Książki - KSIĘGARNIA

Książka ta jest opowieścią o Eucharystii – największym cudzie, jaki Pan Bóg pozostawił nam na ziemi.

To jest dobra wiadomość dla każdego chrześcijanina. Co tam „dobra” – to jest najlepsza wiadomość, jaką kiedykolwiek usłyszała ludzkość! Pan Jezus umarł za nas na krzyżu i odkupił nasze winy. Chciał, żeby wszyscy ludzie o tym wiedzieli i byli świadkami a nawet uczestnikami tego wydarzenia. Stało się to możliwe dzięki sakramentowi Eucharystii, który ustanowił w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy.

Każdy kto uczestniczy we Mszy Świętej staje się świadkiem Ofiary, którą za nas złożył Pan Jezus na krzyżu. Wierzymy, że podczas przyjmowania Komunii Świętej następuje prawdziwe spotkanie człowieka z Bogiem. W ten sposób, choć Pan Jezus wstąpił do nieba, pod postaciami chleba i wina został z nami już na zawsze!

Publikowanie we współczesnej nam epoce, choćby w przystępnej postaci, wyboru pism eremity tak przejrzystego i doskonałego, jakim był bł. Paweł (1476–1528), to świadome wyzwanie rzucone światu z ufnością i w nadziei, która nie zawodzi; w „szaleństwie” człowieka, który wie, że głupstwo u Boga jest mądrzejsze od zwodniczej mądrości ludzi.

Ten, kto wśród współczesnego zamętu szuka drogi, żeby wrócić do swojej izdebki, bez czego nie można spotkać żywej Prawdy, podejmie to wyzwanie. Erem może stanowić konkretną metaforę dla tak wielu spośród nas, którzy na pustkowiu teraźniejszości chcieliby zyskać pomoc, żeby żyć w „wewnętrznym klasztorze” przesyconym pragnieniem Boga.

Dla innych, bez wątpienia mniej licznych, ale „powołanych” w szczególny sposób, teksty zawarte w tej książce mogą służyć jako przewodnik do tego, by w dosłowny sposób znaleźć drogę do eremu: „O beata solitudo, o sola beatitudo!”.

Niemal przez całą starożytność chrześcijańską i przez średniowiecze wierzono, że Maria z Magdali (zob. Mt 27,56.61; Mk 15,40.47; 16,1.9; Łk 8,2; J 19,25; 20,1.11–18), Maria z Betanii, która podejmowała Pana, przysłuchiwała się Mu (zob. Łk 10,38–42) i namaściła Jego stopy olejkiem nardowym (zob. J 11,2; 12,3–7), kobieta, która – również w Betanii – namaściła głowę Pana (zob. Mt 26,6–13; Mk 14,3–9), i grzesznica, która obmyła Jego stopy łzami, aby następnie otrzeć je własnymi włosami (zob. Łk 7,36–50) – to jedna i ta sama osoba.

Chociaż nie brakuje ojców dostrzegających tu więcej kobiet, bł. Paweł Giustiniani bez wątpienia staje po stronie tych, którzy w św. Marii Magdalenie widzą jedną tylko osobę, i jak sam wyznaje, obdarza ją głębokim nabożeństwem – zyskał tę łaskę, że zostało ono umocnione również w eremie w Camaldoli. Jest aż pięć jego niewielkich dzieł poświęconych postaci Magdaleny:

1. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Pierwsza redakcja (SMMV I);

2. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Druga redakcja (SMMV II);

3. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Pierwsza redakcja łacińska (SMMlat I);

4. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Druga redakcja łacińska (SMMlat II);

5. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Redakcja w języku volgare (SMMvolg).

W SMMV II odnajdujemy typowy i wartościowy przykład rozważania nad świętym tekstem, zgodnie z nauczaniami skodyfikowanymi przez np. św. Lorenza (Wawrzyńca) Giustinianiego (1381–1456). Odwołanie się do tego autora wydaje się nam właściwe, zważywszy na jego autorytet w tej dziedzinie, a także przede wszystkim ze względu na bezpośrednią znajomość – udokumentowaną w sposób pewny – jaką utrzymywał z nim jego błogosławiony potomek (który zresztą wykazuje, że w dziedzinie duchowości ma wiele wspólnego ze świętym patriarchą).

Zresztą św. Lorenzo Giustiniani nie ogranicza się do tego, aby przedstawić scholastyczną definicję bądź naszkicować zasady i odczucia, na jakich powinna się opierać właściwa medytacja nad świętym tekstem, ale oferuje różne cenne tego przykłady…

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów.

Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

Szukasz wsparcia w przygotowaniu do ważnych liturgicznych wydarzeń majowych i czerwcowych? Odkryj najnowsze wydanie Materiałów Homiletycznych, przygotowane przez doświadczonych autorów z Wydawnictwa Świętego Stanisława Biskupa Męczennika w Krakowie.

Maj i czerwiec to miesiące pełne wyjątkowych okazji, zwłaszcza dla duszpasterzy i kapłanów, którzy pragną przygotować mądre i inspirujące kazania.

Pierwsza Komunia Święta, uroczystości związane z zakończeniem roku szkolnego czy Biały Tydzień to tylko niektóre z wydarzeń, na które warto się przygotować.

W najnowszym, 357 numerze Materiałów Homiletycznych, znajdziesz nie tylko praktyczne wskazówki dotyczące przemówień skierowanych do najmłodszych, ale także głębokie refleksje na temat kluczowych aspektów wiary chrześcijańskiej.

Odkryj inspiracje homiletyczne na uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, kazania przygotowane z myślą o Zesłaniu Ducha Świętego oraz słowa skierowane na uroczystość Bożego Ciała.

Ponadto, tradycyjnie w Materiałach Homiletycznych znajdziesz bogactwo treści na każdy dzień miesiąca, w tym rozważania na I piątki i I soboty, propozycje adoracji oraz inne materiały pomocne w codziennej pracy duszpasterskiej.

Zaufaj doświadczeniu i mądrości autorów, którzy przygotowali to wyjątkowe wydanie specjalnie dla Ciebie.

Zapraszamy do fascynującej podróży przez czasy wczesnochrześcijańskiego Mediolanu w towarzystwie św. Ambrożego z Mediolanu, wybitnego biskupa, mówcy i myśliciela. Jego dzieło "O dziewictwie" ukazuje nam tajemnice życia konsekrowanego, rzucając światło na wyjątkowy okres IV wieku, kiedy Kościół przechodził przez dynamiczne przemiany.

W czasach, gdy chrześcijaństwo stawało się coraz bardziej wpływową siłą społeczną, a liczba wyznawców rosła, św. Ambroży stał na czele Mediolanu, pełniąc rolę biskupa i pasterza. Jego pisma nie tylko przetrwały wieki, ale także wciąż inspirują i prowokują do refleksji.

"O dziewictwie" to jedno z tych niezwykłych dzieł, które ukazują głęboką troskę Ambrożego o duchowieństwo, dziewice konsekrowane oraz kult męczenników.

Autor, z wyjątkowym zmysłem literackim i dogłębną wiedzą teologiczną, prowadzi czytelnika przez moralno-ascetyczne rozważania na temat życia poświęconego Bogu.

Jego mowy, listy, hymny i komentarze biblijne pozostają niezwykłym dziedzictwem, a "O dziewictwie" stanowi perłę w koronie jego twórczości.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Jednym z takich dzieł jest Naśladowanie Chrystusa, które jak się okazuje mylnie przypisywane jest kanonikowi Tomaszowi z Kempen (1380–1471?) będącemu wyłącznie kopistą traktatu. Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. 

Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis, któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Treścią tej książki jest afirmacja wyboru Boga, tak pełna i radykalna, że mnóstwo czytelników widzi w niej po prostu negację wszelkich ludzkich wartości. Ale co w takim razie powiedzieć o Ewangelii, w której Chrystus wyraźnie żąda tak pełnego postawienia Go na czele swoich miłości, żeby w porównaniu z Nim każda inna miłość, nawet do własnego życia, była jakby odrzuceniem?

W czasie pobytu na pustyni walki duchowe, toczone przez Ewagriusza, nie tylko nie ustały, ale wręcz przeciwnie, nasiliły się. Pisze Palladiusz:

Pewnego razu demony tak bardzo doświadczały go pokusą nieczystości, że – jak nam [później] powiedział – przyszła mu do serca myśl: „Bóg mnie opuścił”; i całą noc spędził na modlitwie stojąc w cysternie z wodą, nagi, w środku zimy, aż jego ciało stało się twarde jak kamień. Innym razem gnębił go duch bluźnierstwa i spędził czterdzieści dni bez wchodzenia pod dach celi, aż całe ciało pokryło się robactwem niczym nierozumne zwierzę.

Ewagriusz doszedł do wniosku, że w przypadku mnichów główna walka toczy się w myślach człowieka, w sferze mniej lub bardziej niezaspokojonych pragnień czy ambicji. Problem nie leży w samych grzechach, ale w pierwszym rzędzie w walce o wyeliminowanie demonicznych podszeptów, myśli (gr. logismoí), które prowadzą do niegodziwych czynów.

Pisząc o gniewie, jednej z ośmiu logismoi  dręczących rodzaj ludzki, Ewagriusz posługuje się metaforą szczególną, porównując działanie pod wpływem gniewu do wyczynów człowieka odurzonego winem. Dla znających Pismo Święte ta metafora ma szczególne konotacje: w Dziejach Apostolskich Apostołowie przemawiający pod wpływem Ducha Świętego przez niektórych byli podejrzewani o upicie się młodym winem (por. Dz 2,13–14).

W naszym przypadku jednak człowiek nie działa pod wpływem Ducha Świętego, ale ducha złego i w związku z tym jego dzieła nie są duchowe, ale szatańskie. Żadna bowiem inna wada nie czyni z człowieka [umysłu] demona tak, jak gniew.

„Rozmyślania o życiu kapłańskim” to klasycznie ujęta ascetyka kapłańska.

Bp Pelczar odwołuje się do Pisma Świętego, Tradycji i myśli Jana Chryzostoma, Tomasza z Akwinu i innych wielkich świętych. Wskazuje środki służące do uświęcenia życia kapłana, akcentuje życie modlitwy i rolę umartwienia.

Przypomina o obowiązkach płynących z powołania i zachęca do rozwijania cnót.

Sprawdziany na Roraty dla Dzieci: Zanurz się w Adwencie z radością

Adwent to wyjątkowy okres pełen oczekiwania i przygotowań na przyjście Pana Jezusa.

W tegorocznym Adwencie pragniemy zaprosić dzieci do jeszcze głębszego zrozumienia znaczenia Bożego Narodzenia. Nasze "Sprawdziany na Roraty" to doskonała pomoc w nabożeństwach adwentowych, które uczynią ten czas jeszcze bardziej wyjątkowym.

Główne cechy produktu:

1. Wraz z dziećmi zanurzymy się w atmosferę Adwentu, korzystając z kolęd i pastorałek, które staną się naszymi "przewodnikami" w tej duchowej podróży.

2. Adwentowe plansze i naklejki: Dla naszych najmłodszych uczestników rorat przygotowaliśmy adwentowe plansze oraz naklejki. Po każdym nabożeństwie, dzieci będą mogły uzupełnić swoją kolekcję o kolejny "puzzle" na swojej planszy.

3. Własny Bożonarodzeniowy Witraż: Dzięki kolekcji naklejek i plansz, dzieci w Wigilię staną się posiadaczami pięknego bożonarodzeniowego witraża. To nie tylko piękna ozdoba, ale również symbol ich wytrwałości i przypomnienie o przesłaniu minionego Adwentu.

4. Doskonałe dla księży i katechetów: "Sprawdziany na Roraty" są doskonałym narzędziem dla księży i katechetów, którzy pragną wprowadzić dzieci w głębię Adwentu w sposób przystępny i atrakcyjny.

5. Komplety dla wielu dzieci: Każdy komplet zawiera 30 zestawów plansz z naklejkami, co oznacza, że możesz korzystać z nich w większej grupie dzieci uczestniczących w nabożeństwach.

Format planszy na naklejki to A4, co sprawia, że są one wygodne i czytelne, a dzieci z łatwością będą mogły uzupełniać swoje plansze.

Prezentowany zbiór rozważań zawiera refleksje na każdy dzień października. Spoglądamy na poszczególne części i tajemnica różańca przez pryzmat życia „zwyczajnych” ludzi.

Poznajemy losy rodziny Wojtyłów, w której urodził się i wychował przyszły papież Jan Paweł II. Ponadto refleksje niedzielne pozwalają nam uważniej pochylić się nad uniwersalnymi tematami, takimi jak: miłość, poświęcenie, wiara, i zobaczyć je w perspektywie przesłania Ewangelii dnia.

Ksiądz Tomasz Bajer – jest kapłanem archidiecezji krakowskiej, cenionym duszpasterzem i rekolekcjonistą. Opublikował między innymi następujące pozycje: Wybrani przez Boga, Prawdy najprostsze oraz Kapłaństwo wymaga ofiary.

Rozważania zostały przygotowane z myślą o duszpasterzach prowadzących nabożeństwa różańcowe. Jednakże ich treści zainteresują każdego, kto chce lepiej poznać rodzinę Wojtyłów oraz fenomen ich duchowości.

Jan Klimak miał posiadać wyjątkowe wykształcenie i wiedzę. Pozostawił po sobie niezwykłe dzieło, Drabinę raju, które jest zarysem drogi do świętości. Napisał je na prośbę przełożonego sąsiedniego monasteru z Raithau.

W swojej pisarskiej i teologicznej koncepcji odwołuje się do wizji Jakuba, który uciekając przed Ezawem, zasnął w drodze: We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy się wspinali i schodzili po niej na dół (Rdz 28,12).

Do tego zdarzenia nawiązuje Jezus w rozmowie z Natanaelem: Zobaczysz jeszcze więcej niż to (…). Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego (J 1,50–51).

Drabina staje się dla pisarza obrazem zstępowania Boga ku człowiekowi, a przede wszystkim wędrówki człowieka ku Bogu, która przypomina wspinanie się po trzydziestu szczeblach. Stanowią one literacką metaforę, ale też oddają osobiste doświadczenie duchowe autora, który przez czterdzieści lat prowadził życie pustelnicze

Książka 365 dni z moim Aniołem Stróżem jest skierowana do wszystkich, którzy tęsknią za swoim Aniołem i chcą się z nim zaprzyjaźnić.

Poprzez krótkie rozważania na każdy dzień roku pozwala przybliżać się coraz bardziej do Boga.

„Twój Anioł ma imię. Kocha ciebie i raduje się razem z tobą, płacze, kiedy ty płaczesz. Jest przy tobie dniem i nocą, od momentu twojego urodzenia aż do przejścia na tamten świat. Będzie ci towarzyszył przez całą wieczność”…

Kolorowanka dla dzieci ze świętymi i błogosławionymi. Łącznie 43 obrazki do kolorowania.

Dzieci mają okazję pokolorować obrazki z Maryją, Świętym Józefem, Janem Chrzcicielem, Tomaszem, Maciejem, Szczepanem, Mateuszem, Markiem, Łukaszem, Janem Justynem, Cecylią, Florianem, Mikołajem, Agnieszką, Błażejem, Barbarą, Bazylim i Grzegorzem, Hieronimem, Marcinem, Grzegorzem Wielkim, Cyrylem i Metodym, Wojciechem, Stanisławem, Antonim z Padwy, Bronisławą, Katarzyną ze Sieny, Jadwigą Królową, Kazimierzem Królewiczem, Karolem Boromeuszem, Stanisławem Kostką, Andrzejem Bobolą, Małgorzatą Alacoque, Wincentym Pallottim, Janem Bosko, Józefem Sebastianem Pelczarem, Bratem Albertem, Teresą od Dzieciątka Jezus, Karoliną Kózkówną, Siostrą Faustyną Kowalską, Wincentym Frelichowskim, Hiacyntą i Franciszkiem Marto, świętym Janem Pawłem II

Siedem tygodni Wielkiego Postu, siedem nabożeństw drogi krzyżowej i siedem cnót…

Siódemka symbolizuje „pełnię” i „doskonałość”, ponieważ odnosi się do tego, co Boskie, co wykracza poza doczesność. Księża Marcin Cholewa i Marek Gilski zapraszają nas do wyruszenia w siedmiotygodniową drogę, podczas której, współpracując z łaską Bożą, przybliżymy się do doskonałości w jej ewangelicznym rozumieniu.

Rozważanie kolejnych stacji drogi krzyżowej uświadamia nam, iż w życiu nie sposób przygotować się na każdą sytuację.

Codzienność konfrontuje nas z takimi wyzwaniami, w których nie wiemy, jak postąpić we właściwy sposób. Bycie chrześcijaninem wymaga wykształcenia w sobie szczególnych „zmysłów” – umiejętności rozpoznawania woli Boga w każdym położeniu. To wiara, relacja z Ojcem, prowadzi nas do przyjęcia określonych postaw, których efektem stają się dobre czyny, adekwatne do naszych aktualnych życiowych zadań. Innymi słowy, życie wiarą owocuje rozwojem cnoty, czyli „trwałej dyspozycji do czynienia dobra” (KKK, 1803).

Ta książka, będąca zapisem rekolekcji dla kapłanów wygłoszonych w Księżówce w 2022 roku, skłania do refleksji, budzi sumienie i rodzi wielkie pragnienia.

Ksiądz dr Tomasz Bajer wraca do fundamentów, analizując wypowiedziane w czasie święceń przyrzeczenia. Przywołane w tej publikacji liczne przykłady z kapłańskiego życia sprawiają, że nie mamy w niej do czynienia z teoretycznymi rozważaniami, ale z ewangelicznym realizmem osadzonym na wielu kapłańskich dramatach.

Autor pisze o rzeczach podstawowych i powszechnie znanych z wiarą, która potrafi wstrząsnąć kapłańskim sumieniem i podprowadzić do przewartościowania priorytetów na nowo. Jestem pewien, że niejeden Czytelnik przerwie lekturę, żeby oddać się modlitwie.”

Adwentowe sprawdziany - kontrolki na roraty dla 30 dzieci. Pozwalają motywować dzieci do przychodzenia na Msze Święte roratnie w okresie adwentu, a po zakończeniu najbardziej zaangażowane dzieci nagrodzić drobnymi upominkami za wytrwałość. 

Zestaw zawiera planszę A3, którą dzieci otrzymują podczas pierwszych rorat, oraz 19 naklejek – rozdawanych od poniedziałku do piątku – z adwentowymi aniołkami.
Na każdej naklejce znajduje się zadanie do wykonania.

Na sobotę dzieci samodzielnie wyznaczają sobie zadanie i zapisane na własnoręcznie wykonanym serduszku przynoszą na Mszę Świętą.

Zestaw dla 30 dzieci

Modlitwa różańcowa jest po to, by przysposobić sobie Boże tajemnice, uczynić je osobistym doświadczeniem i potwierdzać swym postępowaniem. Tak czyniła Maryja – nasza znamienita Nauczycielka, która pierwsza zadebiutowała w tej wymagającej roli i doskonale ją wypełniła, dlatego może być Wspomożycielską każdego, kto pójdzie Jej śladem.

Zaufajmy Jej!

Pragnę zadedykować ten tomik tym zwłaszcza, którzy trzymają się od Boga na dystans, by różańcowa nić pozwoliła im przylgnąć do Zbawiciela.

*

Do książki dołączony magnetyczny obrazek z wizerunkiem Matki Bożej Różańcowej

Ksieni Cecylia daje nam genialnie prosty wykład, stanowiący zakończenie jej książki: rozdział zatytułowany Liturgia jest tylko jedna.

To jest wewnętrzna „liturgia” w Trójcy Świętej, uwielbienie składane Ojcu przez Syna, a człowiekowi dana jest łaska udziału w tym uwielbieniu. Program na całe życie modlitwy i na całe życie wynikającego z niej działania; i przyczyna konieczności tego, żeby modlitwa i działanie były zgodne.

Nie będziemy tu oczywiście streszczać całej książki.

Oprócz teologicznej podstawy są w niej zawarte świetne uwagi praktyczne, płynące nie tylko z tradycji, ale także najwyraźniej z długiego doświadczenia dróg modlitwy tak we własnej duszy, jak i we wspólnocie. Widać w tych radach troskę o unikanie wszelkiego subiektywizmu i wszelkiej przesady; słynny umiar benedyktyński wyraża się w szukaniu drogi najprostszej, ale także najbardziej zgodnej z prowadzeniem Bożym, choćby to było przez ciemną dolinę.

Eucharystia nie ma być źródłem wzruszeń, ale źródłem łaski; sakrament pokuty nie jest po to, żeby się zajmować jak najstarannniej własnym ja, ale po to, żeby otrzymać przebaczenie.

Modlitwa to życie, a życie ma mnóstwo form i przejawów, i nie można go zamykać raz na zawsze w jakimś systemie.