Poezja

To dziesiąty tom poetycki księdza Jerzego Szymika, poety teologa.
Jest to książka niezwykła: głęboko osobista i przejmująca, w niepowtarzalny sposób łącząca lirykę i świadectwo.

Wiersze zebrane w tomie Bogu się mówi – TAK traktują o różnych stanach i nastrojach człowieka, nie zawsze łatwych i radosnych. Jan Twardowski, ksiądz, poeta, a przy tym znakomity psycholog, słowami wierszy próbował odnaleźć i wskazać sens tego, co trudne.

Do dziś prowadzi czytelników od smutku do uśmiechu, od zagubienia do odnalezienia siebie i sensu życia, od niewiary do wiary. Wiary, która jest zaufaniem Bogu.

Są w twórczości ks. Twardowskiego tematy, które powracają nieustannie – w wierszach, homiliach, rozmowach. Należy do nich z całą pewnością NADZIEJA.

Jan Twardowski wiązał z nią sens swojego życia – i jako kaznodzieja, i jako poeta, i jako człowiek po prostu. Podkreślał: „Zawsze starałem się budzić i podtrzymywać nadzieję. Włączałem się w wielki nurt modlitw Kościoła, głoszącego nadzieję”. I jeszcze: „W świecie niewiary próbuję mówić o wierze, w świecie bez nadziei – o nadziei, w świecie bez miłości– o miłości. W swojej poezji chciałbym przekazywać nadzieję”.

Cierpliwość Boga jest – po tomach Uczę się chodzić, Gwiazdy w filiżance, Zupełnie inaczej, Wstęp wolny, Ziemia niebieska, Dotyk źrenicy, Śmiech i płacz oraz Błękit – dziewiątym zbiorem poetyckim autora - ks. Jerzego Szymika.

Wiersze najbardziej popularnego polskiego księdza-poety to swoisty pamiętnik autora, ale i forma rozmowy z kimś bliskim o sprawach ważnych.

Do tomiku z wierszami księdza Jana dołączona jest płyta z archiwalnymi nagraniami wierszy w interpretacji samego ks. Twardowskiego oraz Mistrza Mowy Polskiej Krzysztofa Kolbergera.

Wiersze najbardziej popularnego polskiego księdza-poety to swoisty pamiętnik autora, ale i forma rozmowy z kimś bliskim o sprawach ważnych.

Do tomiku z wierszami księdza Jana dołączona jest płyta z archiwalnymi nagraniami wierszy w interpretacji samego ks. Twardowskiego oraz Mistrza Mowy Polskiej Krzysztofa Kolbergera.

Losy tej kobiety stały się w naszym pokoleniu fascynującym przykładem ludzkiego poszukiwania i bycia poszukiwanym. Zanim "panna doktor" wyszeptała pewnego świtu: To jest prawda, przeszła długą drogę zaglądania za zasłony zjawisk tego świata. Kiedy jako siostra karmelitanka za kratą wagonu w drodze do Auschwitz recytowała ostatnie psalmy swego życia, wiedziała już o cenie swojego wyboru... Dzisiaj próbujemy razem z nią rachować ziarna prawdy o sobie, o naszym wieku, o bycie nieskończonym i wiecznym, dodajemy też tajemniczy znak: a Cruce. Powoli zbliżamy się do jedności, do Jedynego. ks. Henryk Romanik