Rozważania "Radosne świadectwo" biskupa Jareckiego nie mają charakteru naukowego. W przeważającej części są rodzajem refleksji, a nawet medytacji na tematy społeczne. Ich podstawą była lektura adhortacji papieża Franciszka Evangelii gaudium.

Wszystko jest w ręku Boga. Pan jednak nie chce działać zamiast nas, ale przez nas. Z naszej strony zaś potrzeba współpracy z Nim. W książce Jak łowić ludzi dla Boga ... znajdziesz praktyczne wskazówki dotyczące tej współpracy dla rozszerzania się Bożego Królestwa w świecie.

Orędzie chrześcijańskie redukujemy do przepowiadania moralności, ale właśnie takiej: masz zrobić to, to, to. Tego nie wolno, nie wolno, nie wolno. Nie ma ani pytania o to, dlaczego, ani nie ma pytania skąd wziąć do tego siły. Jeśli się nie głosi ludziom Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, wyzwala nas od grzechu, to mówienie o moralności, jest czymś kompletnie bez sensu.

„Marta Robin była niezwykłą kobietą, która uczyniła wiele dla nowej ewangelizacji” (abp Rino Fisichella). 

Książka poświęcona jest tej dwudziestowiecznej mistyczce i stygmatyczce oraz kapłanom, za których modliła się i ofiarowała wszystkie swe cierpienia, przekonana, że to oni wraz ze świeckimi mogą odmienić świat. Świadectwo jej życia może stać się dla kapłanów zachętą do odkrycia na nowo sensu i godności swego powołania, dla wiernych świeckich zaś impulsem do gorliwszej modlitwy za swoich duszpasterzy. Pomogą w tym jej modlitwy zebrane na końcu książki. Zafascynowana tą niezwykłą postacią autorka maluje jej obraz spójny, bogaty w poruszające szczegóły biograficzne i pobudzający do duchowej refleksji.

Celem preewangelizacji jest doprowadzić człowieka do tego, by z jednej strony dostrzegł swoje ograniczenia i niezaspokojone pragnienia, a z drugiej uwierzył w siebie oraz zaakceptował swoją godność wraz ze swoją zdolnością do racjonalnego myślenia i wolnością. Taka preewangelizacja jest bramą wiodącą do nowej ewangelizacji.

Misją Kościoła jest głoszenie zbawienia w Chrystusie. Aby orędzie chrześcijańskie dotarło do ludzi i zostało przez nich przyjęte, ich serca muszą być odpowiednio przygotowane przez preewangelizację. Przed Soborem Watykańskim II termin ten był używany do opisania fazy przygotowawczej do właściwego, czyli bezpośredniego przekazu Ewangelii. Obecnie pojawiają się postulaty powrotu do refleksji nad praeparatio evangelica oraz do działań mających na celu usunięcie przeszkód w komunikowaniu Dobrej Nowiny współczesnemu człowiekowi.

Oddajemy do rąk czytelników zbiór refleksji nad najważniejszymi w życiu kapłańskim kwestiami: Eucharystią jako centrum, głoszeniem Chrystusa oraz relacjami z parafianami i innymi prezbiterami.

Żywimy nadzieję, że tak różnorodne i wieloaspektowe podejście do tych istotnych dla każdego duszpasterza spraw – liturgii, przewodniczenia parafii, ewangelizacji, relacji z braćmi w kapłaństwie – stanie się także dla polskich prezbiterów osobistym i wspólnotowym ubogaceniem, przyczynkiem do owocnej refleksji duchowej i być może zarzewiem nowych inicjatyw.