Książki - KSIĘGARNIA

Mały, podręczny pomocnik dla każdego katolika w temacie ogólnie pojętych prawd liturgii oraz savoir vivre’u w kościele.

Opisuje podstawowe zasady zachowania, gestykulacji, świadomego uczestnictwa we Mszy Świętej i nabożeństwach.

Książka  w klarowny sposób wyjaśnia trudne pojęcia oraz symbolikę Eucharystii, daje wskazówki każdemu człowiekowi, bez względu na wiek, co do tego, jak prawidłowo zachowywać  się w kościele, naucza dobrych manier, a także wyjaśnia, jak nawiązać bliższą relację z Panem Bogiem – przez godne uczestnictwo w liturgii i sakramentach.

Publikacja podzielona została na 95 krótkich rozdziałów, tłumaczących trudne zagadnienia, znaczenie sakramentów oraz dających konkretne propozycje zachowania się w kościele. Wartością dodaną jest piękne, wprowadzające w tematykę publikacji opowiadanie o chłopcu, który chce opuścić kościelną wspólnotę. Zanim jednak to uczyni, ma on do wykonania zadanie… Opowiadanie kończy się sentencją: „Kto opuszcza Kościół z powodu zakłamanych chrześcijan, ten nigdy nie wszedł do niego naprawdę z powodu Jezusa”.

Prosto, językiem dedykowanym najmłodszym uczestnikom liturgii, autor omawia i wyjaśnia symbolikę wielu przedmiotów charakterystycznych dla kościoła jako budynku, znaczeń związanych z wiarą i religią, opisuje również symboliczne znaczenie poszczególnych elementów liturgii, tym samym czyniąc Mszę Świętą bardziej zrozumiałą i bliższą dziecięcych serc.

Całość okraszono ciekawostkami i osobistymi opowieściami autora.

Publikacja została podzielona na 26 krótkich rozdziałów.

Wartością dodaną tej publikacji są fragmenty pięknych wierszy, cytaty  oraz dodatek specjalny, czyli oparta na faktach historia Kota Mrota.

Publikacja stanowi idealną pomoc duszpasterską dla księży w parafiach, jest również świetnym materiałem dydaktycznym wspierającym pracę katechetów.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

Msza Święta bez tajemnic. O czytaniach, liturgii, szatach, wyposażeniu kościoła... słowem o wszystkim!

Łamigłówki, krzyżówki i wiele, wiele innych zadań dotyczących Mszy Świętej. Nauka przez zabawę dla każdego dziecka i niejednego rodzica.

Dlaczego po ślubie kobiety zmieniają nazwisko, a nie imię, które otrzymały na chrzcie? Czy podczas bierzmowania przypalają młodzież ogniem?

Co spowiedź ma wspólnego z praniem? Po czym widać, że ktoś przyjął sakrament chorych? Czy kapłan to zwyczajny człowiek, czy może jednak trochę inny?

Na te i wiele innych pytań – z iście anielską cierpliwością – odpowie wam Anioł Stróż, który o sakramentach wie dosłownie wszystko. Dzięki niemu Ida, Tosia, Joszko i Maksio, przyjaciele na bój-zabój, przekonają się, gdzie „porywają i przenoszą” nas SAKRAMENTY i dlaczego znaków, które na nas zostawiają, absolutnie nie da się zmyć.
 

Wierzę, bo chcę! Przygotowanie do bierzmowania to :

•  kompendium wiedzy katechizmowej

•  przydatne modlitwy, pieśni oraz obrzędy sakramentu

• osobisty przewodnik prowadzący młodych do decyzji związania się z Bogiem i Kościołem

•  merytoryczna pomoc przy prowadzeniu spotkania

•  niestandardowy sposób mówienia o Duchu Świętym, Kościele, sakramentach, Biblii i modlitwie

„Nigdy mu (jej) tego nie wybaczę!” - z pewnością każdemu zdarzyło się kiedyś tak pomyśleć. Niemniej wszyscy jesteśmy wezwani do przebaczenia. Nawet największych krzywd. To trudny proces. Trudny ale konieczny. Brak przebaczenia niszczy bowiem nie tylko tego, kto zawinił, ale i nas samych.

Gdzie szukać pomocy w tym trudnym zadaniu? Przede wszystkim w Biblii, ale także w doświadczeniach innych osób, a nawet w kulturze popularnej. Taką właśnie troistą drogę (i taką kolejność) proponuje autor niniejszej książki. Zaprasza do wspólnej lektury tych fragmentów Biblii, które traktują o wybaczeniu i do niego zachęcają. Podsuwa modlitwy, które pomagają uporać się z doznaną krzywdą i wybaczyć – winowajcy i sobie. Przytacza świadectwa osób, które mierzyły się z przebaczeniem tego, co wydawało się niewybaczalne.

Święty Josemaría zrozumiał, iż posłannictwo ludzi ochrzczonych polega na wynoszeniu Krzyża Chrystusowego ponad wszelką rzeczywistość ludzką i odczuł w swoim wnętrzu żarliwe wezwanie do ewangelizacji wszystkich środowisk.

Bez wahania przyjął zaproszenie, które Jezus skierował do apostoła Piotra: Duc in altum! Przekazał je całej swojej duchowej rodzinie, ażeby wnosiła do Kościoła bezcenny wkład komunii i służby apostolskiej.

Wynoszenie świata ku Bogu i przemienianie go od wewnątrz – oto ideał ukazywany przez św. Josemaríę. On przypomina wam o potrzebie przezwyciężenia lęku przed kulturą materialistyczną zagrażającą tożsamości uczniów Chrystusa.

Lubił on podkreślać, że wiara chrześcijańska sprzeciwia się konformizmowi i wewnętrznej bierności.

Idąc jego śladami, szerzcie w społeczeństwie, niezależnie od rasy, klasy, kultury lub wieku świadomość, iż wszyscy jesteśmy powołani do świętości.

Publikacja zawiera zbiór myśli, refleksji i komentarzy zmarłego papieża Benedykta XVI.  Wybrane fragmenty tekstów pochodzącą z homilii wygłoszonych w czasach, kiedy był jeszcze kardynałem Josephem Ratzingerem, z homilii głoszonych przez niego po objęciu tronu papieskiego, z przemówień papieskich wygłoszonych w Warszawie i na Jasnej Górze w Częstochowie oraz z dwóch encyklik: Deus caritas est oraz Spe salvi.

Całość wzbogacona jest o wprowadzenie – krótką biografię Benedykta XVI oraz ciekawostki na jego temat.

Postać Chrystusa przedstawiona w tej książce przez św. Josemaríę jest niezwykle żywa, atrakcyjna, wręcz fascynująca!

Jak mówił kardynał Joseph Ratzinger: „Ten żywy Chrystus jest nadto Chrystusem bliskim, Chrystusem, którego moc i majestat Boży uobecniają się przez rzeczy ludzkie, proste, zwyczajne. Można więc u Josemaríi Escrivá mówić o zaznaczającym się i szczególnym chrystocentryzmie, w którym rozważanie życia ziemskiego Jezusa i kontemplacja Jego żywej obecności w Eucharystii prowadzą do odkrycia Boga i wychodząc od Boga, oświetlają codzienne okoliczności życia”.

Kolejne, dwudzieste już wydanie Drogi Św. Josemaría Escrivá . Pierwsze wydanie ukazało się w Londynie w 1966 r., a dopiero 4. wydanie zostało wydane w Polsce w roku 1982.

Droga, owoc pracy kapłańskiej, którą św. Josemaría Escrivá rozpoczął w 1925 roku, pojawia się po raz pierwszy w 1934 r. (w Cuenca, Hiszpania) pod tytułem Consideraciones Espirituales. W następnym wydaniu -zrealizowanym w Walencji w 1939-, książka, w sposób widoczny rozszerzona, otrzymuje już swój ostateczny tytuł: Camino.

Droga ma styl bezpośredniego, serdecznego dialogu, w którym czytelnik jest stawiany wobec wymagań Bożych w atmosferze zaufania i przyjaźni. Kiedy została opublikowana we Włoszech, L'Osservatore Romano komentował: „Prałat Escrivá de Balaguer napisał coś więcej niż arcydzieło: pisał prosto z serca i prosto do serca trafiały krótkie teksty, z których składa się Droga”.

Czym jest duchowość chrześcijańska?
Czym jest niedoskonałość?
Czyż nie spotykamy w naszych czasach ludzi, którzy patrząc na swoje słabości i doświadczając surowego potraktowania w Kościele, wycofują się z drogi wiary we wspólnocie?

Regularna praktyka modlitwy głębi daje początek procesom uzdrowienia, które można nazwać „Bożą terapią”.

Osiągnięty w trakcie modlitwy poziom głębokiego odpoczynku pozwala spulchnić ubity grunt wokół emocjonalnych chwastów rozsianych w naszej nieświadomości, która wydaje się ich siedliskiem. Psychika zaczyna spontanicznie uwalniać nieprzetrawiony materiał emocjonalny z całego życia, otwierając przestrzeń samopoznania, wolności wyboru oraz możliwość rozpoznania Bożej obecności w naszym wnętrzu.

To sprawia, że rośnie nasze zaufanie do Boga, a rozwijająca się więź z Boskim Terapeutą pozwala, aby wzmacniał się proces uzdrowienia.

Stąd też modlitwa kontemplacyjna, do której prowadzi nas modlitwa głębi, jest praktycznym i niezbędnym narzędziem konfrontacji z tym, co stoi w samym sercu chrześcijańskiej ascezy – zmaganiem się z naszymi nieświadomymi motywacjami. Jednocześnie tworzy to klimat i konieczną dyspozycję do pogłębiania relacji z Bogiem i prowadzi, jeśli w tym wytrwamy, do pełnego z Nim zjednoczenia.

Chyba najbardziej popularny śpiewnik religijny pielgrzymkowy, zawierający blisko 400 pieśni i piosenek religijnych, które pomagają w wychwalaniu Pana. Część piosenek zawiera chwyty gitarowe. 

Osobiste kierownictwo duchowe pozwala na coraz lepsze poznanie siebie, wskazuje sens i kierunek wzrostu duchowego i poszukiwania Boga, pomaga w dostosowaniu środków, tak, aby były spójne z indywidualnymi możliwościami, sugeruje priorytety. Książka Dotrzeć do portu przekazuje cenne wskazówki dotyczące sztuki kierowania duszami oparte na słowie Bożym, dokumentach Magisterium Kościoła oraz pismach osób świętych. 

Stosowanie tych wskazań wymaga niezmiernej wrażliwości, ponieważ każda dusza jest wyjątkowa i Duch Święty prowadzi ją niepowtarzalną drogą do portu świętości.

Jezus Chrystus pragnie całą ludzkość uczynić swą umiłowaną oblubienicą. Aby mogło tak się stać, posyła do niej swych przyjaciół, aby ją przygotować na przyjście i przyjęcie Boskiego Oblubieńca. W swej pracy apostolskiej mają oni wzór w osobie starotestamentalnych proroków, Jana Chrzciciela, Apostoła Pawła i innych apostołów, którzy poświęcili swe życie w służbie Bogu.

Żywię cichą nadzieję, że ta książka w jakimś stopniu przybliży dzisiejszym apostołom te postacie i zachęci ich, by w dostępny dla nich sposób przemieniali swe środowisko, czynili je bardziej szlachetnym i coraz bardziej przybliżali do Jezusa Chrystusa, Pana, Zbawiciela i Oblubieńca. (autor)

Wiele postaci ze Starego i Nowego Testamentu znamy z niedzielnych homilii, katechez czy lektury brewiarza. Jest jednak dużo takich, które choć barwne, niezwykłe, autentyczne (z krwi i kości), pozostają w ukryciu. Ananiasz, cztery „prababki Jezusa”, Zacheusz, dobry łotr, Lidia z Tiatyry lub Barnaba są praktycznie obcy wielu chrześcijanom.

Ich role są może drugoplanowe, ale nie mniej wspaniałe. Poza tym Bóg kocha ich szczególnie. Tylko On potrafi dostrzec siedzącego na drzewie Zacheusza, którym wszyscy gardzą, bo jest zdrajcą i nieczystym, tylko On „wprasza się” do niego na obiad, ku zgorszeniu otoczenia. Jedynie On może spełnić prośbę Syrofenicjanki, od której odwracali się porządni i pobożni.

Ich historie wiele mówią o Bogu, którego czcimy, choć nadal słabo znamy. Dzięki nim odkrywamy Go na nowo.

Wyboru postaci dokonał abp Grzegorz Ryś. Małgorzata Bilska zadbała o to, by historie miały odniesienie do współczesności. Biblia jest wiecznie aktualna. Aby to poczuć, trzeba wyjść na spotkanie biblijnych epizodystów. Są tak tacy jak my, możemy się z nimi utożsamiać.

Ten zbiór homilii został pomyślany jako wsparcie duszpasterzy w przygotowaniu dzieci do przyjęcia słowa Bożego.

Każda homilia zawiera element pobudzający dziecięcą aktywność. Proponowane zabawy, konkursy czy opowiadania wiążą Ewangelię ze współczesnym życiem, ponadto pomagają dłużej zapamiętać poruszane problemy.

Tradycja chrześcijańska przypisuje Michałowi Archaniołowi mnóstwo funkcji. To on jest wzorem rycerza i wojownikiem zwalczającym zło. To on pokonuje szatana, depcząc po nim. To on jest przewodnikiem dusz i to on je waży, badając złe i dobre uczynki człowieka stającego przed sądem Bożym – jest strażnikiem sprawiedliwości.

Jest też opiekunem Kościoła i niebiańskim lekarzem, zdolnym uleczyć wszystkie choroby. Gotyckie malowidła przedstawiają go jako spokojnego i nieporuszonego pośród szalejącego na świecie zła, świadomego swojej mocy i panowania.

Jakby doskonale wiedział, że jego siła pochodzi od samego Boga – jest więc mocą innego rodzaju, której nic nie zdoła zwyciężyć.

Jedni mówią, że historia lubi się powtarzać. Inni, że jest nauczycielką życia. Jak jest naprawdę?

Czy wydarzenia zataczają koło, czy też nic dwa razy się nie zdarza? Czy ludzie potrafią wyciągać wnioski z nieszczęść, które sami powodują?
 
Odpowiedzi na te pytania nie są sprawą prostą i oczywistą. Pomocą w ich udzieleniu może być lektura niniejszej książki.

Autor w merytoryczny, a zarazem ciekawy sposób opowiada o czasach, w których żyli kolejno Sokrates, św. Filip Neri i św. Jan Paweł II. Na przykładzie ich losów dowiadujemy się, że zawsze, kiedy człowiek poczuł się miarą wszechrzeczy, dochodziło do czegoś, co sprowadzało go na ziemię. Zależności opisane w tej książce mogą okazać się istotne także w XXI wieku, kiedy coraz trudniej interpretuje się nam zdarzenia współczesne.

Liturgia Wielkiego Piątku jest niezwykła. Cały Kościół patrzy wtedy w stronę krzyża i go adoruje. Jak dobrze przeżyć ten dzień? Jak jeszcze bardziej zbliżyć się do Jezusa?

Autor tej niewielkiej książeczki proponuje skupić się na siedmiu „słowach” wypowiedzianych przez umierającego Syna Bożego. Jak czytamy we wstępie: Te słowa zawierają wszystko, co mieści się w Jego życiu i śmierci.

***

Trzeba raz po raz zdjąć te nasze krzyże, zwłaszcza w okresie wielkiego postu, kiedy Kościół w sposób szczególny poprzez liturgię i słowo Boże kieruje nasze myśli w stronę Syna Bożego. Ale nie tylko. Weź krzyż do ręki także wtedy, kiedy przychodzi on nie w znaku, ale w rzeczywistości, kiedy trzeba go naprawdę dźwigać. I pewnie chciałoby się czegoś uchwycić, nabrać pewności i siły. Proszę, weź do ręki ten właśnie krzyż i dalej idź… z Jezusem. (ze wstępu)