Trzecia z serii rozmów kardynała Roberta Saraha z Nicolas Diat "Wieczór się zbliża i dzień już się chyli".

Nasz świat stoi nad przepaścią. Kryzys wiary i Kościoła, schyłek Zachodu, zdrada jego elit, relatywizm moralny, niczym nieograniczona globalizacja, nieokiełznany kapitalizm, nowe ideologie, polityczne wypalenie, wypaczenia islamskiego totalitaryzmu...

Nadszedł czas, by postawić bezkompromisową diagnozę.

Zbiór kazań o Matce Bożej autorstwa Jej gorliwego czciciela - św. Bernarda z Clairvaux - średniowiecznego mistyka, ascety i odnowiciela życia monastycznego.

Wybitne dzieło mistrza duchowego zostało poprzedzone encykliką Ojca Świętego Piusa XII „Doctor Mellifluus” o św. Bernardzie z Clairvaux opublikowaną w 800. rocznicę Jego śmierci.

Z wielkim napięciem oczekiwano na publikację adhortacji Amoris laetitia. Liczono na to, że papież Franciszek zajmie jasne stanowisko w kwestiach najbardziej kontrowersyjnych, jak stosunek do osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach oraz do osób homoseksualnych. Tak się jednak nie stało, co więcej – dokument zaczął być interpretowany, w zależności od poglądów i oczekiwań, w sposób całkowicie różny.

Profesor Kupczak przygląda się jednak nie samej adhortacji, ale poprzedzającym ją dwóm sesjom Synodu Biskupów (2014–2015), poświęconym rodzinie w Kościele i świecie współczesnym. To na nich rozgorzał spór nazwany przez autora „najgorętszym od czasu zakończenia Soboru Watykańskiego II”, dotyczący zwłaszcza etyki seksualnej i „nowej wrażliwości” Kościoła.

Na ile temperatura sporu wynikała z siły skrajnych stanowisk, na ile zaś została podgrzana przez media? W jakim stopniu inspiracją dla toczonych dyskusji było stanowisko ojców synodu, w jakim natomiast presja kultury masowej i próba wymuszenia zmian obyczajowych? Wreszcie, czy rzeczywiście możemy mówić o rewolucyjności i przełomowości obecnego pontyfikatu, czy raczej o ciągłości i kontynuacji w teorii i praktyce Kościoła?

Głębokie refleksje o Matce Zbawiciela napisane przez papieża Benedykta XVI.

Niemal od początku istnienia chrześcijaństwa wyjątkową rolę w Kościele odgrywa kult Maryi. Joseph Ratzinger przygląda się temu zagadnieniu w sposób przenikliwy i rozważa je w świetle tekstów biblijnych i pism Ojców.

Wpatruje się w rozmaite oblicza Matki Boga i z dużą wrażliwością je opisuje. Przypomina, że dla człowieka obarczonego doświadczeniem kryzysu cywilizacyjnego Maryja może stać się przede wszystkim realnym znakiem odświeżającej radości spowodowanej bliskością Boga – Słowa, które stało się ciałem.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.

Czy nadmiar dźwięków, obrazów, informacji, wydarzeń, wszelki zgiełk wokół nas i w nas samych nie przyprawia nas o ból duszy? Żyjemy w świecie rozbieganym, w przyspieszonym tempie pędzącym nie wiadomo dokąd. A nawet jeśli sami nie daliśmy się do końca wciągnąć w ten wir, widzimy, jak ulegają mu nasi bliscy: rodzina, przyjaciele, podopieczni… Czasem chciałoby się, by ktoś wreszcie powiedział temu wszystkiemu: STOP!

Takim znakiem STOP jest nowa książka kardynała Roberta Saraha: "Moc milczenia. Przeciw dyktaturze hałasu".

Największy hałas jest w nas samych. Ten hałas, który niszczy, jest w nas. Dlatego potrzebujemy doświadczenia ciszy, oderwania od tego, co nas zajmuje, od naszych problemów i różnych sytuacji w życiu. Uczymy się tej ciszy, będąc z Bogiem (kardynał Robert Sarah)

Poruszające rozważania Benedykta XVI. W swoich przemówieniach i homiliach papież wielokrotnie rozważał tajemnicę Wcielenia. Próbując przybliżyć do niej wiernych, w prostych i zarazem przejmujących słowach odsłaniał głębię i majestat wydarzenia wymykającego się ludzkiej wyobraźni. Jak bowiem pojąć fakt, że Bóg stanął przed człowiekiem jako bezbronne Dziecko? Jak zrozumieć, że Prawda i Dobro, poszukiwane przez pokolenia, objawiły się w słabym Niemowlęciu?

Medytacje Benedykta XVI przygotowują nas do przejścia od zachwytu nad cudem Wcielenia do prawdziwej kontemplacji, której owocami są głęboka nadzieja i radość.

Bóg albo nic. Nie ma pomiędzy. Robert Sarah, kardynał o krystalicznych poglądach, nie boi się nazywać rzeczy po imieniu. Charakteryzuje się odwagą i prawością poglądów. Jest radykalny i pokorny. Żyje Ewangelią.

Słowo kardynała Saraha wlewa w serce otuchę i pobudza do wiary. Takich właśnie pasterzy potrzebuje współczesny świat.

Joseph Ratzinger po objęciu Stolicy Piotrowej nie stracił niczego z przenikliwości, którą wyróżniał się jako młody teolog, biskup, kardynał i Prefekt Kongregacji Nauki Wiary. Świadectwem tego są wykłady, które Benedykt XVI wygłosił podczas swojego pontyfikatu. Zachwycają jasnością i precyzją przekazu - widać w nich myśliciela, którego wielkość polega na prostym ujmowaniu rzeczy najtrudniejszych.

Prawda znaczy coś więcej niż wiedza: poznanie prawdy prowadzi nas do odkrycia dobra. Prawda przemawia do całego człowieka i zachęca nas, byśmy na nią odpowiedzieli całym naszym istnieniem.

Pierwszy tom serii tekstów wybranych Josepha Ratzingera - Benedykta XVI. Część poświęcona kapłaństwu z wprowadzeniem Kardynała Ludwiga Gerharda Mullera.

Książka ta zawdzięcza swoje powstanie młodzieży poszukującej przejrzystego oraz systematycznego wykładu wiary. W swoim układzie wzoruje się na klasycznej strukturze katechizmu, omawiając wyznanie wiary, sakramenty, Dekalog i Ojcze nasz, do których dodano rozdziały na temat znaku krzyża, Biblii, Zdrowaś, Maryjo oraz świętowania roku liturgicznego.

Jej zadaniem jest służenie pomocą przy rozmowach na tematy religijne w rodzinach. Rodzice są pierwszymi, którzy przepowiadają Ewangelię swoim dzieciom. Chcąc przy tym dać świadectwo własnej wiary, muszą przynajmniej pobieżnie umieć ją wyjaśnić i uzasadnić, choć nie zawsze łatwo udzielić właściwej odpowiedzi na ciekawskie pytania młodszych pociech czy też odeprzeć krytyczne zarzuty młodzieży.

Dzieło to prezentuje w prosty i interesujący spo­sób całość orędzia chrześcijańskiego, ukazując zagadnienia wiary chrześcijańskiej przezna­czone współczesnego człowieka.

Kompendium z odwagą podejmuje wielkie pro­blemy współczesności, odwołując się do roz­woju nauk, roli sumienia oraz praw człowieka.

Dzieło jawi się jako aktualny, pewny i solidny sposób ukazania wiary chrześcijańskiej dzisiaj – przyjmując jakby formę dialogu między mistrzem a uczniem. Zawiera 15 pięknych reprodukcji dzieł sztuki, pochodzących z różnych epok i stylów sztuki chrześcijańskiej ...

Tematem 51. Kongresu Eucharystycznego w Cebu są słowa: «Chrystus pośród was – nadzieja chwały». Temat ten, wzięty z Listu św. Pawła do Kolosan (1, 24-29), ukazać ma w pełnym świetle łączność między Eucharystią, misją i nadzieją chrześcijańską, zarówno w czasie, jak i w wieczności.

Jedna z najważniejszych książek religijnych w obecnym czasie.

Kardynał Müller, autorytet Kościoła, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, w bezkompromisowy sposób podejmuje najbardziej palące dla katolików kwestie. Kto może przyjmować Komunię św.? Jaką władzę ma papież? Czy można zmieniać nauczanie Kościoła? Na czym polega odpuszczenie grzechów?

Książka jest przejawem troski o Kościół w dobie powszechnego relatywizmu i rozmycia prawdy.

Zjawisko „sekularyzacji” – tendencja sytuująca życie ludzkie w perspektywie horyzontalnej, zostawiająca na boku lub eliminująca, mimo chętnego podejmowania dyskursu religijnego, jego wymiar transcendentny – od kilku dziesięcioleci dotyka wszystkich ochrzczonych. W rezultacie ci, którzy z nakazu Bożego mają za zadanie prowadzić Kościół, muszą zająć zdecydowane stanowisko wobec tego zjawiska. Jednym ze skutków sekularyzacji, na pewno najbardziej znaczącym, jest oddanie się od praktyk religijnych poprzez odrzucenie – czasem świadomie, czasem pod wpływem zwyczajowych form podstępnie narzucanych przez kulturę nastawioną na dechrystianizację społeczności obywatelskiej – zarówno depozytu wiary (depositum fidei), przekazywanego prawdziwie przez Urząd Nauczycielski Kościoła, jak również autorytetu i misji ludzi pełniących w Kościele posługę, powołanych przez samego Chrystusa (por. Mk 3,13-19) do współdziałania z Jego planem zbawienia i prowadzenia ludzi do posłuszeństwa wiary (por. Syr 48, 10; Hbr 4, 1-11; Katechizm Kościoła katolickiego, 144n).