Życie duchowe pełne jest sytuacji, gdy w modlitwie brakuje nam słów, by wyrazić Bogu wdzięczność, oddać należytą cześć czy uwielbienie. Wtedy właśnie czerpiemy z tradycyjnych modlitw, wierząc głęboko, że są słowa, z których korzystało wiele pokoleń chrześcijan przez całe wieki. To właśnie one otwierały wiernych i sprawiały, że prośba była wypowiedziana z większą wiarą. A przy tym – była bardziej skuteczna. Bóg zawsze wysłuchuje naszych modlitw, ale my nie zawsze jesteśmy w tej modlitwie wierni. Dlatego z ufnością sięgajmy do skarbca cudownych modlitw, które nigdy nas nie zawiodą.

Serce ucznia – zanurzone w wierze, ugruntowane w miłości, otwarte na zaskakujące działanie Ducha Świętego i jednocześnie wiernie zakorzenione w Tradycji Kościoła; serce nieustannie głodne osobistej relacji z Jezusem, a zarazem zjednoczone z braćmi i rozpalone pragnieniem służby oraz głoszenia Ewangelii; serce ciche i pokorne, a także dynamiczne i pełne pasji; serce wytrwałe w czasie próby, ufne w obliczu cierpienia i wypełnione pokojem, który nie pochodzi z tego świata.

Ulf Ekman przekonuje, że niezależnie od tego, w jakim miejscu i na jakim etapie życia jesteś, Bóg pragnie objawiać ci coraz więcej siebie, kształtując w tobie serce ucznia – zdrowe, zachowujące równowagę i wybijające piękny rytm Jego chwały.

W książce "Pierwsze jest pierwsze" znajdujemy ojcowską troskę biskupa, który stara się poruszyć i obudzić serca swoich dzieci, rozpalić na nowo ich wiarę i wzmocnić nadzieję, skłonić do opowiedzenia się „po raz pierwszy; po raz pierwszy w ogóle; po raz pierwszy dziś; po raz pierwszy w każdym momencie” za Chrystusem, do stania się Jego uczniem i świadkiem. 

Książka jest zapisem rozmowy (dotąd niepublikowanej) z ojcem Émilienem Tardifem, uznanym za Sługę Bożego, jednym z największym charyzmatyków XX wieku. W roku 1973 dzięki modlitwie kilku członków odnowy charyzmatycznej został cudownie uzdrowiony przez Boga z bardzo groźnego przypadku gruźlicy. W tym przełomowym momencie uwierzył na nowo w cudowne działanie Jezusa w swoim życiu i wtedy też został wybrany przez Pana, aby stać się Jego szczególnym sługą. Przez następne lata życia na niemal wszystkich kontynentach (parokrotnie w Polsce) głosił Jezusa i Jego Ewangelię, zaś jego nauczanie Pan potwierdzał niezwykłymi znakami i cudami. Dzięki niemu przypomnieliśmy sobie niejako czasy Jezusa: tam, gdzie się pojawiał, sparaliżowani zaczynali chodzić, głusi zaczynali słyszeć, opętani doznawali uwolnienia… 

Ta książka nie jest kolejnym pobożnym apelem do księży i zakonników, jakoby ewangelizacja była tylko „ich sprawą”. To wezwanie do wszystkich ochrzczonych, żeby jeszcze raz przyjrzeli się swojemu chrześcijańskiemu dowodowi tożsamości i tym wszystkim racjom, które pozwalają im nazywać się ludźmi wierzącymi.

Ogień i radość – dwa narzędzia, bez których nie warto wyruszać na drogi głoszenia Dobrej Nowiny. Bez płomieni wewnętrznego ognia miłości – zauważa ks. Jacques Marin – bez radości Ducha Świętego chrześcijanin nie zdoła przemówić do współczesnych sobie, ani też nie stanie się światłem świata czy solą ziemi. 

Na kartach tej książki Autor dzieli się bogatym doświadczeniem własnego życia kapłańskiego, w którym doświadczył owoców wylania darów Ducha Świętego, nawrócenia i tzw. drugiego powołania, pisze także o tajemnicy Kościoła oraz o walkach, jakie musi stoczyć chrześcijanin, który pragnie włączyć się w dzieło nowej ewangelizacji.