Książki - KSIĘGARNIA

Niniejsza książka jest owocem refleksji podjętej w czasie tych dwóch edycji rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans. V rekolekcje Mysterium fascinans pt. „Żyć w Chrystusie”, były poświęcone sakramentom inicjacji chrześcijańskiej, w czasie VI edycji zgłębiano tajemnicę Ducha Świętego, szczególnie wymiar Jego uświęcającego działania w sakramentach inicjacji.

Czym jest życie według jutrzenki? Tym razem zadajemy sobie pytanie, czym jest życie, jaką ma wartość i dlaczego miłość jest w życiu taka ważna.

Czasami nie mamy czasu na obszerne teksty, a potrzebujemy mądrości w pigułce, myśli, która podniesie nas na duchu i wleje pozytywne nastawienie do świata.

Z serii ilustrowanych książek zawierających małe opowieści oraz refleksje i sentencje. Jest to coś w rodzaju pigułek mądrości, które pomagają zagłębić się w samym sobie.

Ksieni Cecylia daje nam genialnie prosty wykład, stanowiący zakończenie jej książki: rozdział zatytułowany Liturgia jest tylko jedna.

To jest wewnętrzna „liturgia” w Trójcy Świętej, uwielbienie składane Ojcu przez Syna, a człowiekowi dana jest łaska udziału w tym uwielbieniu. Program na całe życie modlitwy i na całe życie wynikającego z niej działania; i przyczyna konieczności tego, żeby modlitwa i działanie były zgodne.

Nie będziemy tu oczywiście streszczać całej książki.

Oprócz teologicznej podstawy są w niej zawarte świetne uwagi praktyczne, płynące nie tylko z tradycji, ale także najwyraźniej z długiego doświadczenia dróg modlitwy tak we własnej duszy, jak i we wspólnocie. Widać w tych radach troskę o unikanie wszelkiego subiektywizmu i wszelkiej przesady; słynny umiar benedyktyński wyraża się w szukaniu drogi najprostszej, ale także najbardziej zgodnej z prowadzeniem Bożym, choćby to było przez ciemną dolinę.

Eucharystia nie ma być źródłem wzruszeń, ale źródłem łaski; sakrament pokuty nie jest po to, żeby się zajmować jak najstarannniej własnym ja, ale po to, żeby otrzymać przebaczenie.

Modlitwa to życie, a życie ma mnóstwo form i przejawów, i nie można go zamykać raz na zawsze w jakimś systemie.

Książka o. Jana P. Strumiłowskiego "Zrodzony z wiary. Teologiczne podstawy tożsamości człowieka według Thomasa Mertona".

Chrześcijanie, chcąc budować kulturę opartą na wierze, zbyt mocno skupiają się na jej skutkach społecznych, politycznych itp., nie dostrzegając, że zatraca się rozumienie tego, co stanowi ich fundament, a jest nim właśnie wiara.To zaniedbanie może sprawić, że ich wysiłki okażą się zupełnie nieskuteczne.

Kolejna pozycja z serii książek autorstwa B. Ferrero, zawierająca małe opowieści oraz refleksje i sentencje. Jest to coś w rodzaju pigułek mądrości, które pomagają zagłębić się w samym sobie.

«Czy Bóg jest niedobry?». Pytania dzieci zawsze są bezpośrednie i bezlitosne. Jeżeli Jezus głosi Boga miłości, a jednak nadal istnieje tyle cierpienia, wszystko czego naucza katechizm? Każdego dnia w wiadomościach, w doświadczeniu osobistym, w milionach historii, cierpienia człowieka pozostają pozbawione znaczenia i wytłumaczenia. Co należy myśleć o Bogu, który tak chce, czy może zmienić? I co należy myśleć o Jezusie, który potrafi zmienić wodę w wino, ale nie potrafi przeszkodzić choć jednej wojnie? Ta książeczka pragnie pomóc rodzicom, nauczycielom i katechetom w prowadzeniu z najmłodszymi dialogu na temat trudnego problemu zła i cierpienia.

Opowiadania dla dzieci wprowadzające w modlitwę „Zdrowaś Maryjo”. Książeczka ta zawiera kilkanaście małych opowiadań i modlitw, by rozważyć, poznać i zrozumieć każde zdanie „Zdrowaś Maryjo”.

Temat jest z jednej strony piękny, jednak z drugiej bardzo trudny. Nie chodzi w nim przecież o zwykłą wesołość, utrzymywanie dobrego humoru, programowy optymizm. W życiu ludzi wierzących radość jest trudna, gdyż widzą oni wiele zła, jakie dzieje się na świecie, a i sami znają także swoje słabości – z czego się tutaj radować?

Dlatego też wielu wierzących chodzi smutnych, niezadowolonych z tego, co się na świecie dzieje. Ponadto wiara dla wielu jest widziana w perspektywie moralnych nakazów i zakazów, co kojarzy się raczej z przymusem niż z wolnością i radością!

Jednak w Biblii znajdujemy wyraźne polecenia, aby się radować. Już sama nazwa zasadniczego orędzia Nowego Testamentu przekazanego nam przez Pana Jezusa: ewangelia, oznacza dobrą nowinę, która przez samo „dobro” powinna nam nieść radość. Ponadto znajdujemy także wprost wezwania do radości, zarówno w Starym Testamencie, jak i w Nowym: „Radujcie się!”.

Z serii ilustrowanych książek zawierających małe opowieści oraz refleksje i sentencje. Jest to coś w rodzaju pigułek mądrości, które pomagają zagłębić się w samym sobie. «Zawsze będzie nowy dzień, aby powiedzieć ci „kocham cię”.

I zawsze będzie kolejna możliwość, aby zapytać: „Czy mogę coś dla ciebie zrobić?”».

Ta mała antologia, na którą składają się fragmenty pism św. Jana Bosko, powstała z pragnienia docenienia jego nauczania o codziennej modlitwie, medytacji i kontemplacji. Chcielibyśmy, aby te teksty wzbudziły w czytelniku chęć głębszego poznania działalności wychowawczej Apostoła Młodzieży.

Dziedzictwo duchowe świętego z Turynu nie może być sprowadzone jedynie do wymiaru społecznego czy pedagogicznego, ponieważ sięga ono o wiele głębiej, przypominając każdemu chrześcijaninowi, że nieodzowne jest łączenie aktywności apostolskiej z ugruntowaną modlitwą. Dzisiaj, kiedy zagraża nam niebezpieczeństwo przesadnego zaufania w skuteczność programów wychowawczych i duszpasterskich, ksiądz Bosko przypomina, że klucz do wszystkiego zawiera się w tej maksymie: „Jeśli się modlicie, z dwóch ziaren, które zasiewacie, wyrastają cztery kłosy…”.

Teksty zamieszczone w antologii, czasami mało znane i niedocenione, nie potrzebują obszernych komentarzy. Są przekonujące i wyraziste dzięki zestawieniu ich obok siebie. 

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów.

Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

Oddajemy do rąk Czytelników teksty autorstwa Pseudo-Antoniego Wielkiego i Izajasza Anachorety. Niniejszy tom to owoc rozpoczętego procesu całościowego, pierwszego w Polsce tłumaczenia Filokalii, antologiipism duchowych (IV – XV wiek) zredagowanej w XVIII w. przez św. Makarego z Koryntu i św. Nikodema Hagiorytę.

Tekst Pseudo-Antoniego to zbiór zasad przydatny dla człowieka, który ćwiczy się w cnocie i w filozofii. Całość ma formę zachęty, można ją ująć w takim zawołaniu: Nie zniechęcaj się niepowodzeniami, cel jest możliwy do osiągnięcia, walcz o cnotę, walcz o poznanie prawdziwej mądrości, wszystko jest w zasięgu twojej ręki. Możesz być pobożny i szczęśliwy.

Z kolei Izajasz Anachoreta skupia się głównie na zagadnieniu czujności. Na pierwszym miejscu staje tutaj praktyka straży umysłu, kontroli myśli.

Czytając uważnie dzieło św. Hezychiusza od razu zwracamy uwagę na koncentrację na przeżyciach wewnętrznych. Cała wojna , jak i cała chwała i szczęście, koncentrują się w umyśle i w sercu. Nawet temat bliźniego pojawia się dość pobocznie.

Oczywiście nie oznacza to, że temat był nieistotny dla autora, jednak dzięki wysokiemu stopniowi ogólności w relacjach z bliźnimi oraz skupieniu się na walce wewnętrznej i modlitwie Jezusowej św. Hezychiusz osiągnął rzecz niezwykle trudną, gdyż napisał dzieło, które może być czytane z pożytkiem zarówno przez pustelników, mnichów mieszkających we wspólnocie, jak i ludzi świeckich.

Jeśli pośród codziennej aktywności szukasz prostego sposobu pozostawania w łączności z Bogiem, ta książka jest właśnie dla Ciebie. Autor z jednej strony daje Ci narzędzia, a jednocześnie odpowiada na osobiste pragnienie głębi. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Pisząc o gniewie, jednej z ośmiu logismoi  dręczących rodzaj ludzki, Ewagriusz posługuje się metaforą szczególną, porównując działanie pod wpływem gniewu do wyczynów człowieka odurzonego winem. Dla znających Pismo Święte ta metafora ma szczególne konotacje: w Dziejach Apostolskich Apostołowie przemawiający pod wpływem Ducha Świętego przez niektórych byli podejrzewani o upicie się młodym winem (por. Dz 2,13–14).

W naszym przypadku jednak człowiek nie działa pod wpływem Ducha Świętego, ale ducha złego i w związku z tym jego dzieła nie są duchowe, ale szatańskie. Żadna bowiem inna wada nie czyni z człowieka [umysłu] demona tak, jak gniew.

Wierność łasce. Kierownictwo duchowe zaawansowanych jest referatem wygłoszonym w dniu skupienia duszpasterzy akademickich w Zakopanem 23 września 1962 r.

W tamtych latach duszpasterstwo akademickie było jedyną możliwą formacją pogłębiającą młodych katolików. Władze państwowe rozwiązały bowiem wszystkie istniejące dotychczas organizacje katolickie, takie jak Sodalicja Mariańska, Iuventus Christiana, Odrodzenie, Akcja Katolicka... Referat wygłoszony wówczas do duszpasterzy akademickich, jest dzisiaj aktualny dla wszystkich duszpasterzy grup i ruchów zaangażowanych chrześcijan.

Mamy nadzieję, że z tekstu o kierownictwie duchowym skorzystają nie tylko duszpasterze, ale wszystkie osoby zainteresowane własnym rozwojem duchowym.

Aby pisma tak wybitnych autorów, jak św. Grzegorz Wielki, nie popadły w zapomnienie jako teksty „tylko dla fachowców”, odajemy do rąk czytelników antologię fragmentów jego głównego dzieła - Moraliów. W ten sposób chcemy uczynić je bardziej przystępnymi dla szerszego grona odbiorców.

Jest to monumentalne dzieło, składające się z trzydziestu pięciu ksiąg, a jego podtytuł, Komentarz do księgi świętego Hioba, wydaje się mocno zawężać tematykę dzieła, przez co wprowadza pewne niedomówienie: w Moraliach znajdziemy wiele treści, które wykraczają poza ramy biblijnej egzegezy. Wbrew przypuszczeniom nie stanowią one jedynie komentarza do Księgi Hioba, ale dostarczają wykładni wielu aspektów życia chrześcijańskiego w jego duchowym bogactwie.

Dzieło św. Grzegorza charakteryzuje głęboka przenikliwość w ocenie rozwoju życia wewnętrznego. Demaskuje on najsubtelniejsze pułapki, zastawione na drodze wzrastania człowieka w cnocie i modlitwie.

Równocześnie autor zachowuje zdroworozsądkowy osąd, daleki od rygoryzmu, ale równocześnie obcy pobłażliwości. Ostatecznie punktem wyjścia jest zawsze świadomość, że bez pomocy Boga słaby człowiek nijak postąpić nie może.

Ten tomik jest zapisem wykładów o modlitwie, prowadzonych dla nowicjatu od wiosny 2023 roku. Wykłady były skierowane do konkretnych osób i uwzględniały fakt, że te osoby, jakkolwiek z punktu widzenia prawa członkinie „nowicjatu”, miały już za sobą całe lata doświadczenia na drogach modlitwy, toteż nie trzeba było tłumaczyć im wszystkiego od zera. Raczej chodziło o pewną powtórkę i systematyzację tematu, a zwłaszcza o samą istotę rzeczy, o osadzenie tego, co nazywamy modlitwą, w całościowej naszej relacji z Bogiem.

Jeszcze i z innej przyczyny nie chcę tu wchodzić w jakieś szczegóły techniczne; bo tam, gdzie mowa o relacji, o rozmowie, ważniejszym tematem jest Rozmówca niż technika mówienia czy zasady interpunkcji. Można w tych zasadach tak ugrzęznąć, że już zza nich nie widać nic więcej. Tak a nie inaczej siedzieć, tak a nie inaczej zapisywać, tak a nie inaczej układać myśli w punkty… takie rzeczy mogą się chwilowo przydać, ale robienie z nich ważnej zasady jest żałośnie bezosobowym ujęciem tego, co jest właśnie w istocie swojej osobowym kontaktem.

Nie będzie tu także mowy o mistyce, o której pojęcia doświadczalnego nie mam żadnego, a książkowe słabe. Będzie o drodze modlitwy wspólnej dla nas wszystkich. 

Tym razem Bruno Ferrero w sposób zdecydowany przenosi czytelnika do nieba, chociaż jednocześnie - jak to zawsze czyni - wymaga od niego, aby twardo stąpał po ziemi. Poruszające jest pierwsze opowiadanie i ono wyznacza linię tematyczną dla pozostałych.

Próbowaliśmy połączyć tekst ze zdjęciami, aby w dwugłosie mówiły na ten sam temat, każde na swój sposób.

Wybiegnijmy do przodu... do nieba. Ferrero dostarczy nam wiele myśli, które tę podróż pomogą pogodnie przeżyć.

Niniejsza pozycja stanowi cenne pismo apologetyczne Kościoła katolickiego i daje odpowiedzi na krytyczne pytania oraz najczęściej wysuwane zarzuty. Procesy czarownic, wyprawy krzyżowe, nieomylność papieża czy też katolicka etyka seksualna – w tej książce autor nie unika stawienia czoła żadnej z trudnych kwestii. Konfrontuje fakty z utartymi stereotypami, obnaża półprawdy i błędy.

Argumenty dla wierzących. Odpowiedzi dla poszukujących.

„Większości z nas nieobca jest mniej więcej taka sytuacja: siedzimy swobodnie w gronie przyjaciół i prowadzimy luźne rozmowy, gdy nagle pada hasło „Kościół” i natychmiast obecni w towarzystwie „dobrzy” katolicy muszą poczuć się współwinni odkrytych w nim domniemanych skandali i wykroczeń. Biada też, jeśli od razu nie wyrażą skruchy i nie złożą samokrytyki! „Ten Kościół to szczyt wszystkiego!” (...)