NOWA EWANGELIZACJA - książki, inne

Jezus Chrystus pragnie całą ludzkość uczynić swą umiłowaną oblubienicą. Aby mogło tak się stać, posyła do niej swych przyjaciół, aby ją przygotować na przyjście i przyjęcie Boskiego Oblubieńca. W swej pracy apostolskiej mają oni wzór w osobie starotestamentalnych proroków, Jana Chrzciciela, Apostoła Pawła i innych apostołów, którzy poświęcili swe życie w służbie Bogu.

Żywię cichą nadzieję, że ta książka w jakimś stopniu przybliży dzisiejszym apostołom te postacie i zachęci ich, by w dostępny dla nich sposób przemieniali swe środowisko, czynili je bardziej szlachetnym i coraz bardziej przybliżali do Jezusa Chrystusa, Pana, Zbawiciela i Oblubieńca. (autor)

Daj się poprowadzić Słowu.

Ziemia Święta nazywana jest Piątą Ewangelią. Pielgrzymowanie i odkrywanie Ojczyzny Jezusa przemawia do nas, uzupełniając obrazy biblijne, dając wyobrażenie o realiach, w których żył Chrystus. Proponujemy, by w podróż po Ziemi Świętej wybrać się z charyzmatycznym i obdarzonym gruntowną wiedzą historyczną abp. Grzegorzem Rysiem.

Książka jest zapisem pielgrzymki, jaką Ksiądz Arcybiskup odbył, podążając śladami Zbawiciela. We wszystkich tych miejscach, które znamy ze scen ewangelicznych, jako przewodnik snuje on refleksje, wygłasza homilie, powołuje się na Pismo Święte i opatruje je swym komentarzem.

„Kościół jest chropowaty. Kościół jest trudny. Kościół jest bardzo ludzki przy całej świętości swojego Pana. Nieraz to, co jest właśnie w Kościele, to, co jest Ciałem Chrystusa, jest takie uwierające! Chcielibyśmy, by był inny. Trzeba się zmagać ze sobą, żeby kochać Kościół, żeby widzieć Jezusa w Kościele”.

ABP GRZEGORZ RYŚ przez swoje kazania chce cię nauczyć prawdziwej relacji z Jezusem; takiej, która na pierwszym miejscu zawsze stawia dobro drugiego człowieka. Zdania, które tu przeczytasz, być może nie zawsze będą dla ciebie komfortowe, ale za to trafią w samo sedno twojego życia.

Rozważania "Radosne świadectwo" biskupa Jareckiego nie mają charakteru naukowego. W przeważającej części są rodzajem refleksji, a nawet medytacji na tematy społeczne. Ich podstawą była lektura adhortacji papieża Franciszka Evangelii gaudium.

Wszystko jest w ręku Boga. Pan jednak nie chce działać zamiast nas, ale przez nas. Z naszej strony zaś potrzeba współpracy z Nim. W książce Jak łowić ludzi dla Boga ... znajdziesz praktyczne wskazówki dotyczące tej współpracy dla rozszerzania się Bożego Królestwa w świecie.

„Marta Robin była niezwykłą kobietą, która uczyniła wiele dla nowej ewangelizacji” (abp Rino Fisichella). 

Książka poświęcona jest tej dwudziestowiecznej mistyczce i stygmatyczce oraz kapłanom, za których modliła się i ofiarowała wszystkie swe cierpienia, przekonana, że to oni wraz ze świeckimi mogą odmienić świat. Świadectwo jej życia może stać się dla kapłanów zachętą do odkrycia na nowo sensu i godności swego powołania, dla wiernych świeckich zaś impulsem do gorliwszej modlitwy za swoich duszpasterzy. Pomogą w tym jej modlitwy zebrane na końcu książki. Zafascynowana tą niezwykłą postacią autorka maluje jej obraz spójny, bogaty w poruszające szczegóły biograficzne i pobudzający do duchowej refleksji.

Kiedy do człowieka w jakiś sposób dotrze to, czego Bóg dla niego dokonał jeszcze przed jego narodzinami, wtedy właśnie zaczyna się pewien proces, nowa ewangelizacja tego, co może już skostniało, zastygło w pewnych formach i rytach religijnych. Do tego przebudzenia i procesu zachęcają nas święci Karmelu. Warto przypomnieć takie znane hasło powtarzane w kontekście nowej ewangelizacji: „obudzić olbrzyma”, obudzić tęsknotę za Bogiem, żeby za Nim iść.

Celem preewangelizacji jest doprowadzić człowieka do tego, by z jednej strony dostrzegł swoje ograniczenia i niezaspokojone pragnienia, a z drugiej uwierzył w siebie oraz zaakceptował swoją godność wraz ze swoją zdolnością do racjonalnego myślenia i wolnością. Taka preewangelizacja jest bramą wiodącą do nowej ewangelizacji.

Misją Kościoła jest głoszenie zbawienia w Chrystusie. Aby orędzie chrześcijańskie dotarło do ludzi i zostało przez nich przyjęte, ich serca muszą być odpowiednio przygotowane przez preewangelizację. Przed Soborem Watykańskim II termin ten był używany do opisania fazy przygotowawczej do właściwego, czyli bezpośredniego przekazu Ewangelii. Obecnie pojawiają się postulaty powrotu do refleksji nad praeparatio evangelica oraz do działań mających na celu usunięcie przeszkód w komunikowaniu Dobrej Nowiny współczesnemu człowiekowi.

Oddajemy do rąk czytelników zbiór refleksji nad najważniejszymi w życiu kapłańskim kwestiami: Eucharystią jako centrum, głoszeniem Chrystusa oraz relacjami z parafianami i innymi prezbiterami.

Żywimy nadzieję, że tak różnorodne i wieloaspektowe podejście do tych istotnych dla każdego duszpasterza spraw – liturgii, przewodniczenia parafii, ewangelizacji, relacji z braćmi w kapłaństwie – stanie się także dla polskich prezbiterów osobistym i wspólnotowym ubogaceniem, przyczynkiem do owocnej refleksji duchowej i być może zarzewiem nowych inicjatyw.