MODLITEWNIKI

Św. Piotr pytał Chrystusa: „ile razy mam przebaczyć, gdy mi ktoś zawinił przeciwko mnie, czy aż siedem razy?”. W odpowiedzi usłyszał: „nie mówię ci siedem, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy”. Liczba 77 w terminologii hebrajskiej oznacza czynność powtarzaną nieustannie i bez końca.

Przebaczenie nie jest łatwe, ale jest możliwe. A dojrzewa się do przebaczenia na modlitwie i w wyciszeniu. Chodzi o to, że przebaczenie nie jest gestem rozumu, lecz aktem serca. Rozum zawsze będzie podpowiadał, że krzywdy należy wyrównać, nawet wtedy, gdy samemu podepta się sprawiedliwość.

To właśnie w tym duchu błogosławiony Jan Paweł II powiedział znamienne zdanie – „przebacz, a zaznasz pokoju”.

Panie Jezu, jakże trudno jest miłować nieprzyjaciół. […] Nie czuję w swoim sercu tej miłości. […] rodzą się w nim zgoła inne uczucia, często wrogie i złe. […] Nie potrafię wyzbyć się negatywnych uczuć wobec mojego nieprzyjaciela. Nie potrafię zamienić ich na jakiekolwiek ciepłe, dobre uczucia. A może nie o uczucia tu chodzi. […] Może chodzi o to, abym – mimo tego, co czuję, a nawet wbrew temu – nie odpowiadał(-a) złem na zło, nie stosował(-a) zasady „oko za oko”, nie szukał(-a) zemsty, nie życzył(-a) złego? Pomóż mi, Jezu, kochać mojego krzywdziciela.

Droga do zjednoczenia z Bogiem wiedzie przez modlitwę, w tym również poprzez ten rodzaj cichej modlitwy osobistej, której Bracia i Siostry w Karmelu Terezjańskim poświęcają codziennie dwie godziny. Jest ona uprzywilejowanym miejscem otwierania się na miłość Boga i dary, których chce nam udzielać.

Jest to pozycja dotycząca modlitwy, która wyróżnia się następującymi cechami jednocześnie: zwięzłością opracowania, teologiczną solidnością doktryny oraz prostym językiem przekazu, który może pomóc w praktykowaniu modlitwy we własnym życiu.

Niniejsza publikacja stanowi zbiór dwóch uzupełniających się pozycji, dotyczących początkowych stadiów modlitwy oraz mistycznych jej etapów.

"Świat wszystkiego mnie może pozbawić, ale zostanie zawsze jedna kryjówka dla niego niedostępna: modlitwa, w niej da się streścić przeszłość, teraźniejszość, przyszłość w postaci nadziei! Boże, jakim skarbem obdarzasz tych, co w Tobie ufność pokładają".

Często przy podejmowaniu decyzji kierujemy się czysto ludzkimi kalkulacjami, które po pewnym czasie okazują się „złym doradcą”.

Jak podjąć decyzję, której nie będzie się żałowało? Jest Ktoś, kto zna nas lepiej niż my sami; kto widzi całe nasze życie od początku aż po jego kres, a nawet dalej – aż po wieczność; kto wie, co jest dla nas naprawdę dobre; kto widzi naszą decyzję w perspektywie całego naszego życia – doczesnego i wiecznego.

Dlatego każdą, nawet najmniejszą, życiową decyzję warto „przekonsultować” najpierw z Nim, „wsłuchać się” w Jego podpowiedzi, otworzyć się na Jego natchnienia, „zawiesić się” na Nim z ufnością – jak dziecko.

Trwaj przed Panem, który wisi na Krzyżu z przebitym Sercem. Wylał swą serdeczną krew, aby zdobyć serce twoje.

Jeśli chcesz iść z Nim w świętej czystości, ogołoć swoje serce z wszelkiego pożądania ziemskiego. Niech Chrystus Ukrzyżowany stanie się jedynym przedmiotem twoich pragnień, tęsknot i myśli (św.Edyta Stein)

Mariam Baouardy, znana jako Mała Arabka, wiedziała, że uniżenie, pokora i małość są niezbędne, by stawić czoła największym przeciwnościom.

Wtedy pozwalamy Bogu działać w nas i przez nas, zwyciężając Jego mocą. Siostra Maria w wielu listach, zwłaszcza do osób świeckich, pisze o sobie po prostu: „Ukrzyżowana”.

Siły do mężnego znoszenia cierpienia czerpała jak widać od Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego.

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi.

Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga.

„Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia..."

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni.

Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. 

To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.

Zelia i Ludwik Martin byli przekonani, że tutaj na ziemi niesienie krzyża jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji.

Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde cierpienie staje się krzyżem. Stanie się nim dopiero wtedy, gdy ze swoim bólem pójdziemy pod krzyż Zbawiciela, by tam z wiarą szukać światła, siły i ochłody.

W przeciwnym razie cierpienie może być pozbawioną nadziei udręką.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej.

Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Święta Teresa od Jezusa radziła, abyśmy nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali w Niego, aż zapragniemy Go naśladować.

Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna, niedoskonała natura ludzka.

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać.

Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej.

Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

Święty Rafał Kalinowski przeżywał z Maryją wszelkie radości i smutki, całe swoje życie.

Choć to życie nie było usłane różami i nie brakowało w nim bolesnych chwil, to zawsze wierzył w Bożą Opatrzność, która nieprzerwanie czuwała nad nim i bezpiecznie przeprowadzała go przez ciemne doliny życia.

Tej wiary pełnej ufności i zawierzenia uczyła go właśnie Maryja, która była dla niego Siostrą i Matką.

Na drodze ku większej prostocie modlitwy niezawodnym przewodnikiem jest św.Jan od Krzyża.

Naucza on, byśmy na modlitwie byli mniej gadatliwi, mniej aktywni, a nade wszystko rezygnowali z poziomu "zmysłowego", emocjonalnego, na rzecz odnajdywania głębszych pokładów, które on nazywa "duchem". 

W tzw. "nocy zmysłów" dokonuje się przejście od medytacji do kontemplacji.

Wielu małżonków doświadcza w swoim życiu cierpienia, zranień i innych trudności, z którymi sami nie mogą sobie poradzić. Jedynym ratunkiem jest wtedy Jezus, którego możemy prosić o pomoc, o przemianę i nawrócenie współmałżonka, o odnowienie miłości małżeńskiej, o mądrość, cierpliwość i umiejętność czekania. O to wszystko możemy prosić Jezusa w modlitwie w formie nowenny.

Nowenna jako akt wiernego trwania przed Bogiem na codziennej modlitwie skupionej na jakiejś konkretnej sprawie czy trosce pomaga wyciszyć się i otworzyć na działanie Bożej łaski i na Jego natchnienia, aby móc w konkretnej sytuacji życiowej usłyszeć Jego głos w sobie, Jego odpowiedź, jakiej udziela On na zanoszone do Niego modlitwy.

Książka Na Twojej drodze składa się z sześciu rozważań drogi krzyżowej dla dzieci przygotowanych przez Siostry Urszulanki Unii Rzymskiej.

Treść medytacji napisana prostym językiem wprowadza najmłodszych w głębokie przeżywanie Męki Chrystusa i swoich codziennych doświadczeń życiowych.

Publikacja to doskonała pomoc dla księży, katechetów, rodziców i opiekunów, którzy wraz z dziećmi zarówno podczas nabożeństw Drogi Krzyżowej celebrowanych w kościołach, jak i w czasie modlitw prywatnych pragną pochylać się nad stacjami zbawczego dzieła Jezusa.

Książka jest zaproszeniem do adoracji Pana poprzez modlitwę wewnętrzną, opartą na doświadczeniach doktorów Kościoła: św. Teresy od Jezusa, i św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Autor umieścił w niej praktyczne wskazówki jak się modlić.

Dzięki lekturze dowiesz się jak odkryć Boga w ciszy własnego serca.

Prośmy w tej nowennie, byśmy mogli się cieszyć darami Ducha Świętego i ich owocami w swoim życiu.

Ze św. Janem od Krzyża przyzywajmy Ducha Świętego, który jest "żywym płomieniem miłości", aż doświadczymy Jego mocy i będziemy mogli powiedzieć: "jak czule rani siła żaru twego".