Serie wydawnicze

Książeczka odsłania przed czytelnikiem bogactwo i piękno sakramentu pojednania, jak też radosny trud jednania się z Bogiem, z ludźmi i z własnym życiem. Przeznaczona jest dla wszystkich, którzy pragną żyć w przyjaźni z Bogiem: nastolatków i dorosłych, początkujących i zaangażowanych w życie duchowe. Szczególnie zaś należałoby ją polecić osobom, które boją się spowiedzi. Zawarte w książeczce refleksje i pytania, pisane zwięzłym, precyzyjnym językiem, stanowią mały przewodnik w odkrywaniu spowiedzi jako radosnego spotkania z miłosiernym Ojcem.

Jeśli w modlitewnym dialogu człowieka z Bogiem ważniejsze jest „ucho duszy /serce/ niż usta” F. Sheen, to „Siedem słów” stanowi najwyższe wzniesienie ducha ludzkiego w tym dialogu. Nie dziwi zatem fakt, iż te „siedem słów” wypowiedzianych przez Chrystusa na Krzyżu staje się przedmiotem głębokiej refleksji nie tylko wybitnych teologów, lecz także staje się inspiracją do tworzenia najwyższych dzieł artystycznych. „W siedmiu słowach /Chrystusa na Krzyżu/ płynie wzbudzona rzeka miłości, aż do mojej głębi, Głos, który zstępując z wysokości, nawadnia mój ogród bezlistny. Tylko siedem słów. Uskrzydlony niebiański przelot bez pośpiechu; siedem niepokalanych gołębi” (J. A. Martinez Camino).

Często początek życia modlitwy podobny jest do pierwszych doświadczeń w ludzkiej miłości. Pierwsze zachwyty i fascynacje duchowe, pierwsze oczarowanie modlitwą i życiem duchowym przemijają, a w ich miejsce przychodzi znużenie, zniechęcenie i wewnętrzny opór. Ten kryzysowy stan możemy jednak pokonać, podejmując gruntowną refleksję nad naszym zaangażowaniem w modlitwę. Modlitwa bowiem, choć jest najwznioślejszą czynnością człowieka, pozostaje zawsze zanurzona w ludzkiej słabości. Ta słabość nie pozwala nam zapomnieć, że modlitwa to nie tylko nasza ludzka czynność, ale także dzieło Boga w nas. I właśnie wtedy, kiedy nie umiemy się modlić, Duch przychodzi z pomocą naszej słabości.

Głos Boży, który usłyszałem, nie jest zaproszeniem do owinięcia mojej duszy w folię dla zachowania jej „nieskalaną” dla nieba. Nie! Zostaliśmy powołani – jak Paweł – aby dać świadectwo o Dobrej Nowinie, aby być żywymi i skutecznie działającymi wysłannikami Kościoła. Pośród mroków tego świata powinniśmy być światłem Chrystusa i ciepłem Chrystusa, które będzie promieniować na otoczenie.

Tomik rozważań pt. Pierwsze kroki na modlitwie może uspokoić tych wszystkich, którzy wzdrygają się na dźwięk słowa „mistyka”, i tych, których niepokoi postać św. Teresy z Avilá i jej definicja modlitwy: Modlitwa myślna nie jest niczym innym… jak wyrażaniem przyjaźni, wielokrotnym ponawianiem tej relacji sam na sam z Tym, o którym wiemy, że nas miłuje.

Msza święta, w której uczestniczymy być może nawet regularnie i z całą dobrą wolą, często nie ma większego wpływu na nasze życie. Dlaczego? Być może nie umiemy łączyć codzienności z Eucharystią. Tymczasem powinna ona sprawiać, że nasze życie staje się na wzór życia Jezusa. Rozważania znanego i doświadczonego kierownika duchowego, jezuity Józefa Augustyna pomagają odkryć Eucharystię jako sakrament miłości. Jeżeli przeżywany go szczerze i z zaangażowaniem, może stać się dla nas źródłem miłości: przyjacielskiej, narzeczeńskiej, małżeńskiej, rodzicielskiej, kapłańskiej, wspólnotowej i każdej innej. Jak w Eucharystii Bóg posługuje się tym, co ludzkie, to znaczy chlebem i winem, aby objawić nam swoją nieskończoną miłość, tak człowiek poprzez uczestnictwo w Eucharystii, odkrywa to, co Boskie oraz poznaje Bożą miłość i w niej się zakorzenia.