Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.

Żarliwość pozwala działać w nas Słowu Bożemu oraz dostrzec tego skutki, objawiające się łaską wiary, wiernością, lojalnością, uczciwością, spójnością, czujnością, stałością i pokorą. Kto posiądzie żarliwą gorliwość, entuzjastycznie i z zapałem będzie służył innym osobom lub sprawom. Dzięki lekturze Apokalipsy, w którą wprowadza nas Gilles Férant, odkrywamy, jakie mogą być źródła letniości w wierze, zagrażającej każdemu z nas.

Orędzie chrześcijańskie redukujemy do przepowiadania moralności, ale właśnie takiej: masz zrobić to, to, to. Tego nie wolno, nie wolno, nie wolno. Nie ma ani pytania o to, dlaczego, ani nie ma pytania skąd wziąć do tego siły. Jeśli się nie głosi ludziom Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, wyzwala nas od grzechu, to mówienie o moralności, jest czymś kompletnie bez sensu.

Kiedy do człowieka w jakiś sposób dotrze to, czego Bóg dla niego dokonał jeszcze przed jego narodzinami, wtedy właśnie zaczyna się pewien proces, nowa ewangelizacja tego, co może już skostniało, zastygło w pewnych formach i rytach religijnych. Do tego przebudzenia i procesu zachęcają nas święci Karmelu. Warto przypomnieć takie znane hasło powtarzane w kontekście nowej ewangelizacji: „obudzić olbrzyma”, obudzić tęsknotę za Bogiem, żeby za Nim iść.

Książka KOŚCIÓŁ, FRANCISZEK, ŚWIAT jest zapisem rozmowy Tomasza Ponikło z ks. biskupem Grzegorzem Rysiem. Eksponuje niezwykłość postaci papieża Franciszka, powołując się na wypowiedzi papieskie, dotyczące roli i miejsca Kościoła we współczesnym świecie.