Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.

Orędzie chrześcijańskie redukujemy do przepowiadania moralności, ale właśnie takiej: masz zrobić to, to, to. Tego nie wolno, nie wolno, nie wolno. Nie ma ani pytania o to, dlaczego, ani nie ma pytania skąd wziąć do tego siły. Jeśli się nie głosi ludziom Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, wyzwala nas od grzechu, to mówienie o moralności, jest czymś kompletnie bez sensu.

Książka KOŚCIÓŁ, FRANCISZEK, ŚWIAT jest zapisem rozmowy Tomasza Ponikło z ks. biskupem Grzegorzem Rysiem. Eksponuje niezwykłość postaci papieża Franciszka, powołując się na wypowiedzi papieskie, dotyczące roli i miejsca Kościoła we współczesnym świecie.