Serie wydawnicze

Medytację można krótko określić mówiąc, że wyciszamy się i pozwalamy Bogu, aby w nas działał.

Oczywiście nasuwają się pytania: w jaki sposób się wyciszyć i rozluźnić; jak pozwolić Jezusowi, aby pociągnął nas do Swojego Bóstwa; w jaki sposób sprawić, aby nasze życie codzienne rozwijało się pod Jego Boskim wpływem. Bóg daje światło duchowe i miłość.

Po pewnym czasie zauważa się niezwykłe rezultaty. Możemy łatwiej radzić sobie z problemami życiowymi, mniej się niepokoić, lepiej pracować i bardziej lubić swoją pracę. Czasem jest widoczna poprawa zdrowia. Nade wszystko na nowo uświadamiamy sobie prawdy duchowe i Bóg staje się naszym przewodnikiem i przyjacielem.

Nieustanna modlitwa jest poszukiwaniem jedności. Nadaje naszemu życiu nadrzędny cel, upraszcza je, integrując nas wewnętrznie. To chyba wydaje się najważniejsze z punktu widzenia czytelnika „ze świata” – kiedy s. Miriam mówi o modlitwie, budzi w nas tęsknotę, wszyscy chcielibyśmy tak żyć, być tak prostym i spoistym…

Ale zdajemy sobie sprawę, że krajobraz pustyni daleki jest od sielanki, a prawdziwy pokój jest owocem walki. Dlatego w książeczce znajdziemy rady, jak trwać, milczeć i uciekać, o modlitwie w pokusach i modlitwie przy pracy. Dowiemy się o różnicy między milczeniem duchowym a „milczeniem obrażonym” oraz dlaczego marzenia są „cudzołożeniem z nieprawdą”.

Jeśli chcemy wejść w doświadczenie naszej grzeszności i w doświadczenie Bożego przebaczenia, musimy się otworzyć na łaskę, na słowo Boga. Jest ono jak światło, które nie tylko pokazuje drogę i rozświetla to, co zakryte przed naszymi oczami, ale daje także „ciepło” miłującej obecności Boga.

To książka o Słowie Bożym, które nie przeraża, lecz pociąga; nie rani, lecz uzdrawia; nie potępia, lecz zbawia. Przypomina, że stale doświadczamy miłosierdzia Boga i potrafimy otworzyć się na Jego przebaczenie.

Powstanie tej książki zostało zainspirowane przez osobę francuskiego karmelity bosego o. Marii Eugeniusza od Dzieciątka Jezus (Henryka Grialou), jego pisma, z których obszerne cytaty stanowią osnowę rozważań, a przede wszystkim przez jego dzieło – instytut świecki Notre-Dame de Vie.

O. Maria Eugeniusz zauważył u wielu świeckich głębokie pragnienie życia w obecności Boga i wskazał im modlitwę jako drogę przez świat ku świętości i drogę życia Boga w nas.

Punktem wyjścia jest stwierdzenie faktu, że modlitwa jest darem Boga dla człowieka, a nie tylko owocem ludzkich wysiłków. Wzywają one czytelnika: … mimo, że jesteśmy wolni, aby dawać, doświadczamy pokusy ucieczki przed darem… nie czekajmy, aż staniemy się godni Boga, aby zbliżyć się do Niego lub wzywać go na pomoc; nie czekajmy, aż będziemy umieli się modlić, aby się modlić.

Tylko Bóg dociera do najbardziej skrytych miejsc naszego wnętrza, nie naruszając naszej wolności i szanując nasze tajemnice. Zna nawet te zakamarki serca, które my sami utajniliśmy przed sobą. Prowadzi do nich w taki sposób, abyśmy się na nie otworzyli, spotkali je i przeżyli nowe narodzenie.

On nie tylko przemawia do naszego serca, ale także dociera do jego głębin. Jego słowo jest „skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4, 12).

Autor w centrum stawia Słowo Boga, które leczy nasze zranienia i wskazuje właściwą drogę, pomagając powrócić do życia.

Zaproponowany przez autora komentarz do Modlitwy Pańskiej otwiera na Bożą miłość i Boże przebaczenie. Ojcze nasz to modlitwa wielu tęsknot: tęsknoty Ojca za dziećmi, dzieci za bliskością Ojca, tęsknoty w stanie grzechu i podczas ciemnej nocy wiary.

Wiara i kryzysy w świetle Słowa Bożego - ks. Krzysztof Wons proponuje rozważania w świetle Słowa Bożego dedykuje zwłaszcza tym, którzy szczególniej “utykają w wierze”, przeżywają bolesne próby, cierpią jak Abraham i nie przestają ufać; którzy idą za Jezusem do końca, także wtedy, gdy ich wiara staje się jedynie krzykiem w bezradności.