Sztuka chrześcijańska

Losy tej kobiety stały się w naszym pokoleniu fascynującym przykładem ludzkiego poszukiwania i bycia poszukiwanym. Zanim "panna doktor" wyszeptała pewnego świtu: To jest prawda, przeszła długą drogę zaglądania za zasłony zjawisk tego świata. Kiedy jako siostra karmelitanka za kratą wagonu w drodze do Auschwitz recytowała ostatnie psalmy swego życia, wiedziała już o cenie swojego wyboru... Dzisiaj próbujemy razem z nią rachować ziarna prawdy o sobie, o naszym wieku, o bycie nieskończonym i wiecznym, dodajemy też tajemniczy znak: a Cruce. Powoli zbliżamy się do jedności, do Jedynego. ks. Henryk Romanik

Znany teolog prawosławny omawia temat w dwu częściach. Najpierw zwraca uwagę na teologiczne aspekty piękna, a więc na piękno jako rzeczywistość, która ma swoje źródło w Bogu i mówi o Bogu. Następnie pokazuje, w jaki sposób piękno wyraża się i przyjmuje konkretne formy w prawosławnej ikonie.

Autor ukazuje głębię i bogactwo ich treści, pomaga odczytywać ukryte znaczenia i wskazuje na możliwe, często na pierwszy rzut oka zaskakujące, skojarzenia. Nie jest to praca z dziedziny historii sztuki czy filmoznawstwa, ale raczej inspiracja do kontemplacji genialnych dzieł w perspektywie żywej wiary. Wśród nich znalazł się m.in. ulubiony film papieża Franciszka, Uczta Babette, przywoływany przez niego w kontekście wyboru na biskupa Rzymu obraz Powołanie św. Mateusza Caravaggia, a także filmy Andrieja Tarnowskiego, Ingmara Bergmana i Krzysztofa Kieślowskiego, obrazy Rafaela, Rembrandta, Andrieja Rublowa, Francisco de Zurbarána, Matthiasa Grünewalda, Hansa Holbeina, Vilhelma Hammershøia i Leona Bonnata.

Ikony zamieszczone w tej książce przedstawiają kolejne ważne wydarzenia z życia Matki Bożej. Warstwę artystyczną i kompozycję poszczególnych dzieł sztuki sakralnej tłumaczą przystępnie napisane komentarze historyczno-merytoryczne. Ponadto obszerne fragmenty z Pisma św. i pism Ojców Kościoła przybliżają znaczenie przedstawianych wydarzeń. Pasjonująca lektura nie tylko dla znawców ikonografii. Wstęp do książki napisał Stefano De Fiores.

Są w twórczości ks. Twardowskiego tematy, które powracają nieustannie – w wierszach, homiliach, rozmowach. Należy do nich z całą pewnością NADZIEJA.

Jan Twardowski wiązał z nią sens swojego życia – i jako kaznodzieja, i jako poeta, i jako człowiek po prostu. Podkreślał: „Zawsze starałem się budzić i podtrzymywać nadzieję. Włączałem się w wielki nurt modlitw Kościoła, głoszącego nadzieję”. I jeszcze: „W świecie niewiary próbuję mówić o wierze, w świecie bez nadziei – o nadziei, w świecie bez miłości– o miłości. W swojej poezji chciałbym przekazywać nadzieję”.