Rekolekcje i konferencje audio

Męka Chrystusa pokazuje sprawiedliwość „na miarę Boga”, głęboko inną od sprawiedliwości ludzkiej. Objawia „nadmiar” sprawiedliwości, bo grzechy ludzi zostają „wyrównane” ofiarą Boga-Człowieka. Bóg „czyni nas wewnętrznie sprawiedliwymi mocą swojego miło­sierdzia”

Wprowadzenie w temat miłości - czyli jak spotkać siebie w Bogu. Rozumienie doświadczenia duchowego jako doświadczenia miłości, intymności na modlitwie,
O nadziei, czyli spotkać siebie w swoim wnętrzu, O sztuce przebaczenia i pojednania, czyli spotkać siebie w swoim domu, Sztuka wychodzenia z siebie - aby spotkać siebie we wspólnocie. Jak przekroczyć własny egoizm i narcyzm, aby odkryć miłość.

W "Rekolekcjach (anty)kryzysowych Wojciech Ziółek SJ, wbrew panującym modom, podpowiada, jak bez unikania bólu i bez znieczulenia się dojrzale przejść przez kryzys. Bez naiwnych i głupich pocieszeń zachęca do spojrzenia na problemy z szerszej perspektywy, bo - jak sam mówi - każdy kryzys jest niepowtarzalną szansą na nowe. Szansą na to, by żyć pełniej i prawdziwiej.

Boska obecność w życiu każdego człowieka przejawia się poprzez realne działanie Ducha Świętego, który zanurza nas w miłości Chrystusa. Refleksje, przez które przechodzimy w poszczególnych konferencjach, prowadzą nas z jednej strony przez wymiar symboliczny "oddechu Boga" pod postacią Trzeciej Osoby Boskiej, a z drugiej strony stają się swoistą egzegezą odsłaniającą tajemnicę Jego obecności.

Odkąd straszliwa zbrodnia dokonana na Golgocie, najbardziej absurdalna w historii, stała się narzędziem zbawienia, odtąd każda ludzka sytuacja, również ta najbardziej absurdalna i przeklęta, należąca do niepodlegającej zmianom przeszłości, może być napełniona miłością, może zyskać sens i motywację, może być wspominana przez pamięć zdolną nadać nową wartość zranionej historii. 

Człowiek to spotkanie. Największym dobrem, jakie spotyka nas na ziemi jest bycie razem, budowanie wzajemnych więzi. Aby je budować - potrzeba komunikowania się. Robimy to codziennie. Jesteśmy wręcz skazani na porozumiewanie się ze sobą. Po co mamy się tego uczyć? Odpowiedź jest prosta, bo od tego zależy jakość naszego życia.

Tradycja żydowska i chrześcijańska przywołują cztery noce w historii zbawienia, które stanowią największe cuda Bożego objawienia: noc stworzenia, noc Abrahama, noc wyjścia i noc Mesjasza. Pierwsza zwana nocą pokory Boga, druga nocą wiary, trzecia nocą nadziei, czwarta nocą miłości.

Nie ma takich ciemności w historii naszego życia, których Bóg nie potrafiłby zamienić w poranek nowych narodzin i nowego życia.

Obdarzony niesamowitym darem przyprowadzania ludzi do Boga Witek Wilk, już od 21 lat w wielu krajach prowadzi rekolekcje dla ludzi wszystkich stanów. Dzięki jego pełnemu humoru głoszeniu, opartemu na własnym świadectwie, jak również na świadectwie tych, którzy dzięki jego posłudze doświadczyli działania Boga, dziesiątki tysięcy ludzi oddały swoje życie Jezusowi.

Biblia jest Księgą nadziei. Jest nią przede wszystkim Jezus Chrystus jedyne Słowo Ojca. Przynosi nadzieję ludziom, których inni uznali za pogrzebanych: Jawnogrzesznicy, Łazarzowi i Pawłowi – „poronionemu płodowi”. Sesja w ramach XI Dni Duchowości Biblijnej.

Kiedy będziesz słuchać tych konferencji Jezus będzie chciał uwolnić Cię od rzeczywistości, które tylko Ty znasz, których tylko Ty doświadczasz i które, choć mogą się wydawać bliskie innym, są tak naprawdę nieprzekazywalne.

Chrześcijańska duchowość ma wiele wątków, które ukazuje jej niepowtarzalne bogactwo. Ich wspólnego mianownika można dopatrywać się w mowie pożegnalnej Jezusa zawartej w Ewangelii wg św. Jana. Tutaj odnajdujemy słowa: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”, a także: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego”

Księga Judyty pisana była do wierzących w Jedynego Boga w czasie, gdy zmagali się z siłami zagrażającymi ich duchowej tożsamości. Zdołali przezwyciężyć próby, ponieważ zaufali Bogu i trwali mężnie w wierze. Bóg może wybawić człowieka z najtrudniejszych sytuacji ...

W dziejach Noego znajdziesz więc opowieść o Twoim życiu, o wszystkim, co je niszczy, o konieczności przejścia przez doświadczenie śmierci dotychczasowego sposobu, w jaki to życie wiedziesz, a nade wszystko opowieść o ocaleniu, o arce, która jest naszym ratunkiem, o niesłychanej obietnicy, jaką Bóg sam się związał, chcąc nas doprowadzić do pełni życia.

Audiobook to zapis rekolekcji wygłoszonych przez o. Adama Szustaka w maju 2014 r.

"Najmniejszy” i upatrzony sobie przez Boga. Pasterz z narażeniem życia broniący trzody ojca przed drapieżnikami, a potem narodu przed Filistynami. Sługa prześladowany przez Saula i przebaczający swemu ciemięzcy. Król, któremu nie obce mu było ludzkie myślenie, na modlitwie stopniowo wchodzący w mentalność Bożą. Upadł nisko, uznał swój grzech wobec Boga. Oparł swe życie na obietnicy, że to Pan zbuduje mu dom. Przez całe życie dorastał do złożenia w rękach Pana swego losu: „oto jestem – niech czyni ze mną, co uzna za słuszne!”.

Większość komentatorów Ewangelii wg św. Jana rozdziały od 2 do 12 nazywa „Księgą Znaków”. To w tej części odnajdziemy siedem wielkich znaków, których dokonał Jezus. Adresatem tych wydarzeń, gestów, słów, obecności Jezusa ostatecznie jest każdy, kto odczytuje je z wiarą.

Paweł jest wiarygodnym świadkiem tego, co pisze. Odkąd spotkał Jezusa, przemieniony Jego światłem, nie przestaje głosić z mocą, że tylko On jest źródłem życia i szczęścia. Sesja jest zaproszeniem do osobistego zgłębiania dyna­miki życia i szczęścia w świetle listów św. Pawła.

Niniejsze nagranie to zapis na żywo rekolekcji dla alumnów wygłoszonych w 2013 roku. Oto ważniejsze tematy: kochać można tylko całym sercem; wybieram uczciwość i czystość serca; łaska powołania kapłańskiego bez więzi z Jezusem obumiera; postawa życzliwości i miłosierdzia wobec człowieka; z każdej słabości i krzywdy Jezus czyni nową szansę.

Bóg powołał nas, abyśmy byli z Nim, teraz i na wieki. Opuszczony przez nas, nigdy nas nie opuścił. Posłał na świat swego Syna, który stanął pośród nas, oddzielonych przez grzech od Boga. „Przyjął nas w naszym oddzieleniu od Boga, tak że mógł w naszym imie­niu powiedzieć na krzyżu: «Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?» (KKK 603). Zszedł w otchłań poczucia opuszczenia, by na nowo pojednać nas z Ojcem i między sobą. Oto Pasterz, który opuszczony przez owce, nie opuszcza swojej owczarni!