Książki - KSIĘGARNIA

Edyta Stein podążała drogą prawdy, bo prawda ma swoją drogę: to oznacza, że to, co prawdziwe, daje się poznawać stopniowo, ponieważ, przynajmniej dla umysłu ludzkiego, to, co prawdziwe, zawsze jest złożone, rozbite na fragmenty. Trzeba przyznać – prawda jest różnorodna, będąc jednocześnie fundamentalnie jedna. W jej odsłanianiu się jest zarówno obecność i nieobecność, dar i brak. Inaczej mówiąc, prawda odsłania się w pokornym poszukiwaniu, w pragnieniu, które nie może być dogmatyczne – to znaczy zaspokojone, a więc zgaszone.

Widzimy więc, że pozorne zerwanie ze światem zewnętrznym i z innymi ludźmi nie jest ani ucieczką, ani odrzuceniem. Jest nabraniem dystansu, a dokładniej nabraniem perspektywy: na samotności z Ojcem Jezus modli się za swoich braci. Patrzy z punktu widzenia, który jest podstawą wszelkich punktów widzenia, czyli oczami Ojca, Stworzyciela braci i rzeczy.

Bycie osobą jest warunkiem miłości, ale najpierw stanowi jej owoc. Nie staję się osobą jedynie sam przez się. Bóg i ci, którzy mi w życiu towarzyszą (moi rodzice, mąż czy żona, dzieci, bliscy, sąsiedzi, koledzy z pracy, ogółem „inni ludzie”), też się do tego przyczyniają. Bóg oczekuje, że będziemy osobowi, powierzył nam zadanie wzajemnego „kształtowania” jedni drugich. Mamy się nawzajem „personalizować”, czynić osobami. Rozumiemy, że aby kochać, trzeba być osobą.

Św. Jan od Krzyża w kobiecie dostrzegał osobę idącą na spotkanie z Bogiem. Osobę, która szuka swego spełnienia. On zaś, z całym swym radykalizmem i zrozumieniem natury ludzkiej, pomagał doprowadzić do tego spełnienia, które jest tylko jedno – zjednoczenie w Bogu ... Nie przestaje też swojej drogi proponować i dziś, w dużej mierze, jak się okazuje, poprzez kobiety. By wspomnieć dwie: Edith Stein i Simone Weil...

Autorzy tej książki bardzo prosto i czytelnie omawiają główne pojęcia duchowej doktryny św. Jana od Krzyża. Książka jest swoistą mapą, prostą i czytelną, by uchwycić przesłanie Doktora Mistycznego, ma pomóc, by w lekturze jego dzieł się nie zniechęcić, nie ustać i dobrze je rozumieć.

Czy pragnę zjednoczenia z Bogiem całego mego życia i istnienia? Czy wiem o tym, że Pan Bóg mnie do tego stworzył i powołał, że to jest możliwe? Ale na czym to zjednoczenie polega, czym jest? Na jakiej drodze się urzeczywistnia?

Św. Jan od Krzyża wyjaśnia nam drogę wiary, nadziei i miłości jako noc ciemną, jako drogę poznania i przyjęcia miłości Boga w Jezusie Chrystusie, drogę odpowiedzi na miłość Boga i uwolnienia się od siebie samego dzięki Bogu.

Duch Karmelu opiera się jakby na dwóch elementach: nieustannej kontemplacyjnej modlitwie i ofiarnej czystej miłości. Ten podwójny aspekt sprzeciwia się wszystkiemu temu, co byłoby formalizmem, rutyną, przeciętnością. Mamy głosić i wypromieniowywać z siebie naszym osobistym, ale również wspólnotowym, stylem bycia świętość Boga, świętość Jezusa, świętość Maryi, świętość Kościoła. To jest w Karmelu najbardziej istotne, stąd mamy w Karmelu tych gigantów świętości. Duch Święty chce pokazać poprzez niektóre postacie, co to znaczy świętość, że On jest w stanie uczynić nas świętymi.

Ze Słowa wstępnego abpa Marka Jędraszewskiego, metropolity łódzkiego:

"Należy wyrazić uznanie Autorce, że odważnie dzieli się łaską dostrzeżenia miłującej obecności Boga na drodze życia w Duchu Świętym. Gratuluję wydania książki przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego w Roku Wiary, który jest zaproszeniem do autentycznego i nowego nawrócenia do Pana, jedynego Zbawiciela świata” (Benedykt XVI, Porta fidei, n. 6). Życzę Czytelnikom, aby moc Ducha Świętego na nowo pogłębiła ich entuzjazm wiary, która na zawsze nada sens życiu, zakorzeniając je w Jezusie Chrystusie."

Życie świętej Marii Magdaleny można porównać do lotu gołębicy, która opuściwszy gniazdo, chce wzlecieć na najwyższe szczyty, by osiągnąć tę intensywność miłości, gdzie tylko jej Oblubieniec może ją zachwycić. By osiągnąć wolność, także tę od najmniejszych przywiązań i upodobań woli, Maria Magdalena przechodziła próby, których ludzka tylko mądrość nie pojmuje. Próby o nieprawdopodobnej sile, które ją kształtowały, oczyszczały i tym samym czyniły zdolną do bezwarunkowej miłości Umiłowanego. Próby przez Boga dane i dla Boga przeżyte.

II wydanie (poprawione, rozszerzone i ubogacone) jedynego na rynku modlitewnika o szkaplerzu karmelitańskim.

Jest to prawdziwa „encyklopedia” i skarbnica wiadomości o nabożeństwie szkaplerznym, a także modlitw i pieśni do Matki Bożej Szkaplerznej.

Medytację można krótko określić mówiąc, że wyciszamy się i pozwalamy Bogu, aby w nas działał.

Oczywiście nasuwają się pytania: w jaki sposób się wyciszyć i rozluźnić; jak pozwolić Jezusowi, aby pociągnął nas do Swojego Bóstwa; w jaki sposób sprawić, aby nasze życie codzienne rozwijało się pod Jego Boskim wpływem. Bóg daje światło duchowe i miłość.

Po pewnym czasie zauważa się niezwykłe rezultaty. Możemy łatwiej radzić sobie z problemami życiowymi, mniej się niepokoić, lepiej pracować i bardziej lubić swoją pracę. Czasem jest widoczna poprawa zdrowia. Nade wszystko na nowo uświadamiamy sobie prawdy duchowe i Bóg staje się naszym przewodnikiem i przyjacielem.

W ramach serii „Modlitwa i życie” oddajemy do rąk czytelników pierwszą z planowanych pięciu książek o. Maurizio Vigani OCD, o modlitwie w ujęciu świętych Karmelu. 

Zaczynamy od św. Teresy od Jezusa, Mistrzyni Karmelu.

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie, prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.

Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.

O świętym Józefie można mówić, jak św. Grzegorz z Nazjanzu, wynosząc jego godność ponad wszystkich świętych, lub dostrzegać Mistrza codzienności.

Wydaje się, że rozsądek teologiczny korzysta z tych dwóch skrzydeł.

Dlatego z jednej strony skupimy się na geniuszu św.Józefa, szukając źródeł i miary jego wielkości, z drugiej - odkryjemy znaczenie jego duchowego towarzyszenia w codzienności.

Prezentujemy O naśladowaniu Chrystusa rozważaniami ks. Félicité Roberta de Lamennais, który swoje tłumaczenie dzieła zaopatrzył w komentarze do każdego punktu.

W niniejszym wydaniu zostały one umieszczone zaraz po tekście Tomasza a Kempis.

Takim właśnie wydaniem posługiwała się św. Teresa od Dzieciątka Jezus.