Pomoce w rozważaniu Pisma Świętego

Rozważania Ewangelii na każdy dzień 2024 roku wydane przez wydawnictwo Misjonarzy Krwi Chrystusa z Częstochowy.

Tylko systematycznie żywiąc się Słowami Pisma Świętego będziemy w stanie zbliżyć się do poznania Stwórcy. Będziemy takim stworzeniem, o którym mówi św. Franciszek.

By ułatwić tę podróż po Słowie Bożym, Misjonarze Krwi Chrystusa już po raz siedemnasty dzielą się własnymi doświadczeniami, przemyśleniami i refleksjami dotyczącymi Ewangelii, starając się wskazać to, co – ich zdaniem – najistotniejsze w nauce Jezusa. Niech te rozważania staną się narzędziem do owocnego karmienia się najpożywniejszym nektarem.

                                                                                                                                    
Ta książka pomoże Tobie i Twoim bliskim żyć Ewangelią dzień po dniu.

Rozważania Ewangelii na każdy dzień 2024 roku wydane przez wydawnictwo Misjonarzy Krwi Chrystusa z Częstochowy w TWARDEJ, trwałej oprawie, która będzie służyła przez cały rok. Czcionka czytelna i "miła dla oka".

Tylko systematycznie żywiąc się Słowami Pisma Świętego będziemy w stanie zbliżyć się do poznania Stwórcy. Będziemy takim stworzeniem, o którym mówi św. Franciszek.

By ułatwić tę podróż po Słowie Bożym, Misjonarze Krwi Chrystusa już po raz siedemnasty dzielą się własnymi doświadczeniami, przemyśleniami i refleksjami dotyczącymi Ewangelii, starając się wskazać to, co – ich zdaniem – najistotniejsze w nauce Jezusa. Niech te rozważania staną się narzędziem do owocnego karmienia się najpożywniejszym nektarem.

                                                                                                                                    
Ta książka pomoże Tobie i Twoim bliskim żyć Ewangelią dzień po dniu.

Zbiór tekstów ojca Włodzimierza Zatorskiego skupionych wokół tematu lectio divina, praktyce czytania Pisma Świętego, która zajmuje szczególne miejsce w tradycji monastycznej i życiu każdego benedyktyna.

Patrząc na ilość tekstów i nagrań ojca Zatorskiego, które dotyczyły tej praktyki, można śmiało powiedzieć, że obok Reguły św. Benedykta, był to temat w czołówce zainteresowań Autora.

Teksty, które znajdziesz na kolejnych stronach, to owoc głębokiej refleksji biblijnej o. Włodzimierza Zatorskiego OSB. Podzieliliśmy je na dwie części. Pierwsza to wprowadzenie teoretyczne, a druga — przykłady odczytania wybranych fragmentów z Pisma Świętego. 

Wydaje nam się często, że my nie mamy możliwości, by Bogu oddać cały nasz czas. Tyle pracy, zabiegania, innych zajęć. Rozważania „Żyć Ewangelią” uczą nas, że jest to jednak możliwe.

Czytając każdego dnia fragment Ewangelii i komentarz do niej, każdy z nas ma okazję zabrać na cały dzień ze sobą to słowo, które najbardziej go porusza.

Poręczny format 11 x 17cm i twarda trwała oprawa.

Wygodna, czytelna nawet dla osób słabiej widzących czcionka i rozkład tekstu.

Siostra Małgorzata Borkowska nie traci czasu na frazesy. Wodolejstwo nie wchodzi w grę. Zamiłowanie do słowa to dla niej coś więcej niż hobby filologa; to jedna z form adoracji Niewidzialnego. Czym są Podpowiedzi? Sentencjami? Życiowymi radami? Wszystkim po trochu. To może współczesnymi apoftegmatami?

Kiedyś robił to abba Antoni, abba Pojmen, abba Jakiśtam, a dziś kilkaset lat po nich wypowiada je amma Małgorzata.

Autorka raczej nigdy by siebie tak nie nazwała, ale my owszem. Sędziwa mniszka z Żarnowca daje nam krótkie światła dla życia. Myśli, które wprowadzają w głąb siebie po to, by wyprowadzić ku Osobowemu Partnerowi Do Dialogu. 

Biblijne medytacje siostry Małgorzaty Borkowskiej - benedyktynki.

Szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci… – mówiła do Chrystusa Syrofenicjanka (Mk 7,28). Co ja się kiedyś naprosiłam czcigodnej redakcji Biblii Tynieckiej! Co się natłumaczyłam, że po polsku szczenięta pod stołem mogą jeść z podłogi, ale nie z okruszyn; i mogą jeść okruszyny chleba (upuszczone przez dzieci), ale nie okruszyny dzieci… Nic nie pomogło, składnia grecka czy może wpojona w młodości łacińska okazała się silniejsza od rodzimej, i po dziś dzień w Ewangelii Marka szczenięta jadają okruszyny dzieci. Przynajmniej w okolicach Tyru i Sydonu; na szczęście, nie u nas.

A ten tomik to właśnie takie okruchy, sypiące się ze stołu bez ładu i składu ani (na ogół) wzajemnego powiązania.

Niniejsza książka jest studium z zakresu teologii biblijnej. Zostały tu systematycznie poklasyfikowane i skomentowane teksty przede wszystkim z Nowego Testamentu.

Celem tej syntezy jest pozwolić czytelnikowi usłyszeć zawarty w nich apel o prawowierność, apel skierowany do wyznawców Chrystusa, do członków Jego Kościoła, na czele z tymi, którzy są odpowiedzialni za przekaz wiary.

Książka ta jest przeznaczona przede wszystkim dla wierzących. Niemniej może ona przydać się także niewierzącym o tyle, że pozwoli im zrozumieć, na czym się opiera nieustępliwość Magisterium Kościoła, to jego non possumus, w wielu żywotnych sprawach, które sami inaczej oceniają.

„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25).

Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu.

Lectio divina – Boże czytanie – jest praktyką stałego czytania Pisma Świętego, niezmiernie ważną dla właściwego wzrostu wiary i poznania Boga. Nie chodzi jednak o jakiekolwiek czytanie Pisma Świętego, lecz o kontakt z żywym Bogiem przez spotkanie z Jego Słowem. 

Codzienne rozważania Żyć Ewangelią na 2021 rok z wydawnictwa POMOC - Misjonarzy Krwi Chrystusa. Zawiera wyznaczone przez liturgię Kościoła fragmenty Ewangelii i rozważania do nich na każdy dzień roku. Poręczny format 11 x 17cm.

Wygodna, czytelna nawet dla osób słabiej widzących czcionka i rozkład tekstu.

Słowo Boże jest odnową i lekarstwem dla naszego często stwardniałego serca. Warto jest je medytować i zgłębiać, aby nasze serce było dobre, aby świat widziany przez nas był dobry i ludzie byli dobrzy. Tak patrzy dobre serce przesiąknięte Słowem Boga.

Oprawa zintegrowana miękka.

Rozmowa XVI Kasjana z abba Józefem O przyjaźni, którą w nowym przekładzie publikujemy w niniejszym tomie (jako zwiastun edycji drugiej części Rozmów), jest bez wątpienia traktatem wyjątkowym w całej literaturze wczesnochrześcijańskiej.

Przyjaźń to temat niezwykle istotny dla właściwego rozwoju każdego człowieka, na wszelkich płaszczyznach, w tym również duchowej. Stąd temat ten podejmowany był już szeroko w dziełach autorów starożytnych. Jego wagę dostrzegali również Ojcowie Kościoła, jak Klemens Aleksandryjski, Jan Chryzostom, Ambroży, Hieronim, Augustyn.

Jest jednak rzeczą interesującą, że aż do czasów Jana Kasjana, żaden z autorów chrześcijańskich nie poświęcił przyjaźni osobnej rozprawy.

Prezentowana w niniejszej książeczce Rozmowa XIV. O wiedzy duchowej dotyczy pewnego szczególnego sposobu modlitwy i lektury Pisma Świętego.

Tekst rozmowy dotyczy zdobywania wiedzy duchowej, czyli tej najtrudniej dostępnej, poprzez wytrwałą medytację Pisma Świętego.

Niemożliwe jest owocne dążenie do wiedzy duchowej, czyli właściwego zrozumienia Pisma Świętego, jeśli nie prowadzi się jednocześnie takiego życia, które zmierza do wykorzenienia wad i wzrostu cnót.

Pismo Święte jest orędziem Boga do człowieka, do każdego człowieka, jest wezwaniem zwróconym do osoby, aby osobiście poznała Boga, aby spotkała się z Chrystusem i żyła dla Niego, a nie już tylko dla siebie. Skoro więc Pismo Święte powierza nam Słowo Boże, powinniśmy je przyjmować w świetle Ducha Świętego, czytać je i podchodzić do niego z wiarą, że jest to Słowo, które pochodzi od Boga i do Boga prowadzi.

Wygłosić rekolekcje dla własnej wspólnoty raczej nie jest łatwo.

Sędziwa mniszka, Małgorzata Borkowska OSB, została poproszona o parę słów do swoich, w domu, gdzie mieszka, żyje. A wiadomo: najtrudniej mówić do swoich. Pochwał przyjemniej się słucha, ale przecież miłość nakazuje dać drugiemu całą prawdę. Wówczas nie można ominąć faktu, że to i owo każdemu za uszy się dostało.

Na szczęście, „głosząca” za własne uszy także zagląda, przez co jest współtowarzyszką losu, a nie mądralą. Potrafi właściwie nakreślić proporcje ludzkich cnót i wad, dobra i zła, zasług i grzechów. I dopiero po prześwietleniu całości Bożym zamysłem, wskazuje na „horyzont” najpiękniejszy z możliwych: odwieczną miłość Osób Trójcy Świętej rozlana na świat, a w tym świecie człowiek z tej miłości stworzony i do niej powołany.

Jakże złożony jest skład chemiczny naszego świata! Niby pierwiastków chemicznych jest mniej niż sto (może teraz już i nieco więcej, nie wiem), ale kombinacji tych pierwiastków, i to w różnych formach i proporcjach, po prostu nie ma końca. Coraz to odkrywamy jakąś nową, bądź już istniejącą, bądź możliwą do sporządzenia. Bóg jakby bawił się z nami w grę „Ciepło-zimno".

Sto lat temu ludzie wierzyli, że już znaleźli prawie wszystko, co On ukrył, a tę niewielką resztę, jaka jeszcze pozostała, odnajdą wkrótce. Obecnie raczej gotowi są mniemać, że każde nowe znalezisko naprowadza na ślad wielu innych, pole poszukiwań rośnie w postępie geometrycznym i zabawa ma wszelkie szanse okazać się najlepszym na ziemi modelem nieskończoności.

Od wieków w każdym chórze zakonnym są potrzebne pewne funkcje liturgiczne, bądź na dłuższy czas nadawane, bądź zmieniane co tydzień według kolejności. Te funkcje nazywają się w każdej zakonnej tradycji nieco inaczej. U polskich benedyktynek zakonnica rozpoczynająca śpiewane partie modlitwy i zobowiązana do ich wyćwiczenia z chórem, nazywa się kantorką, i to jest funkcja trwała, ze względu na konieczne do tego zdolności muzyczne.

Natomiast zakonnica prowadząca w danym tygodniu liturgię nazywa się hebdomadarka (w kościelnej łacinie hebdomada to tydzień). Przez długie lata siostra, która ukończyła właśnie swoją „hebdomadę”, zostawała na następny tydzień homiliantką: jej funkcja polegała wtedy na tym, żeby w niedzielę i w ewentualnie przypadające w tym tygodniu święta odczytać komentarz do Ewangelii dnia. Nie musiała go daleko szukać: w łacińskim brewiarzu był podany.

Ojciec Jose Maniparampil jest wybitnym biblistą, który od paru lat przyjeżdża do naszego kraju z Indii, by wyjaśniać i głosić Słowo Boże. W jego nauczaniu zachwyca mnie jego świeże spojrzenie na Ewangelię, z których – mogłoby się wydawać – nie da się już nic nowego wydobyć.

Ojciec Jose prowadzi nas daleko dalej w rozumieniu Słowa Bożego, niż sami byśmy byli do tego zdolni. Wiąże osoby, miejsca i wydarzenia w Ewangelii w nową, logiczną i zaskakująco odkrywczą całość. Pokazuje, że Jezus ma wciąż coś nowego do powiedzenia w naszym życiu, jeśli tylko zechcemy pochylić się nad Jego Słowem.