Książki - KSIĘGARNIA

To nie jest nauka o ośmiu grzechach głównych – to jest nauka o ośmiu rodzajach złych myśli. Grzech w pewnym sensie jest owocem, który wyrasta z myśli, a myśl z kolei jest jak korzeń - na to zwraca opracowanie Pomiędzy grzechem a myślą. O ośmiu duchach zła Ewagriusza z Pontu.

Droga Filokalii to 50-dniowe ćwiczenie. Dlaczego taka nazwa?

Otóż jesteśmy przyzwyczajeni, że w okresach Adwentu czy Wielkiego Postu podejmujemy rekolekcje, różnego rodzaju ćwiczenia i praktyki pobożne. W Wielkim Poście odprawiamy bardzo popularne nabożeństwo Drogi krzyżowej. Współcześnie w okresie wielkanocnym zaczęto praktykować Drogę światła.

W nawiązaniu do tych nazw powstała Droga Filokalii.

Czym ona jest? To droga do życia prawdziwie chrześcijańskiego! Polega ona na przybliżaniu duchowości i teologii Filokalii. Szlak ma to do siebie, że może być długi i nie wiadomo, ile potrwa jego przejście.

Niniejsza propozycja jest tylko pewnym wprowadzeniem w duchowość wspomnianego zbioru tekstów. Nie wyczerpie ich treści, bo nie to jest jej celem.

Święty Josemaría zrozumiał, iż posłannictwo ludzi ochrzczonych polega na wynoszeniu Krzyża Chrystusowego ponad wszelką rzeczywistość ludzką i odczuł w swoim wnętrzu żarliwe wezwanie do ewangelizacji wszystkich środowisk.

Bez wahania przyjął zaproszenie, które Jezus skierował do apostoła Piotra: Duc in altum! Przekazał je całej swojej duchowej rodzinie, ażeby wnosiła do Kościoła bezcenny wkład komunii i służby apostolskiej.

Wynoszenie świata ku Bogu i przemienianie go od wewnątrz – oto ideał ukazywany przez św. Josemaríę. On przypomina wam o potrzebie przezwyciężenia lęku przed kulturą materialistyczną zagrażającą tożsamości uczniów Chrystusa.

Lubił on podkreślać, że wiara chrześcijańska sprzeciwia się konformizmowi i wewnętrznej bierności.

Idąc jego śladami, szerzcie w społeczeństwie, niezależnie od rasy, klasy, kultury lub wieku świadomość, iż wszyscy jesteśmy powołani do świętości.

Publikacja Nad księgami opata Jana o naśladowaniu Chrystusa zawiera tekst O naśladowaniu Chrystusa oraz komentarz s. Małgorzaty Borkowskiej OSB.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj, i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Najstarsze z nich to Księga starców i narosła wokół niej literatura egipskiej pustyni. Dalej, Wyznania św. Augustyna; zaliczam je do literatury monastycznej, gdyż autor był wedle ówczesnych pojęć mnichem, chociaż w mieście; założył nawet wspólnotę, napisał dla niej regułę, i jak większość Ojców Kościoła został biskupem z mnicha właśnie.

Następna jest Reguła św. Benedykta; jej nauka, ale przede wszystkim jej praktyka w niezliczonych wspólnotach, kształtowała życie chrześcijańskie (jak pisze Rowan Williams) przez sam fakt, że ukształtowała mnóstwo osobowości, które z kolei kształtowały społeczeństwo. Czwarta jest księga O naśladowaniu Chrystusa.

Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis (1380-1471), któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników tom 100. serii Źródła Monastyczne: Reguły (De institutis coenobiorum) świętego Jana Kasjana.

Dzieło, które czytelnik bierze do ręki, ma swoje wyjątkowe miejsce w literaturze ascetycznej. Ten obszerny traktat powstały w południowej Galii w latach 420–424 kształtował zachodnią myśl monastyczną przez długie lata, między innymi wywarł wpływ na dwa najważniejsze teksty łacińskiej normatywy  klasztornej: Regułę Mistrza oraz Regułę św. Benedykta.

Postać Chrystusa przedstawiona w tej książce przez św. Josemaríę jest niezwykle żywa, atrakcyjna, wręcz fascynująca!

Jak mówił kardynał Joseph Ratzinger: „Ten żywy Chrystus jest nadto Chrystusem bliskim, Chrystusem, którego moc i majestat Boży uobecniają się przez rzeczy ludzkie, proste, zwyczajne. Można więc u Josemaríi Escrivá mówić o zaznaczającym się i szczególnym chrystocentryzmie, w którym rozważanie życia ziemskiego Jezusa i kontemplacja Jego żywej obecności w Eucharystii prowadzą do odkrycia Boga i wychodząc od Boga, oświetlają codzienne okoliczności życia”.

Kolejne, dwudzieste już wydanie Drogi Św. Josemaría Escrivá . Pierwsze wydanie ukazało się w Londynie w 1966 r., a dopiero 4. wydanie zostało wydane w Polsce w roku 1982.

Droga, owoc pracy kapłańskiej, którą św. Josemaría Escrivá rozpoczął w 1925 roku, pojawia się po raz pierwszy w 1934 r. (w Cuenca, Hiszpania) pod tytułem Consideraciones Espirituales. W następnym wydaniu -zrealizowanym w Walencji w 1939-, książka, w sposób widoczny rozszerzona, otrzymuje już swój ostateczny tytuł: Camino.

Droga ma styl bezpośredniego, serdecznego dialogu, w którym czytelnik jest stawiany wobec wymagań Bożych w atmosferze zaufania i przyjaźni. Kiedy została opublikowana we Włoszech, L'Osservatore Romano komentował: „Prałat Escrivá de Balaguer napisał coś więcej niż arcydzieło: pisał prosto z serca i prosto do serca trafiały krótkie teksty, z których składa się Droga”.

Czym jest duchowość chrześcijańska?
Czym jest niedoskonałość?
Czyż nie spotykamy w naszych czasach ludzi, którzy patrząc na swoje słabości i doświadczając surowego potraktowania w Kościele, wycofują się z drogi wiary we wspólnocie?

Regularna praktyka modlitwy głębi daje początek procesom uzdrowienia, które można nazwać „Bożą terapią”.

Osiągnięty w trakcie modlitwy poziom głębokiego odpoczynku pozwala spulchnić ubity grunt wokół emocjonalnych chwastów rozsianych w naszej nieświadomości, która wydaje się ich siedliskiem. Psychika zaczyna spontanicznie uwalniać nieprzetrawiony materiał emocjonalny z całego życia, otwierając przestrzeń samopoznania, wolności wyboru oraz możliwość rozpoznania Bożej obecności w naszym wnętrzu.

To sprawia, że rośnie nasze zaufanie do Boga, a rozwijająca się więź z Boskim Terapeutą pozwala, aby wzmacniał się proces uzdrowienia.

Stąd też modlitwa kontemplacyjna, do której prowadzi nas modlitwa głębi, jest praktycznym i niezbędnym narzędziem konfrontacji z tym, co stoi w samym sercu chrześcijańskiej ascezy – zmaganiem się z naszymi nieświadomymi motywacjami. Jednocześnie tworzy to klimat i konieczną dyspozycję do pogłębiania relacji z Bogiem i prowadzi, jeśli w tym wytrwamy, do pełnego z Nim zjednoczenia.

„Księga Starców” (Gerontikon) to najstarszy zbiór nauk wczesnych monastycznych „ojców”, pierwsza zachowana próba spisania mądrości pustyni.

W czasie jej spisywania mądrość ta mogła sobie liczyć około stu lat, więc było to dwa lub trzy pokolenia doświadczeń. I już wtedy była na tym poziomie znajomości praw rządzących życiem duchowym i ludzką psychiką, na którym trwa nadal. Jakiś pustelnik, może mnich wędrowny, postanowił sobie, że zamiast chodzenia jak dotąd do ojców po słowo, lepiej będzie mieć ich nauki dostępne i powielone na piśmie, więc on je spisze.

Czytelnik dostaje do ręki zapis konferencji wygłaszanych w klasztorze w Żarnowcu w latach 2018–2021 przez s. Małgorzatę Borkowską i następnie spisanych. Stąd nieco gawędziarski charakter tej książki. Jest ona mimo to częścią większego cyklu komentującego najważniejsze dzieła literatury monastycznej, które miały szczególny wpływ tak na rozwój życia zakonnego w chrześcijaństwie, jak i na kulturę chrześcijańską w ogóle. Są to, w chronologicznym porządku powstawania: Księga Starców, Reguła św. Benedykta i księga O naśladowaniu Chrystusa. Jeśli dodamy Wyznania św. Augustyna, otrzymamy właściwie komplet najsłynniejszych w Kościele zapisów odwiecznej tęsknoty ludzkiej do Boga.

Chyba najbardziej popularny śpiewnik religijny pielgrzymkowy, zawierający blisko 400 pieśni i piosenek religijnych, które pomagają w wychwalaniu Pana. Część piosenek zawiera chwyty gitarowe. 

Osobiste kierownictwo duchowe pozwala na coraz lepsze poznanie siebie, wskazuje sens i kierunek wzrostu duchowego i poszukiwania Boga, pomaga w dostosowaniu środków, tak, aby były spójne z indywidualnymi możliwościami, sugeruje priorytety. Książka Dotrzeć do portu przekazuje cenne wskazówki dotyczące sztuki kierowania duszami oparte na słowie Bożym, dokumentach Magisterium Kościoła oraz pismach osób świętych. 

Stosowanie tych wskazań wymaga niezmiernej wrażliwości, ponieważ każda dusza jest wyjątkowa i Duch Święty prowadzi ją niepowtarzalną drogą do portu świętości.

Jezus Chrystus pragnie całą ludzkość uczynić swą umiłowaną oblubienicą. Aby mogło tak się stać, posyła do niej swych przyjaciół, aby ją przygotować na przyjście i przyjęcie Boskiego Oblubieńca. W swej pracy apostolskiej mają oni wzór w osobie starotestamentalnych proroków, Jana Chrzciciela, Apostoła Pawła i innych apostołów, którzy poświęcili swe życie w służbie Bogu.

Żywię cichą nadzieję, że ta książka w jakimś stopniu przybliży dzisiejszym apostołom te postacie i zachęci ich, by w dostępny dla nich sposób przemieniali swe środowisko, czynili je bardziej szlachetnym i coraz bardziej przybliżali do Jezusa Chrystusa, Pana, Zbawiciela i Oblubieńca. (autor)

Ten zbiór homilii został pomyślany jako wsparcie duszpasterzy w przygotowaniu dzieci do przyjęcia słowa Bożego.

Każda homilia zawiera element pobudzający dziecięcą aktywność. Proponowane zabawy, konkursy czy opowiadania wiążą Ewangelię ze współczesnym życiem, ponadto pomagają dłużej zapamiętać poruszane problemy.

Zbiór listów św. Hieronima zawiera 154 pisma, które powstały w latach 374-419, to znaczy od czasu jego przybycia do Antiochii Syryjskiej (po opuszczeniu mniszej wspólnoty w Akwilei, a przed udaniem się na pustynię Chalkis) aż do końca życia.

Są one niewątpliwie tak ważne, iż należy je umieścić zaraz po jego największym dziele - po tłumaczeniu Pisma Świętego na język łaciński - po Wulgacie. Powodem takiego znaczenia są przede wszystkim zagadnienia, które listy poruszają, oraz wykwintny, pełen krasomówczego piękna styl pisarski autora.

Listy zajmują cenne miejsce w twórczości piśmienniczej św. Hiero­nima. On sam miał tego świadomość, skoro umieścił je w wykazie swej twórczości pisarskiej. Zbiór Hieronimowych listów zawiera 154 pisma, które powstały w latach 374-419, to znaczy od czasu jego przybycia do Antiochii Syryjskiej (po opuszczeniu mniszej wspólnoty w Akwilei, a przed udaniem się na pustynię Chalkis) aż do końca życia.

Niniejszy Przewodnik stanowi Wydanie II poszerzone o kolejne doświadczenia animatorów Wspólnoty Duchowych Niewolników Maryi zebrane w trakcie prowadzenia wielu edycji 33-dniowych rekolekcji „33 dni AD IESUM PER MARIAM” w polskich parafiach oraz własnej formacji duchowej na drodze do świętości prowadzącej do Jezusa przez Maryję. 

Przewodnik zawiera praktyczne wskazówki dotyczące sposobu przygotowania do całkowitego poświęcenia się Jezusowi przez Maryję oraz oryginalne opracowanie ćwiczeń duchowych na 33 dni przygotowań ks. Fryderyka W. Fabera na podstawie Traktatu o doskonałym nabożeństwie do NMP.

Posłuszeństwo chrześcijańskie jest drogą do wewnętrznej wolności. Jest ono przechodzeniem od mojego projektu życia do oddawania się w dyspozycję Boga.

Oddając się w Jego ręce, stajemy się prawdziwie wolni. Posłuszeństwo zakłada głębokie pragnienie słuchania Boga i gotowość poznawania Go.