Książki - KSIĘGARNIA

W jaki sposób akceptująco przyjąć siebie samych, innych i świat? Jak osiągnąć duchową jedność i spójność? Dzięki czemu przeniknąć głębię codzienności i zbliżyć się do tajemnicy sensu istnienia?

Richard Rohr zaprasza nas, by wkroczyć na drogę duchowej przemiany, którą Jezus głosił i ucieleśniał w swoich naukach – do odkrycia wartości prostoty, miłości, przebaczenia i współczucia.

Zachęca, by dzięki praktyce kontemplacji uczyć się żyć chwilą obecną.

Mistrzami w tej dziedzinie byli jego zdaniem mistycy, którzy pod wpływem łaski traktowali teraźniejszość jak nagie teraz – jako moment, w którym Chrystus tu i teraz jest blisko nas. Odwołując się do ich doświadczeń, podpowiada, jak nauczyć się patrzeć na rzeczywistość ich oczami.

Dojdzie do kolosalnego przełomu, kiedy uszanujesz i zaakceptujesz Boży obraz w sobie samym, a potem będziesz go widział również w każdym innym człowieku, wiedząc, że dla innych jest on równie niezasłużony, jak dla ciebie. To dlatego przestajesz oceniać i zaczynasz kochać bezwarunkowo, nie pytając, czy ktoś jest tego godny. Przełom przychodzi w jednym momencie, chociaż jego urzeczywistnienie pogłębia się i nabiera coraz większej pewności w miarę upływu czasu.

Jeśli potrafisz być obecny, poznasz Prawdziwą Obecność.

Miałem sen. Na balkonie bazyliki świętego Piotra w Rzymie stał nowo wybrany papież. Wyjaśniał tłumom sens imienia, które sobie obrał. Rafael znaczy „Boży lek” albo „Bóg uzdrawia”. Z Biblii jest znany, a w tradycji czczony, jako wierny przewodnik na drogach.

Tymi słowami zaczynają się Listy do papieża, najnowsza książka ks. Tomáša Halíka, znanego teologa, filozofa i psychoterapeuty. Adresatem tytułowych listów jest „papież z krainy snów”, a ukryte znaczenie jego imienia ma być zachętą do szukania nowych dróg oraz zwiastunem niezbędnych przemian w Kościele.

W dwunastu listach do wirtualnego Następcy św. Piotra autor podejmuje całkiem nie-wirtualne, palące problemy współczesnego Kościoła: przyczyny obecnego kryzysu, zapomniana wewnętrzna siła religii, wolność i odpowiedzialność, tradycjonalizm, progresizm, uniwersalizm, tożsamość i apostolskość Kościoła, czy tematy eschatologiczne, jak powszechne zbawienie.

I, jak zawsze, ks. Tomáš Halík zaskakuje przenikliwością sądów, świeżością spojrzenia oraz trafnością propozycji.

Odważna zachęta, by szukać nowych dróg do Źródła naszej wiary.

Daj się przeniknąć oddechowi Boga. Pismo Święte uczy o modlitwie całego człowieka. Nie tylko twoja dusza spotyka się z Bogiem – spotykasz się z Nim ciałem, intelektem i emocjami. Wszystkim, co ciebie stanowi.

Cały ty, bez masek, otwierasz się na działanie Boga, wyczekującego niecierpliwie twojej odpowiedzi. Z tego spotkania rodzi się wielkie poznanie i wsłuchanie w Tego, który swoim Słowem stwarza i zbawia wszystko wokół ciebie.

Maria Miduch zaprasza do odkrycia tej samej modlitwy, która łączyła Dawida, Jonasza, Jeremiasza i apostołów.

Publikowanie we współczesnej nam epoce, choćby w przystępnej postaci, wyboru pism eremity tak przejrzystego i doskonałego, jakim był bł. Paweł (1476–1528), to świadome wyzwanie rzucone światu z ufnością i w nadziei, która nie zawodzi; w „szaleństwie” człowieka, który wie, że głupstwo u Boga jest mądrzejsze od zwodniczej mądrości ludzi.

Ten, kto wśród współczesnego zamętu szuka drogi, żeby wrócić do swojej izdebki, bez czego nie można spotkać żywej Prawdy, podejmie to wyzwanie. Erem może stanowić konkretną metaforę dla tak wielu spośród nas, którzy na pustkowiu teraźniejszości chcieliby zyskać pomoc, żeby żyć w „wewnętrznym klasztorze” przesyconym pragnieniem Boga.

Dla innych, bez wątpienia mniej licznych, ale „powołanych” w szczególny sposób, teksty zawarte w tej książce mogą służyć jako przewodnik do tego, by w dosłowny sposób znaleźć drogę do eremu: „O beata solitudo, o sola beatitudo!”.

Niemal przez całą starożytność chrześcijańską i przez średniowiecze wierzono, że Maria z Magdali (zob. Mt 27,56.61; Mk 15,40.47; 16,1.9; Łk 8,2; J 19,25; 20,1.11–18), Maria z Betanii, która podejmowała Pana, przysłuchiwała się Mu (zob. Łk 10,38–42) i namaściła Jego stopy olejkiem nardowym (zob. J 11,2; 12,3–7), kobieta, która – również w Betanii – namaściła głowę Pana (zob. Mt 26,6–13; Mk 14,3–9), i grzesznica, która obmyła Jego stopy łzami, aby następnie otrzeć je własnymi włosami (zob. Łk 7,36–50) – to jedna i ta sama osoba.

Chociaż nie brakuje ojców dostrzegających tu więcej kobiet, bł. Paweł Giustiniani bez wątpienia staje po stronie tych, którzy w św. Marii Magdalenie widzą jedną tylko osobę, i jak sam wyznaje, obdarza ją głębokim nabożeństwem – zyskał tę łaskę, że zostało ono umocnione również w eremie w Camaldoli. Jest aż pięć jego niewielkich dzieł poświęconych postaci Magdaleny:

1. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Pierwsza redakcja (SMMV I);

2. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Druga redakcja (SMMV II);

3. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Pierwsza redakcja łacińska (SMMlat I);

4. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Druga redakcja łacińska (SMMlat II);

5. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Redakcja w języku volgare (SMMvolg).

W SMMV II odnajdujemy typowy i wartościowy przykład rozważania nad świętym tekstem, zgodnie z nauczaniami skodyfikowanymi przez np. św. Lorenza (Wawrzyńca) Giustinianiego (1381–1456). Odwołanie się do tego autora wydaje się nam właściwe, zważywszy na jego autorytet w tej dziedzinie, a także przede wszystkim ze względu na bezpośrednią znajomość – udokumentowaną w sposób pewny – jaką utrzymywał z nim jego błogosławiony potomek (który zresztą wykazuje, że w dziedzinie duchowości ma wiele wspólnego ze świętym patriarchą).

Zresztą św. Lorenzo Giustiniani nie ogranicza się do tego, aby przedstawić scholastyczną definicję bądź naszkicować zasady i odczucia, na jakich powinna się opierać właściwa medytacja nad świętym tekstem, ale oferuje różne cenne tego przykłady…

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów.

Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

Przepis na to, jak zachować człowieczeństwo we współczesnym świecie

Postęp i rozwój technologii od kilku dekad nabierają coraz większego tempa – nic więc dziwnego, że człowiek czuje się zagubiony. Jak pozostać sobą w czasach, w których ludzi zastępuje się maszynami? Kim tak naprawdę jesteśmy – dziełem Boga czy efektem ewolucji? 

Svend Brinkmann zabiera nas w fascynującą wyprawę po Europie, w czasie której towarzyszymy młodemu Andreasowi. Wraz z bohaterem – podróżującym z tajemniczym manuskryptem – dowiadujemy się, dlaczego warto stawiać sobie pytania o naturę człowieczeństwa, poznawać historię i kulturę naszego kontynentu oraz na czym polega najważniejsze zadanie ludzkości. W czasie zwiedzania Francji, Florencji, Pragi i innych miejsc odkrywamy ludzką naturę na sześć sposobów.

Anselm Grün, jeden z najbardziej cenionych autorytetów duchowych na świecie, pisząc o ludzkim pragnieniu niezależności, przekonuje, że to właśnie relacja z Chrystusem czyni życie wolnym i pięknym.

Dzięki przyjaźni z Nim wychodzimy stopniowo z poczucia osamotnienia oraz przywiązania do ludzkich opinii i oczekiwań.

Benedyktyński mnich pokazuje, jak dzięki doświadczeniu bezwarunkowej Bożej miłości wyrwać się z więzów rozmaitych zniewoleń, przestać opierać swoją wartość na osiągnięciach i sukcesach, a przede wszystkim, jak zacząć żyć pełnią życia.

Miłość, do której wzywa nas doskonałe prawo wolności, zezwala człowiekowi na jego wolność, szerzy pokój, pozwala zaakceptować siebie samego, a tym samym stać się ze sobą jednością. Prawdziwa miłość jednoczy i uzdrawia ludzi, udziela im schronienia, w którym czują się jak w prawdziwym domu, w którym mogą być rzeczywiście tym, kim stworzył ich Bóg, Jego wolnymi synami i wolnymi córkami. Nie ma prawdziwej miłości bez wolności. I nie ma prawdziwego doświadczenia Boga bez doświadczenia wewnętrznej wolności.

Teksty ks. Grzywocza to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą odkryć bogactwo świata duchowego, otwierać się na bliskość Boga, a także stać się znakiem dobroci i błogosławieństwa dla innych.

W jaki sposób doświadczyć obecności Boga? Czy wszyscy mogą wejść na drogę kontemplacji?
Jakie są konsekwencje braku ciszy w codziennym życiu? Czy Boże milczenie jest karą? Jak nauczyć się słuchać Boga, siebie samych i innych ludzi?

Ksiądz Krzysztof Grzywocz – teolog, rekolekcjonista, kierownik duchowy – dzieli się wskazówkami dotyczącymi tego, jak kształtować swoją duchową wrażliwość. Podpowiada, w jaki sposób dostrzegać miłość Boga w prostocie codzienności.

Świat, który nas otacza, jest przede wszystkim światem duchowym. Wierzę, że „Bóg stworzył rzeczy widzialne i niewidzialne”. Świat nie ogranicza się tylko do tego, co widać i słychać. Jesteśmy otoczeni światem duchowym, który jest ważniejszy niż świat widzialny. Jeżeli ktoś myśli, że realne jest tylko to, co widzi, ma bardzo ubogą koncepcję realności… Najbardziej realne jest niewidoczne.

Gdy na chwilę przystaniesz, martwa litera Pisma ożyje. Ksiądz Andrzej Draguła komentuje Ewangelię bez pośpiechu. Uważnie przygląda się pojedynczym słowom i zastanawia się, co oznaczają one dla ludzi XXI wieku. Czy język Biblii i teologii może wpływać na nasze życie? Tak, pod warunkiem że się zatrzymamy i spokojnie zastanowimy nad sensem Słowa.

Wtedy powoli zacznie ono przenikać naszą codzienność.

Czy anioły rzeczywiście są wśród nas? Czy ingerują w nasze życie?

Aby się przekonać, przeczytaj książkę Joan Wester Anderson, która jest nazywana „Anielską Damą”, a na temat aniołów pisze od 1992 roku. W Anielskich drogach, tłumaczonych i znanych na całym świecie, zebrała kilkadziesiąt autentycznych relacji o działaniu i obecności Bożych posłańców. Samolot, górski szlak, opustoszała podmiejska droga – to tylko niektóre miejsca, w których zwykli ludzie doświadczyli namacalnej obecności i mocy aniołów. Te nieziemskie istoty naprawdę nam pomagają, abyśmy uwierzyli, jak dobry jest Bóg.

Uczestnictwo w liturgii ma – poza aspektem duchowym – również wymiar cielesny. Umożliwia ono udział w życiu Trójcy Świętej poprzez konkretne środki wyrazu: od wykonania znaku krzyża, przez wstawanie, śpiewanie, klękanie aż po spożywanie Eucharystii – spotkanie z Chrystusem, Oblubieńcem Kościoła i każdej duszy.

Głębokie zrozumienie myśli liturgicznej autora opiera się na teologii ciała Jana Pawła II, zgodnie z którą Bóg stworzył człowieka z miłości i do miłości jako istotę o naturze oblubieńczej.

Cooper ukazuje duchowy wymiar cielesności w taki sposób, by pomóc zbliżyć się do tajemnicy tego, co rzeczywiście dzieje się w liturgii.

Łączy spostrzeżenia Karola Wojtyły ze współczesnym namysłem liturgicznym.

Teologia ciała św. Jana Pawła II, która winna być znakiem rozpoznawalnym jego pontyfikatu, w Polsce nadal nie jest dobrze znana. Znacznie większym uznaniem i popularnością cieszy się ona w Stanach Zjednoczonych. Dlatego bardzo się cieszę, że polskiemu czytelnikowi zostanie przybliżona kolejna z anglojęzycznych pozycji popularyzujących ten wymiar nauczania papieża. Moją radość pogłębia jeszcze fakt, że Adam G. Cooper przekuł papieskie przemyślenia w opowieść o kulcie Bożym, pokazując, jak niesamowicie ważne są nasze ciała w celebrowaniu i przeżywaniu boskiej liturgii.

Jakże wielu z nas ma trudności na modlitwie. Nie wiemy, w jakich słowach zwrócić się do Boga, albo „zagadujemy” Go, mnożąc recytowane teksty, powtarzając te same formuły i nie dopuszczając Boga do głosu. Tymczasem Jezus mówi, by na modlitwie nie być gadatliwym i uczy nas słów Ojcze nasz…

Komentarzem do nich są trzy pochodzące z III wieku traktaty o modlitwie autorstwa wielkich mistrzów starożytnego chrześcijaństwa: Tertuliana, św. Cypriana i Orygenesa.

W swoich dziełach szczegółowo objaśniają znaczenie i sensy kolejnych wezwań Modlitwy Pańskiej, ale wiele w nich też uwag i refleksji pozwalających na lepsze rozumienie tradycji naszej wiary. Przede wszystkim jednak mogą one pomóc Czytelnikowi w modlitwie – „po to pisali swoje dzieła jej autorzy, po to je przetłumaczono i temu przede wszystkim mają one służyć” (Henryk Pietras SJ).

Módlmy się więc, drodzy bracia, tak jak Bóg, nasz Mistrz, nas nauczył… Św. Cyprian

Zapraszamy do fascynującej podróży przez czasy wczesnochrześcijańskiego Mediolanu w towarzystwie św. Ambrożego z Mediolanu, wybitnego biskupa, mówcy i myśliciela. Jego dzieło "O dziewictwie" ukazuje nam tajemnice życia konsekrowanego, rzucając światło na wyjątkowy okres IV wieku, kiedy Kościół przechodził przez dynamiczne przemiany.

W czasach, gdy chrześcijaństwo stawało się coraz bardziej wpływową siłą społeczną, a liczba wyznawców rosła, św. Ambroży stał na czele Mediolanu, pełniąc rolę biskupa i pasterza. Jego pisma nie tylko przetrwały wieki, ale także wciąż inspirują i prowokują do refleksji.

"O dziewictwie" to jedno z tych niezwykłych dzieł, które ukazują głęboką troskę Ambrożego o duchowieństwo, dziewice konsekrowane oraz kult męczenników.

Autor, z wyjątkowym zmysłem literackim i dogłębną wiedzą teologiczną, prowadzi czytelnika przez moralno-ascetyczne rozważania na temat życia poświęconego Bogu.

Jego mowy, listy, hymny i komentarze biblijne pozostają niezwykłym dziedzictwem, a "O dziewictwie" stanowi perłę w koronie jego twórczości.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Jednym z takich dzieł jest Naśladowanie Chrystusa, które jak się okazuje mylnie przypisywane jest kanonikowi Tomaszowi z Kempen (1380–1471?) będącemu wyłącznie kopistą traktatu. Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. 

Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis, któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Treścią tej książki jest afirmacja wyboru Boga, tak pełna i radykalna, że mnóstwo czytelników widzi w niej po prostu negację wszelkich ludzkich wartości. Ale co w takim razie powiedzieć o Ewangelii, w której Chrystus wyraźnie żąda tak pełnego postawienia Go na czele swoich miłości, żeby w porównaniu z Nim każda inna miłość, nawet do własnego życia, była jakby odrzuceniem?

Ulecz Boga w sobie, ulecz siebie

• Czy choroba psychiczna wyklucza świętość?
• Czy psychiatra zajmuje się życiem duchowym pacjenta?
• Czy egzorcyzmy bardziej szkodzą niż pomagają i należy ich zakazać?
• Jak postrzeganie Boga kształtuje nasze życie?
• Czy celibat deprawuje ludzką seksualność?
• Kim stał się dla Polaków Jan Paweł II?

Tomasz Terlikowski, filozof, publicysta, rozmawia z dr. hab. Krzysztofem Krajewskim-Siudą, psychiatrą i psychoterapeutą, o problemach z pogranicza duchowości i zdrowia psychicznego. Psychiatra wciąż jest w powszechnym odbiorze lekarzem z obszaru tajemnicy, świata fascynującego i przerażającego zarazem. Styka się z psychozami, urojeniami, zaburzeniami lękowymi, często na tle religijnym.

Okazuje się, że wiedza z obszaru medycyny i psychologii pomaga nam zrozumieć nie tylko to, co przynależy do obszaru patologii duchowości, ale także to, co z naszej religijności zdrowe i potrzebne.

Warto wiedzieć, w co wierzymy – mówił śp. Benedykt XVI – i ta książka zdecydowanie w tym pomaga.

Jak pogłębić swój wewnętrzny pokój i radość? Jak zaspokoić głód serca? Jak dojść do pełni, którą jest sam Bóg?

John Main OSB odkrył na nowo moc modlitwy kontemplacyjnej i przywrócił ją wspólnocie chrześcijańskiej, stając się dla wielu najważniejszym przewodnikiem duchowym naszych czasów. W tej książce zachęca do cichej „modlitwy jednego słowa” i podpowiada, w jaki sposób poprzez praktykowaną codziennie medytację pokonać rozproszenia, uwolnić się od skupienia na sobie i doświadczyć wewnętrznej równowagi.

To przewodnik dla poszukujących wyciszenia i pogłębienia życia duchowego, którym coraz trudniej zmotywować się do modlitwy.

W naszej tradycji jest tylko jedna modlitwa – modlitwa Jezusa. Zanurzamy się w niej, otwierając na nią nasze serca. W tradycji Kościoła doświadczenie to nazywane jest modlitwą wiary, modlitwą kontemplacyjną czy też modlitwą czystą. My używamy określenia „medytacja”, która jest trwaniem w bezruchu, w centrum naszego jestestwa, by wraz z Chrystusem dojść do centrum, w którym przebywa Trójca Święta.

Czy pragniesz, by twoja modlitwa stała się prawdziwym przebywaniem z Bogiem?

Nawet najwznioślejsze i najpiękniejsze rzeczy, które przeżywamy, składają się z drobiazgów. Są osadzone w ciągach prostych czynności oraz zwyczajnych zdarzeń.

Jak przeniknąć do głębi codzienności – rzeczywistości, w której żyjemy, pracujemy i kochamy?

W jaki sposób dostrzec w niej szansę, którą wszyscy otrzymujemy wraz z każdym kolejnym wschodem słońca?

Warto zrobić użytek z naszego szóstego zmysłu. Jest nim wiara, która łączy nas ściślejszymi więzami z Bogiem i ludźmi.

Ksiądz Grzegorz Strzelczyk pokazuje sens i szczęście kryjące się w przestrzeniach pracy, domu, relacji z bliskimi, modlitwy oraz Kościoła. Daje konkretne wskazówki, jak je pielęgnować, a przede wszystkim unaocznia, że wiara pomaga nam pełniej je przeżywać, bo jest ona prawdziwym kluczem do lepszego życia. Do niezwyczajnego szczęścia w zwyczajnej codzienności.

Jak wiele dzisiejszy Kościół ma wspólnego z Jezusem? Czy Kościół zabrał nam wolność, którą podarował nam Chrystus? Wierzymy w jednego Boga, czy może w trzech? Czy to, co święte, kończy się na progu świątyni? Czy po śmierci przestajemy być sobą?

Większość z nas wzrastała w religijnym otoczeniu. Chrześcijaństwo jest więc dla nas tak oczywiste, że przestajemy się nad nim zastanawiać. Czy jednak naprawdę wiemy, w co wierzymy?

Jeden z najodważniejszych polskich teologów w rozmowie z Anetą Kuberską-Bębas prowokuje do zmierzenia się z tym pytaniem i zaprasza na wyprawę w głąb chrześcijaństwa.

Pośród gonitwy tego świata wielu ludzi szuka prostej modlitwy i życia wypełnionego wewnętrznym pokojem, właściwych dla drogi kontemplacji. Im bardziej świat przyspiesza, tym bardziej potrzebujemy równowagi i spokoju, którymi obdarza nas modlitwa. Im bardziej złożony staje się świat, tym bardziej potrzebujemy prostoty kontemplacji.