Osobista relacja z Bogiem

Od dnia zmartwychwstania Chrystusa żyjemy w czasach ostatecz­nych. Każdy dzień do owego ostatniego, w którym przyjdzie Jezus po raz drugi, jest bezcennym czasem dla głoszenia Ewangelii, którą jest On sam, i świadczenia o Nim życiem ewangelicznym.

W Liście do Rzymian słyszymy hymn św. Pawła o Bogu, który zawsze jest po stronie człowieka. Paweł pisze o tym, czego sam doświadczył. Odkąd dał się pokonać przez Światłość – Jezusa i stanął po Jego stro­nie, z człowieka ślepego stał się widzącym; zobaczył i przekonał się, że Bóg jest zawsze po jego stronie.

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3) – w tych sło­wach Jezus przybliża niekończącą się radość życia wiecznego.

Znać Boga to nie wiedza, lecz relacja i otwartość na szaleństwo Ojcow­skie­go mi­ło­sierdzia, umiejętność przebaczenia.

Trójca Święta za­pra­sza do człon­kostwa w Boskiej rodzinie, gdzie dzięki zbawczej mocy Jezusa Chrystusa zapali się w sercu ogień miłości – każdy z nas może stać się „ogniem płonącym i pochodnią świecącą”

Jezus wzywa do ewangelizacji wśród swoich: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela”. I dodaje: „Posyłam was jak owce między wilki”. Ma na myśli nie pogan i nie Samarytan. Z bólem myśli o owcach, które zamieniły się w wilki.

Mówi: „posyłam was do nich …na świadectwo!” – nie na dyskusje, doktrynalne spory. Owca, która stała się wilkiem, ma w sobie ciągle znajomość Ewangelii. 

Lęk jest jednym z fundamentalnych stanów kondycji ludzkiej. Obecny w na­szych myślach, uczuciach, w naszej woli, dotyka każdego bez wzglę­du na wiek, pochodzenie, stan życia czy piastowane stanowisko.

Kościół Dziejów Apostolskich, to wspólnota ludzi zjednoczonych na modlitwie, wsłuchana w Słowo i wyczekująca wypełnienia się obietnicy Ojca.

Stworzeni i obdarzeni wolnością zostaliśmy zaproszeni do komunii z Bo­giem. Wolność daje nam także dramatyczną możliwość odrzucenia dia­logu z Bogiem.

Biblia uczy, że tym właśnie jest grzech: niesłucha­niem Jego słowa, zamknięciem się na Boga.

Prowadzący XVI Dni Du­cho­wości Biblijnej zapraszają do zgłębiania pierwszych słów Boga w ogrodzie Eden, przymierza zawartego z Noem i Patriarchami i rozwa­żenia na no­wo Dekalogu: dziesięciu słów Boga – Miłośnika życia, które strzegą naszej komunii z Dawcą życia oraz z tymi, których postawił na naszej drodze.

Nagrania konferencji w formacie MP3 na płycie CD.

Cóż, takie jest życie! – kwitujemy krótko trudne sprawy, których wyjaśnić nie jesteśmy w stanie.

A co jeśli życie wcale nie jest takie, jakie jest? Może rację mają ci, którzy twierdzą, że życie jest takie, jak się je interpretuje, a prościej, jest takie, jak się je opowiada.

Dlatego warto się wsłuchać w to „nasze życie”, bo być może nie jest jedyną i nie tą najlepszą wersją, którą warto opowiadać.

Prawdziwe życie przecież jest gdzie indziej – mawia filozof. „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20) – tajemniczo dodaje św. Paweł.

W trakcie sesji wsłuchamy się w samych siebie, w naszą osobistą historię, by od­kryć w niej Życie. Kto wie, może zaczniemy inaczej opowiadać o życiu?

Psalmy są niezwykłą księgą, w której każdy może od­na­­­­leźć osobistą modlitwę życia. „Są odbiciem bo­gac­twa Boga i różnych stanów człowieka (...). Czasem od­­dają re­­akcję radosną, innym razem przepełnioną bó­lem, oso­­bi­­stą i zbiorową, wyrażającą ufność lub bła­ga­nie (...) wpro­wadzającą pokój w wewnętrzne wzbu­­rze­nie i za­­męt” (G. Ravasi).

Psalmy uczą nas jak modlić się całym życiem.

Najnowsze konferencje arcybiskupa Grzegorza Rysia poświęcone Księdze Jonasza.

Jonasz, choć posłuchał Boga, idzie do Niniwy, „bo musi”. Nie jest przekonany, czy to, co robi, jest słuszne. Idzie wewnętrznie zbun­to­wany. Dlaczego Bóg przebacza łajdakom? Jonasz jest roz­gnie­wany na Niniwitów... i na Boga.

Bóg uczy go cierpliwie nowego patrzenia na świat, na ludzi i na siebie. Jest łagodny i miłosierny i może zbudo­wać nowe życie nawet „na popiele”. Sprawił, że miasto grzechu za­mieniło się w miasto nawrócenia i przebaczenia.

Bóg marzy, że uda Mu się zmienić także moje serce, jak zmienił Niniwę.

W ramach Szkoły Biblijnej nowe konferencje abp Grzegorza Rysia.

Kościół potrzebuje dobrych i wymagających pytań o własne życie wierne Ewangelii. Takie pytania stawia pierwszy List do Koryntian.

Każde z nich otwiera przed nami ważne rozdziały z życia Kościoła: odważne pytanie o jedność, gdy pojawiają się rozłamy; nieukrywane pytanie o grzech, który sieje zgorszenie w Kościele i świecie; pytanie o nauczanie Kościoła w sprawach relacji małżeńskich, dziewictwa, praktyk religijnych, a zwłaszcza uczestnictwa w Eucharystii; wreszcie pytanie  o chrześcijańską naukę o zmartwychwstaniu.

Góry w Ewangeliach skrywają wielkie tajemnice Jezusa. Autor rozważań zaprasza, by w świetle słowa Bożego przeżyć spotkanie z Jezusem, Nauczycielem i Panem, na Górze Kuszenia, Górze Wyboru, Górze Nauczania, Górze Przemienienia i Górze Ukrzyżowania. 

W duchu lectio divina proponuje modlitewną refleksję nad wybranymi fragmentami Ewangelii.  

Codzienność jest "piątą ewangelią", w której Jezus szuka z nami osobowego spotkania. Pragnie, abyśmy Go lepiej poznali, bardziej umiłowali i wierniej naśladowali.

Możemy tego doświadczyć na drodze kontemplacji ewangelicznej. Jest to droga modlitwy, która prowadzi do spotkania z Jezusem poprzez Słowo Ewangelii. Pomaga otwierać się na Jego przeminiającą obecność i trwać z Nim w zażyłej więxi pośród codzienności.

Sesję prowadzi ks. Krzysztof Wons SDS - dyrektor Centrum Formacji Duchowej, kierownik duchowy, teolog duchowości

zawartość 1 płyta CD MP3

Słowo Boga karmi i leczy. Powołuje i posyła. Oczyszcza i umacnia do walki o dobro wszystkich i choćby jednego człowieka. Kształtuje apostołów zdolnych obumierać sobie, by żyć i dzielić się życiem z innymi.

W setną rocznicę śmierci sługi Bożego Franciszka Marii od Krzyża Jordana, założyciela salwatorianów i salwatorianek, sięgamy po Ewangelię wg św. Łukasza – przede wszystkim Łk 6, 12-17a – by korzystając z notatek, które o. Jordan zostawił w Dzienniku Ducho­wym (DD), uczyć się modlitwy, która kształtuje życie.

Duch Święty obficie rozdaje charyzmaty i zapewnia harmonię pomiędzy różnymi darami hierarchicznymi, udzielanymi poprzez sakramentalną łaskę święceń, a darami charyzmatycznymi, rozdzielanymi według Jego uznania. Jest nie tylko dawcą darów, ale także sprawcą jedności między charyzmatem a urzędem i źródłem harmonii w osobie, która przyj­muje Jego dary. Jego dary prowadzą do wewnętrznej spójności osoby i wspólnoty.

Sesja rekolekcyjna prowadzona przez arcybiskupa Grzegorza Rysia o relacji między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi.

Nierzadko mamy kłopot z rozumieniem Starego Testamentu. Dlaczego Bóg jest w nim „taki surowy”, „inny” od Boga Ewangelii? Wiele stronic Starego Testamentu nie wydaje się dobrą nowiną o Bogu. Konieczne jest czytanie Starego w świetle Nowego Testamentu, zwłaszcza Ewangelii.

Sesja składa się z dwóch części. Pierwsza ma charakter konferencji i „biblijnej debaty”, druga przeżywana jest na pustyni, w klimacie pełnej ciszy i modlitwy. Całość sesji przeniknięta będzie Bożym czytaniem (lectio divina) różnych stronic starotestamentalnych i nowo­testa­mentalnych, zwłaszcza Księgi Proroka Izajasza, nazywanego „ewangelistą” Starego Testamentu.

Jak w dzisiejszym świecie prowadzić odpowiedzialne życie duchowe angażując się w sprawy codzienne?

W świecie, w którym przyszło nam żyć, obserwujemy narastające „dążenie do narzucenia antropologii bez Boga i bez Chrystusa”, swobodny rozwój relatywizmu i hedonizmu w życiu codziennym. „Europejska kultura sprawia wrażenie «milczącej apostazji» człowieka sytego, który żyje tak, jakby Bóg nie istniał” (św. Jan Paweł II).

Wiara jest darem łaski, który otrzymaliśmy w chwili przyjęcia chrztu świętego. Co z tym darem zrobiliśmy? Czy go używamy? Czy go rozwijamy?

A może zagrzebaliśmy go głęboko w psychice albo zastąpiliśmy własnymi pomysłami i ambicjami, skutkiem czego łaska wiary nie bardzo potrafi „się przebić” do prawdziwego życia?

W Szkole Modlitwy Słowem Bożym kolejne konferencje o. Piotra Szyrszenia:

Stał się człowiekiem, zamieszkał w Nazarecie, umył uczniom nogi i umarł na Golgocie, bo Bóg kocha „do końca”. Przeszedł przez ziemię służąc, a wywyższony na krzyżu „zakrólował z drzewa”. Dał nam życie nowe nowością, która nie przeminie. Piłat mówił o Nim: „oto Człowiek” i „oto Król wasz”, a my z Natanaelem wyznajemy: „Jezu, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Wszechświata!”.

Zmagamy się z dolegliwościami fizycznymi, psychicznymi i duchowy­mi. Wyczekujemy upragnionego dnia, w którym ktoś zdejmie z nas ciężar paraliżującej bezradności. Czujemy się samotni. Ból nie pozwala nam przeczuć bliskości Jezusa, który jako pierwszy pragnie naszego zdro­wia, a uzdrowienie uzależnia od naszej decyzji. Pyta nas, czy naprawdę chcemy wyzdrowieć.

Autor konferencji zaprasza do spotkania z Jezusem, który uzdrawia przy „sadzawce” Słowa.

Życie Maryi przekonuje, że Słowo Boga potrafi zapewnić kruchej istocie ludzkiej wieczną młodość. To ono obdarzyło Ją płodnością po ludzku niewytłumaczalną. Uczyniło wierną Małżonką Boga i odporną na każde doświadczenie.

Dom na skale - konferencje wygłoszone w Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów przez ks. Joachima Stencla SDS. Sesja o solidnym budo­waniu domu życia w świetle Słowa.

Pragnienie trwałego domu wypisane jest w ludzkim sercu. Żyje w nas ostateczna tęsknota za domem Ojca. Jezus zapewnia: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie” (J 14, 2-3).