Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.

Rozważania "Radosne świadectwo" biskupa Jareckiego nie mają charakteru naukowego. W przeważającej części są rodzajem refleksji, a nawet medytacji na tematy społeczne. Ich podstawą była lektura adhortacji papieża Franciszka Evangelii gaudium.

Żarliwość pozwala działać w nas Słowu Bożemu oraz dostrzec tego skutki, objawiające się łaską wiary, wiernością, lojalnością, uczciwością, spójnością, czujnością, stałością i pokorą. Kto posiądzie żarliwą gorliwość, entuzjastycznie i z zapałem będzie służył innym osobom lub sprawom. Dzięki lekturze Apokalipsy, w którą wprowadza nas Gilles Férant, odkrywamy, jakie mogą być źródła letniości w wierze, zagrażającej każdemu z nas.

Biskup Grzegorz Ryś w roli przewodnika po królestwie „nie z tego świata”, choć NA TYM ŚWIECIE. Królestwo Boże jest pod ręką. To nie jest bajka o grzecznych chłopcach i dziewczynkach. To mocna do bólu… duchowa literatura faktu.

Książka KOŚCIÓŁ, FRANCISZEK, ŚWIAT jest zapisem rozmowy Tomasza Ponikło z ks. biskupem Grzegorzem Rysiem. Eksponuje niezwykłość postaci papieża Franciszka, powołując się na wypowiedzi papieskie, dotyczące roli i miejsca Kościoła we współczesnym świecie.