Sakrament Pokuty i Pojednania

Ta książka jest dla tych, którzy chcą się nawracać, kochać i stawać coraz bardziej podobnymi do Boga. Autorzy tej publikacji – ks. Marek Dziewiecki i ks. Franciszek Płaczek – to znani rekolekcjoniści i spowiednicy. Zawarli oni w tej książce pytania, które pomogą Ci stać się najpiękniejszą, bo całkiem Bożą wersją samego siebie.

Rachunek sumienia jest nie po to, byśmy się zadręczali, lecz po to, byśmy się nawracali. Bóg, który nas kocha niezależnie od tego, jaka jest prawda o naszej przeszłości, pragnie, byśmy uczciwie rozliczyli się z popełnionych grzechów, bo to warunek uczciwej i radosnej teraźniejszości. Nie wystarczy tu jednak sama dobra wola. Trzeba podjąć błogosławiony wysiłek powrotu na drogę Bożej miłości, gdyż jedynie na drodze miłości jesteśmy w stanie doświadczać radości, jakiej tej świat nam ani dać, ani zabrać nie może.

Fundamentem nawrócenia jest rachunek sumienia. Wypełnienie pozostałych warunków sakramentu pokuty i pojednania jest możliwe jedynie na tyle, na ile wartościowy i pełny jest nasz rachunek sumienia. Jeśli rachunek ten jest niestaranny, pobieżny, rutynowy czy zawężony, to nie będzie możliwe prawdziwe nawrócenie, czyli prawdziwy powrót do wiernej miłości i do trwałej radości.

Błogosławieni ci, którzy decydują się na spowiedź, czasem nawet po dziesiątkach lat trwania w grzechach ciężkich.

Błogosławieni ci, którzy postanawiają skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania, czyli z tego niezwykłego sakramentu, który dla człowieka zagubionego stanowi punkt zwrotny i który dosłownie ratuje życie każdemu, kto udręczony jest złą przeszłością.

Spowiedź to Boże, radykalne, ratujące życie i uzdrawiające lekarstwo na złą przeszłość, która dręczy.

Każdy z nas potrzebuje dobrej spowiedzi, czyli tego sakramentu, który uwalnia nas od wszystkiego, co przeszkadza kochać i cieszyć się życiem. Sakrament pokuty i pojednania to spotkanie z Chrystusem, który urządza nam święto ocalenia i radości.

Słowo pokuta jest słowem wieloznacznym. Może oznaczać zarówno wymiar „kary” (penitencjarny), wymiar ekspiacji (naprawienia szkody), wymiar psychologicznego „obciążenia” czy „kary wychowawczej”, jak też kategorię „szansy” oraz „Bożego daru” dla człowieka słabego i grzesznego. Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty-pojednania, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą.