Książki - KSIĘGARNIA

Jezus zdołał odmienić ludzkie opinie na temat losu – przez nas uznawanego za nieszczęśliwy – tych, którzy nie posiadają bogactwa, władzy ani zaszczytów, nie korzystają z ziemskich dóbr ani przyjemności. Jednym słowem: tych, którzy nic nie mają, niczego nie mogą i nic nie znaczą.

Jego niepozostawiające wątpliwości słowa mogą wydać się nie na miejscu, a nasze kryteria są tak różne, że prowokować mogą jednocześnie pytanie o to, czy to my mylimy się w oglądzie i ocenie funkcjonowania świata, czy też myli się On.

Błogosławieństwa proponują drogę wolności, która wymaga od nas zmiany.

W istocie, pragnąc żyć ubóstwem Błogosławieństw, nie wystarczy zrezygnować z bogactwa, zaszczytów, przyjemności. Trzeba również odrzucić egoizm egzystencji i własnej woli. […] Sens ubóstwa tkwi w głoszeniu Boga jako prawdziwego bogactwa serca.

Nienasycenie dobrami materialnymi nie jest niczym innym, jak skrywaną potrzebą Nieskończoności.

Kartki z księgi mojego życia są swoistą autobiografią św.Rafała Kalinowskiego, powstańca, sybiraka i zakonnika. Stanowią wybór fragmentów jego listów oraz Wspomnień.

Ojciec Rafał zaprasza nas do towarzyszenia mu na drogach swojego życia. Poznajemy tego, który tęskni za Pięknem i Dobrem Najwyższym, choć przez długi czas idzie niejako po omacku, zrzucając z siebie powłokę „zwyczajnej niedzielnej pobożności".

I to nie praktyki go urzekną i przekonają, lecz spotkanie z Osobą - Chrystusem, najlepszym Przyjacielem.

Pomimo upływu ponad 120 lat od pierwszego wydania, książka nie traci nic ze swej duchowej aktualności. Wyjaśnia prawdy wiary w sposób pewny, opierając się na autorytecie Biblii i Ojców Kościoła.

Na gruncie tej nauki wyrosła też św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Doktor Kościoła gorąco polecała tę lekturę wszystkim poszukującym prawdy. Wierzymy, że i dziś przez o. Arminjon, Bóg może nas - tak samo jak Teresę - oświecić, rozpalić pragnienia serca i pociągnąć do miłowania życia przyszłego.

Dlaczego wydajemy książkę „Koniec świata doczesnego...”? Odpowiedź jest krótka: między innymi dlatego, gdyż św.Teresa z Lisiuex czytała ją w młodości! Na tym właśnie gruncie tak pięknie wyrosła!

Każdy chrześcijanin powinien przynajmniej raz w życiu przeczytać całą Biblię. Jeśli dotąd tego nie zrobiłeś, to dokonasz tego teraz. 

Wejdź odważnie w ten gąszcz słów Boga Żywego. Słowo Boże jest jak las, każde zdanie jest jak drzewo. Jak las pozostanie dla ciebie nieznane i tajemnicze, jeśli się nie odważysz i nie zanurzysz w nim. Kup własny egzemplarz Biblii, to ważne! Biblia ma być TWOJA.

Czytaj, zaznaczaj wersety, którymi się zajmiesz dokładnie, przemodlisz i przemedytujesz w innym czasie. Chociaż Słowo Boże jest zawsze takie samo, to jednak Bóg każdego dnia inaczej będzie do ciebie mówił, zależnie od twojego stanu duchowego, moralnego, życiowego…

Ten schemat czytań jest tylko pomocą dla wszystkich czytających, rozważających i pragnących żyć Słowem Bożym. 

Powstał z myślą o tych, którzy odczuwają głód czytania Pisma Świętego i przeznaczony jest dla wszystkich, którzy chcą Biblię poznać osobiście, zamierzają przeczytać ją całą, a następnie chcą Słowo Boże medytować, kontemplować, modlić się nim i wprowadzać je w życie.

Siostra Łucja to niezwykle ważna osobowość portugalskiego katolicyzmu XX wieku. 

Jako Pastuszka z Fatimy, która wraz z Franciszkiem i Hiacyntą dostąpiła w 1917 roku widzenia Matki Bożej, jest uznana za dziecko szczególnie błogosławione i wybrane do rozpowszechniania w świecie przesłania Bożego pokoju i zbawienia.

Jako karmelitanka, uważana za osobę uprzywilejowaną w swym oddaniu Bogu i służbie Kościołowi, cieszy się ogromnym zaufaniem wiernych, zaufaniem zakotwiczonym w jej wyjątkowej posłudze powierniczki Matki Bożej. 

We współczesnej historii Kościoła Siostra Łucja stanowi niezwykle istotny punkt odniesienia. Pojawiające się już podczas objawień wzmianki dotyczące Ojca Świętego i jego cierpień oraz wyjawienie trzeciej części tak zwanej Tajemnicy Fatimskiej, a również dramatyczne wydarzenia w dziejach Kościoła na przełomie XX i XXI wieku, nie pozwalają nam o niej zapomnieć. 

Książka należy do kanonu literatury chrześcijańskiej. Dzieło, które uczyniło dwudziestokilkuletnią karmelitankę, św. Teresę od Dzieciątka Jezus, Doktorem Kościoła.

W nim opisuje swoją "małą drogę" prowadzącą do zbawienia. Słuchając Teresy, czytelnik odczuwa pokrewieństwo, uznając swoje własne ubóstwo i bogactwo nadziei pokładanej w Jezusie. "Dzieje duszy" są książką, która rozpala miłość i pozwala mieć nadzieję.

Poręczne wydanie najważniejszych dzieł św. Teresy od Jezusa w najnowszym tłumaczeniu.

W skład zestawu dzieł św. Teresy z Avila wchodzą: Księga mojego życia, Droga doskonałości, Zamek wewnętrzny, Księga fundacji.

"Całun i chusta z grobu Jezusa". Wielka historia czy wielka mistyfikacja.

Całun i chusta z grobu Jezusa były przedmiotem badań światowej klasy uczonych reprezentujących wiele różnych dziedzin, których rezultaty przybliża ta książka. Opowiada ona przeciekawą historię Całunu, który dotarł do Francji i Włoch z Jerozolimy przez Edessę, Konstantynopol i Ateny, a także dzieje chusty z grobu Jezusa, która przez Aleksandrie trafiła do Hiszpanii, gdzie jest do dziś.

Mimo dziesiątków lat badań nikt nie dowiódł fałszywości Całunu Turyńskiego. Kiedyś wydawało się, że datowanie metoda węglową wskazuje na jego powstanie w średniowieczu, ale obecnie już wiadomo, że labolatoria izotopowe datowały wówczas łatę docerowaną do narożnika Całunu, a nie jego płótno.

Autor omawia w tej ksiażce jak wyglądało rzymskie ukrzyżowanie oraz męka Chrystusa w świetle dawnych źródeł oraz współczesnej wiedzy medycznej i archeologicznej. Uchyla rąbka tajemnicy powstania wizerunku na Całunie, a także pustego grobu i zmartwychwstania Chrystusa.

Siostra Elżbieta od Trójcy Świętej była na wskroś karmelitanką, karmelitanką „od wewnątrz".

Odkrycie Karmelu było dla niej odkryciem samej siebie!!! Tak bardzo i tak długo marzyła o Karmelu… i kiedy już tam się znalazła, mogła w końcu zanurzyć się w tym, co jest „jedynie konieczne”.

W swoim byciu karmelitanką za wzór wybrała postawę Marii z Betanii; tej, która trwała nieporuszona u stóp Pana. Kieruje swój wzrok w nieprzeniknioną światłość „wielkiej tajemnicy” błogosławionej Trójcy.

Bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, karmelitanka bosa z Betlejem, wielka czcicielka Ducha Świętego, w swym posłaniu skierowanym do Ojca Świętego napisała, że zapomina się „o prawdziwym nabożeństwie do Ducha Świętego.

Dlatego tyle jest błędu, rozbicia, nie ma pokoju i światła na świecie. Nie wzywa się Światła tak jak należy, a to Światło pozwala nam poznać prawdę”. Wobec tych wyzwań droga Ducha Świętego, Ducha Miłości, wydaje się najbardziej właściwa w czasie, gdy odczuwa się brak miłości. Jednym ze skutecznych rozwiązań jest usilne przyzywanie Ducha Świętego.

Dziś zatem w sposób szczególny jesteśmy wezwani do usilnego przyzywania Ducha Świętego. Pomocą w podjęciu praktyki nabożeństwa do Trzeciej Osoby Trójcy Przenajświętszej może być ten modlitewnik, w którym znajdziemy różne modlitw do Ducha Świętego (litanie, nowenny oraz modlitwy Świętych).

Mesu Andrews tworzy własną, pełną uczuć i zamętów, wersję opowieści o Hiobie. Łącząc historię bohatera z członkami plemienia braci Ezawa i Jakuba, autorka budzi do życia tę znaną biblijną historię o cierpieniu i wytrwałej wierze, wzbogacając ją o romans.  

• Jak wyglądało życie Hioba przed tragedią?
• Co myślał, gdy jego świat walił się wokół niego? 
• A jak wyglądało życie po tym, gdy Bóg przywrócił mu bogactwo, zdrowie i rodzinę?
• Opowieść o miłości i przebaczeniu – o cierpieniu i wytrwałej wierze.   

Medytację można krótko określić mówiąc, że wyciszamy się i pozwalamy Bogu, aby w nas działał.

Oczywiście nasuwają się pytania: w jaki sposób się wyciszyć i rozluźnić; jak pozwolić Jezusowi, aby pociągnął nas do Swojego Bóstwa; w jaki sposób sprawić, aby nasze życie codzienne rozwijało się pod Jego Boskim wpływem. Bóg daje światło duchowe i miłość.

Po pewnym czasie zauważa się niezwykłe rezultaty. Możemy łatwiej radzić sobie z problemami życiowymi, mniej się niepokoić, lepiej pracować i bardziej lubić swoją pracę. Czasem jest widoczna poprawa zdrowia. Nade wszystko na nowo uświadamiamy sobie prawdy duchowe i Bóg staje się naszym przewodnikiem i przyjacielem.

Rozpoczęłam tę biblijną powieść od głównego, niepodważalnego faktu, który zakorzeniony jest w Słowie Bożym. W Księdze Wyjścia (7, 7) dowiadujemy się, że Mojżesz miał osiemdziesiąt lat, gdy powrócił do Egiptu jako ludzkie narzędzie dla Bożego wybawienia Izraela.

Uczeni kłócą się, spierają i perorują na temat daty Exodusu, jednak dwie daty wybijają się ponad resztę. Zarówno 1450 r. p.n.e. jak i 1250 r. p.n.e. mają swoje zalety i pułapki, ale wzmianka zawarta w 1 Księdze Kronik (4:17-18) pomogła mi zdecydować się na 1250 r. p.n.e.

Potem [Bitia] poczęła Miriam, Szammaja i Iszbacha, ojca Esztemoy. A tegoż żona, Judejka, urodziła Jereda, ojca Gedora, Chebera, ojca Soko, i Jekutiela, ojca Zanoacha.
Ci są synowie Bitii, córki faraona, którą poślubił Mered. 1 Kr 4,17

Odbądź podróż w przeszłość, w kierunku egzotycznych ziem, gdzie władzę sprawują faraonowie, mieszkańcy oddają cześć pogańskim bożkom, a Izraelici zanoszą swe modły do Boga, którego tak naprawdę nie rozumieją. 

„Hebrajczycy nazywają mnie prorokinią; Egipcjanie – wieszczką. Żadne z tych określeń nie jest jednak prawdziwe. Jestem opiekunką Izraela i posłanniczką El Shaddai.

Gdy przemawia do mnie w snach, objaśniam Jego słowa. Gdy szepcze melodię, śpiewam”.

Całe życie osiemdziesięciosześcioletniej Miriam naznaczone było miłością do El Szadaj. Przez całe życie służyła też – jako prorokini i położna – Jego ludowi.

Kiedy jej brat Mojżesz powraca z wygnania, do Egiptu dociera niespodziewane przesłanie. Bóg Miriam nagle zyskuje nowe imię – Jahwe – i obiecuje radykalne zbawienie dla Izraelitów. Miriam i jej ukochani stają wobec radykalnego wyboru: pozostać w niewoli  czy zapłacić niewyobrażalną cenę za nieznane granice wolności?

Odpowiadając na coraz szersze zainteresowanie Czytelników lectio divina przedstawiamy rozszerzoną wersję poprzedniej książki o. Stinissena dostosowując medytacje do chronologii biblijnej i przytaczając pełne fragmenty z Pisma Świętego na samym początku każdego rozważania co znacznie ułatwi lekturę i kontemplację słowa Bożego.

Doświadczywszy i nazwawszy modlitwę przyjaźnią, a zatem najdoskonalszym wyrażeniem miłości, święta Teresa w naturalny sposób uznaje ją za istotę chrześcijańskiego bytu: wyznacza ona, na różnych swoich etapach, rozwój życia duchowego, stanowiąc jednocześnie „drogę doskonałości”, czyli drogę prowadzącą ku świętości.

Modlitwa nie jest zatem czymś, co można robić lub nie. Jest ona sposobem bycia, ukierunkowuje nasze życie, dzięki niej jesteśmy chrześcijanami i poważnie traktujemy nasze powołanie, jakim jest komunia z Bogiem.

Twierdzenie, że jesteśmy grzesznikami niegodnymi przyjaźni z Bogiem pozbawione jest sensu, gdyż kocha On nas takimi, jakimi jesteśmy i, zbliżając się do nas, stopniowo nas przemienia. To od nas jednak zależy, czy pozwolimy Mu, aby żył blisko nas. 

Miłość nie jest uczuciem i pełnym wrażliwości oddaniem, lecz, przede wszystkim, konkretnym działaniem mającym na celu wypełnianie obowiązków, jakie nakłada na nas nasz stan, a przejawiających się zwłaszcza w braterskiej miłości i uczynności.

Jakże piękna i prosta jest bliska relacja Eliasza z Bogiem widoczna w jego modlitwie.

Eliasz jest człowiekiem modlitwy, dla którego życie oznacza służbę Bogu i spotkanie z Nim. Życie i trwanie przed obliczem Boga jest dla Eliasza czymś w rodzaju profetycznej przemiany, powrotem do źródła swojego istnienia, odnowieniem samego siebie po trudnych doświadczeniach życia. 

Chcąc powiedzieć, że ujrzeliśmy oblicze Boga, musimy pozwolić na śmierć choćby cząstki z nas. Na tyle, na ile oglądaliśmy Jego oblicze, na tyle umieramy, na ile zaś umieramy, na tyle możemy oglądać Jego boskie oblicze! Modlitwa stanowi zatem zawsze śmiertelne zagrożenie dla tego, kto chce „zachować własne życie”. Jest to modlitwa, która nie ma nas chronić, lecz składać w ofierze, aby napełniać nasz byt, oddawać nasze istnienie… po tym, jak przyjęliśmy je z wdzięcznością z rąk Tego, który nam je ofiarował!

Tabernakulum to Święta Obecność, a przede wszystkim to Miłująca Obecność. Jezus Eucharystyczny jest wydanym do końca z miłości do mnie, bo umiłować do końca to „umiłować do granic Eucharystii” . 

Trwając przed tabernakulum wchodzimy w ten nurt miłości, tutaj uzyskujemy pełną akceptację i zrozumienie.

Tutaj Miłość nigdy nie będzie tylko wspomnieniem, bo Jezus nie zostawił nam jakiegoś przedmiotu, który miałby nam Go przypominać. Jezus zostawił siebie. Ta Jego obecność jest otwartością, oddaniem i rozdaniem.

NOWENNA do św. Edyty Stein - o łaskę pojednania 

KRÓTKA BIOGRAFIA Edyty Stein - św. Teresy Benedykty od Krzyża

NOWENNA do św. Teresy Benedykty od Krzyża
- Dzień 1: Mądrość
- Dzień 2: Wiara
- Dzień 3: Ufność
- Dzień 4: Prawda
- Dzień 5: Cierpienie
- Dzień 6: Służba ...

Rok 693 przed Chrystusem. Ośmioletnia Szule nie zna życia poza swą małą wioską i kochającym ojcem. Tymczasem jej przebiegły wujek Szebna zostaje nauczycielem Manassesa -przyszłego króla Judei. Szebna podstępnie realizuje swój plan – z udziałem nieświadomej niczego bratanicy Szule. Wprowadza ją w świat obcych bogów.

Dziewczynka, wykorzystując ich moc oraz swój osobisty urok, zaprzyjaźnia się z młodym królem. Czy będzie w stanie oprzeć się manipulacjom podstępnych doradców? Jaką rolę odegra w dziedzictwie Izajasza?

Mijają lata. Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, umiera król Ezechiasz.  Na tronie zasiada jego ambitny dwunastoletni syn Manasses. Poddaje się urokowi swej pięknej żony, jeszcze bardziej  mrocznej sile  bożków, czego następstwem jest duchowe zniewolenie oraz okrutne rządy. Kolejne wydarzenia dają odpowiedź na pytanie: Czy jest takie miejsce, do którego nie sięga suwerenna miłość jedynego, prawdziwego Boga?