Książki - KSIĘGARNIA

Jesteśmy takie jak Ewa. Wszystkie zostałyśmy oszukane, poniosłyśmy porażkę i popadłyśmy w kłopoty.

Wszystkie bywamy egoistyczne, kłótliwe, złośliwe, zazdrosne i uszczypliwe. Żałujemy, że nie można cofnąć czasu, postąpić inaczej i żyć w harmonii i pokoju. 

W swojej książce  "Kłamstwa, w które wierzą kobiety" Nancy Leigh DeMoss omawia wszystkie rodzaje kłamstw, w które najczęściej wierzą współczesne chrześcijanki. 

Autorka pokazuje, w jaki sposób zrzucić z siebie pęta, odzyskać wolność i wieść obfite życie w łasce Boga i z Jego przebaczeniem.

Książka ta przedstawia najsilniejszy oręż przeciwko kłamstwom szatana: Bożą prawdę.

„To podstawowa i ponadczasowa wiedza dla wszystkich kobiet.”
Henry I Marilyn Blackaby

„…kobieta wnikliwa i współczująca”
Elisabeth Elliot

„Potrafi objaśniać Biblię jak mało kto we współczesnym świecie chrześcijańskim.”
Charles Colson

To nie jest nauka o ośmiu grzechach głównych – to jest nauka o ośmiu rodzajach złych myśli. Grzech w pewnym sensie jest owocem, który wyrasta z myśli, a myśl z kolei jest jak korzeń - na to zwraca opracowanie Pomiędzy grzechem a myślą. O ośmiu duchach zła Ewagriusza z Pontu.

Czy zachowanie twojego współmałżonka nie przyprawia cię czasem o dreszcze? Ona pragnie mieć więcej luzu. On - więcej pomagać innym. Dla niej piętnaście minut spóźnienia to wciąż punktualność. Dla niego - przyjście na czas to już spóźnienie.

Oboje postępujecie i patrzycie na świat w różny sposób, co nie znaczy, że tylko jedno z was ma rację. Jako ekspert w dziedzinie zdrowia emocjonalnego i ludzkich charakterów, Florence Littauer wykazuje, że dzielące was różnice są po prostu wynikiem różnych typów waszych osobowości.

Osobowość plus dla małżeństw pomoże ci rozwiązać wiele konfliktów w waszym związku i docenić to, co niepowtarzalne w twoim partnerze i w tobie samym!

Wykorzystując swoje sprawdzone zasady z Osobowości plus oraz wnikliwe przykłady z życia innych małżeństw, Littauer oferuje mężom i żonom.

Zabijanie lwów jest czymś więcej niż tylko ojcowską radą. To zaproszenie do wędrówki z synem, który przyjmuje ojcowską opiekę, albo z ojcem, który uczy się, co należy mu powiedzieć. Co najważniejsze, rozmowy są przesłaniem do poszukującego pokolenia: Nie jesteś osamotniony. Nie wszystko zależy od ciebie. Odnajdziesz własną drogę.

Idea osiągnięcia "uczciwego życia" bez Chrystusa opiera się na podwójnym błędzie. Po pierwsze, jest niewykonalna, a po drugie, wyznaczając sobie "uczciwe życie" jako ostateczny cel, gubi się samą istotą egzystencji.

Moralność jest górą, której nie da się zdobyć tylko za pomocą samodzielnych wysiłków, a gdyby nawet udało się tego dokonać to tylko po to, by stracić życie wśród lodów szczytu i w nienadającym się do oddychania powietrzu z powodu braku skrzydeł, których wymaga dalszy ciąg podróży.

Dopiero stamtąd bowiem rozpoczyna się prawdziwa wspinaczka. Na nic tu już liny i czekany, reszta jest sprawą skrzydeł.

Ruben Gonzalez przemawiał dla ponad stu firm z listy Fortune 500 na całym świecie. Konkurował w saneczkarstwie męskim na olimpiadach. Jego książki i wystąpienia inspirują, wyposażają i zachęcają ludzi do realizowania ich celów szybciej, niż sądzili, że to będzie możliwe.

Opowieść dla każdego, kto chce wykorzystać w pełni swój potencjał i pomóc to samo zrobić ludziom wokół siebie.

„Od razu polecisz Na skróty znajomym, rodzinie i kolegom w pracy. Ta pozycja jest najlepszym prezentem dla każdego, kto chce odnieść sukces w życiu”.
Jack Canfield, autor książki Zasady Canfielda

„Wspaniała opowieść pełna mądrości. Jeżeli prowadzisz własną firmę, zadbaj o to, żeby każdy w Twoim zespole przestudiował tę pozycję”.
Bob Burg, współautor serii książek Go-Givers – rozdawcy

„Na skróty jest pełna myśli, które mogą zmienić Twoje życie. Dlatego nie kupuj tylko jednego egzemplarza – kup od razu dla swoich dzieci, znajomych, współpracowników”.
Mark Miller, wiceprezes firm Leadership i Chick-fil-A

Droga dzikiego serca to „raport z frontu”.

Sprawozdanie z męskiej wędrówki, spisane na podstawie przeżyć wewnętrznych, relacja mężczyzny nieustannie szukającego uzdrowienia, odnowy i dojrzałości, ojca starającego się o to, co najlepsze dla swoich synów.

Książka ta zatem biegnie dwutorowo – przemawia najpierw do mężczyzn, odnosi się do ich osobistej wędrówki, i zwraca się do tych, którzy wychowują chłopców i formują mężczyzn.

John Eldredge jest autorem licznych książek: Dzikie serce, Pełnia serca, Podróż pragnień, Urzekająca.

Jest również założycielem Ransomed Heart Ministries w Colorado Springs — stowarzyszenia pomagającego ludziom odzyskać zdrowie i żyć pełnią serca. Wraz z żoną i trzema synami mieszka w Kolorado. Uwielbia wyprawy w Góry Skaliste, gdzie oddaje się swoim pasjom — wędkarstwu, wspinaczce i spływom dzikimi rzekami Zachodu.

John Eldredge w książce Odzyskaj swoje życie dostarcza praktycznych, prostych i pokrzepiających wskazówek, jak ocalić wewnętrzne życie.

Wdrażając kilka niezwykle prostych praktyk, które autor nazywa "łaskami", możesz zacząć leczyć własną duszę, wyplątywać się z tragedii rozdartego świata i odkrywać leczniczą siłę piękna.

Zadaj sobie kilka pytań:

• Czy jesteś przeważnie szczęśliwy?
• Czy czujesz się kochany?
• Czy jesteś podekscytowany swoją przyszłością?

Droga Filokalii to 50-dniowe ćwiczenie. Dlaczego taka nazwa?

Otóż jesteśmy przyzwyczajeni, że w okresach Adwentu czy Wielkiego Postu podejmujemy rekolekcje, różnego rodzaju ćwiczenia i praktyki pobożne. W Wielkim Poście odprawiamy bardzo popularne nabożeństwo Drogi krzyżowej. Współcześnie w okresie wielkanocnym zaczęto praktykować Drogę światła.

W nawiązaniu do tych nazw powstała Droga Filokalii.

Czym ona jest? To droga do życia prawdziwie chrześcijańskiego! Polega ona na przybliżaniu duchowości i teologii Filokalii. Szlak ma to do siebie, że może być długi i nie wiadomo, ile potrwa jego przejście.

Niniejsza propozycja jest tylko pewnym wprowadzeniem w duchowość wspomnianego zbioru tekstów. Nie wyczerpie ich treści, bo nie to jest jej celem.

Nareszcie istnieje program edukacyjny promujący zarówno dążenie do najlepszych osiągnięć naukowych, jak i dbanie o własne poczucie bezpieczeństwa, dający jednocześnie uczniom zestaw umiejętności do budowania relacji z nauczycielami. 

Program zbudowany w oparciu o bestsellerową pozycję Pięć języków miłości, wykorzystujący rezultaty wieloletnich badań, który ma za zadanie pomóc zarówno nauczycielom, jak i uczniom w tworzeniu i rozwijaniu więzi na poziomie edukacyjnym i międzyludzkim.

Wewnątrz znajdziesz:

• Propozycję ośmiu prostych i łatwych do przeprowadzenia lekcji, w wersji pełnej i skróconej (średni czas potrzebny na przeprowadzenie lekcji: 35 minut)
• Program dostosowany do potrzeb uczniów szkoły podstawowej, z uwzględnieniem uczniów z traumą czy specjalnymi potrzebami oraz uczniów wybitnych
• Instrukcje i wskazówki ułatwiające budowanie i rozwijanie więzi z nauczycielami, pracownikami szkoły, kolegami i rodziną na możliwie najgłębszym poziomie zrozumienia
• Karty Pracy dopasowane do wieku uczniów, do wykorzystania w czasie zajęć, jak i na przestrzeni kolejnych lat
• Zestaw narzędzi i pomysłów dla wszystkich pracowników placówek edukacyjnych, ułatwiających budowanie kultury akceptacji i poszanowania różnic.

Materiał ten został wielokrotnie sprawdzony i wykorzystany w licznych szkołach, publicznych i prywatnych, dając za każdym razem zdumiewające rezultaty. Czyta się jak dobrą książkę, pełną wciągających historii i przemyśleń, pomagającą zagłębić się w zagadnienie, jakim jest budowanie prawdziwych i trwałych więzi między  nauczycielami i uczniami.

Publikacja Nad księgami opata Jana o naśladowaniu Chrystusa zawiera tekst O naśladowaniu Chrystusa oraz komentarz s. Małgorzaty Borkowskiej OSB.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj, i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Najstarsze z nich to Księga starców i narosła wokół niej literatura egipskiej pustyni. Dalej, Wyznania św. Augustyna; zaliczam je do literatury monastycznej, gdyż autor był wedle ówczesnych pojęć mnichem, chociaż w mieście; założył nawet wspólnotę, napisał dla niej regułę, i jak większość Ojców Kościoła został biskupem z mnicha właśnie.

Następna jest Reguła św. Benedykta; jej nauka, ale przede wszystkim jej praktyka w niezliczonych wspólnotach, kształtowała życie chrześcijańskie (jak pisze Rowan Williams) przez sam fakt, że ukształtowała mnóstwo osobowości, które z kolei kształtowały społeczeństwo. Czwarta jest księga O naśladowaniu Chrystusa.

Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis (1380-1471), któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników tom 100. serii Źródła Monastyczne: Reguły (De institutis coenobiorum) świętego Jana Kasjana.

Dzieło, które czytelnik bierze do ręki, ma swoje wyjątkowe miejsce w literaturze ascetycznej. Ten obszerny traktat powstały w południowej Galii w latach 420–424 kształtował zachodnią myśl monastyczną przez długie lata, między innymi wywarł wpływ na dwa najważniejsze teksty łacińskiej normatywy  klasztornej: Regułę Mistrza oraz Regułę św. Benedykta.

John i Stasi Eldredge w sposób odważny, uczciwy i fascynujący tłumaczą, jak osiągnąć w życiu małżeńskim pułap przewyższający pierwotne oddanie i pragnienie intymności. Jest to książka pełna mądrości i nadziei dla tych, którzy pragną czegoś więcej niż jedynie własnego samozadowolenia i wygody.

„Księga Starców” (Gerontikon) to najstarszy zbiór nauk wczesnych monastycznych „ojców”, pierwsza zachowana próba spisania mądrości pustyni.

W czasie jej spisywania mądrość ta mogła sobie liczyć około stu lat, więc było to dwa lub trzy pokolenia doświadczeń. I już wtedy była na tym poziomie znajomości praw rządzących życiem duchowym i ludzką psychiką, na którym trwa nadal. Jakiś pustelnik, może mnich wędrowny, postanowił sobie, że zamiast chodzenia jak dotąd do ojców po słowo, lepiej będzie mieć ich nauki dostępne i powielone na piśmie, więc on je spisze.

Czytelnik dostaje do ręki zapis konferencji wygłaszanych w klasztorze w Żarnowcu w latach 2018–2021 przez s. Małgorzatę Borkowską i następnie spisanych. Stąd nieco gawędziarski charakter tej książki. Jest ona mimo to częścią większego cyklu komentującego najważniejsze dzieła literatury monastycznej, które miały szczególny wpływ tak na rozwój życia zakonnego w chrześcijaństwie, jak i na kulturę chrześcijańską w ogóle. Są to, w chronologicznym porządku powstawania: Księga Starców, Reguła św. Benedykta i księga O naśladowaniu Chrystusa. Jeśli dodamy Wyznania św. Augustyna, otrzymamy właściwie komplet najsłynniejszych w Kościele zapisów odwiecznej tęsknoty ludzkiej do Boga.

Zbiór listów św. Hieronima zawiera 154 pisma, które powstały w latach 374-419, to znaczy od czasu jego przybycia do Antiochii Syryjskiej (po opuszczeniu mniszej wspólnoty w Akwilei, a przed udaniem się na pustynię Chalkis) aż do końca życia.

Są one niewątpliwie tak ważne, iż należy je umieścić zaraz po jego największym dziele - po tłumaczeniu Pisma Świętego na język łaciński - po Wulgacie. Powodem takiego znaczenia są przede wszystkim zagadnienia, które listy poruszają, oraz wykwintny, pełen krasomówczego piękna styl pisarski autora.

Listy zajmują cenne miejsce w twórczości piśmienniczej św. Hiero­nima. On sam miał tego świadomość, skoro umieścił je w wykazie swej twórczości pisarskiej. Zbiór Hieronimowych listów zawiera 154 pisma, które powstały w latach 374-419, to znaczy od czasu jego przybycia do Antiochii Syryjskiej (po opuszczeniu mniszej wspólnoty w Akwilei, a przed udaniem się na pustynię Chalkis) aż do końca życia.

Książka "Błądzenie pielgrzyma", napisana w roku nawrócenia pisarza, jest jego autobiografią. C. S. Lewis przemawia w niej ze zwięzłością, dzięki której przekazuje swoją oryginalną myśl, bez potrzeby przeprowadzania pełnego wykładu z dziedziny filozofii religii.

Jest to mądra i dogłębna książką; być może najbardziej wojowniczy utwór tego autora poświęcony problematyce chrześcijańskiej.

"Wasza dostojność! Wasze Niełaski! I wy, moje ciernie! Szanowne Diabły! Wznoszę toast na cześć kosmatej Gęby i waszej szacownej uczelni"

Na krótko przed śmiercią C. S. Lewis zebrał kilka esejów wschodzących w skład wcześniej publikowanych prac, tworząc z nich nową książkę. W pierwszych z nich opisuje powrót dobrze nam znanego diabła, który zabiera głos, zwracając się do młodych diabłów, na uroczystym obiedzie w Ośrodku Szkolenia Kusicieli.

"...istny fajerwerk, poruszająca i zachęcająca lektura"
Sunday Times

"... ten zbiór esejów jest ostatnim wspaniałym dziełem znanego chrześcijańskiego pisarza"
Catholik Herald

Bóg nie wprowadza cudów do natury w sposób przypadkowy, jak gdyby z pieprzniczki. Pojawiają się one przy wielkich okazjach: znajdują się w wielkich zwojach historii – nie historii politycznej czy społecznej, ale tej duchowej, która nie może być w pełni poznana przez ludzi.

Jeśli twoje życie nie znajduje się w pobliżu jednego z tych wielkich zwojów, to jak możesz się spodziewać, że zobaczysz jeden z cudów?

Gdybyśmy byli bohaterskimi misjonarzami, apostołami lub męczennikami, byłaby to inna sprawa. Ale dlaczego ty lub ja? Jeśli nie mieszkasz w pobliżu linii kolejowej, to nie zobaczysz, jak pociągi przejeżdżają obok twoich okien. Na ile prawdopodobne jest, że ty lub ja będziemy obecni przy podpisaniu traktatu pokojowego, przy wielkim odkryciu naukowym, czy przy samobójstwie dyktatora? To, że ujrzymy cud, jest jeszcze mniej prawdopodobne. Ani też, jeśli to zrozumiemy, nie będziemy tego pragnęli. „Nikt prawie nie widzi cudów, tylko w nieszczęśliwym położeniu”.

Cuda i męczeństwo mają tendencję do gromadzenia się w tych samych obszarach historii – obszarach, do których z natury nie mamy ochoty się zapuszczać.

Gdyby dzisiaj zapytać dwudziestu dobrych ludzi, co uważają za najwyższą z cnót, to dziewiętnastu z nich zapewne odpowie, że bezinteresowność. Jeśli jednak zapytalibyście o to samo dowolnego chrześcijanina w dawnych czasach, odparłby: miłość. Widzicie, co się stało?

Miejsce pozytywnego określenia zastąpiło negatywne i ma to znaczenie nie tylko językowe. Przecząca forma słowa bez-interesowność nie sugeruje, abyśmy w pierwszej kolejności czynili rzeczy dobre dla innych, lecz abyśmy odmawiali ich sobie – jakby ważne było nie szczęście innych, lecz nasza wstrzemięźliwość. Nie sądzę, aby to wynikało z chrześcijańskiej cnoty miłości.

Nowy Testament wiele mówi o samowyrzeczeniu, ale nigdy nie jest ono celem samym w sobie. Mamy dokonywać wyrzeczeń i brać na siebie krzyż, aby naśladować Chrystusa. I niemal każdy opis tego, co osiągniemy, tak postępując, zawiera odwołanie do jakiegoś pragnienia. Jeżeli we współczesnym umyśle czai się przekonanie, że pragnienie własnego dobra i nadzieja na osiągnięcie radości to rzeczy złe, to wyjaśniam, iż przekonanie to wywodzi się od Kanta i stoików, a nie z wiary chrześcijańskiej.