać z Pisma Świętego, którą poznajemy poprzez duchową lekturę Bożego Słowa. Nie jest to święty, jakiego znamy z tekstów hagiograficznych – odcieleśniony i nadzwyczajny.

To swoista „trylogia” spotkania ze Słowem Bożym niedzielnej czy też świątecznej liturgii. Słowo Boga bowiem nie tylko pokrzepia, ale też umacnia, przemienia i otwiera na działanie Bożej łaski oraz drugiego człowieka.

Przyjęte i przemodlone głęboko zapada w sercu i pomaga w wędrówce do Ojcowskiego Domu.

Ksiądz Ryszard Stankiewicz SDS stara się, by ta książka nie była tylko pobożną lekturą, ale czymś, co może przynosić obfite owoce przez spotkanie Boga w Jego Słowie.

Zeszyty Formacji Duchowej nr 72 - Bliskość, która leczy - ks. Bogusław Szpakowski SAC

Ksiądz Bogusław Szpakowski pokazuje, jak rozpoznać tak istotny dla każdego człowieka rytm bliskości i dystansu, aby móc budować w życiu trwałe relacje w małżeństwie, pomiędzy rodzicami a dziećmi, z osobami bliskimi, z Bogiem.

Nieliczenie się z tym rytmem, próby narzucania drugiemu własnego rytmu mogą stać się źródłem cierpienia, poczucia braku bliskości.

Zeszyty Formacji Duchowej nr 72 - Zranienia miejscem dojrzewania - Amadeo Cencini

Rany są część prawdy o nas samych. Wszyscy nosimy w sobie pęknięcie – ślad po grzechu pierworodnym. Nie zawsze dobrze sobie z nimi radzimy. Nie potrafimy się nimi właściwie zająć. Czasami ukrywamy je, ponieważ przypominają nam o naszej kruchości. Zamiast poddać je leczeniu, ukrywamy je pod śnieżnobiałym bandażem. Jednak rana, która nie jest leczona, zaczyna ropieć.

„Aby przyjść do Boga – jak pisze Alessandro Pronzato w swej medytacji nad najbardziej znaną przypowieścią w Ewangelii – trzeba się zatrzymać przy człowieku (nieważne, kim jest), który domaga się uwagi przez wzgląd na szacunek i miłość, które mu się należą”.

Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie pozwala nam zrozumieć, że do Boga przychodzi się jedynie taką drogą, która zbacza w kierunku bliźniego.

Bóg przychodzi w ciemnościach nie dlatego, że sam je spowodował (Biblia nic nie mówi o tym, że Bóg stworzył ciemności!), ale dlatego, że to moje wyobrażenia o Nim powodują nierzadko "zaciemnienie Boga". Bóg nie jest Bogiem ukrywającym się w ciemnościach, ale Bogiem, który się objawia! Przed nami lectio divina do czterech nocy zbawienia przygotowane przez ks. Krzysztofa Wonsa. 

Tradycja chrześcijańska zakorzeniona w żydowskiej uczy, że pośród wielu nocy opisanych w Biblii cztery są najważniejsze: noc stworzenia, noc Abrahama, noc wyjścia z Egiptu i przejścia przez Morze Czerwone oraz noc Mesjasza. Ta czwarta nadaje ostateczny sens każdej nocy, jaka kiedykolwiek się wydarzyła i jeszcze wydarzy w moim życiu.

Zeszyty Formacji Duchowej nr 68. Biskup Grzegorz Ryś: "Błogosławiona między niewiastami. Księga Judyty".

Wiara to nie teoria, czy  abstrakcja. To rzeczywistość, która jest głęboko zakorzeniona w naszym życiu codziennym, tu i teraz.