Jezus Chrystus pragnie całą ludzkość uczynić swą umiłowaną oblubienicą. Aby mogło tak się stać, posyła do niej swych przyjaciół, aby ją przygotować na przyjście i przyjęcie Boskiego Oblubieńca. W swej pracy apostolskiej mają oni wzór w osobie starotestamentalnych proroków, Jana Chrzciciela, Apostoła Pawła i innych apostołów, którzy poświęcili swe życie w służbie Bogu.

Żywię cichą nadzieję, że ta książka w jakimś stopniu przybliży dzisiejszym apostołom te postacie i zachęci ich, by w dostępny dla nich sposób przemieniali swe środowisko, czynili je bardziej szlachetnym i coraz bardziej przybliżali do Jezusa Chrystusa, Pana, Zbawiciela i Oblubieńca. (autor)

Dzisiejsi niewierzący rzadko są zainteresowani naszymi wewnętrznymi debatami, ale są naprawdę zaintrygowani i poruszeni przynoszonym przez chrześcijan owocem, który objawia obecność i miłość Boga.

Nasz owoc buduje potężne mosty duchowego zaufania i rozbudza duchową ciekawość. Owoc, do przynoszenia którego zostaliśmy namaszczeni przez Ducha Świętego, a którego nie przynosimy, jest ogromną stratą zarówno dla Kościoła, jak i dla świata.

Owocowanie jest naszym chrześcijańskim papierkiem lakmusowym. To najpoważniejszy zewnętrzny dowód, pokazujący, czy realizujemy to, co Jezus nakazał nam czynić.

„Życie ucznia Jezusa jest proste, ale niebezpieczne. Jest za darmo, ale kosztuje wszystko”. Jak być prawdziwym liderem lub osobą owocnie posługującą we wspólnocie? Jak w ogóle być uczniem Jezusa we współczesnym świecie? Ulf Ekman w swoim jasnym i pełnym prostoty przekazie porusza tematy kluczowe dla każdego, kto pragnie wiernie kroczyć za Panem i służyć Mu w codzienności.

W swojej książce Ulf Ekman przedstawia jasny, a jednocześnie stanowiący wyzwanie opis pochodzenia oraz natury chwały i uwielbienia. Dzięki niemu dogłębnie zrozumiesz, czym one tak naprawdę są, zostaniesz zainspirowany, a twoje serce rozpalone pragnieniem, by stać się człowiekiem, którego Ojciec chce widzieć na ziemi – człowiekiem, który całą swoją istotą wielbi w Duchu i prawdzie.

Orędzie chrześcijańskie redukujemy do przepowiadania moralności, ale właśnie takiej: masz zrobić to, to, to. Tego nie wolno, nie wolno, nie wolno. Nie ma ani pytania o to, dlaczego, ani nie ma pytania skąd wziąć do tego siły. Jeśli się nie głosi ludziom Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, wyzwala nas od grzechu, to mówienie o moralności, jest czymś kompletnie bez sensu.