Książki - KSIĘGARNIA

Święta Mechtylda von Hackeborn była XIII-wieczną mistyczką i wizjonerką. Od dzieciństwa prowadzona przez Pana, została obdarzona szczególną łaską – mogła nie tylko rozmawiać z Chrystusem i dotykać Go, ale również przebywać w Jego Sercu.

Znana jest dziś jako propagatorka kultu Najświętszego Serca Jezusowego na kilka wieków przed św. Małgorzatą Alacoque.  

W książce zawarte są wybrane objawienia tej wyjątkowej mistyczki, której dane było słyszeć bicie Serca Jezusa. Jej objawienia spisane przez współsiostry, zostały zebrane w dziele Księga duchowej łaski (Liber specialis gratiae. ) Mechtylda przekazuje w nich wielką prawdę o tym, jak niewyczerpanym źródłem łask jest Najświętsze Serce Jezusa.

Z modlitw świętej Mechtyldy przez wieki czerpały rzesze ludzi szukających Boga i bliskości z Nim. Po upływie wieków jej przekaz jest nadal aktualny i może być światłem dla dzisiejszego człowieka, pogubionego w gąszczu różnych duchowości i szukającego Boga po omacku. Potwierdził to papież Benedykt XVI, który w audiencji środowej cytował słowa św. Gertrudy Wielkiej o Mechtyldzie:  

 “To, co opisaliśmy, to niewiele w porównaniu z tym, co pominęliśmy. Jedynie na większą chwale Bożą i ku pożytkowi bliźniego publikujemy te rzeczy, bo wydawałoby się niesprawiedliwym milczeć o tak wielu łaskach, które Matylda otrzymała od Boga nie tyle dla niej samej (według naszego mniemania), ale dla nas, i dla tych co po nas przyjdą”.

Fascynująca historia przyjaźni ojca Pio i ks. Dolindo, mistyków z Włoch, którzy poświęcili życie heroicznej służbie cierpiącym i byli wierni swojemu powołaniu i Kościołowi.

Łączyło ich wiele. Pochodzili z tego samego regionu Włoch, byli niemal rówieśnikami. Jako mistycy, w różnym stopniu mieli stygmaty, dar prorokowania i wypraszania uzdrowień. Obu bliska była heroiczna służba cierpiącym i bezgraniczna wierność swojemu powołaniu i Kościołowi. Obaj zmagali się ze Świętym Oficjum. I choć ks. Dolindo i o. Pio widzieli się tylko raz, to znali się bardzo dobrze, a ich przyjaźń trwała aż do śmierci.

Kanwą książki jest słynne spotkanie obu kapłanów w San Giovanni Rotondo w 1953 roku. Więź, jaka ich wówczas połączyła – podtrzymywana za sprawą bilokacji – stała się dla autora punktem wyjścia do refleksji na temat wspólnoty doświadczeń tych dwóch wielkich postaci, ale także różnych misji, jakie wypełniali w Kościele.

W swoją opowieść o duchowej, jak i czysto ludzkiej przyjaźni o. Pio i ks. Dolindo autor wplata liczne zeznania świadków oraz zapiski samych mistyków.

Jakie są cztery filary życia duchowego?

Wśród wielu różnych wskazówek i podpowiedzi można się pogubić. Ksiądz Dolindo Ruotolo w zwięzły sposób wyjaśnia, jakie powinny być podstawy naszego życia duchowego. Pierwszą jest miłość Boga. Ale co ona oznacza?

Czego od nas wymaga? Jakie wyzwania przed nami stawia? Drugą – miłość bliźniego, która rodzi jeszcze więcej pytań i wątpliwości.

Jak kochać kogoś, kto wyrządza zło?

Jak kochać Boga, gdy miłość bliźniego rodzi w nas opór?

Trzecim filarem jest modlitwa. Najczęściej modlimy się, bo chcemy być przez Boga wysłuchani.

Ksiądz Dolindo tłumaczy, na czym polega skuteczność modlitwy.

Wśród opisów objawień Anny Kathariny Emmerich, znajdują się pisma poświęcone życiu Maryi Panny.  W objawieniach wielkiej mistyczki spotykamy nie tylko Maryję, ale także Jej małżonka, świętego Józefa, a przede wszystkim licznych krewnych zarówno z Jej strony, jak i świętego Józefa.

Chrystus bowiem prawdziwie stał się człowiekiem, urodził się w rodzinie, a kochająca się rodzina w szczególny sposób pielęgnuje wzajemne  więzy relacje. Matka Maryi, święta Anna, jawi się tu jako silna, dobra i opiekuńcza kobieta, babka Zbawiciela.

Chrystus był związany ze swoją rodziną, a obrazy rozlicznych więzów rodzinnych są wzruszające. Wielu z Jego krewnych zostało następnie Jego naśladowcami.

Z objawień Anny Kathariny Emmerich dowiadujemy wiele szczegółów z życia Najświetrzej Maryi Panny, dostrzegamy również Jezusa przede wszystkim jako Syna Maryi, Syna stolarza, Syna Człowieczego. To właśnie to dzieło, z którego tak wiele dowiadujemy się o członkach rodziny Zbawiciela, jasno dowodzi, że Jezus był prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.

W nowej poszerzonej wersji bestsellerowego wydania Biblii Komiks znajdziemy dodatkowe 80 stron przygód biblijnych bohaterów. Nowe opowieści zachęcają do jeszcze lepszego zrozumienia historii zbawienia i postaci, które odmieniły losy wielu narodów i świata.

Biblia i komiks wydają się być czymś od siebie bardzo odległym, a jednak twórcy tego niezwykłego wydania udowodnili, że Biblia też może być swoistą opowieścią
o Superbohaterze, a wiara w Boga jest jedną z najbardziej fascynujących przygód, obfitującą w zaskakujące zwroty akcji.

Na wyjątkowość tej publikacji składa się zarówno język opowieści, jak i warstwa graficzna – pełne dynamizmu i barw ilustracje dalekie są od idyllicznych przedstawień i pastelowych kolorów znanych z innych ilustrowanych wydań Biblii.

Ewangelia św. Łukasza została podzielona na fragmenty i uzupełniona komentarzami biblijnymi, teologicznymi i historycznymi.

Kardynał Grzegorz Ryś wprowadza nas w fascynujący świat Ewangelii łącząc wiedzę egzegetów z własnymi spostrzeżeniami, które pomagają lepiej zrozumieć nauczanie i życie Jezusa.

*** 

Jakby to odmieniło Twoje życie, Twoją wiarę, Twoje relacje, gdybyś mógł się znaleźć choć przez chwilę w gronie tych, którzy podążali za Jezusem po drogach Palestyny, słuchali Jego słów i patrzyli na cuda?

Nierealne? Może nie do końca. Kardynał Grzegorz Ryś ma niezwykłą umiejętność budowania mostów między światami. Jego komentarze do Ewangelii tworzą mosty między współczesnością a realiami czasów ewangelicznych, między wiedzą egzegetów a tym, w jaki sposób Słowo Boże działa w każdym człowieku, między życiem duchowym a naszą przyziemną codziennością.

Dzięki wyjaśnieniom i refleksjom kard. Rysia możemy nie tylko lepiej zrozumieć tekst Ewangelii św. Łukasza, ale zanurzyć się w jego świecie, by wydobyć z niego konkretne wskazówki dotyczące naszego życia „tu i teraz”, naszych codziennych dylematów, zmagań i wątpliwości.

Ksiądz Dolindo Ruotolo dzieli się z czytelnikami tajemnicami Nieba. Łącząc naukę Kościoła z mistycznym doświadczeniem, opisuje drogę duszy z czyśćca do Raju.

Kogo wtedy spotyka? Kto jej towarzyszy? Czego doświadcza na poszczególnych etapach wędrówki oraz jak wygląda jej spotkanie z Bogiem?

Ludzkość od wieków zastanawia się nad tym, czy po śmierci istnieje coś jeszcze. Ksiądz Dolindo Ruotolo w oparciu o naukę Kościoła przybliża czytelnikowi drogę oczyszczonej duszy, która przechodzi z czyśćca do nieba.

Eschatologiczne teksty znanego mistyka są doskonałymi komentarzami do znanej nam wszystkim pieśni „Anielski orszak” śpiewanej na pogrzebach co najmniej od XVII wieku. Autor opisuje, jak Maryja jako litościwa Matka przychodzi po duszę do czyśćca i prowadzi ją do nieba przed oblicze Boga Najwyższego.

Dowiemy się jakie są chóry anielskie, kim są cherubini i serafini. Teksty świętego kapłana z Neapolu są przepełnione motywami światła i śpiewaną przez wszystkie duchy wspólnie z Maryją pieśnią uwielbiającą Boga „Magnificat”.

Święty Josemaría zrozumiał, iż posłannictwo ludzi ochrzczonych polega na wynoszeniu Krzyża Chrystusowego ponad wszelką rzeczywistość ludzką i odczuł w swoim wnętrzu żarliwe wezwanie do ewangelizacji wszystkich środowisk.

Bez wahania przyjął zaproszenie, które Jezus skierował do apostoła Piotra: Duc in altum! Przekazał je całej swojej duchowej rodzinie, ażeby wnosiła do Kościoła bezcenny wkład komunii i służby apostolskiej.

Czy nie jest tak, że fascynacja wykorzystaniem czasu stała się naszą obsesją, naszym bożkiem? Wypełniamy każdą chwilę po brzegi, jakbyśmy się bali pustki.

Zestresowani i przepracowani, czujemy się jak królik z Alicji w Krainie Czarów, który ciągle się spieszy, nerwowo patrząc na zegarek.

Wielu z nas podziela te same odczucia: na nic nie mamy czasu, zaniedbujemy relacje z innymi, ciągle za czymś biegniemy, aby w końcu stwierdzić, że kręcimy się w kółko, omijając to, co w życiu najistotniejsze. 

Tymczasem Bóg ma swoje tempo: w Notre-Dame du Laus objawienia trwały 54 lata – najdłużej na świecie. Wychodząc od tego doświadczenia, autor proponuje nowe podejście do kwestii czasu.

Sięgając do Biblii i życia codziennego, snuje refleksje o tym, czy czas jest naszym wrogiem czy sprzymierzeńcem, dlaczego tak trudno nam czekać, co jest pilne, a co ważne, jaką postawę wobec czasu miał Jezus i dlaczego carpe diem to za mało. 

W książce przedstawiono cuda eucharystyczne potwierdzone przez Kościół, które są nam najbliższe ponieważ wydarzyły się na terenie Polski.

W każdej chwili możemy pojechać, zobaczyć na własne oczy i przekonać się o nich osobiście. Wśród opisanych sanktuariów są: Bisztynek, Dubna, Elbląg, Głotowo, Jankowice Rybnickie, Kraków, Legnica, Poznań i Sokółka. Część z nich pochodzi z czasów średniowiecza inne wydarzyły się prawie na naszych oczach bo w XXI wieku. We wstępie książki znajdziemy dodatkowo obszerne wyjaśnienie czym jest cud eucharystyczny oraz w jaki sposób potwierdza się dziś ich autentyczność w Kościele.

Teksty o cudach i ich historii są opatrzone zdjęciami oraz specjalnymi mapkami wskazującymi lokalizację sanktuarium. Mamy nadzieję, że dzięki temu więcej osób zainteresuje się kultem eucharystycznym w Polsce i będzie pielgrzymować z wiarą do tych niezwykłych miejsc.

Mały poradnik życia duchowego ks. Dolindo Ruotolo, w którym znajdziemy cenne wskazówki na temat modlitwy, jako drogi do świętości i budowania swojej relacji z Bogiem.

Mistyk z Neapolu obala mity na temat świętości i na przykładzie własnego życia podpowiada, co zrobić aby osiągnąć życie wieczne.

Poszukujesz drogi, by stać się świętym? Módl się! — pisał ks. Dolindo do swoich duchowych córek. —

„Módl się pomimo nudy; módl się ze spokojem mimo poruszonych nerwów; módl się spokojnie pomimo pośpiechu, który odczuwasz ”.

Osoby, które go znały były przekonane o jego świętości. Dlatego często dostawał od nich pytania jak ten stan osiągnąć.

Mistyk z Neapolu za każdym razem cierpliwie tłumaczył, że świętość nie jest bezgrzeszna i doskonała, ale jest nieustanną walką ze swoimi słabościami. Przed swoimi słuchaczami roztaczał wizję relacji z Bogiem opartej na głębokim zaufaniu.

Wynoszenie świata ku Bogu i przemienianie go od wewnątrz – oto ideał ukazywany przez św. Josemaríę. On przypomina wam o potrzebie przezwyciężenia lęku przed kulturą materialistyczną zagrażającą tożsamości uczniów Chrystusa.

Lubił on podkreślać, że wiara chrześcijańska sprzeciwia się konformizmowi i wewnętrznej bierności.

Idąc jego śladami, szerzcie w społeczeństwie, niezależnie od rasy, klasy, kultury lub wieku świadomość, iż wszyscy jesteśmy powołani do świętości.

Opierając się na ewangelicznej relacji uciszenia burzy na jeziorze (por. Mt 8,23–27; Mk 4,35–41; Łk 8,22–25), ten święty kapłan zostawia wskazówki, jak przetrwać trudniejsze chwile w życiu, kiedy zmagamy się z cierpieniem, niepewnością, niepowodzeniami w relacjach, a także własną słabością i grzechem.

Jest to zarazem świadectwo radykalnego zawierzenia się Jezusowi oraz Jego Matce, którą ksiądz Dolindo czcił jako Gwiazdę Morza – światło wskazujące nam drogę do Boga podczas żeglugi po wzburzonych falach naszego życia.

Książka jest najlepszą i najbardziej kompletną biografią Adama Chmielowskiego - św. Brata Alberta. Wprowadza czytelnika w świat pełen zaskakujących, często dramatycznych i wymagających heroizmu wydarzeń.

W zajmujący sposób kreśli zarówno duchowy wizerunek Świętego, jak i zwykłą jego codzienność.

„Ten jest dobry, kto chce być dobry” - Święty Brat Albert

To proste, ale jakże głębokie motto Adam Chmielowski zilustrował swoim życiem. Nie jako znany artysta i malarz, ale jako człowiek o sercu wrażliwym na ludzkie biedy. Ten, który sam dogłębnie doświadczył Bożego miłosierdzia, pragnął nim niejako „zarazić” innych. We wszystkich swoich działaniach, słowach i modlitwach podkreślał wartość każdego życia i godność każdego człowieka – nawet tego, którego inni skazali na zapomnienie i odrzucenie.  

Gorzkie żale to tradycyjne wielkopostne nabożeństwo śpiewane w polskich kościołach od połowy XVII w.

Autorka pomaga zrozumieć, co skrywają słowa kolejnych pieśni. Wskazuje biblijne źródła, wyjaśnia wątpliwości i kontrowersje wokół poszczególnych zwrotów.

Nade wszystko jednak ukazuje mistyczny wymiar tej modlitwy, który staje się dla dostępny dla każdego, kto w ślad za autorką zaczerpnie z bogactwa odmawiania i rozważania Gorzkich żali.

Postać Chrystusa przedstawiona w tej książce przez św. Josemaríę jest niezwykle żywa, atrakcyjna, wręcz fascynująca!

Jak mówił kardynał Joseph Ratzinger: „Ten żywy Chrystus jest nadto Chrystusem bliskim, Chrystusem, którego moc i majestat Boży uobecniają się przez rzeczy ludzkie, proste, zwyczajne. Można więc u Josemaríi Escrivá mówić o zaznaczającym się i szczególnym chrystocentryzmie, w którym rozważanie życia ziemskiego Jezusa i kontemplacja Jego żywej obecności w Eucharystii prowadzą do odkrycia Boga i wychodząc od Boga, oświetlają codzienne okoliczności życia”.

W poszukiwaniu śladów duchowości w konkretnym życiu autor zabiera nas w fascynującą podróż.

Mając za przewodników chrześcijańskich myślicieli, filozofów, żydowskich kaznodziei i mnichów z Dalekiego Wschodu, wyrusza… do kuchni, supermarketu, biura i na dworzec. Pokazuje, że duchowość to umiłowanie codzienności, prozaiczne czynności, jak mycie naczyń czy pisanie, które wykonywane na sposób mistyczny – zmieniają wszystko.

Marti nie daje gotowych odpowiedzi, nie przekonuje ani nie moralizuje, nie poleca żadnych ćwiczeń – pyta, obserwuje, nienachalnie dzieli się swoimi spostrzeżeniami, ponieważ refleksja nad poważnymi życiowymi pytaniami pojawia się zawsze w momencie, w którym się aktualnie znajdujemy. Nawet podczas niecierpliwego sznurowania butów.

Czy zastanawiałeś się kiedyś, skąd się bierze niecierpliwość? Czy wiesz, że nie zawsze wynika ona ze zmęczenia?

Chcąc się wyleczyć z braku cierpliwości lub poczynić choćby niewielki krok w tym kierunku, trzeba najpierw poznać jego przyczynę.

Autor w swobodny, lekki, ale nie banalny sposób przeprowadza nas przez psychologiczne i duchowe mechanizmy powodujące niecierpliwość, wśród nich wymieniając np. potrzebę panowania. Następnie razem z nami powoli odkrywa i kontempluje świętą cierpliwość Boga w Piśmie Świętym.

Na końcu proponuje siedem kluczy pomocnych w praktykowaniu tej cnoty. Nie są to jednak „sztuczki” z zakresu rozwoju osobistego, pozwalające jedynie walczyć z ludzką słabością, ale środki, które mogą otworzyć nas na nowe życie w Chrystusie.

Kolejne, dwudzieste już wydanie Drogi Św. Josemaría Escrivá . Pierwsze wydanie ukazało się w Londynie w 1966 r., a dopiero 4. wydanie zostało wydane w Polsce w roku 1982.

Droga, owoc pracy kapłańskiej, którą św. Josemaría Escrivá rozpoczął w 1925 roku, pojawia się po raz pierwszy w 1934 r. (w Cuenca, Hiszpania) pod tytułem Consideraciones Espirituales. W następnym wydaniu -zrealizowanym w Walencji w 1939-, książka, w sposób widoczny rozszerzona, otrzymuje już swój ostateczny tytuł: Camino.

Droga ma styl bezpośredniego, serdecznego dialogu, w którym czytelnik jest stawiany wobec wymagań Bożych w atmosferze zaufania i przyjaźni. Kiedy została opublikowana we Włoszech, L'Osservatore Romano komentował: „Prałat Escrivá de Balaguer napisał coś więcej niż arcydzieło: pisał prosto z serca i prosto do serca trafiały krótkie teksty, z których składa się Droga”.

Czym jest duchowość chrześcijańska?
Czym jest niedoskonałość?
Czyż nie spotykamy w naszych czasach ludzi, którzy patrząc na swoje słabości i doświadczając surowego potraktowania w Kościele, wycofują się z drogi wiary we wspólnocie?