Rekolekcje i konferencje audio

Te rekolekcje są podróżą do środka Trójcy i spotkaniem z Bogiem, jakiego być może jeszcze nigdy nie doświadczyłeś.

Od dziecka chcemy przynależeć do różnych grup – rodzina, koledzy, przyjaciele w pracy, a najgorsze uczucie to uczucie odrzucenia, bycia poza grupą, w której ludzie się dobrze czują, mogą być sobą. Uczucie przynależności sprawia, że odkrywamy, kim jesteśmy. W Trójcy – pomiędzy Ojcem, Jezusem i Duchem – pasujesz do otoczenia i czujesz, że jesteś u siebie.

Przez kolejne części rekolekcji spotkamy się z poszczególnymi Osobami Trójcy i zadamy Im ważne, czasem trudne pytania – o Boga, o Miłosierdzie i o nas.

Czy zastanawialiście się na przykład, dlaczego Bóg Ojciec kazał Abrahamowi zabić swojego syna?

To rekolekcje o miłosierdziu, bo jeśli nasz Bóg jest miłością do mnie, to na wszystkie wersety z Biblii i na wszystkie wydarzenia z mojego życia należy popatrzeć od nowa, nowymi oczami. Będą to rekolekcje o nas, bo od urodzenia każdy z nas przebywa pośrodku Trójcy Świętej, wystarczy otworzyć oczy.

Podczas sesji pójdziemy z Siostrą Faustyną drogą prowadzącą do sa­me­go źródła: do Bożego słowa, w którym usłyszała i kontemplowała Miło­sier­dzie Wcielone (por. Dz. 1745).

Podejmiemy lectio divina do tekstów bi­blijnych, które Jezusa osobiście wskazał Faustynie, aby nad nimi roz­my­ślała.

Będzie uczyła nas czytania Słowa tak, jak uczył ją tego Miło­sier­ny: „Czytaj nie tylko ustami, ale sercem...” (Dz. 1765).

Będziemy kołysali w sercu obietnicę, którą Jezus zostawił Faustynie: „Przez Słowo Wcielone daję po­znać przepaść miłosierdzia mojego” (Dz. 88). To obietnica także dla nas. 

Kim byli trzej wielcy patriarchowie, co było w nich tak szczególnego, że „Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem” (Hbr 11,16), Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba?

W czasie sesji wspólnie z wybitną biblistką Danutą Piekarz pójdziemy śladami ich żarliwej wiary, zdolnej oddać wszystko, by okazać posłuszeństwo słowu Bożego wezwania.

To oni, ludzie wiary, stali się fundamentem, z którego wyrósł lud prowadzony przez Boga, lud, do którego także i my należymy. 

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3) – w tych sło­wach Jezus przybliża niekończącą się radość życia wiecznego.

Znać Boga to nie wiedza, lecz relacja i otwartość na szaleństwo Ojcow­skie­go mi­ło­sierdzia, umiejętność przebaczenia.

Trójca Święta za­pra­sza do człon­kostwa w Boskiej rodzinie, gdzie dzięki zbawczej mocy Jezusa Chrystusa zapali się w sercu ogień miłości – każdy z nas może stać się „ogniem płonącym i pochodnią świecącą”

Jezus wzywa do ewangelizacji wśród swoich: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela”. I dodaje: „Posyłam was jak owce między wilki”. Ma na myśli nie pogan i nie Samarytan. Z bólem myśli o owcach, które zamieniły się w wilki.

Mówi: „posyłam was do nich …na świadectwo!” – nie na dyskusje, doktrynalne spory. Owca, która stała się wilkiem, ma w sobie ciągle znajomość Ewangelii. 

Lęk jest jednym z fundamentalnych stanów kondycji ludzkiej. Obecny w na­szych myślach, uczuciach, w naszej woli, dotyka każdego bez wzglę­du na wiek, pochodzenie, stan życia czy piastowane stanowisko.

Na przestrzeni ośmiu wieków, jakie dzielą nas od czasów św. Franciszka z Asyżu, wiele razy próbowano opowiedzieć o jego życiu.

On sam co praw­da nie napisał autobiografii, ale pozostawił po sobie wiele świa­dectw o osobistych spotkaniach z Ewangelią, które tak bardzo wpłynęły na jego historię życia, że stała się ona historią zbawienia, drogą ku świętości.

Dziś Franciszek staje obok nas, jako towarzysz w naszym dążeniu do świętości i jako wiarygodny świadek wewnętrznej przemiany, dokonującej się mo­­cą Słowa.

Jak świadczyć o wierze dzisiaj i jak doświadczać radości wiary?

Niniejsze rozważania są odpowiedzią by podczas modlitwy i w atmosferze skupienia, zgłębiać tajemnicę Boga. Jeśli On jest na pierwszym miejscu, wówczas nasze życie staje się uporządkowane.

Doświadczenie wiary nieodłącznie wiąże się z walką duchową. Aby wytrwać w trudnościach życia, potrzebujemy tarczy wiary, bezgranicznego zaufania Bogu i pewności, że On nas przygarnia. Potrzebna jest także nasza gotowość do głoszenia Dobrej Nowiny w świecie tak często pozbawionym nadziei.

Długość nagrania: 4h 55 minut

Sakrament małżeństwa, podobnie jak każdy inny sakrament, jest skutecznym znakiem łaski Boga. Małżeństwo jest znakiem miłości Trzech Boskich Osób, znakiem ofiarnej miłości Chrystusa do swojej Oblubienicy – Kościoła, jest w końcu znakiem łaski uświęcającej dwoje osób związanych nierozerwalnym węzłem miłości.

Będzie­my przyglądać się kolejnym elementom rytuału zawarcia małżeń­stwa, aby z niego wyczytać teologię tego sakramentu i odkrywać, jak współpracować z tą łaską na co dzień. 

Eucharystia może mieć ogromny wpływ na właściwe przeżywanie codzienności. Im głębiej uda się wejść w tajemnicę Eucharystii, tym pełniej będziemy spoglądali na swoje życie.

To sesja dla osób, które pragną pogłębiać swoją duchowość eucharystyczną.

Prezentowana sesja podejmuje problem zmagania i walki o wierności Bogu i Jego przykazaniom „pośród milczenia Boga”: osobistych kryzysów wiary; zgorszenia ludzi Kościoła; kontestowania religii w mediach; krwawego prześladowania chrześcijan.

Józef Augustyn SJ obrazuje swoje rozważania: powieścią o męczennikach japońskich z XVII wieku „Milczenie” Shusaku Endo; poematem Dietrich Baonhoeffera „Stacje na drodze do wolności” oraz ikoną św. Anny z Faras z Muzeum Narodowego w Warszawie.

Mojego Zbawiciela rozpoznaję po moich ranach, które wziął na siebie. Krwawiący bok Jezusa mówi mi, że najbardziej rani Go moja niewiara w Jego miłość. Mówi do mnie jak do Tomasza: „Włóż rękę do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem”.

Pójdziemy drogą (nie)wierzącego Tomasza, który w zranionym Jezusie rozpoznaje zranionego Boga. Razem z nim będziemy uczyli się wyznawać Mu z tęskniącą miłością: „Pan mój i Bóg mój”.

Zgodnie z wiarą i przekonaniem chrześcijan, ludzkie istnienie zakorzenione jest w Trójcy Świętej, na której obraz każdy z nas został stworzony. Stanie się podobnym do Boga jest największym celem naszego istnienia.

Przypominanie tych prawd sobie i innym staje się naszym pilnym zadaniem, szczególnie dzisiaj, w epoce, która próbuje zredefiniować człowieka, albo nawet wymyślać go na nowo. Jak lekarstwo na zagubione i rozmywające się człowieczeństwo proponuję spojrzenie w głąb intymnego życia Trójcy z perspektywy życia i doświadczenia Jezusa. Celem jest nauczenie się myślenia, wolności, posiadania ciała i uczuć na Jego wzór.

Bycie uczniem Jezusa nie sprowadza się do pobożnych modlitw, ale raczej do toczenia regularnej i czasami wyczerpującej walki duchowej na wzór Jezusa.

Zdawał sobie z tego sprawę św. Ignacy Loyola, który okazał się ważnym strategiem duchowym w dziejach Kościoła Chrystusa i wytrawnym nauczycielem tej sztuki.

Sesja zarysowuje horyzont odwiecznej walki duchowej oraz uczy praktycznego zastosowania ignacjańskich reguł rozeznawania duchów. Dzięki żywemu językowi autora z łatwością można przyswoić treści duchowe, co zaowocuje lepszym zrozumieniem przeżywanych strapień duchowych, ale i przedłużeniem dawanych przez Boga pocieszeń duchowych.

Jeśli jesteś aktywny fizycznie to nagranie w przejrzysty sposób zaproponuje Ci zdrową hierarchię rozwoju we wszystkich sferach Twojego życia, bez pominięcia duchowości. Jeśli nie praktykujesz aktywności fizycznej nagranie to będzie dla Ciebie dużym zaskoczeniem w kwestii wpływu kondycji ciała na kondycję Twojego Ducha i podpowie, jak wykonać pierwsze kroki dla zachowania równowagi w rozwoju.

Uwaga: nagranie może także pozbawić Cię wymówek, za którymi do tej pory się chowałeś, aby zadbać o swoje ciało.

Wyjątkowa biografia niezwykłego księdza z Neapolu - księdza Dolindo Ruotolo w formacie Audiobooka.

Mistyk. Posiadał przedziwny wgląd w duszę człowieka – napisał ponad 220 tysięcy imaginette, obrazków z proroczym słowem skierowanym do konkretnej osoby.

Niezwykle ceniony przez o. Pio, który często odsyłał do niego penitentów. Kapłan heroicznie wierny Kościołowi. Jest Sługą Bożym. Trwa jego proces beatyfikacyjny.

Autor ukazuje lęki jako integralną część ludzkiej egzystencji.

Zasadniczym punktem odniesienia dla pokonywania ludzkich lęków jest dla Autora Eucharystia, a w niej w sposób szczególny słowa wziął chleb, błogosławił, łamał i rozdawał.

Nasze lęki przeżywane w perspektywie eucharystycznej nie tylko nie są dla nas zagrożeniem, ale przeciwnie – stają się wyzwaniem do pełniejszego odkrywania miłości Boga i ofiarnej miłości innych ludzi.

Miłość, która jest hojnym darem Ducha Świętego, wymaga z na­szej strony postawy czystości serca.

Tę zdobywamy poprzez samo­za­parcie i trud, przez dążenie do wewnętrznej wolności oraz dzięki dyscyplinie myśli i uczuć.

Najważniejszym celem formacji do kapłaństwa jest, aby prowadziła do wewnętrznego ukształtowania w wychowanku usposobienia i uczuć Do­brego Pasterza.

Tematem prowadzonej przez kard. Ravasiego sesji są Księgi Hioba i Koheleta, które budzą wiele pytań w sercach wierzących. Księgi: Hioba i Koheleta to najbardziej niepokojące księgi Starego Testamentu.

Obie ukazują postaci wyjątkowe, których życie lub nauka prowokują do przemyśleń.

Uczą zbliżania się do Boga z sercem, i czystym, i obciążonym. Są modlitwą, która oczyszcza i przemienia.

Powołanie do miłości to podstawowe i wieczne powołanie każdego człowieka.

Bóg bowiem stworzył człowieka „na swój obraz, na obraz Boży go stworzył” (Rdz 1,27), powołując go do relacji miłości, ponieważ „Bóg jest miłością” (1 J 4,18). Wszystkie inne powołania (do małżeństwa, kapłaństwa, życia zakonnego czy konsekrowanego) oparte są na tym fundamentalnym powołaniu do miłosnej relacji Bogiem. 

Podczas sesji zostały podjęte nie tylko teologiczne aspekty powołania do miłości, ale także aspekty psychologiczne. Powołanie do miłosnej relacji z Bogiem wyraża się bowiem również w dojrzałych relacjach z drugim człowiekiem i otaczającym nas światem.

Długość nagrania: 4 godz. 39 min